Φρειδερίκος Γουλιέλμος Α΄ της Πρωσίας
| Φρειδερίκος Γουλιέλμος Α΄ | |
|---|---|
 | |
| Περίοδος | 25 Φεβρουαρίου 1713 - 31 Μαΐου 1740 |
| Προκάτοχος | Φρειδερίκος Α΄ |
| Διάδοχος | Φρειδερίκος Β΄ |
| Γέννηση | 14 Αυγούστου 1688 Βερολίνο, Δουκάτο της Πρωσίας |
| Θάνατος | 31 Μαΐου 1740 (51 ετών) Βερολίνο, Βασίλειο της Πρωσίας |
| Τόπος ταφής | Σανσουσί, Πότσδαμ |
| Σύζυγος | Σοφία Δωροθέα του Αννοβέρου |
| Επίγονοι | Φρειδερίκη-Βιλελμίνη Φρειδερίκος Φρειδερίκη-Λουίζα Φιλιππίνη-Καρλότα Σοφία-Δωροθέα Λουίζα-Ουλρίκη Αύγουστος-Γουλιέλμος Άννα-Αμαλία Ερρίκος Αύγουστος-Φερδινάνδος & 4 ακόμη |
| Οίκος | Χοεντσόλερν |
| Πατέρας | Φρειδερίκος Α΄ της Πρωσίας |
| Μητέρα | Σοφία Καρλότα του Αννοβέρου |
| Θρησκεία | Καλβινισμός |
| Υπογραφή | .PNG) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος Α΄ (Friedrich Wilhelm I., 14 Αυγούστου 1688 - 31 Μαΐου 1740) ήταν βασιλιάς της Πρωσίας (1713-1740) και πρίγκιπας του Νεσατέλ[1]από τον Οίκο των Χοεντσόλλερν. Ήταν γιος του Φρειδερίκου Α΄ της Πρωσίας και της Σοφίας Καρλότας των Γουέλφων, κόρης του Ερνέστου Αυγούστου του Αννόβερου.[2][3]
Πρώιμα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στις 14 Αυγούστου του 1688 στα Ανάκτορα του Βερολίνου. Πατέρας του ήταν ο Δούκας και μετέπειτα Βασιλιάς της Πρωσίας Φρειδερίκος Α΄ και μητέρα του η Πριγκίπισσα Σοφία Καρλότα του Αννοβέρου.[3] Κατά τα πρώτα του χρόνια, ανατράφηκε από την Ουγενότισσα γκουβερνάντα Μαρθ ντε Ρουκούλ.[4] Μεγαλώνοντας σε μία αυλή που προσπαθούσε να επιτύχει μια καλλιέργεια και ένα επίπεδο υλικής επίδειξης, ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος αρνήθηκε να συμμετάσχει στην καλαίσθητη ζωή και περνούσε τον ελεύθερο χρόνο του κυνηγώντας και πίνοντας μεγάλες ποσότητες μπύρας.[5][3]
Βασιλεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όταν ανέβηκε στο θρόνο μετά το θάνατο του πατέρα του το 1713, εγκαταστάθηκε σε μια σειρά από δωμάτια στην άκρη του παλατιού, παραδίδοντας το υπόλοιπο μέρος του κτιρίου σε διάφορα υπουργεία και μετατρέποντας τους βασιλικούς κήπους σε χώρους παρελάσεων. Στο εξής, η σκληρή δουλειά, η παρρησία και η στρατιωτικοποίηση θα χαρακτήριζαν την Πρωσία.[3]
Ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος ανήλθε στο θρόνο πεπεισμένος ότι η Πρωσία κινδύνευε από τους ισχυρότερους γείτονές της. Αποφασισμένος να αντιστρέψει την κατάσταση αυτή, άρχισε να ενισχύει τον στρατό του. Το 1715 εισήλθε στον Μεγάλο Βόρειο Πόλεμο (1700-1721) εναντίον της Σουηδίας. Αλλά παρόλο που αυτή η εκστρατεία είχε ως αποτέλεσμα την κατάκτηση ενός τμήματος της δυτικής Πομερανίας, οι ελλείψεις του μικρού πρωσικού στρατού ήταν σημαντικές. Απρόθυμος να στρατολογήσει αγροτικό πληθυσμό, κάτι που θα τον έβαζε σε κόντρα με την πρωσική αριστοκρατία, ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος επικεντρώθηκε στην πρόσληψη στρατιωτών από το εξωτερικό. Το 1733 καθιέρωσε ένα σύστημα καντονιών, το οποίο επέτρεπε στα συντάγματα να στρατολογούν τους αγρότες και τους βιοτέχνες των περιοχών τους. Μέχρι το τέλος της βασιλείας του το μέγεθος του στρατού είχε διπλασιαστεί, όμως τα δύο τρίτα των στρατιωτών ήταν αλλοδαποί.[3]
Ίδρυσε σχολεία και νοσοκομεία, ενθάρρυνε τη γεωργία, την αποξήρανση ελών και αποθήκευση σιτηρών για τη χρήση τους σε περιόδους σιτοδείας. Εν μέρει για λόγους οικονομίας, εν μέρει επειδή δεν εμπιστευόταν κανέναν, ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος ήταν αποφασισμένος να δημιουργήσει μια καθαρά προσωπική κυβέρνηση. Οι υπουργοί του πατέρα του απολύθηκαν και οι διάδοχοί τους διατάχθηκαν να δίνουν γραπτώς τις εκθέσεις τους στον Βασιλιά. Έτσι, όλες οι σημαντικές αποφάσεις λαμβάνονταν από τον ίδιο τον Φρειδερίκο Γουλιέλμο. Δημιούργησε τους Κανονισμούς για τους Κρατικούς Λειτουργούς, όπου στα 35 κεφάλαιά τους κάθε δημόσιος υπάλληλος μπορούσε να βρει ακριβώς τα καθήκοντά του. Σε αυτά αναφέρεται πως αν κάποιος υπουργός ή σύμβουλος παραλείψει να παραστεί σε συνεδρίαση επιτροπής, χάνει έξι μισθούς, ενώ αν απουσιάσει για δεύτερη φορά απολύεται από τη βασιλική υπηρεσία.[6]
Το 1732 κάλεσε τους Προτεστάντες του Σαλτσβούργου να εγκατασταθούν στην Ανατολική Πρωσία, που είχε ερημωθεί από την πανώλη του 1709. Θεωρείται ότι περίπου 20.000 Προτεστάντες εγκαταστάθηκαν εκεί. Ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος καλωσόρισε προσωπικά την πρώτη ομάδα από αυτούς, τραγουδώντας τους πρωσικούς ύμνους.[7][3]
Αν και ήταν ένας πολύ αποτελεσματικός ηγεμόνας, ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος ήταν ιδιαίτερα ευέξαπτος, κάτι που μερικές φορές τον ωθούσε να επιτίθεται σωματικά σε υπηρέτες (ή ακόμα και στα δικά του παιδιά).[3] Η βίαιη ιδιοσυγκρασία του συχνά επιδεινωνόταν από την ασθένεια της βραδείας δερματικής πορφυρίας που είχε, ενώ έπασχε παράλληλα και από ουρική αρθρίτιδα (ποδάγρα), παχυσαρκία και στομαχόπονους, καταλήγοντας τελικά από καρδιακή ανεπάρκεια.[8]
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε τη Σοφία Δωροθέα των Γουέλφων-Αννοβέρου, κόρη του Γεωργίου Α΄ της Μεγάλης Βρετανίας, και είχε τέκνα:
- Φρειδερίκη Βιλελμίνη 1709 - 1758, παντρεύτηκε τον Φρειδερίκο του Βρανδεμβούργου-Μπάυροϊτ, απέκτησαν μία κόρη.
- Φρειδερίκος Β΄ 1740 - 1786, διαδέχθηκε τον πατέρα του ως βασιλιάς της Πρωσίας..
- Φρειδερίκη Λουίζα 1714 - 1784, παντρεύτηκε τον Κάρολο Γουλιέλμο Φρειδερίκο του Βρανδεμβούργου-Άνσμπαχ, απέκτησαν έναν γιο.
- Φιλιππίνα Καρλόττα 1716 - 1801, παντρεύτηκε τον Κάρολο Α΄ του Μπράουνσβαϊγκ-Βολφενμπύτελ, απέκτησαν εννέα παιδιά.
- Σοφία Δωροθέα 1719 - 1765, παντρεύτηκε τον Φρειδερίκο Γουλιέλμο του Σβετ, απέκτησε τρεις κόρες.
- Λουίζα Ουλρίκα 1720 - 1782, παντρεύτηκε τον Αδόλφο Φρειδερίκο της Σουηδίας, απέκτησε τέσσερα παιδιά.
- Αύγουστος Γουλιέλμος 1722 - 1758, Πρίγκιπας της Πρωσίας. Τον άτεκνο αδελφό του Φρειδερίκο Β΄ διαδέχτηκε ο γιος του:
- Άννα Αμαλία 1723 - 1787, ηγουμένη του Αββαείου του Κβέντλινμπουργκ.
- Ερρίκος 1726 - 1802, Πρίγκιπας της Πρωσίας.
- Αύγουστος Φερδινάνδος 1730 - 1813, Πρίγκιπας της Πρωσίας, απέκτησε τέσσερα παιδιά.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Taylor, Ronald (1997). Berlin and Its Culture: A Historical Portrait. New Haven, Conn.: Yale University Press. p. 51.
- Ostpreußen: The Great Trek
- MacDonogh, Giles (2007). After the Reich: The Brutal History of the Allied Occupation. New York: Basic Books. p. 93.
- Mitford, Nancy (1970). "Frederick the Great" pp.11
- Farquhar, Michael (2001). A Treasure of Royal Scandals. New York: Penguin Books. p. 114. ISBN 0-7394-2025-9.
- Mitford, Nancy (1970). "Frederick the Great" p.5
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ τώρα καντόνι της Ελβετίας
- ↑ Taylor, Ronald (1997). Berlin and Its Culture: A Historical Portrait. New Haven, Conn.: Yale University Press. p. 51.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 «Frederick William I». biography.yourdictionary.com.
- ↑ Thomas Carlyle: History of Friedrich II of Prussia: Called Frederick the Great, 1870
- ↑ Clark, Christopher (2006). Iron Kingdom: The Rise and Downfall of Prussia, 1600–1947. United Kingdom: Penguin Books. σελ. 87.
- ↑ https://www.britannica.com/biography/Frederick-William-I
- ↑ Walker, Mack (1992). The Salzburg Transaction: Expulsion and Redemption in Eighteenth-Century Germany
. Ithaca, New York: Cornell University Press. ISBN 0-8014-2777-0.
- ↑ [Mitford, Nancy "Frederick the Great" (1970) P6]
| ||||||||||||||
|