Ερρίκος Β΄ της Γαλλίας
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Ερρίκος Β΄ | |
|---|---|
 | |
| Περίοδος | 31 Μαρτίου 1547 - 10 Ιουλίου 1559 |
| Στέψη | 29 Ιουλίου 1547 Καθεδρικός Ναός της Ρενς |
| Προκάτοχος | Φραγκίσκος Α΄ |
| Διάδοχος | Φραγκίσκος Β΄ |
Δούκας της Βρετάνης | |
| Περίοδος | 10 Αυγούστου 1536 - 31 Μαρτίου 1547 |
| Προκάτοχος | Φραγκίσκος Γ΄ της Βρετάνης |
| Γέννηση | 31 Μαρτίου 1519 Σαν-Ζερμάν-αν-Λε, Γαλλία |
| Θάνατος | 10 Ιουλίου 1559 (40 ετών) Παρίσι, Γαλλία |
| Τόπος ταφής | Βασιλική Σαιν-Ντενί |
| Σύζυγος | Αικατερίνη των Μεδίκων |
| Επίγονοι | Φραγκίσκος Β΄ της Γαλλίας Ελισαβετ Κλαυδία Κάρολος Θ΄ της Γαλλίας Ερρίκος Γ΄ της Γαλλίας Μαργαρίτα Φραγκίσκος του Ανζού |
| Οίκος | Οίκος των Βαλουά |
| Πατέρας | Φραγκίσκος Α΄ της Γαλλίας |
| Μητέρα | Κλαυδία της Γαλλίας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
| Προσφωνήσεις του Βασιλιά Ερρίκου Β΄ | |
|---|---|
 | |
| Προσφώνηση αναφοράς | Μεγαλειότατος |
| Προφορική προσφώνηση | Μεγαλειότατε |
| Εναλλακτική προσφώνηση | Δ/Δ |
Ο Ερρίκος Β΄ (γαλλ. Henri II de France, 31 Μαρτίου 1519 - 10 Ιουλίου 1559) ήταν μονάρχης του Οίκου των Βαλουά, ο οποίος κυβέρνησε ως βασιλιάς της Γαλλίας από τις 31 Μαρτίου 1547 έως το θάνατό του το 1559[1].
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν το τέταρτο παιδί και ο δεύτερος γιος του Φραγκίσκου Α΄ της Γαλλίας και της Κλαυδίας της Γαλλίας, Δούκισσας της Βρετάνης, και έγινε δελφίνος της Γαλλίας μετά το θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού του, Φραγκίσκου, Δούκα της Βρετάνης, το 1536.
Παντρεύτηκε την Αικατερίνη των Μεδίκων (1519 - 1589) στις 28 Οκτωβρίου 1533. Ήταν και οι δύο δεκατεσσάρων ετών. Διαδέχθηκε τον πατέρα του στις 31 Μαρτίου 1547. Την επόμενη χρονιά έκανε εξωσυζυγική σχέση με την τριανταπεντάχρονη χήρα Ντιάν ντε Πουατιέ η οποία έγινε η πιο πιστή του σύμβουλος και, για τα επόμενα είκοσι πέντε χρόνια, ασκούσε παρασκηνιακά μεγάλη επιρροή στις πολιτικές εξελίξεις της εποχής.
Η βασιλεία του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η βασιλεία του Ερρίκου Β΄ χαρακτηρίστηκε από τους πολέμους με την Αυστρία, και τη δίωξη των Προτεσταντών. Ο Ερρίκος Β΄ τους τιμώρησε σκληρά, καίγοντας τους ζωντανούς ή αποκόπτοντας τις γλώσσες τους για τη διάδοση των προτεσταντικών πεποιθήσεών τους. Ακόμη και εκείνοι που υποψιάζονταν ότι ήταν προτεστάντες θα μπορούσαν να φυλακιστούν για την υπόλοιπη ζωή τους.
Ο Ιταλικός Πόλεμος (1551-1559), γνωστός ως πόλεμος Αψβούργων - Βαλουά, άρχισε όταν ο Ερρίκος Β΄ κήρυξε τον πόλεμο ενάντια στον Κάρολο Ε΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, με την πρόθεση της εκ νέου κυριαρχίας της Ιταλίας και της εξασφάλισης των γαλλικών, παρά αψβουργικών, συμφερόντων στη κυριαρχία των ευρωπαϊκών υποθέσεων.
Μετά από την παραίτηση του Καρόλου Ε΄ και τη διάσπαση της Αυτοκρατορίας των Αψβούργων το 1556 υπέρ του γιού του, Φιλίππου Β΄ της Ισπανίας, και του αδελφού του, Φερδινάρδου Α΄ της Αυστρίας, η εστίαση του πολέμου μετατοπίστηκε στη Φλαμανδική Περιοχή, όπου ο Φίλιππος, νίκησε τους Γάλλους. Η είσοδος της Αγγλίας στον πόλεμο οδήγησε στη γαλλική κατάληψη του Καλαί. Αν και ο γαλλικός στρατός λεηλάτησε τις ισπανικές αψβουργικές κτήσεις στις Κάτω Χώρες, ο Ερρίκος Β΄ εν τούτοις αναγκάστηκε να δεχτεί την ειρήνη, με την οποία αρνήθηκε περαιτέρω αξιώσεις στην Ιταλία.
Το τέλος του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ερρίκος Β΄ ήταν άπληστος κυνηγός και συμμετείχε σε κονταρομαχίες και πρωταθλήματα της εποχής. Στις 30 Ιουνίου 1559, στο Παρίσι, κατά τη διάρκεια μιας γιορτής, για να γιορτάσει την Συνθήκη του Κατώ-Καμπρεζί με τους εχθρούς του, τους Αψβούργους της Αυστρίας και για να γιορτάσει το γάμο της κόρης του Ελισάβετ των Βαλουά με τον Φίλιππο Β΄ της Ισπανίας, πληγώθηκε θανάσιμα από μια αγκίδα από τη λόγχη του λοχαγού Γκαμπριέλ ντε Μοντγκομερύ, της σκωτικής φρουράς, σε κονταρομαχία. Διαπέρασε το αριστερό μάτι του, διαπέρασε τον εγκέφαλο και βγήκε μέσω του αυτιού του. Υπέφερε τρομερά, και παρά τις προσπάθειες του βασιλικού χειρουργού, πέθανε στις 10 Ιουλίου 1559 σε ηλικία 40 ετών. Ενταφιάστηκε στη Βασιλική του Αγίου Διονυσίου και τον διαδέχθηκε ο πρωτότοκος γιος του, Φραγκίσκος.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε το 1533 με την Αικατερίνη των Μεδίκων, κόρη του Λαυρέντιου Β΄ των Μεδίκων, Δούκα του Ουρμπίνο, και απέκτησε παιδιά:
| Όνομα | Έτος γεν. | Έτος θαν. | Σημειώσεις |
|---|---|---|---|
| Φραγκίσκος Β΄ | 19 Ιανουαρίου 1544 | 5 Δεκεμβρίου 1560 | Βασιλιάς της Γαλλίας (1559-1560). Νυμφεύτηκε τη Μαρία της Σκωτίας το 1558. Χωρίς απογόνους. |
| Ελισάβετ | 2 Απριλίου 1545 | 3 Οκτωβρίου 1568 | Παντρεύτηκε τον Φίλιππο Β΄ της Ισπανίας το 1559. Με απογόνους. |
| Κλαυδία | 12 Νοεμβρίου 1547 | 21 Φεβρουαρίου 1575 | Παντρεύτηκε τον Κάρολο Γ΄ της Λωρραίνης. Με απογόνους. |
| Λουδοβίκος | 3 Φεβρουαρίου 1549 | 24 Οκτωβρίου 1549 | Απεβίωσε εννέα μηνών. |
| Κάρολος Θ΄ | 27 Ιουνίου 1550 | 30 Μαΐου 1574 | Βασιλιάς της Γαλλίας (1560-1574). Νυμφεύτηκε την Ελισάβετ της Αυστρίας το 1570. Με απογόνους. |
| Ερρίκος Γ΄ | 19 Σεπτεμβρίου 1551 | 2 Αυγούστου 1589 | Βασιλιάς της Γαλλίας (1574-1589) και της Πολωνίας (1573-1575). Νυμφεύτηκε τη Λουίζα της Λωρραίνης το 1575. Χωρίς απογόνους. |
| Μαργαρίτα | 14 Μαΐου 1553 | 27 Μαρτίου 1615 | Παντρεύτηκε τον Ερρίκο Δ΄ της Γαλλίας και της Ναβάρρας. Χώρισαν, χωρίς απογόνους. |
| Φραγκίσκος | 18 Μαρτίου 1555 | 19 Ιουνίου
1579 |
Δούκας του Ανζού και του Αλανσόν. |
| Ιωάννα | 24 Ιουνίου 1556 | 24 Ιουνίου 1556 | Δίδυμη της Βικτωρίας. Θνησιγενής. |
| Βικτωρία | 24 Ιουνίου 1556 | Αύγουστος 1556 | Δίδυμη της Ιωάννας. Απεβίωσε δύο μήνες μετά τη γέννηση. |
Από την ερωμένη του Φιλίππα Ντούτσι είχε τέκνο:
- (νόθη) Ντιάνα (1538 - 1619), Δούκισσα του Ανγκουλέμ. Παντρεύτηκε πρώτα τον Οράτιο Φαρνέζε, Δούκα του Κάστρο, και μετά τον Φραγκίσκο, Δούκα του Μονμορανσύ. Νομιμοποιήθηκε το 1572 από τον Κάρολο Θ΄.
Από τη λαίδη Τζάνετ Στιούαρτ (1508 - 1563), νόθη κόρη του Ιακώβου Δ΄ της Σκωτίας, είχε τέκνο:
- (νόθος) Ερρίκος (1551 - 1586), Δούκας του Ανγκουλέμ. Νομιμοποιήθηκε από τον πατέρα του και έγινε κυβερνήτης της Προβηγκίας.
Από τη Νικόλ ντε Σαβινύ είχε τέκνο:
- (νόθος) Ζακ ντε Βαλουά (1557 - 1621), Κόμης του Σαιν-Ρεμύ. Μία από τις τελευταίες απογόνους του ήταν η Ζαν ντε Βαλουά-Σαιν-Ρεμύ 1756-1791, που παντρεύτηκε τον Νικολά ντε Λα Μοτ, ο οποίος ισχυριζόταν ότι ήταν κόμης. Αυτή έγινε γνωστή από το σκάνδαλο του αδαμάντινου περιδέραιου στην Αυλή του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄.
Πρόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| 8. Ιωάννης της Ορλεάνης (1399-1467) | |||||||||||||
| 4. Κάρολος της Ορλεάνης (1459-1496) | |||||||||||||
| 9. Μαργαρίτα του Ροάν | |||||||||||||
| 2. Φραγκίσκος Α΄ της Γαλλίας | |||||||||||||
| 10. Φίλιππος Β΄ της Σαβοΐας | |||||||||||||
| 5. Λουίζα της Σαβοΐας | |||||||||||||
| 11. Μαργαρίτα των Βουρβόνων | |||||||||||||
| 1. Ερρίκος Β΄ της Γαλλίας | |||||||||||||
| 12. Κάρολος Α΄ της Ορλεάνης | |||||||||||||
| 6. Λουδοβίκος ΙΒ΄ της Γαλλίας | |||||||||||||
| 13. Μαρία της Κλέβης, δούκισσα της Ορλεάνης | |||||||||||||
| 3. Κλαυδία της Βρετάνης | |||||||||||||
| 14. Φραγκίσκος Β΄ της Βρετάνης | |||||||||||||
| 7. Άννα της Βρετάνης | |||||||||||||
| 15. Μαργαρίτα της Φουά | |||||||||||||
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Patrick, David, and Francis Hindes Groome, Chambers's biographical dictionary: the great of all times and nations, σελ. 482, J.B. Lippincott Company (1907)
|