Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1976
![]() |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
![]() | |||
Διοργανώτρια | ![]() | ||
---|---|---|---|
Χώρες | 92 | ||
Αθλητές | 6.084 | ||
Αγωνίσματα | 198 σε 21 αθλήματα | ||
Τελετή έναρξης | 17 Ιουλίου 1976 | ||
Τελετή λήξης | 1 Αυγούστου 1976 | ||
Κήρυξη έναρξης | ![]() | ||
Κήρυξη λήξης | ![]() | ||
Όρκος αθλητών | ![]() | ||
Όρκος κριτών | ![]() | ||
Όρκος προπονητών | ![]() | ||
Αφή της Φλόγας | ![]() ![]() | ||
Θερινοί | |||
| |||
Χειμερινοί | |||
|
Οι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1976, οι Αγώνες της 21ης Ολυμπιάδας της σύγχρονης εποχής, διοργανώθηκαν στο Μόντρεαλ του Καναδά από τις 17 Ιουλίου έως και την 1η Αυγούστου του 1976. Το Μόντρεαλ έγινε τότε η δεύτερη γαλλόφωνη πόλη που φιλοξένησε τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες μετά το Παρίσι (που φιλοξένησε τις διοργανώσεις του 1900 και του 1924 και, ακριβώς 1 αιώνα μετά, του 2024).
Οι συμμετοχές έφτασαν τις 92 χώρες με 6.084 αθλητές και αθλήτριες που πήραν μέρος σε 198 αγωνίσματα των 21 αθλημάτων. Κορυφαία μορφή των Αγώνων, η 14χρονη Ρουμάνα γυμνάστρια, Νάντια Κομανέτσι.
Σημαντικά προβλήματα υπήρξαν, όπως το μποϊκοτάζ των περισσότερων αφρικανικών χωρών εξαιτίας της παρουσίας της Νέας Ζηλανδίας, αλλά και το απίστευτα μεγάλο κόστος των κατασκευών.
Τέσσερα χρόνια μετά την τραγωδία του Μονάχου, τα μέτρα ασφαλείας ήταν αυξημένα. Ξοδεύτηκαν 100 εκατομμύρια δολάρια για την ασφάλεια αθλητών και αποστολών, ενώ 16.000 αστυνομικοί και στρατιώτες χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια των Αγώνων.
Εκλογή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή ανέθεσε τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 1976 στο Μόντρεαλ, στην 69η σύνοδο του Άμστερνταμ, στις 12 Μαΐου 1970.
Πόλη | Χώρα | 1ος γύρος | 2ος γύρος |
Μόντρεαλ | ![]() |
25 | 41 |
Μόσχα | ![]() |
28 | 28 |
Λος Άντζελες | ![]() |
17 | - |
Σύμβολα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το επίσημο λογότυπο είναι έργο του γραφίστα Ζόρζ Χουέλ. Αναπαριστά τους πέντε ολυμπιακούς κύκλους που βρίσκονται πάνω σε ένα βάθρο ή στο τερραίν του στίβου. Διακρίνεται ο σχηματισμός του γράμματος «Μ», το πρώτο γράμμα της λέξης Μόντρεαλ. Σύμφωνα με τον καλλιτέχνη το λογότυπο συμβολίζει «την παγκόσμια αδελφοσύνη που αντιποροσωπεύει το ολυμπιακό ιδεώδες, τη δόξα των νικητών και την ευγενή άμιλλα στους Αγώνες». Ο Χουέλ σχεδίασε μαζί με τον Μισέλ Νταλέρ και την Ολυμπιακή δάδα.
Η μασκότ των Ολυμπιακών Αγώνων του Μόντρεαλ είναι ένας κάστορας με το όνομα «Άμικ». Επιλέχθηκε όντας ένα ζώο με μεγάλη επιμονή και όρεξη για δουλειά. Όμως είναι και ένα από τα σύμβολα του Καναδά και μάλιστα εμφανίζεται σε νομίσματα και σε γραμματόσημα.
Ολυμπιακές Εγκαταστάσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κόστος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η 21η Θερινή Ολυμπιάδα ήταν μια ολική καταστροφή από οικονομική άποψη: οι εγκαταστάσεις ολοκληρώθηκαν (κάποιες μάλιστα, όπως το Ολυμπιακό Στάδιο του Μόντρεαλ, εν μέρει και όχι πλήρως) λίγες ημέρες πριν από την έναρξη των Αγώνων, αφού προηγήθηκε μια κυριολεκτικά τρομακτική αύξηση του κόστους κατασκευής, η οποία προστέθηκε σε αυτά που ήταν ήδη μεγάλα λόγω ιδιαίτερα δαπανηρών έργων. Το χρέος της πόλης που προκλήθηκε από τη διοργάνωση ήταν τόσο απίστευτα μεγάλο που ανάγκασε τους πολίτες του Μόντρεαλ να πληρώσουν ειδικό φόρο για να καλύψουν αυτά τα έξοδα για πάνω από 30 χρόνια.
Η Oxford Olympics Study (Μελέτη της Οξφόρδης για τους Ολυμπιακούς Αγώνες) έχει εκτιμήσει το κόστος των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Μόντρεαλ το 1976 σε 6,1 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ με την ισοτιμία του 2015 και την υπέρβαση κόστους στο 720% σε πραγματικούς όρους.[1] Αυτό περιλαμβάνει μόνο τα έξοδα που σχετίζονται με τον αθλητισμό, δηλαδή τα λειτουργικά έξοδα που πραγματοποιήθηκαν από την οργανωτική επιτροπή για τους σκοπούς της διοργάνωσης των Αγώνων, π.χ. δαπάνες για τεχνολογία, μεταφορές, εργατικό δυναμικό, διοίκηση, ασφάλεια, τροφοδοσία, τελετές και ιατρικές υπηρεσίες, καθώς και άμεσες κεφαλαιουχικές δαπάνες που πραγματοποιήθηκαν από τη διοργανώτρια πόλη και χώρα ή ιδιώτες επενδυτές για την κατασκευή, π.χ. των εγκαταστάσεων του διαγωνισμού, του Ολυμπιακού Χωριού, διεθνές κέντρο ραδιοτηλεοπτικών μεταδόσεων, καθώς και κέντρο Μέσων Ενημέρωσης και Τύπου, τα οποία απαιτούνται για τη φιλοξενία των Αγώνων. Δεν περιλαμβάνονται οι έμμεσες κεφαλαιουχικές δαπάνες, όπως αυτές για οδικές, σιδηροδρομικές ή αερολιμενικές υποδομές, ή για αναβαθμίσεις ξενοδοχείων ή άλλες επιχειρηματικές επενδύσεις που πραγματοποιήθηκαν κατά την προετοιμασία για τους Αγώνες αλλά δεν σχετίζονταν άμεσα με τη διοργάνωση των Αγώνων.
Η υπέρβαση κόστους κατά 720% για το Μόντρεαλ το 1976 είναι η υψηλότερη υπέρβαση κόστους που έχει καταγραφεί για οποιαδήποτε διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων (Θερινών και Χειμερινών) και με τεράστια διαφορά από τις επόμενες υπερβάσεις. Ενδεικτικώς, η δεύτερη μεγαλύτερη υπέρβαση κόστους σε Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες σημειώθηκε στη διοργάνωση της Βαρκελώνης το 1992 με 266% όπως εκτιμήθηκε στην ίδια έρευνα. Το κόστος και η υπέρβαση κόστους για το Μόντρεαλ το 1976 συγκρίνεται με κόστος 4,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ και υπέρβαση κόστους 51% για τη διοργάνωση του Ρίο ντε Τζανέιρο το 2016, και 15 δισεκατομμύρια δολάρια και 76% για τη διοργάνωση του Λονδίνου το 2012. Διαχρονικά, το μέσο κόστος για τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες από το 1960 έως το 2016 ήταν 5,2 δισεκατομμύρια δολάρια με την ισοτιμία του 2015 και η μέση υπέρβαση κόστους ήταν 176%.
Μόνο η κατασκευή του Ολυμπιακού Σταδίου του Μόντρεαλ κόστισε ένα δισεκατομμύριο δολάρια, τρεις φορές περισσότερο απ' ό,τι είχε αποφασιστεί, λόγω καθυστερήσεων, αλλά και κακού σχεδιασμού της οργανωτικής επιτροπής.
Εξεταστική επιτροπή υπό τον δικαστή Αλμπέρ Μαλούφ, κατηγόρησε τον δήμαρχο Ζαν Ντραπό στο πόρισμα που δημοσιεύθηκε το 1980. Οι εργασίες κατασκευής του Ολυμπιακού Χωριού, του Ποδηλατοδρομίου και της μετατροπής του σε Βιοθόλο, ολοκληρώθηκαν τελικά μόλις τον Ιούνιο του 2006.
Ο πύργος του Ολυμπιακού Σταδίου δεν είχε ολοκληρωθεί το 1976, παρά μόνο ο μισός. Το γρασίδι ήταν έτοιμο μόλις την παραμονή της έναρξης. Τελικά το Στάδιο αποπερατώθηκε μόλις το 1987.
Αθλητικές Εγκαταστάσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ολυμπιακό Πάρκο

- Ολυμπιακό Στάδιο: Τελετές, Στίβος, Ποδόσφαιρο (τελικός), Ιππασία
- Ολυμπιακή πισίνα: Κολύμβηση, Καταδύσεις, Υδατοσφαίριση

- Ολυμπιακό ποδηλατοδρόμιο: Ποδηλασία, Τζούντο
- Αρένα Μορίς Ρισάρ: Πάλη, Πυγμαχία
Μόντρεαλ
- Ολυμπιακή λίμνη στην Ιλ Νοτρ-Νταμ: Κωπηλασία, Κανόε/καγιάκ
- Αθλητικό συγκρότημα Κλοντ-Ρομπιγιάρντ: Χειροσφαίριση, Υδατοσφαίριση
- Κέντρο Ετιέν Ντεσμαρτό: Καλαθοσφαίριση
- Αρένα Σεν Μισέλ: Άρση βαρών
- Αρένα Πολ Σωβέ: Πετοσφαίριση
- Φόρουμ του Μόντρεαλ: Γυμναστική, Χειροσφαίριση, Καλαθοσφαίριση, Πετοσφαίριση, Πυγμαχία
- Χειμερινό στάδιο, Πανεπιστημίου Μόντρεαλ: Ξιφασκία
- Στάδιο Περσιβάλ-Μολσόν, Πανεπιστημίου ΜακΖιλ: Χόκεϊ επί χόρτου
Εκτός Μόντρεαλ
- Ολυμπιακό κέντρο σκοποβολής: Σκοποβολή
- Ολυμπιακό κέντρο τοξοβολίας: Τοξοβολία
- Ολυμπιακό κέντρο ιππασίας: Ιππασία
- Ναυτικός όμιλος Κίνγκστον (Οντάριο): Ιστιοπλοϊα
- Αίθουσα Πανεπιστημίου Λαβάλ (Κεμπέκ): Χειροσφαίριση
- Παλαί ντε Σπορ Σέρμπρουκ: Χειροσφαίριση
- Δημοτικό στάδιο Σέρμπρουκ: Ποδόσφαιρο
- Στάδιο Βαρσιτύ, Τορόντο: Ποδόσφαιρο
- Στάδιο Φρανκ Κλερ, Οττάβα: Ποδόσφαιρο
Συμμετέχουσες Χώρες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]92 χώρες ήταν παρούσες στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1976, οι 3 εξ αυτών για πρώτη φορά: Ανδόρα, Αντίγκουα και Μπαρμπούντα και τα Νησιά Καϋμάν.
Όπως και στους προηγούμενους Αγώνες, η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή αποφάσισε να αποβάλλει τη Νότια Αφρική, εξαιτίας της πολιτικής του απαρτχάιντ.
Η Ταϊβάν και η Κίνα δεν πήραν μέρος, για διαφορετικούς όμως λόγους από το μποϋκοτάζ εξαιτίας της συμμετοχής της Νέας Ζηλανδίας.
Αφρική | Αμερική | Ασία | Ευρώπη | Ωκεανία |
|
|
|||
6 χώρες | 33 χώρες | 19 χώρες | 30 χώρες | 4 χώρες |
---|
Οι αθλητές του Καμερούν, της Αιγύπτου, του Μαρόκου και της Τυνησίας, συμμετείχαν στα αγωνίσματα από τις 18 έως 20 Ιουλίου και έπειτα αποχώρησαν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Μποϋκοτάζ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Μόντρεαλ σημαδεύτηκαν από το μποϋκοτάζ 29 χωρών, σχεδόν όλες αφρικανικές χώρες, που αντέδρασαν στην παρουσία της Νέας Ζηλανδίας.[2][3] Αιτία, το γεγονός ότι η Νέα Ζηλανδία έστειλε την εθνική της ομάδα ράγκμπι σε τουρνουά της Νότιας Αφρικής, χώρα που ίσχυε η πολιτική του απαρτχάιντ, για μια σειρά φιλικών αγώνων από τον Ιούνιο έως τον Σεπτέμβριο του 1976 και η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή αρνήθηκε να αποκλείσει τη Νέα Ζηλανδία από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1976, κάτι που είχαν αρχικά ζητήσει οι Αφρικανοί. Η ομάδα αυτή, γνωστή ως οι All Blacks, είχε σπάσει τη διεθνή αθλητική απαγόρευση κατά του κράτους του απαρτχάιντ με την περιοδεία 24 αγώνων που ξεκίνησε στη Νότια Αφρική μόλις δύο εβδομάδες πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων.[4]
Επικεφαλής του μποϊκοτάζ ήταν ο Κονγκολέζος αξιωματούχος Jean-Claude Ganga. 22 χώρες αποφάσισαν να αποχωρήσουν λίγες ώρες πριν τη τελετή έναρξης. Μόνο η Σενεγάλη και η Ακτή Ελεφαντοστού πήραν κανονικά μέρος. Η Αίγυπτος, το Καμερούν, το Μαρόκο και η Τυνησία, αφού πήραν μέρος σε κάποια αγωνίσματα, αποχώρησαν από τους Αγώνες. Κάποιες άλλες χώρες, όπως το Ζαΐρ και το Ελ Σαλβαδόρ, δεν έλαβαν μέρος τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1976 για καθαρά οικονομικούς λόγους.[3]
Μάλιστα η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή εξεπλάγη με το μποϋκοτάζ, αφού αρχής γενομένης από την Ολυμπιάδα του 1964 είχε επισήμως αποβάλλει τη Νότια Αφρική λόγω του απαρτχάιντ (έγινε πάλι δεκτή μόλις στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992), αλλά και επιπλέον διότι το ράγκμπι δεν ήταν ολυμπιακό άθλημα.
Επίσης, η κυβέρνηση του Καναδά αρνήθηκε τη συμμετοχή της Ταϊβάν με ανεξάρτητη σημαία και όχι με αυτή της Κίνας. Έτσι και η Ταϊβάν αποχώρησε από τους Αγώνες.
Αλγερία Καμερούν Κεντροαφρικανική Δημοκρατία Τσαντ Δημοκρατία του Κονγκό Αίγυπτος Αιθιοπία |
Γκαμπόν Γκάμπια Γκάνα Γουιάνα Ιράκ Κένυα Λιβύη |
Μαδαγασκάρη Μαλάουι Μάλι Μαρόκο Νίγηρας Νιγηρία Σουδάν |
Πρόγραμμα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρόγραμμα Ολυμπιακών Αγώνων 1976 | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Ιούλιος και Αύγουστος 1976 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | Θεατές | |
Τελετή Έναρξης | 67.050 | |||||||||||||||||
Στίβος | 2 | 3 | 4 | 6 | 6 | 4 | 5 | 7 | 786.042 | |||||||||
Κωπηλασία | 6 | 8 | 55.025 | |||||||||||||||
Καλαθοσφαίριση | 1 | 1 | 168.707 | |||||||||||||||
Πυγμαχία | 11 | 128.625 | ||||||||||||||||
Κανόε-Καγιάκ | 6 | 5 | 35.175 | |||||||||||||||
Ποδηλασία | 1 | 1 | 1 | 2 | 1 | 35.917 | ||||||||||||
Ιππασία | 2 | 1 | 1 | 1 | 1 | 187.607 | ||||||||||||
Ξιφασκία | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 24.517 | |||||||||
Ποδόσφαιρο | 1 | 581.469 | ||||||||||||||||
Γυμναστική | 1 | 1 | 2 | 4 | 6 | 172.359 | ||||||||||||
Άρση Βαρών | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 33.275 | ||||||||
Χειροσφαίριση | 2 | 60.483 | ||||||||||||||||
Χόκεϊ επί χόρτου | 1 | 98.427 | ||||||||||||||||
Τζούντο | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 68.015 | |||||||||||
Πάλη | 10 | 10 | 45.869 | |||||||||||||||
Κολύμβηση | 2 | 4 | 4 | 4 | 4 | 4 | 6 | 3 | 193.344 | |||||||||
Μοντέρνο Πένταθλο | 2 | 17.338 | ||||||||||||||||
Σκοποβολή | 1 | 1 | 1 | 1 | 2 | 1 | 6.232 | |||||||||||
Τοξοβολία | 2 | 12.502 | ||||||||||||||||
Ιστιοπλοϊα | 6 | 2.078 | ||||||||||||||||
Πετοσφαίριση | 2 | 139.348 | ||||||||||||||||
Τελετή Λήξης | 68.197 | |||||||||||||||||
Ιούλιος και Αύγουστος 1976 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | Θεατές |
Σημαντικές στιγμές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Η Ολυμπιακή Φλόγα μεταφέρθηκε «ηλεκτρονικά» από την Αθήνα στην Οττάβα μέσω δορυφόρου που έφερε έναν ηλεκτρονικό παλμό από την αρχική φλόγα. Από εκεί ταξίδεψε στο Μόντρεαλ φερόμενη με την παραδοσιακή μέθοδο της λαμπαδηδρομίας.
- Στη διάρκεια των Αγώνων, ύστερα από ραγδαία βροχή, η Φλόγα στο βωμό έσβησε και ένας υπάλληλος του σταδίου χρησιμοποίησε αναπτήρα για να την ανάψει και πάλι. Οι διοργανωτές γρήγορα αντιλήφθηκαν το γεγονός, την έσβησαν επειγόντως και άναψαν αυτή τη φορά το βωμό με τη φλόγα από την εφεδρική λυχνία.
- Η 14χρονη Νάντια Κομανέτσι, πέτυχε επτά φορές το άριστα, το απόλυτο 10άρι και κέρδισε τρία χρυσά μετάλλια συμπεριλαμβανομένου και του σύνθετου ατομικού. Όμως ο ηλεκτρονικός πίνακας του σταδίου ήταν σχεδιασμένος για τρία μόνο ψηφία και έτσι το 10:00 που έλαβε και από τους επτά κριτές αναγραφόταν ως 1:00. Τρία χρυσά κέρδισε και η Νέλι Κιμ (ΕΣΣΔ). Ο Νικολάι Αντριάνοφ (ΕΣΣΔ) κέρδισε 4 χρυσά συμπεριλαμβανομένου και του σύνθετου ατομικού.
- Ο Βίκτορ Σανέγιεφ (ΕΣΣΔ), κέρδισε το τρίτο συνεχόμενο χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στο τριπλούν, ενώ ο Κλάους Ντιντιάσι (Ιταλία) πέτυχε το ίδιο στις καταδύσεις.
- Ο Αλμπέρτο Χουαντορένα (Κούβα), έγινε ο πρώτος αθλητής που κερδίζει τα 400μ και 800μ σε μία Ολυμπιάδα. Ο Φινλανδός, Λάσε Βίρεν, πέτυχε το ίδιο στα 5.000μ και 10.000μ ενώ τερμάτισε και 5ος στο μαραθώνιο.
- Για πρώτη φορά μπήκαν στο ολυμπιακό πρόγραμμα των γυναικών, η καλαθοσφαίριση, η χειροσφαίριση και η κωπηλασία.
- Ο Ιάπωνας γυμναστής, Σουν Φουτζιμότο, με σπασμένο γόνατο, βοήθησε την ομάδα του να κερδίσει το χρυσό μετάλλιο στο σύνθετο ομαδικό. Ο Φουτζιμότο έσπασε το γόνατο στις ασκήσεις εδάφους, όμως η μικρή διαφορά από τους πρωτοπόρους Σοβιετικούς δε του επέτρεψε να φανερώσει το πρόβλημα. Αγωνίστηκε στη συνέχεια στους κρίκους, όπου με ένα σχεδόν τέλειο πρόγραμμα πήρε 9,7 και κατέκτησε το χρυσό για την Ιαπωνία.
Πίνακας Μεταλλίων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Σοβιετική Ένωση κυριάρχησε με 125 μετάλλια, 49 εξ αυτών χρυσά. Δεύτερη σε μετάλλια ήρθε η Ανατολική Γερμανία και τρίτες οι Ηνωμένες Πολιτείες. Οι Βερμούδες ήταν η χώρα με τους λιγότερους κατοίκους (μόλις 53.500) που κέρδισε ένα μετάλλιο σε Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο Καναδάς δεν κατάφερε να κερδίσει χρυσό μετάλλιο, αν και ήταν η διοργανώτρια χώρα, και μάλιστα ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων που η διοργανώτρια χώρα δεν κατάφερε να κατακτήσει κανένα χρυσό μετάλλιο. Προηγουμένως, είχε συμβεί μόνο στις Χειμερινές Ολυμπιάδες του 1924 και του 1928, ενώ μεταγενέστερα συνέβη επίσης στις Χειμερινές Ολυμπιάδες του 1984 και του 1988.
Θέση | Χώρα | ![]() |
![]() |
![]() |
Σύνολο |
---|---|---|---|---|---|
1 | ![]() |
49 | 41 | 35 | 125 |
2 | ![]() |
40 | 25 | 25 | 90 |
3 | ![]() |
34 | 35 | 25 | 94 |
4 | ![]() |
10 | 12 | 17 | 39 |
5 | ![]() |
9 | 6 | 10 | 25 |
6 | ![]() |
7 | 6 | 13 | 26 |
7 | ![]() |
6 | 9 | 7 | 22 |
8 | ![]() |
6 | 4 | 3 | 13 |
9 | ![]() |
4 | 9 | 14 | 27 |
10 | ![]() |
4 | 5 | 13 | 22 |
11 | ![]() |
4 | 2 | 0 | 6 |
12 | ![]() |
4 | 1 | 0 | 5 |
13 | ![]() |
3 | 5 | 5 | 13 |
14 | ![]() |
2 | 7 | 4 | 13 |
15 | ![]() |
2 | 3 | 4 | 9 |
16 | ![]() |
2 | 3 | 3 | 8 |
17 | ![]() |
2 | 2 | 4 | 8 |
18 | ![]() |
2 | 1 | 1 | 4 |
19 | ![]() |
1 | 1 | 4 | 6 |
20 | ![]() |
1 | 1 | 2 | 4 |
21 | ![]() |
1 | 1 | 0 | 2 |
![]() |
1 | 1 | 0 | 2 | |
![]() |
1 | 1 | 0 | 2 | |
24 | ![]() |
1 | 0 | 2 | 3 |
25 | ![]() |
1 | 0 | 1 | 2 |
26 | ![]() |
1 | 0 | 0 | 1 |
27 | ![]() |
0 | 5 | 6 | 11 |
28 | ![]() |
0 | 3 | 3 | 6 |
29 | ![]() |
0 | 2 | 3 | 5 |
30 | ![]() |
0 | 2 | 0 | 2 |
![]() |
0 | 2 | 0 | 2 | |
32 | ![]() |
0 | 1 | 4 | 5 |
33 | ![]() |
0 | 1 | 1 | 2 |
34 | ![]() |
0 | 1 | 0 | 1 |
![]() |
0 | 1 | 0 | 1 | |
36 | ![]() |
0 | 0 | 2 | 2 |
37 | ![]() |
0 | 0 | 1 | 1 |
![]() |
0 | 0 | 1 | 1 | |
![]() |
0 | 0 | 1 | 1 | |
![]() |
0 | 0 | 1 | 1 | |
![]() |
0 | 0 | 1 | 1 | |
Σύνολο | 198 | 199 | 216 | 613 |
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Flyvbjerg, Bent· Stewart, Allison· Budzier, Alexander (2016). The Oxford Olympics Study 2016: Cost and Cost Overrun at the Games (PDF). Oxford: Saïd Business School Working Papers (Oxford: University of Oxford). σελίδες 9–13. SSRN 2804554
. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 7 Φεβρουαρίου 2017.
- ↑ «Diplomatic Controversies». International Olympic Committee. 18 April 2024. https://olympics.com/ioc/news/diplomatic-controversies. Ανακτήθηκε στις 13 September 2024.
- ↑ 3,0 3,1 «Africa and the XXIst Olympiad» (PDF). Olympic Review. International Olympic Committee. Νοεμβρίου–Δεκεμβρίου 1976. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2024.
- ↑ «The Montreal Olympics boycott | NZHistory.net.nz, New Zealand history online». Nzhistory.net.nz. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις October 16, 2008. https://web.archive.org/web/20081016030346/http://www.nzhistory.net.nz/media/photo/montreal-olympics-boycott. Ανακτήθηκε στις October 21, 2008.