Άνω Βλασία Αχαΐας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Για οικισμούς με ίδιο όνομα στην Αχαΐα, δείτε: Βλασία Αχαΐας

Συντεταγμένες: 38°0′N 21°55′E / 38.000°N 21.917°E / 38.000; 21.917

Άνω Βλασία
Άνω Βλασία is located in Greece
Άνω Βλασία
Άνω Βλασία
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
ΠεριφέρειαΔυτικής Ελλάδας
ΔήμοςΚαλαβρύτων
Δημοτική ΕνότηταΚαλαβρύτων
Δημοτική ΚοινότηταΆνω Βλασίας
Γεωγραφία και Στατιστική
Γεωγραφικό διαμέρισμαΠελοπόννησος
ΝομόςΑχαΐας
Υψόμετρο811 μέτρα
Πληθυσμός165 (2011)
Πληροφορίες
Ταχ. κώδικας250 13
Τηλ. κωδικός2692

Η Άνω Βλασία είναι ορεινό χωριό της Αχαΐας, στο Δήμο Καλαβρύτων. Είναι χτισμένη στον Ερύμανθο, ανάμεσα στον κύριο ορεινό όγκο του και το Καλλιφώνιο όρος που αποτελεί διακλάδωση του, στις παρυφές ενός πυκνού ελατόδασους καθώς και σε ύψωμα δίπλα από τον Σελινούντα ποταμό, ο οποίος πηγάζει από την περιοχή.

Γενικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά την απογραφή του 2011 ο οικισμός είχε πληθυσμό 165 κατοίκους[1].

Η Άνω Βλασία απέχει μέσω του τοπικού οδικού δικτύου 27 χιλιόμετρα από τα Καλάβρυτα, 26 χιλιόμετρα από την Χαλανδρίτσα και 45 χιλιόμετρα από την Πάτρα.

Στην περιοχή υπάρχει από παλιά ορεινός τουρισμός, καθώς το χωριό ήταν για δεκαετίες πασίγνωστο θέρετρο και αποτελούσε ιδανικό μέρος λόγω του σχετικά υγιεινού του κλίματος ιδιαίτερα για ασθένειες με φυματίωση. Σήμερα στο χωριό υπάρχουν ξενοδοχείο, ξενώνας, ψησταριά και παραδοσιακό καφενείο.

Καταρράκτης Ταξιάρχη

Η περιοχή ενδείκνυται για ορειβασία, πεζοπορία και άλλες δραστηριότητες που συσχετίζονται με το βουνό. Η Άνω Βλασία βρίσκεται πάνω στο Εθνικό Μονοπάτι 31 που συνδέει την Πάτρα με την Αρχαία Ολυμπία[2], ενώ υπάρχουν πολλά μονοπάτια και διαδρομές προς διάφορες όμορες τοποθεσίες. Ένα σημείο που συγκεντρώνει πλήθος επισκεπτών είναι ο καταρράκτης Αγίου Ταξιάρχη, που βρίσκεται νότια του χωριού σε ένα πλούσιο φυσικό περιβάλλον.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι πρώτοι οικιστές του χωριού ήταν μια ομάδα κατοίκων από τον Άγιο Βλάσιο της Αιτωλοακαρνανίας όπου στις αρχές του 16ου αιώνα έφυγαν από τον τόπο διαμονής τους όταν η κατάσταση έγινε δυσβάσταχτη λόγω την βαρβαρότητας και της πίεσης που δεχόντουσαν από τους αγάδες και γενικότερα το καθεστώς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Πρώτα μετοίκισαν στην θέση που βρίσκεται η Κάτω Βλασία και έπειτα εγκαταστάθηκαν εκεί που δημιουργήθηκε η Άνω Βλασία, άγνωστο το πότε ακριβώς αλλά εικάζεται ότι αυτό έγινε περίπου μισό αιώνα αργότερα, ενώ οι τοπικές παραδόσεις αναφέρουν ότι στην τοποθεσία προϋπήρχε ένας μικρός κτηνοτροφικός οικισμός με την ονομασία «Δαμαλάς». Εξάλλου ήταν πιο ευνοϊκές οι συνθήκες για τους Έλληνες στην Πελοπόννησο κατά την περίοδο από το 1687 έως το 1714, όταν μετά τον Έκτο Βενετοτουρκικό Πόλεμο και τη συνθήκη του Κάρλοβιτς, η Πελοπόννησος πέρασε στην κυριαρχία των Βενετών.

Στην περιοχή βρίσκεται χτισμένη η ιστορική Μονή Αγίου Νικολάου Βλασίας, που αν και είναι άγνωστο το πότε ακριβώς χτίστηκε, σύμφωνα την παράδοση λέγεται ότι η ίδρυση της ανάγεται στα μέσα του 10ου αιώνα και οι κτήτορές της αρχικά είχαν επιλέξει να την χτίσουν σε άλλη θέση από αυτήν που βρίσκεται, όταν όμως τα πρώτα οικοδομήματα που κατασκεύασαν κατέρρευσαν και τα εργαλεία τους κατά περίεργο τρόπο βρέθηκαν στην κορυφή του βουνού, έχτισαν την Μονή εκεί αφού το θεώρησαν επιθυμία του Αγίου.

Σήμερα η μόνη είναι γυναικεία και σε αυτή εγκαταβιώνει μια μόνο μοναχή, ενώ κατά το παρελθόν και ιδιαίτερα από τον 20ο αιώνα και παλιότερα συγκέντρωνε μεγάλο αριθμό μοναχών.

Στην Μονή του Αγίου Νικολάου τον Ιούλιο του 1827, στα πλαίσια της Επανάστασης του 1821 ένα στρατιωτικό σώμα από 1.100 περίπου Έλληνες που είχαν οχυρωθεί γύρω από αυτή, με οπλαρχηγό το Βασίλειο Πετιμεζά και προσπάθησε να ανακόψει την προέλαση 3.000 Οθωμανών υπό το Δελή Αχμέτ χωρίς ωστόσο να τα καταφέρει[3].

Στο μοναστήρι κατά την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου, στις 23 Ιουλίου 1948 διεξήχθη μάχη μεταξύ των δυνάμεων του Εθνικού Στρατού που χρησιμοποιούσε τον χώρο αυτόν ως καταφύγιο, και των δυνάμεων Δημοκρατικού Στρατού. Στη μάχη αυτή η οποία κράτησε περισσότερο από οχτώ ώρες τελικά υποχώρησαν οι αντάρτες έχοντας χάσει 68 άνδρες, ενώ οι απώλειες του Εθνικού Στρατού ήταν 11 άνδρες, οι οποίοι και έχουν ταφεί σε ένα μικρό κοιμητήριο στην βορειοανατολική πλευρά της Μονής.

Διοικητικές μεταβολές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Άνω Βλασία στις 8 Δεκεμβρίου 1845 (ΦΕΚ 32Α), προσαρτήθηκε στον Δήμο Λαπαθών.

Στις 28 Αυγούστου 1912 (ΦΕΚ 256Α), όπου με την θέσπιση των Κοινοτήτων και την κατάργηση των περισσότερων Δήμων, η Άνω Βλασία αποτέλεσε ανεξάρτητη Κοινότητα της Επαρχίας Καλαβρύτων, έως και τις 4 Δεκεμβρίου 1997, όπου με το "Σχέδιο Καποδίστριας" και την επαναφορά των Δήμων, προσαρτήθηκε στον Δήμο Καλαβρύτων και η έκταση που καταλάμβανε η Κοινότητα Άνω Βλασίας μετατράπηκε σε Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου.

Στις 7 Ιουνίου 2010 (ΦΕΚ 87Α) με το "Πρόγραμμα Καλλικράτης" ο Δήμος Καλαβρύτων συγχωνεύτηκε με τους Δήμους: Αροανίας, Κλειτορίας και Παΐων για την δημιουργία του ευρύτερου Δήμου Καλαβρύτων, ενώ το Δημοτικό Διαμέρισμα Άνω Βλασίας μετατράπηκε σε Τοπική Κοινότητα (πλέον Κοινότητα του Δήμου).

Δημογραφική εξέλιξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Χρονιά Πληθυσμός Μεταβολή
1981 296 -
1991 329 +11,15%
2001 326 -0,91%[4]
2011 165[1] -49,39%

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 ΕΛ.ΣΤΑΤ. - Μόνιμος Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2011
  2. E.O.O.A. - Εθνικά μονοπάτια
  3. Παπανδρέου 1906, σελ. 320
  4. Μόνιμος πληθυσμός: 307 κάτοικοι. Βλ. Ε.Σ.Υ.Ε. - Μόνιμος Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Θεόδωρος Η. Λουλούδης, Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση, Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας, Πάτρα 2010.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]