Γουλιέλμος Β΄ της Γερμανίας

Γουλιέλμος Β΄ της Γερμανίας
Ο Γουλιέλμος ο Β΄ το 1905
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Wilhelm II. (Γερμανικά)
Γέννηση	27  Ιανουαρίου 1859 Kronprinzenpalais
Θάνατος	4  Ιουνίου 1941 Huis Doorn
Αιτία θανάτου	καρδιαγγειακή νόσος
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Τόπος ταφής	Huis Doorn
Υπηκοότητα	Γερμανία
Θρησκεία	Λουθηρανισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γερμανικά
Σπουδές	Πανεπιστήμιο της Βόννης
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	κυβερνητικός υπάλληλος
Οικογένεια
Σύζυγος	Αουγκούστα Βικτόρια του Σλέσβιγκ-Χόλστάιν (1881–1921) Ερμίνε Ρέους του Γκρέιτς (1922–1941)
Τέκνα	Γουλιέλμος της Πρωσίας Άιτελ Φρίντριχ της Πρωσίας Αδαλβέρτος της Πρωσίας Αύγουστος Γουλιέλμος της Πρωσίας Όσκαρ της Πρωσίας Ιωακείμ της Πρωσίας Βικτώρια Λουίζα της Πρωσσίας
Γονείς	Φρειδερίκος Γ΄ της Γερμανίας και Βικτωρία, Βασιλική Πριγκίπισσα
Αδέλφια	Πρίγκιπας Βάλντεμαρ της Πρωσίας Πρίγκιπας Ερρίκος της Πρωσίας Σοφία της Ελλάδας Πριγκίπισσα Καρλότα της Πρωσίας Πριγκίπισσα Βικτόρια της Πρωσίας Μαργαρίτα της Πρωσίας Πρίγκιπας Σιγκισμούνδος της Πρωσίας
Οικογένεια	Οίκος των Χοεντσόλερν
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Γερμανός Αυτοκράτορας (1888–1918)
Βραβεύσεις	Pour le Mérite Ιππότης του Τάγματος του Χρυσόμαλλου Δέρατος Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Μαρίας Θηρεσίας Τάγμα του Μαύρου Αετού Ιππότης του Μεγαλόσταυρου του Βασιλικού Βικτοριανού Τάγματος Knight Grand Cross of the Order of St. Olav‎ Knight Grand Cross in the Order of the Netherlands Lion Knight Grand Cross of the Order of Saints Maurice and Lazarus Grand Cordon of the Order of Leopold Μεγαλόσταυρους ιππότης του Τάγματος του Στέμματος της Ιταλίας Τάγμα του Αγίου Ανδρέα Βασιλική Βικτοριανή Αλυσίδα (1902) Knight Grand Cross of the Military Order of William (1889) Μεγαλόσταυρος του Σιδηρού Σταυρού Τάξη του Στέμματος House Order of Hohenzollern Τάγμα του Αγίου Ουμβέρτου Military Order of Max Joseph Στρατιωτικό Τάγμα του Αγίου Ερρίκου Hanseatic Cross Κυρίαρχο Στρατιωτικό Τάγμα της Μάλτας Τάγμα του Ευαγγελισμού Τάγμα της Περικνημίδας Τάγμα του Ελέφαντα Order of Saints Cyril and Methodius Order of the Norwegian Lion Order of the Rue Crown Βασιλικό Τάγμα των Σεραφείμ
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π)

Ο Γουλιέλμος Β΄ της Γερμανίας (Φρειδερίκος Γουλιέλμος Βίκτωρ Αλβέρτος, γερμανική γλώσσα: Friedrich Wilhelm Viktor Albrecht, 27 Ιανουαρίου 1859 - 4 Ιουνίου 1941) ήταν ο τελευταίος Γερμανός αυτοκράτορας (Κάιζερ) και βασιλιάς της Πρωσίας, κυβερνώντας τη Γερμανική Αυτοκρατορία και την Πρωσία από τις 15 Ιουνίου του 1888 έως τις 9 Νοεμβρίου του 1918). Ήταν γιος και διάδοχος του Φρειδερίκου Γ΄. Κατά την διάρκεια της βασιλείας του η Γερμανία εισήλθε στο παιχνίδι του διεθνούς εμπορικού και αποικιακού ανταγωνισμού, που κατέληξε στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν εγγονός της βασίλισσας Βικτωρίας του Ηνωμένου Βασιλείου και αδελφός της βασίλισσας Σοφίας των Ελλήνων.

Εσωτερική πολιτική

Ο Γουλιέλμος είχε μια εκ γενετής αναπηρία, καθώς υπήρξαν επιπλοκές κατά τη γέννησή του, με αποτέλεσμα να έχει ατροφικό αριστερό χέρι. Παρόλα αυτά απέκτησε στρατιωτική μόρφωση και σπούδασε στη γνωστή την εποχή εκείνη στρατιωτική ακαδημία του Πότσνταμ, απ' όπου και αποφοίτησε ως αξιωματικός. Χαρακτηρίστηκε γενικά ως ανήσυχο πνεύμα και ασχολήθηκε και με τα πολιτικά δρώμενα της Γερμανίας. Ενώ αρχικά υπήρξε υποστηρικτής της πολιτικής του συντηρητικού καγκελάριου Μπίσμαρκ, όταν ανέβηκε στο θρόνο σε ηλικία 19 ετών, ήλθε γρήγορα σε σύγκρουση μαζί του. Λόγω διαφωνιών σε ποικίλα θέματα, εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής ο Μπίσμαρκ αποπέμφθηκε από το αξίωμά του. Στη συνέχεια όμως ο Γουλιέλμος διέψευσε τις ελπίδες των υπηκόων του για μια συνταγματική μεταρρύθμιση καθώς και κοινωνικές παραχωρήσεις όπως απαιτούσε η σοσιαλδημοκρατική παράταξη της χώρας.

Εξωτερικές σχέσεις και συμμαχίες

Προπαγανδιστική γαλλική γελοιογραφία την εποχή του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου που εικονίζει τον Γουλιέλμο να προσπαθεί να κατασπαράξει τη Γη.

Επί καγκελάριου Κλόντβιχ φον Χόενλοε-Σίλινγκσφυρστ η Γερμανία αναδείχτηκε σταδιακά στο παγκόσμιο στερέωμα και απέκτησε σειρά αποικιών στην Αφρική και την Ωκεανία. Όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, οι σχέσεις με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές δυνάμεις δεν ήταν σταθερές. Το 1891 ανανεώθηκε η Τριπλή Συμμαχία μεταξύ Γερμανίας, Αυστροουγγαρίας και Ιταλίας, ενώ επιχειρήθηκαν και αποσπασματικές προσεγγίσεις προς το Ηνωμένο Βασίλειο. Ταυτόχρονα έγιναν προσπάθειες για οικονομική διείσδυση προς την παρακμάζουσα πολιτικά Οθωμανική Αυτοκρατορία, με πλήθος επενδύσεων, εμπορικών συμφωνιών και κατασκευή δικτύου σιδηροδρόμων.

Η πολιτική αυτή όμως προς την Οθωμανική Αυτοκρατορία μεταβλήθηκε όταν η περιοχή της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης πέρασε υπό Αυστριακό έλεγχο το 1908. Ο Γουλιέλμος ενώ αρχικά υποστήριζε την εδαφική ακεραιότητα της χώρας αυτής τελικά αναγκάστηκε βάσει των περιστάσεων να υποστηρίξει τις αυστριακές θέσεις. Έτσι ενώ οι σχέσεις με την Ρωσία ψυχράθηκαν με αυτή την κίνηση, από την άλλη πλευρά ενισχύθηκαν αυτές με την Αυστρία.

Το 1905-6 ξέσπασαν ταραχές στο Μαρόκο και ο Γουλιέλμος έσπευσε να το επισκεφτεί με σκοπό να προασπίσει τα συμφέροντα της Γερμανίας και ταυτόχρονα να περιορίσει τις αποικιακές βλέψεις της Γαλλίας στην περιοχή εκείνη. Γενικότερα, όμως, η εξωτερική πολιτική του Γουλιέλμου συνέβαλε στη σύμπραξη της Τριπλής Συμμαχίας (Αντάντ) μεταξύ Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας.

Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και παραίτηση

Κατά τα επόμενα έτη ήταν ιδιαίτερα έντονο ως φαινόμενο στην μεσαία κοινωνική τάξη της χώρας το εθνικό αίσθημα, το οποίο ενισχύονταν από την πεποίθηση ότι η Γερμανία είχε αναδειχθεί σε παγκόσμια υπερδύναμη που θα μπορούσε να επικρατήσει ακόμη και μετά από μια γενικευμένη σύρραξη στην περιοχή. Η αφορμή για κάτι τέτοιο προκλήθηκε τον Ιούνιο του 1914, με την δολοφονία του αρχιδούκα της Αυστρίας Φραγκίσκου Φερδινάνδου στο Σαράγιεβο της Βοσνίας. Ο Κάιζερ εξώθησε την Αυστρία σε πόλεμο κατά της Σερβίας, ο οποίος εξελίχθηκε στον περίφημο Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (1914-1918), με όλες τις ευρωπαϊκές δυνάμεις να εισέρχονται σε κάποιες από τις δύο συμμαχίες (Αντάντ-Κεντρικές Δυνάμεις).

Στενοί στρατιωτικοί συνεργάτες του Κάιζερ υπήρξαν οι Πάουλ φον Χίντενμπουργκ και Έριχ Λούντεντορφ. Τελικά, όμως, ο Γουλιέλμος, που θεωρούσε τον εαυτό του στρατιωτική ιδιοφυΐα, συνέβαλε στην ήττα της Γερμανίας: απέρριπτε συμβιβαστικές λύσεις ειρήνευσης, ενώ ταυτόχρονα επέμενε στον εκτεταμένο υποβρυχιακό πόλεμο. Η τελευταία τακτική προκάλεσε την αντίδραση την είσοδο των Ηνωμένων Πολιτειών προς το τέλος του πολέμου στο πλευρό της Αντάντ και εναντίον της Γερμανίας.

Η ήττα της Γερμανίας το 1918 είχε ως αποτέλεσμα έντονες εσωτερικές ανατροπές και διαμαρτυρίες, που κορυφώθηκαν με στάση στο γερμανικό πολεμικό ναυτικό και οδήγησαν στην παραίτηση του Γουλιέλμου. Κατέφυγε στην Ολλανδία, όπου έζησε την υπόλοιπη ζωή του και συνέγραψε τα απομνημονεύματά του.

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε πρώτα το 1881 την Αυγούστα-Βικτωρία, κόρη του Φρειδερίκου Η΄, δούκα του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν, και είχε τέκνα:

• Γουλιέλμος 1882-1951, διάδοχος της Γερμανίας.
• Άιτελ-Φρειδερίκος 1883-1942, πρίγκιπας της Πρωσίας.
• Αδαλβέρτος 1884-1948, πρίγκιπας της Πρωσίας.
• Αύγουστος-Γουλιέλμος 1887-1949, πρίγκιπας της Πρωσίας.
• Όσκαρ 1888-1958, πρίγκιπας της Πρωσίας.
• Ιωακείμ 1890-1920, πρίγκιπας της Πρωσίας.
• Βικτωρία-Λουίζα 1892-1980, παντρεύτηκε τον Ερνέστο-Αύγουστο τιτουλάριο βασιλιά του Αννοβέρου και τιτουλάριο δούκα του Μπράουνσβαϊκ.

Το 1921 απεβίωσε η Αυγούστα-Βικτώρια και ο Γουλιέλμος Β΄ έκανε το 1922 δεύτερο γάμο με την Ερμίνα, κόρη του Ερρίκου ΚΒ΄ πρίγκιπα του Ρόις-Γκράιτς· δεν απέκτησαν απογόνους.

Πηγές

• Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό. Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1987.