Renault 4
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Renault 4 | |
|---|---|
.jpg) Δεξιοτίμονο Renault 4 | |
| Σύνοψη | |
| Κατασκευαστής |  Renault |
| Εναλλακτική ονομασία | Renault R3 Renault R4 |
| Παραγωγή | Ιούλιος 1961 — Δεκέμβριος 1992 (έως το 1994 στη Σλοβενία) |
| Αμάξωμα και σασί | |
| Κατηγορία | Οικονομικό αυτοκίνητο |
| Αμάξωμα | 5-πορτο station wagon 2-πορτο van 2-πορτο pick-up |
| Διαμόρφωση | Κινητήρας μπροστά, εμπρόσθια κίνηση |
| Σχετική εξέλιξη | Renault 5 Renault 6 Renault 7 Renault Rodeo |
| Σύστημα κίνησης | |
| Κινητήρας | 603 cm³ 747 cm³ 782 cm³ 845 cm³ 956 cm³ 1.108 cm³ Όλοι 4-κύλινδροι σε σειρά (I4) |
| Μετάδοση | Αρχικά : 3-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο Από το 1968 : 4-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο |
| Χωρητικότητα καυσίμου | 34 λίτρα |
| Διαστάσεις | |
| Μεταξόνιο | 2.440 χιλιοστά (δεξιά)[1] 2.395 χιλιοστά (αριστερά) |
| Μήκος | 3.663 χιλιοστά |
| Πλάτος | 1.485 χιλιοστά |
| Ύψος | 1.470 χιλιοστά |
| Κενό Βάρος | 600 - 750 κιλά |
| Χρονολόγιο | |
| Προηγούμενο μοντέλο | Renault 4CV |
| Επόμενο μοντέλο | Renault Twingo |
Το Renault 4, γνωστό επίσης και ως 4L (γαλλικά Quatrell, Κατρέλ), ήταν μικρό οικονομικό αυτοκίνητο που παρήχθη από τη γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία Renault, από τον Ιούλιο του 1961[2] έως τις αρχές Δεκεμβρίου του 1992, αν και η παραγωγή του ειδικά στη Σλοβενία έφτασε έως το 1994. Υπήρξε το πρώτο μη επαγγελματικό προσθιοκίνητο μοντέλο της Renault, καθώς είχε προηγηθεί το μπροστοκίνητο επαγγελματικό βαν Estafette, το 1959.
Το μοντέλο ήταν η απάντηση της Renault στο εξαιρετικά δημοφιλές Citroën 2CV και παρουσιάστηκε σε μια εποχή που η μεταπολεμική στασιμότητα είχε αρχίσει να αλλάζει σε έντονη οικονομική ανάπτυξη, με αποτέλεσμα την ολοένα και μεγαλύτερη ζήτηση για αυτοκίνητα, τόσο στη Γαλλία, όσο και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Το πρώτο 1 εκατομμύριο αντίτυπα του Renault 4 συμπληρώθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 1966,[3] ενώ συνολικά κατασκευάστηκαν 8.135.424 αντίτυπα μέχρι τη λήξη της παραγωγής του, με αποτέλεσμα το Renault 4 να γίνει μια επίσης τεράστια εμπορική επιτυχία και μάλιστα σε περισσότερες από 100 χώρες διεθνώς.
Φωτογραφίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η στάνταρ εκδοχή αμαξώματος, ήταν ένα πρακτικό 5-πορτο station wagon, που κυκλοφόρησε ως Berline και είχε αεροδυναμικό συντελεστή Cd 0,45.
-
Το πίσω μέρος (1963)
-
Renault 4 (1967 - 1974)
-
Renault 4 (1974 - 1978)
-
Το πίσω μέρος
-
Renault 4 (1978 - 1992) του 1987
-
Σαλόνι (1987)
Σημειώσεις και παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Marie-Claire Lauvray et Dominique Pascal, La Renault 4 de mon Père, éditions E.T.A.I.
- Auto Plus - La Collection, Les classiques de l'automobile, Renault 4L 1962, 2010, fascicule, no 25, éd. Hachette.
- Revue technique automobile Renault 4. 747, 782, 845, 852 cm3, éditions E.T.A.I.
- Revue technique automobile Renault 4. 956 et 1 108 cm3, éditions E.T.A.I.
- Pat Perna, Juan, Mon tour du monde en 4L – De Meudon à Dakar, approximativement, Édition Vents D'Ouest.
- Andreas Gaubatz, Jan Erhartitsch: Renault 4. 1. Auflage, Motorbuch Verlag, Stuttgart 2014, ISBN 978-3-613-03685-7.
- Ingo Meier: Der fantastische Vier. In: Oldtimer Markt, Ausgabe Juli 2011, S. 12–20.
- Claus V. Schraml: Der Renault R 4 – eine Legende. 1. Auflage, Runkersraith-Verlag, Starnberg 2012, ISBN 978-3-943668-00-1.
