Μετάβαση στο περιεχόμενο

Παγκόσμιο πρωτάθλημα Φόρμουλα 1 (2003)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φόρμουλα 1
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 2003
2002 2004
Κατηγορία: Όλα τα παγκόσμια πρωταθλήματα
Σκηνή από το Γκραν Πρι των ΗΠΑ

Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Φόρμουλα 1 του 2003 ήταν το 53ο που διοργάνωσε η FIA. Περιλάμβανε 16 αγώνες, ο πρώτος έγινε στη Μελβούρνη της Αυστραλίας στις 9 Μαρτίου 2003 και ο τελευταίος στη Σουζούκα της Ιαπωνίας στις 12 Οκτωβρίου 2003.

Το πρωτάθλημα οδηγών κατέκτησε, για τέταρτη συνεχόμενη σαιζόν, ο Γερμανός Μίχαελ Σουμάχερ, ενώ ήταν το έκτο του πρωτάθλημα στο σύνολο. Το πρωτάθλημα κατασκευαστών κατέκτησε η Σκουντερία Φερράρι συγκεντρώνοντας συνολικά 158 βαθμούς.

Ομάδα Κατασκευαστής Μοντέλο Κινητήρας Ελ. Αρ. Οδηγοί Γύροι Δοκιμαστές Οδηγοί
Scuderia Ferrari Marlboro Ferrari F2002B
F2003-GA
Ferrari 051B
Ferrari 052
B 1 Μίχαελ Σουμάχερ Όλοι N/A
2 Ρούμπενς Μπαρικέλο Όλοι
BMW Williams F1 Team Williams-BMW FW25 BMW Ρ83 M 3 Χουάν Πάμπλο Μοντόγια Όλοι N/A
4 Ραλφ Σουμάχερ 1–13, 15–16
Μαρκ Ζενέ 14
West McLaren Mercedes McLaren-Mercedes MP4-17D Mercedes FO110M
Mercedes FO110P
M 5 Ντέιβιντ Κούλθαρντ Όλοι N/A
6 Κίμι Ραϊκόνεν Όλοι
Mild Seven Renault F1 Team Renault R23
R23B
Renault RS23 M 7 Γιάρνο Τρούλι Όλοι Άλαν Μακνίς
Φρανκ Μοντανί
8 Φερνάντο Αλόνσο Όλοι
Sauber Petronas Sauber-Petronas C22 Petronas 03A B 9 Χάιντς-Χάραλντ Φρέντζεν Όλοι N/A
10 Νικ Χάιντφιλντ Όλοι
Jordan Ford Jordan-Ford EJ13 Ford RS1 B 11 Τζιανκάρλο Φιζικέλα Όλοι Ζολτ Μπαουμγκάρντνερ
Μπγιόρν Βίρντχαϊμ
Σατόσι Μοτογιάμα
12 Ραλφ Φέρμαν 1–12, 15–16
Ζολτ Μπαουμγκάρντνερ 13–14
Jaguar Racing Jaguar-Cosworth R4 Cosworth CR-5 M 14 Μαρκ Γουέμπερ Όλοι N/A
15 Αντόνιο Πιτζόνια 1–11
Τζάστιν Γουίλσον 12–16
Lucky Strike BAR Honda BAR-Honda 005 Honda RA003E B 16 Ζακ Βιλνέβ 1–15 N/A
Τακούμα Σάτο 16
17 Τζένσον Μπάτον Όλοι
European Minardi Cosworth Minardi-Cosworth PS03 Cosworth CR-3 B 18 Τζάστιν Γουίλσον 1–11 Ματέο Μπόμπι
Τζιανμαρία Μπρούνι
Νίκολας Κιέζα 12–16
19 Γιος Φερστάπεν Όλοι
Panasonic Toyota Racing Toyota TF103 Toyota RVX-03 M 20 Ολιβιέ Πανίς Όλοι N/A
21 Κριστιάνο Ντα Μάτα Όλοι
† Όλοι οι κινητήρες έπρεπε να έχουν δέκα κυλίνδρους, διαμόρφωση V10 και κυβισμό του κινητήρα που να μην υπερβαίνει τα 3000 κυβικά.
Το μοντέλο McLaren MP4-18 δεν κατέβηκε στους αγώνες

Αλλαγές μονοθεσίων στη διάρκεια του Πρωταθλήματος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Φερράρι ξεκίνησε με το περσινό της μοντέλο, βελτιωμένο ως Ferrari F2002B με κινητήρα Ferrari 051B, και στη συνέχεια το αντικατέστησε με το F2003-GA, το οποίο είχε τον νέο κινητήρα Ferrari 052.

Η Μακλάρεν ξεκίνησε το πρωτάθλημα με το μονοθέσιο McLaren MP4-17D, που είχε κινητήρα ‎Mercedes FO110M, ενώ σχεδίαζε το μοντέλο McLaren MP4-18 το οποίο τελικά δεν αγωνίστηκε, καθώς αποφάσισε να αλλάξει μόνο τον κινητήρα στο υπάρχον μονοθέσιό της, μοντάροντας τον Mercedes FO110P.

Η Ρενώ αγωνίστηκε με το μονοθέσιο Renault R23 και εντός της σαιζόν το αντικατέστησε με το μοντέλο R23B.

Αλλαγές οδηγών στη διάρκεια του Πρωταθλήματος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Βραζιλιάνος οδηγός της Τζάγκουαρ Ρέισινγκ, Αντόνιο Πιτζόνια, μετά το Βρετανικό Γκραν Πρι αντικαταστάθηκε από το Βρετανό Τζάστιν Γουίλσον, τον οποίο πήραν από τη Μινάρντι. Τη θέση του Γουίλσον στο μονοθέσιο της Μινάρντι πήρε ο Δανός Νίκολας Κιέζα.

Στην τρίτη περίοδο ελεύθερων δοκιμών του Ουγγρικού Γκραν Πρι που έγινε το πρωί του Σαββάτου 23 Αυγούστου 2003, ο Βρετανός οδηγός της Τζόρνταν, Ραλφ Φέρμαν, είχε μια έξοδο κατά την οποία κατέστρεψε το μονοθέσιό του. Για προληπτικούς λόγους μεταφέρθηκε αρχικά στο ιατρικό κέντρο της πίστας και στη συνέχεια στο νοσοκομείο, όπου οι γιατροί έκριναν ότι δεν μπορόυσε να πάρει μέρος στον αγώνα και στη θέση του έβαλαν τον Ούγγρο δοκιμαστή Ζολτ Μπαουμγκάρτνερ.

Ο Γερμανός οδηγός της Γουίλιαμς, Ραλφ Σουμάχερ, στις 4 Σεπτεμβρίου 2003 υπέστη ατύχημα με το ποδήλατό του και έχασε όλη την εβδομάδα δοκιμών εξέλιξης πριν το Ιταλικό Γκραν Πρι. Στις 11 Σεπτεμβρίου 2003, οι Ραλφ Σουμάχερ και Ραλφ Φέρμαν εξετάστηκαν από τον γιατρό της FIA, Σιντ Γουότκινς, ο οποίος τον πρώτο τον βρήκε πολύ καλά, αλλά για τον δεύτερο διαπίστωσε ότι υπέφερε από έναν έντονο πόνο στο αυτί και δεν του έδωσε άδεια να λάβει μέρος στον αγώνα, οπότε στη θέση του έτρεξε για δεύτερη φορά ο Μπαουμγκάρτνερ. Στον αγώνα δεν πήρε μέρος τελικά ούτε ο Ραλφ Σουμάχερ, καθώς το πρωί της Παρασκευής 12 Σεπτεμβρίου 2003 παραπονέθηκε πως είχε πολύ δυνατό πονοκέφαλο και στη θέση του έτρεξε ο Ισπανός δοκιμαστής Μαρκ Ζενέ.

Τέλος, λίγες μέρες πριν το Ιαπωνικό Γκραν Πρι, η διοίκηση της Μπαρ Χόντα ανακοίνωσε στον Καναδό οδηγό της ομάδας, Ζακ Βιλνέβ, ότι το συμβόλαιό του δεν επρόκειτο να ανανεωθεί για την επόμενη σαιζόν, καθώς είχαν σκοπό να βάλουν στη θέση αυτή τον Ιάπωνα Τακούμα Σάτο. Ο Βιλνέβ συνάντησε εν συνεχεία τον διευθυντή της ομάδας, Ντέιβιντ Ρίτσαρντς, και του δήλωσε πως δεν είχε πρόθεση να λάβει μέρος στον τελευταίο αγώνα της σαιζόν, έτσι ο Σάτο τον αντικατέστησε και αγωνίστηκε στη Σουζούκα μπροστά στους συμπατριώτες του.

Το σύστημα βαθμολόγησης άλλαξε και πλέον είχε τη βάση 10–8–6–5–4–3–2–1 βαθμών για τους πρώτους οκτώ που τερμάτιζουν σε κάθε αγώνα.

Βαθμολογία οδηγών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η βαθμολογία για το πρωτάθλημα των οδηγών είχε ως εξής:[1]

Θέση  /  Οδηγός AUS
MAL
BRA
SMR
ESP
AUT
MON
CAN
EUR
FRA
GBR
GER
HUN
ITA
USA
JPN
Βαθ-
μοί
1 Μίχαελ Σουμάχερ 4 6 Εγκ 1 1 1 3 1 5 3 4 7 8 1 1 8 93
2 Κίμι Ραϊκόνεν 3 1 2 2 Εγκ 2 2 6 Εγκ 4 3 Εγκ 2 4 2 2 91
3 Χουάν Πάμπλο Μοντόγια 2 12 Εγκ 7 4 Εγκ 1 3 2 2 2 1 3 2 6 Εγκ 82
4 Ρούμπενς Μπαρικέλο Εγκ 2 Εγκ 3 3 3 8 5 3 7 1 Εγκ Εγκ 3 Εγκ 1 65
5 Ραλφ Σουμάχερ 8 4 7 4 5 6 4 2 1 1 9 Εγκ 4 Εγκ 12 58
6 Φερνάντο Αλόνσο 7 3 3 6 2 Εγκ 5 4 4 Εγκ Εγκ 4 1 8 Εγκ Εγκ 55
7 Ντέιβιντ Κούλθαρντ 1 Εγκ 4 5 Εγκ 5 7 Εγκ 15 5 5 2 5 Εγκ Εγκ 3 51
8 Γιάρνο Τρούλι 5 5 8 13 Εγκ 8 6 Εγκ Εγκ Εγκ 6 3 7 Εγκ 4 5 33
9 Τζένσον Μπάτον 10 7 Εγκ 8 9 4 ΔΕΚ Εγκ 7 Εγκ 8 8 10 Εγκ Εγκ 4 17
10 Μαρκ Γουέμπερ Εγκ Εγκ 9 Εγκ 7 7 Εγκ 7 6 6 14 11 6 7 Εγκ 11 17
11 Χάιντς-Χάραλντ Φρέντζεν 6 9 5 11 Εγκ ΔΕΚ Εγκ Εγκ 9 12 12 Εγκ Εγκ 13 3 Εγκ 13
12 Τζιανκάρλο Φιζικέλα 12 Εγκ 1 15 Εγκ Εγκ 10 Εγκ 12 Εγκ Εγκ 13 Εγκ 10 7 Εγκ 12
13 Κριστιάνο Ντα Μάτα Εγκ 11 10 12 6 10 9 11 Εγκ 11 7 6 11 Εγκ 9 7 10
14 Νικ Χάιντφιλντ Εγκ 8 Εγκ 10 10 Εγκ 11 Εγκ 8 13 17 10 9 9 5 9 6
15 Ολιβιέ Πανίς Εγκ Εγκ Εγκ 9 Εγκ Εγκ 13 8 Εγκ 8 11 5 Εγκ Εγκ Εγκ 10 6
16 Ζακ Βιλνέβ 9 ΔΕΚ 6 Εγκ Εγκ 12 Εγκ Εγκ Εγκ 9 10 9 Εγκ 6 Εγκ 6
17 Μαρκ Ζενέ 5 4
18 Τακούμα Σάτο 6 3
19 Ραλφ Φέρμαν Εγκ 10 Εγκ Εγκ 8 11 12 Εγκ 11 15 13 Εγκ ΔΕΚ Εγκ 14 1
20 Τζάστιν Γουίλσον Εγκ Εγκ Εγκ Εγκ 11 13 Εγκ Εγκ 13 14 16 Εγκ Εγκ Εγκ 8 13 1
21 Αντόνιο Πιτσόνια 13 Εγκ Εγκ 14 Εγκ 9 Εγκ 10 10 10 Εγκ 0
22 Γιος Φερστάπεν 11 13 Εγκ Εγκ 12 Εγκ Εγκ 9 14 16 15 Εγκ 12 Εγκ 10 15 0
23 Νίκολας Κιέζα 12 13 12 11 16 0
24 Ζολτ Μπάουμγκαρντνερ Εγκ 11 0
Θέση  /  Οδηγός AUS
MAL
BRA
SMR
ESP
AUT
MON
CAN
EUR
FRA
GBR
GER
HUN
ITA
USA
JPN
Βαθ-
μοί
Ένδειξη και Σημασία
1 Νικητής
2 2η θέση
3 3η θέση
4-8 Τερμάτισε σε βαθμολογούμενη θέση
9 + Τερμάτισε σε μη βαθμολογούμενη θέση
ΧΚ Τερμάτισε, αλλά δεν κατατάχθηκε
Εγκ Εγκατέλειψε κατά τη διάρκεια του αγώνα
ΑΚ Ακυρώθηκε αφού είχε εκκινήσει
ΔΠ Δεν πέρασε τα προκριματικά
ΔΕΚ Πέρασε τα προκριματικά, αλλά δεν εκκίνησε

Έντονη γραφή - Pole position
Πλάγια γραφή - Ταχύτερος γύρος

† Οδηγοί που δεν ολοκλήρωσαν τον αγώνα, αλλά πήραν κατάταξη

Βαθμολογία κατασκευαστών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


1η – Scuderia Ferrari Marlboro
2η – BMW Williams F1 Team
3η – West McLaren Mercedes

Η βαθμολογία για το πρωτάθλημα των κατασκευαστών είχε ως εξής:[2]

Θέση Ομάδα Βαθμοί
1 Ferrari 158
2 Williams-BMW 144
3 McLaren-Mercedes 142
4 Renault 88
5 BAR-Honda 26
6 Sauber-Petronas 19
7 Jaguar-Cosworth 18
8 Toyota 16
9 Jordan-Ford 13
10 Minardi-Cosworth 0


  1. «2003 official driver standings». formula1.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Απριλίου 2016. 
  2. «2003 official team standings». formula1.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Απριλίου 2016. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]