2-προπεν-1-όλη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Προπεν-2-όλη-1)
2-προπεν-1-όλη
Γενικά
Όνομα IUPAC 2-προπεν-1-όλη
Άλλες ονομασίες Αλλυλική αλκοόλη
Χημικά αναγνωριστικά
Χημικός τύπος C3H6O
Μοριακή μάζα 58,08 amu
Σύντομος
συντακτικός τύπος
CH2=CHCH2OH
Συντομογραφίες ViCH2OH
Αριθμός CAS 107-18-6
SMILES C=CCO
InChI 1/C3H6O/c1-2-3-4/h2,4H,1,3H2
ChemSpider ID 13872989
Δομή
Ισομέρεια
Ισομερή θέσης 9
Φυσικές ιδιότητες
Σημείο τήξης −129 °C
Σημείο βρασμού 97 °C
Πυκνότητα 854 kg/m3
Διαλυτότητα
στο νερό
Αναμίξιμη
Χημικές ιδιότητες
Σημείο αυτανάφλεξης 21 °C
Αυτοδιάσπαση 378 °C
Επικινδυνότητα
Φράσεις κινδύνου R10, R23/24/25,
R36/37/38, R50
Φράσεις ασφαλείας (S1/2), S36/37/39,
S38, S45, S61
Κίνδυνοι κατά
NFPA 704

3
3
0
 
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa).

Η 2-προπεν-1-όλη ή αλλυλική αλκοόλη είναι ονομασία της απλούστερης σταθερής αλκενόλης, δηλαδή ακόρεστης άκυκλης μονοσθενής αλκοόλης με ένα διπλό δεσμό. Ειδικότερα, αποτελεί και την απλούστερη και πιο αντιπροσωπευτική αλκοόλη της ομάδας των αλλυλικών αλκοολών, δηλαδή των αλκοολών που έχουν το υδροξύλιό τους σε άτομο άνθρακα που βρίσκεται αμέσως δίπλα (και όχι πάνω) από έναn (τουλάχιστον) διπλό δεαμό. Συνήθως αντιπροσωπεύεται από τους τύπους CH2=CHCH2OH και ViCH2OH. Με βάση το χημικό της τύπο, C3H6Ο έχει τα ακόλουθα οκτώ (8) ισομερή:

  1. 1-προπεν-1-όλη (ελάσσων ταυτομερές της προπανάλης) με σύντομο συντακτικό τύπο CH3CH=CHOH.
  2. 2-προπενόλη (ελάσσων ταυτομερές της προπανόνης) με σύντομο συντακτικό τύπο CH3C(OH)=CH2.
  3. Βινυλμεθυλαιθέρας ή μεθοξυαιθένιο με σύντομο συντακτικό τύπο CH3OCH=CH2.
  4. Κυκλοπροπανόλη με σύντομο συντακτικό τύπο .
  5. Προπανάλη (κύριο ταυτομερές) της 1-προπεν-1-όλης με σύντομο συντακτικό τύπο CH3CH2CHO.
  6. Προπανόνη (κύριο ταυτομερές) της 2-προπενόλης με σύντομο συντακτικό τύπο CH3COCH3.
  7. Οξετάνιο με σύντομο συντακτικό τύπο .
  8. Μεθυλοξιράνιο με σύντομο συντακτικό τύπο

Είναι ένα υδατοδιαλυτό, άχρωμο υγρό (στις συνηθιαμένες συνθήκες) αλλά είναι περισσότερο τοξική από τις άλλες τυπικές (σχετικά) μικρομοριακές αλκοόλες. Χρησιμοποιήθηκε ως πρώτη ύλη για την 1,2,3-προπανοτριόλη, αλλά επίσης και για πολλές άλλες ενώσεις.

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από αλλυλαλογονίδια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1. Με υδρόλυση αλλυλαγολογονιδίων (CH2=CHCH2X) παράγεται προπεν-2-όλη-1[1]:

2. Με επίδραση καρβοξυλικών αλάτων (RCOONa) παράγονται αρχικά καρβοξυλικοί αλλυλεστέρες (RCOOCH2H=CH2), που υδρολόνται προς προπεν-2-όλη-1[2]:

Από αλλυλεστέρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με υδρόλυση μεθυλεστέρων (RCOOCH3) παράγεται προπεν-2-όλη-1[3]:

Από προπεν-2-άλη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με αναγωγή προπεν-2-άλης (CH2=CHCHO):

Με λιθιοαργιλιοϋδρίδιο (LiAlH4)[4]:

Από προπενικό οξύ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με αναγωγή προπενικού οξέος (CH2=CHCOOH) με LiAlH4[4]:

Από προπεν-2-αμίνη-1[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με επίδραση νιτρώδους οξέος (ΗΝΟ2) σε προπεν-2-αμίνη-1 (CH2=CHCH2NH2)[5]:

Από βουτεν-3-όλη-1[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με αποικοδόμιση της ανθρακικής αλυσίδας από βουτεν-3-όλη-1[6]::





Από προπένιο και αιθανικό οξύ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με επίδραση οξυγόνου και αιθανικού οξέος σε προπένιο παράγεται προπεν-2-όλη-1:

Από προπένιο με αλλυλική οξείδωση από διοξείδιο του σεληνίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με επίδραση διοξειδίου του σεληνίου σε προπένιο παράγεται προπεν-2-όλη-1:

Με καταλυτική αφυδρογόνωση προπανόλης-1[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με καταλυτική αφυδρογόνωση προπανόλης-1 παράγεται προπεν-2-όλη-1:

Με αφυδάτωση προπανοδιόλης-1,3[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με ενδομοριακή αφυδάτωση προπανοδιόλης-1,3 παράγεται προπεν-2-όλη-1. Η αντίδραση ευνοείται σε σχετικά υψηηλές θερμοκρασίες, >150 °C[7]:

Με απόσπαση υδραλογόνου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με απόσπαση υδραλογόνου (HX) από 3-αλοπροπανόλη-1 παράγεται προπεν-2-όλη-1[8]:

Με απόσπαση αλογόνου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με απόσπαση αλογόνου (X2) από 2,3-διαλοπροπανόλη-1 παράγεται προπεν-2-όλη-1[9]:

Με μερική καταλυτική υδρογόνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με μερική καταλυτική υδρογόνωση προπιν-2-όλης-1 παράγεται προπεν-2-όλη-1[10]

Χημικές ιδιότητες και παράγωγα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παράγωγα ως αλκοόλης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αλκοολικά άλατα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1. Αντίδραση με αλκαλιμέταλλα[11]:

2. Αντίδραση με αμίδια μετάλλων[12]::

3. Αντίδραση με αιθινικά μέταλλα[13]::

4. Αντίδραση με αντιδραστήρια Grignard[14]::

Υποκατάσταση από αλογόνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Η αντίδραση με υδροαλογόνα δίνει και προϊόντα προσθήκης στο διπλό δεσμό. Γι' αυτό διαφοροποιούνται οι μέθοδοι από το αν και η προσθήκη είναι επιθυμητή ή αν η προσθήκη είναι ανεπιθύμητη:

1. Αντίδραση με υδροϊώδιο. Παράγεται 1,2-διιωδοπροπάνιο[15]:

2. Αντίδραση με άλλα αλογόνα (X: F, Cl, Br)[16]:

3. Αντίδραση με ισχυρά χλωριωτικά μέσα[17]:

1. Με PCl5:

2. Με PCl3[18]:

3. Με SOCl2[19]:

4. Αντίδραση με τριβρωμιούχο φωσφόρο. Παράγεται αλλυλοβρωμίδιο[20]:

5. Αντίδραση με τριιωδιούχο φωσφόρο. Παράγεται αλλυλοϊωδίδιο[21]:

Αλλυλυλαιθέρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραγωγή διαλλυλυλαιθέρα[22]:

Καρβοξυλικοί εστέρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αντίδραση με ακυλιωτικά μέσα:
1. Εστεροποίηση με καρβοξυλικό οξύ[23]:

2. Εστεροποίηση με ανυδρίτη καρβοξυλικού οξέος[24]:

3. Εστεροποίηση με ακυλαλογονίδιο[25]:

Οξείδωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1. Με υπερμαγγανικό κάλιο (KMnO4). Παράγεται προπενικό οξύ[26]:

2. Με τριοξείδιο του χρωμίου (CrO3). Παράγεται αρχικά προπεν-2-άλη και στη συνέχεια, με περίσσεια τριοξειδίου του χρωμίου, προπενικό οξύ[27]:

Ανοικοδόμηση προς βουτεν-3-όλη-1[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπάρχει μία (τουλάχιστον) μέθοδος για ανοικοδόμηση προπεν-2-όλη-1 προς βουτεν-3-όλη-1[6]:

1. Αρχίζει με την παραγωγή αλλυλοϊωδίδιου και μετά βουτεν-3-νιτρίλιου:


2. Υδρόλυση βουτεν-3-νιτρίλιου προς βουτεν-3-ικό οξύ και μετά αναγωγή προς βουτεν-3-όλη-1:


Ανοικοδόμηση προς πεντεν-4-όλη-1[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρχίζει με την παραγωγή αλλυλοϊωδίδιου και μετά, με επίδραση οξιρανίου σε αλλυλομαγνησιοϊωδίδιο, παράγεται πεντεν-4-όλη-1[6]:



Οξιράνιο

Με αφυδάτωση προς προπαδιένιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με ενδομοριακή αφυδάτωση Προπεν-2-όλης-1 παράγεται προπαδιένιο. Η αντίδραση ευνοείται σε σχετικά υψηηλές θερμοκρασίες, >150 °C[7]:

Αντιδράσεις διπλού δεσμού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ενυδάτωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1. Επίδραση θειικού οξέος και στη συνέχεια νερού (ενυδάτωση). Παράγεται προπανοδιόλη-1,2[28]:

2. Υδροβορίωση και στη συνέχεια επίδραση με υπεροξείδιο του υδρογόνου. Παράγεται αρχικά τρι(3-υδροξυπροπυλο)βοράνιο και στη συνέχεια προπανοδιόλη-1,3[29]:

3. Αντίδραση με οξικό υδράργυρο και έπειτα αναγωγή. Παράγεται προπανοδιόλη-1,2:

4. Υπάρχει ακόμη η δυνατότητα αλλυλικής υδροξυλίωσης κατά Prins με επίδραση αλδευδών ή κετονών σε προπένιο απουσία νερού. Π.χ. με μεθανάλη προκύπτει βουτεν-2-διόλη-1,4:

Προσθήκη υποαλογονώδους οξέως[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με επίδραση (προσθήκη) υποαλογονώδους οξέος (HOX) σε προπεν-2-όλη-1 παράγεται 3-αλοπροπανοδιόλη-1,2[30]:

  • Το HOX παράγεται συνήθως επιτόπου με την αντίδραση:

Καταλυτική υδρογόνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με καταλυτική υδρογόνωση προπεν-2-όλης-1 σχηματίζεται προπανόλη-1. Π.χ.[31]:

Αλογόνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με προσθήκη αλογόνου (X2) (αλογόνωση) σε προπεν-2-όλη-1 έχουμε προσθήκη στο διπλό δεσμό. Παράγεται 2,3-διαλοπροπανόλη-1. Π.χ.[32]:

Υδραλογόνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με προσθήκη υδραλογόνων (HX) (υδραλογόνωση) σε προπεν-2-όλη-1[33]:
1. Με τον πολικό μηχανισμό. Παράγεται 2-αλοπροπανόλη-1:

2. Με το μηχανισμό ελευθέρων ριζών. Παράγεται 3-αλοπροπανόλη-1:

Καταλυτική αμμωνίωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1. Προσθήκη αμμωνίας (NH3). Παράγεται 2-αμινοπροπανόλη-1. Π.χ.:

2. Προσθήκη πρωτοταγούς αμίνης. Π.χ. με μεθαναμίνη παράγεται 2-μεθυλαμινοπροπανόλη-1:

3. Προσθήκη δευτεροταγούς αμίνης. Π.χ. με διμεθυλαμίνη παράγεται 2-διμεθυλαμινοπροπανόλη-1:

  • Τα παραπάνω μέταλλα που αναφέρονται στη θέση του καταλύτη χρησιμοποιούνται με τη μορφή συμπλόκων τους και όχι σε μεταλλική μορφή.

Καταλυτική φορμυλίωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με προσθήκη μεθανάλης (CO + H2) σε προπένιο παράγεται 2-μεθυλο-3-υδροξυπροπανάλη ή 4-υδροξυβουτανάλη. Π.χ.:

  • Τα παραπάνω μέταλλα που αναφέρονται στη θέση του καταλύτη χρησιμοποιούνται με τη μορφή συμπλόκων τους και όχι σε μεταλλική μορφή.
  • Όπου . Εξαρτάται από την επιλογή του καταλύτη. Οι σχετικά ογκώδεις καταλύτες ευνοούν το δεύτερο παραγωγο.

Προσθήκη αλδεΰδών ή κετονών κατά Prins[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με επίδραση περίσσειας αλδευδών ή κετονών σε προπένιο απουσία νερού, σε χαμηλή θερμοκρασία παράγεται παράγωγο διοξανίου. Π.χ. με μεθανάλη παράγεται 4-υδροξυμεθυλο-1,3-διοξάνιο και 5-υδροξυμεθυλο-1,3-διοξάνιο:

Διυδροξυλίωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η διυδροξυλίωση προπενίου, αντιστοιχεί σε προσθήκη υπεροξείδιου του υδρογόνου (H2O2)[34]:

1. Επίδραση αραιού διαλύματος υπερμαγγανικού καλίου. Παράγει προπανοτριόλη-1,2,3:

2. Επίδραση καρβονικού οξέος και υπεροξείδιου του υδρογόνου. Παράγει προπανοτριόλη-1,2,3:

3. Μέθοδος Sharpless. Παράγει προπανοτριόλη-1,2,3:

4. Μέθοδος Woodward. Παράγει προπανοτριόλη-1,2,3:

5. Υπάρχει ακόμη δυνατότητα για 1,3-διυδροξυλίωση με επίδραση αλδεϋδών ή κετονών σε αιθένιο, παρουσία νερού. Αντίδραση Prins. Π.χ. με μεθανάλη παράγεται βουτανοτριόλη-1,2,4:

Οζονόλυση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με επίδραση όζοντος (οζονόλυση) σε προπεν-2-όλη-1, παράγεται ασταθές οζονίδιο που τελικά διασπάται σε μεθανάλη και υδροξυαιθανάλη[35]:

Επίδραση πυκνού υπερμαγγανικού καλίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με επίδραση πυκνού διαλύματος υπερμαγγανικού καλίου (KMnO4) παράγεται τελικά διοξείδιο του άνθρακα[36]:

  • Ενδιάμεσα παράγεται μεθανικό οξύ και αιθανοδιικό οξύ, που όμως είναι ευαίσθητα στην παρουσία περίσσειας υπερμαγγανικού καλίου και οξειδώνοται παραπέρα:

Αντίδραση Diels–Adler[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά την επίδραση αλκαδιενίου (διένιου) σε προπεν-2-όλη-1 (διενόφιλο) έχουμε την ονομαζόμενη (αντίδραση Diels–Adler) που οδηγεί σε παραγωγή παραγώγου κυκλοεξενίου. Π.χ. με βουταδιένιο-1,3 παίρνουμε κυκλοεξεν-3-υλομεθαανόλη[37]:

Αντίδραση Pauson-Khand[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά την επίδραση αλκίνια και μονοξειδίου του άνθρακα σε προπεν-2-όλη-1 έχουμε την ονομαζόμενη αντίδραση Pauson-Khand που στην περίπτωση αυτή οδηγεί σε παραγωγή παραγώγων κυκλοπεντόνης. Π.χ. με αιθίνιο παράγεται 4-υδροξυμεθυλοκυκλοπεντεν-2-όνη και 5-υδροξυμεθυλοκυκλοπεντεν-2-όνη:

Πολυμερισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διακρίνονται τα ακόλουθα είδη πολυμερισμού προπεν-2-όλης-1, που όλα παράγουν πολυαλλυλική αλκοόλη[38]:
1. Κατιονικός. Π.χ.:

2. Ελευθέρων ριζών. Π.χ.:

Φωτοχημικός διμερισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά το φωτοχημικό διμερισμό προπενίου σχηματίζεται 3-υδροξυμεθυλοκυκλοβουτυλομεθανόλη. Π.χ.[39]:

Φωτοχημική προσθήκη αλδεϋδών ή κετονών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με επίδραση αλδευδών ή κετονών σε προπένιο απουσία νερού σχηματίζονται και φωτοχημικά παράγωγα οξετανίου (Αντίδραση Paterno–Büchi). Π.χ. με μεθανάλη παράγεται 3-υδροξυμεθυλοξετάνιο:

Προσθήκη καρβενίων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά την προσθήκη μεθυλενίου σε προπεν-2-όλη-1 παράγεται ένα μίγμα παραγώγων, με σύνθεση που δίνεται λίγο πιο κάτω[40]:


  • Η αντίδραση είναι ελάχιστα εκλεκτική και αυτό σημαίνει ότι κατά προσέγγιση έχουμε:
1. Παρεμβολή στους δύο (2) δεσμούς =CH-H. Παράγεται βουτεν-2-όλη-1.
2. Παρεμβολή στους δύο (2) δεσμούς -CH(OH)-H: Παράγεται βουεν-3-όλη-1.
3. Παρεμβολή στον (1) δεσμό C-H. Παράγεται μεθυλοπροπεν-2-άλη-1.
4. Παρεμβολή στον (1) δεσμό O-H. Παράγεται αλλυλομεθυλαιθέρας.
5. Προσθήκη στον (ένα διπλό) δεσμό: 1. Παράγεται κυκλοπροπυλομεθανόλη.

Προκύπτει επομένως μίγμα βουτεν-2-όλης-1 ~29%, βουεν-3-όλης-1 ~29%, μεθυλοπροπεν-2-άλης-1 ~14%, αλλυλομεθυλαιθέρα και κυκλοπροπυλομεθανόλης ~14%.

Εφαρμογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η προπεν-2-όλη-1 χρησιμοποιείται κυρίως για την παραγωγή της προπανοτριόλης-1,2,3. Επίσης παράγει μια ποικιλία από πολυμεριζόμενους εστέρες. Π.χ. ο φθαλικός διαλλυλεστέρας[41].

Ασφάλεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η προπεν-2-όλη-1 είναι πιο τοξική από τις σχετικές μ' αυτήν αλκοόλες. Το κατώφλι ασφαλείας (TLV) της είναι 2 ppm. Είναι ένα δακρυγόνο[41]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.197, §8.2.3α.
  2. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.197, §8.2.3β.
  3. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.198, §8.2.5.
  4. 4,0 4,1 Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 197, §8.2.2α.
  5. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.198, §8.2.6.
  6. 6,0 6,1 6,2 Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.198, §8.2.7.
  7. 7,0 7,1 Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.153, §6.3.3.
  8. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.153, §6.3.1α.
  9. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.153, §6.3.1β.
  10. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.158, §6.9.4.
  11. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.199, §8.2.4α.
  12. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.199, §8.2.4β.
  13. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.199, §8.2.4γ.
  14. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.199, §8.2.4δ.
  15. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.199, §8.4.2β.
  16. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.199, §8.4.2γ.
  17. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.199, §8.4.3α.
  18. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.199, §8.4.3β.
  19. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.199, §8.4.3γ.
  20. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.199, §8.4.3β., Br αντί Cl.
  21. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.199, §8.4.3β., I αντί Cl.
  22. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.199, §8.4.5β.
  23. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.199, §8.4.4α.
  24. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.199, §8.4.4β.
  25. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.199, §8.4.4γ.
  26. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.200, §8.4.6α.
  27. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.200, §8.4.6β.
  28. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 156, §6.8.3.
  29. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 156, §6.8.5.
  30. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 156, §6.8.4.
  31. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 156, §6.8.6.
  32. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 156, §6.8.2.
  33. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 156, §6.8.1.
  34. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 157, §6.8.9.
  35. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 157, §6.8.10.
  36. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 158, §6.9.8.
  37. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 160, §6.10.2.
  38. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 157, §6.8.11.
  39. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 157, §6.8.12.
  40. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 157, §6.8.7., σελ. 155, §6.7.3, R = HOCH2CH=CH ή HOCH2C=CH2 ή HOCHCΗ=CH2 ή OCH2CΗ=CH2
  41. 41,0 41,1 Ludger Krähling, Jürgen Krey, Gerald Jakobson, Johann Grolig, Leopold Miksche “Allyl Compounds” Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry 2002, Wiley-VCH, Weinheim. doi:10.1002/14356007.a01_425

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Γ. Βάρβογλη, Ν. Αλεξάνδρου, Οργανική Χημεία, Αθήνα 1972
  • Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
  • SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
  • Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982
  • Δημήτριου Ν. Νικολαΐδη: Ειδικά μαθήματα Οργανικής Χημείας, Θεσσαλονίκη 1983.