Αλβέρτος της Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα
| Αλβέρτος | |
|---|---|
| Πρίγκιπας της Σαξονίας-Κοβούργου & Γκότα Πρίγκιπας σύζυγος του Ηνωμένου Βασιλείου | |
 | |
| Περίοδος | 10 Φεβρουαρίου 1840 - 14 Δεκεμβρίου 1861 |
| Προκάτοχος | Αδελαΐδα της Σαξονίας-Μάινινγκεν |
| Διάδοχος | Αλεξάνδρα της Δανίας |
| Γέννηση | 26 Αυγούστου 1819 Κάστρο Ρόζεναου, Κοβούργο, Σαξονία-Κοβούργο και Ζάαλφελντ, Γερμανία |
| Θάνατος | 14 Δεκεμβρίου 1861 (42 ετών) Κάστρο του Ουίνδσορ, Μπέρκσιρ, Ηνωμένο Βασίλειο |
| Τόπος ταφής | 23 Δεκεμβρίου 1861 Παρεκκλήσιο του Αγίου Γεωργίου, Κάστρο του Ουίνδσορ 18 Δεκεμβρίου 1862 Βασιλικό Κοιμητήριο του Φρόγκμορ, Ουίνδσορ |
| Σύζυγος | Βικτωρία του Ηνωμένου Βασιλείου |
| Απόγονοι | Βικτωρία Εδουάρδος Ζ΄ Αλίκη Αλφρέδος Ελένη Λουίζα Αρθούρος Λεοπόλδος Βεατρίκη |
Πλήρες όνομα | |
Φραγκίσκος Αλβέρτος Αύγουστος Κάρολος Εμμανουήλ Γερμανικά: Franz Albrecht August Karl Emanuel | |
| Οίκος | Σαξονίας-Κοβούργου & Γκότα |
| Πατέρας | Ερνέστος Α΄ της Σαξονίας-Κοβούργου & Γκότα |
| Μητέρα | Λουίζα της Σαξονίας-Γκότα-Αλτεμβούργου |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Αλβέρτος (αγγλ. Albert of Saxe-Coburg and Gotha, 26 Αυγούστου 1819 - 14 Δεκεμβρίου 1861) του Οίκου της Σαξονίας-Κοβούργου και Γότθα ήταν πρίγκιπας της Σαξονίας-Κοβούργου & Γκότα και μετέπειτα βασιλικός σύζυγος του Ηνωμένου Βασιλείου ως σύζυγος της Βικτωρίας του Ηνωμένου Βασιλείου.
Ο Αλβέρτος πέθανε στη νεαρή ηλικία των 42 ετών, βυθίζοντας τη σύζυγό του σε βαθύ πένθος για το υπόλοιπο της ζωής της. Μετά το θάνατο της Βικτωρίας το 1901, ο μεγαλύτερος γιος τους ανέβηκε στο θρόνο ως Εδουάρδος Ζ΄ και έγινε ο πρώτος Βρετανός μονάρχης του Οίκου της Σαξονίας-Κοβούργου & Γότθα.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γέννηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Φραγκίσκος Αλβέρτος Αύγουστος Κάρολος Εμμανουήλ γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου 1819 στο Κάστρο Ρόζεναου στο Κοβούργο της Σαξονίας-Κοβούργου-Ζάαλφελντ, στη Γερμανία. Ήταν το δεύτερο παιδί και ο δεύτερος γιος του Ερνέστου Α΄ της Σαξονίας-Κοβούργου & Γκότα και της Λουίζας της Σαξονίας-Γκότα-Αλτεμβούργου.[1]
Ο Αλβέρτος βαφτίστηκε σε Λουθηρανική Ευαγγελική Εκκλησία στις 19 Σεπτεμβρίου 1819 στην Μαρμάρινη Αίθουσα του Κάστρου Ρόζεναου με νερό που λήφθηκε από τον τοπικό ποταμό Ιτς.[2][3] Ανάδοχοί του ήταν η Αυγούστα, Χήρα Δούκισσα της Σαξονίας-Κοβούργου-Ζάαλφελντ (γιαγιά από την πλευρά του πατέρα), ο Αύγουστος της Σαξονίας-Γότθα-Αλτεμβούργου (παππούς από την πλευρά της μητέρας), ο Φραγκίσκος Β´ της Αυστρίας, ο Αλβέρτος Καζίμηρος της Αυστρίας, Δούκας του Τέσσεν, και ο Εμμανουέλ, Κόμης του Μένσντορφ-Πουιγύ.
Το 1825 ο θείος του πατέρα του, Φρειδερίκος Δ΄ της Σαξονίας-Γκότα-Αλτεμβούργου, πέθανε και το δουκάτο πέρασε υπό την ηγεσία του Δούκα της Σαξονίας-Κοβούργου& Γκότα, αφού τα δύο Ερνεστίνα δουκάτα ενώθηκαν.
Ο νεαρός Αλβέρτος είχε καλή σχέση με τον κατά ένα χρόνο μεγαλύτερο αδελφό του και τα δύο παιδιά υπέμεναν την ταραχώδη ζωή των γονιών τους. Παρέμειναν με τον πατέρα τους μετά το διαζύγιό του με τη μητέρα τους, η οποία εξορίστηκε όταν ο Αλβέρτος ήταν πέντε ετών. Θεωρείται ότι μετά το γεγονός δεν την είδε ποτέ ξανά, καθώς εκείνη πέθανε το 1831. Ένα χρόνο μετά, ο πατέρας του παντρεύτηκε την ανιψιά του, Μαρία της Βυρτεμβέργης, με την οποία σύντομα αποξενώθηκε· έτσι, ο Αλβέρτος -που είχε ήδη χάσει τη μητέρα του- δεν είχε ουσιαστικά μητριά.
Έλαβε ιδιωτική εκπαίδευση κατ' οίκον μαζί με τον αδελφό του υπό τον Κρίστοφ Φλόρσυτς και μετά σπούδασαν στις Βρυξέλλες υπό τον Αντόλφ Κετελέ. Αργότερα, φοίτησε -όπως πολλοί Γερμανοί πρίγκιπες- στο Πανεπιστήμιο της Βόννης, όπου παρακολούθησε νομική, πολιτική οικονομία, φιλοσοφία και ιστορία της τέχνης και είχε ως καθηγητές διακεκριμένους λόγιους, όπως ο Φίχτε και ο Σλέγκελ.
Γάμος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Από το 1831 η ιδέα του γάμου μεταξύ του Αλβέρτου και της εξαδέλφης του, Βικτωρίας του Ηνωμένου Βασιλείου, ήταν μια σκέψη που εξέφρασε η γιαγιά τους, Αυγούστα, ενώ το 1836 γεννήθηκε και στο νου του φιλόδοξου θείου τους, Λεοπόλδου του Βελγίου. Εκείνη τη στιγμή η Βικτωρία ήταν η διάδοχος του βρετανικού θρόνου, καθώς ο πατέρας της Εδουάρδος, Δούκας του Κεντ και του Στράθερν, τέταρτος γιος του Γεωργίου Γ΄, είχε αποβιώσει όταν η Βικτωρία ήταν βρέφος και ο ηλικιωμένος θείος της, Γουλιέλμος Δ΄, δεν είχε νόμιμα παιδιά. Ο Λεοπόλδος κανόνισε με την αδελφή του, Βικτωρία, Δούκισσα του Κεντ (μητέρα της Βικτωρίας), να καλέσει τον αδελφό τους, Ερνέστο της Σαξονίας-Κοβούργου & Γκότα, και τους γιους του να την επισκεφθούν τον Μάιο του 1836, με σκοπό να συναντήσει την Βικτωρία. Ο Γουλιέλμος Δ΄, ωστόσο, απέρριψε να δεχτεί οποιοδήποτε μέλος από τους Κοβούργους και αντ' αυτού ευνόησε τον Αλέξανδρο των Κάτω Χωρών, δευτερότοκο γιο του Γουλιέλμου, Πρίγκιπα της Οράγγης.
Η Βικτωρία γνώριζε καλά τα διάφορα σχέδια περί γάμου και αξιολογούσε με κριτική την παρέλαση των υποψηφίων πριγκίπων. Έγραφε: «Ο Αλβέρτος είναι πολύ όμορφος. Τα μαλλιά του είναι περίπου το ίδιο χρώμα με το δικό μου. Τα μάτια του είναι μεγάλα και μπλε και έχει μια όμορφη μύτη και ένα πολύ γλυκό στόμα με ωραία δόντια, αλλά η γοητεία της όψης του είναι η έκφρασή του, η οποία είναι πιο ευχάριστη.»[4] Τον Αλέξανδρο, από την άλλη πλευρά, τον περιέγραψε ως "πολύ απλό". Η Βικτωρία έγραψε στον θείο της, Λεοπόλδο, για να τον ευχαριστήσει «για την προοπτική μιας μεγάλης ευτυχίας που συνέβαλες να της δώσεις, στο πρόσωπο του αγαπητού Αλβέρτου... Κατέχει κάθε ποιότητα που θα μπορούσε να είναι επιθυμητή και να καταστεί μία απόλυτη ευχαρίστηση.» Η Βικτωρία ανέβηκε στο θρόνο σε ηλικία μόλις δεκαοκτώ ετών στις 20 Ιουνίου 1837.[5]
Ο Αλβέρτος επέστρεψε στο Ηνωμένο Βασίλειο μαζί με τον Ερνέστο τον Οκτώβριο του 1839, για να επισκεφθεί τη Βασίλισσα με σκοπό την ανακοίνωση του γάμου. Ο Αλβέρτος και η Βικτωρία είχαν αμοιβαία αγάπη και η Βασίλισσα πρότεινε να αρραβωνιαστούν στις 15 Οκτωβρίου 1839. Η πρόθεση της Βικτωρίας να παντρευτεί ανακηρύχθηκε επισήμως από το Συμβούλιο της Επικρατείας στις 23 Νοεμβρίου, και το ζευγάρι παντρεύτηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1840 στο Βασιλικό Παρεκκλήσιο του Ανακτόρου του Αγίου Ιακώβου. Λίγο πριν το γάμο, ο Αλβέρτος πολιτογραφήθηκε με νόμο του Κοινοβουλίου, και του χορηγήθηκε η προσφώνηση Αυτού Βασιλική Υψηλότητα με διάταγμα του Συμβουλίου.[6][7]
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Αλβέρτος και η Βικτωρία απέκτησαν εννέα παιδιά:
| Όνομα | Γέννηση | Θάνατος | Σύζυγος |
|---|---|---|---|
| Βικτωρία | 21 Νοεμβρίου 1840 | 5 Αυγούστου 1901 | παντρεύτηκε το 1858 τον Φρειδερίκο της Πρωσίας, μετέπειτα Αυτοκράτορα της Γερμανίας. Απέκτησαν 8 παιδιά. |
| Αλβέρτος Εδουάρδος (μετέπειτα Εδουάρδος Ζ΄) | 9 Νοεμβρίου 1841 | 6 Μαΐου 1910 | παντρεύτηκε το 1863 την Αλεξάνδρα της Δανίας. Απέκτησαν 6 παιδιά. |
| Αλίκη | 25 Απριλίου 1843 | 14 Δεκεμβρίου 1878 | παντρεύτηκε το 1862 τον Λουδοβίκο Δ΄ της Έσσης. Απέκτησαν 7 παιδιά. |
| Αλφρέδος | 6 Αυγούστου 1844 | 31 Ιουλίου 1900 | παντρεύτηκε το 1874 τη Μαρία Αλεξάνδροβνα της Ρωσίας. Απέκτησαν 6 παιδιά. |
| Ελένη | 25 Μαΐου 1846 | 9 Ιουνίου 1923 | παντρεύτηκε το 1866 τον Χριστιανό του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν. Απέκτησαν 6 παιδιά. |
| Λουίζα | 18 Μαρτίου 1848 | 3 Δεκεμβρίου 1939 | παντρεύτηκε το 1871 τον Τζον Κάμπελ, Μαρκήσιο του Λορν, αργότερα 9ο Δούκα του Αργκάυλ. Δεν απέκτησαν παιδιά. |
| Αρθούρος | 1 Μαΐου 1850 | 16 Ιανουαρίου 1942 | παντρεύτηκε το 1879 τη Λουίζα Μαργαρίτα της Πρωσίας. Απέκτησαν 3 παιδιά. |
| Λεοπόλδος | 7 Απριλίου 1853 | 28 Μαρτίου 1884 | παντρεύτηκε το 1882 την Ελένη του Βάλντεκ και Πύρμοντ. Απέκτησαν 2 παιδιά. |
| Βεατρίκη | 14 Απριλίου 1857 | 26 Οκτωβρίου 1944 | παντρεύτηκε το 1885 τον Ερρίκο της Βαττεμβέργης. Απέκτησαν 4 παιδιά. |
Στα 40 εγγόνια (και δύο θνησιγενή) του Αλβέρτου συμπεριλαμβάνονται τέσσερις μονάρχες: Γεώργιος Ε΄ του Ηνωμένου Βασιλείου, Γουλιέλμος Β΄ της Γερμανίας, Ερνέστος Λουδοβίκος της Έσσης και Κάρολος Εδουάρδος της Σαξονίας-Κοβούργου & Γκότα, και πέντε σύζυγοι μοναρχών: Ματθίλδη της Νορβηγίας, Σοφία της Ελλάδας, Βικτωρία Ευγενία της Ισπανίας, Μαρία της Ρουμανίας και Αλίκη της Έσσης (Αλεξάνδρα Φιοντόροβνα). Πολλοί απόγονοι του Αλβέρτου είναι βασιλείς και ευγενείς σε όλη την Ευρώπη.
Οικογενειακή και κοινωνική δράση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Αλβέρτος δυσφορούσε με τη θέση του βασιλικού συζύγου, καθώς δεν είχε την ισχύ που θα ήθελε στα θέματα της οικογένειάς του αλλά και στο βασίλειο. Ξεκίνησε να λαμβάνει δημόσια αξιώματα, όπως του προέδρου της Εταιρείας για την Κατάργηση της Δουλείας. Το 1840, ενώ η Βικτωρία ήταν έγκυος στο πρώτο τους παιδί, ψηφίστηκε η Πράξη Αντιβασιλείας που τον όριζε αντιβασιλέα για το διάδοχο του θρόνου έως την ενηλικίωσή του σε περίπτωση που η Βασίλισσα πέθαινε. Το 1841 έδιωξε την επιδραστική πρώην γκουβερνάντα της Βικτωρίας, βαρόνη φον Λέζεν, και ανέλαβε τη διαχείριση του οικοκυριού τους, ενώ το ίδιο έτος ανέλαβε την αναδόμηση του καμένου Παλατιού του Ουέστμινστερ. Το 1842 ο Αλβέρτος και η Βικτωρία είχαν γίνει στόχοι σε απόπειρα δολοφονίας, αλλά επέζησαν. Η ψύχραιμη αντίδρασή του ειδικά κατά την πρώτη απόπειρα επαινέθηκε στο βρετανικό Τύπο.
Ο Αλβέρτος είχε μεγάλη αγάπη στην τέχνη και ήταν συλλέκτης ζωγραφικών πινάκων. Ακόμη, ήθελε να αποκτήσει ένα σπίτι όπου η αυξανόμενη οικογένειά του θα μπορούσε να βρίσκεται μακριά από τους κινδύνους της μεγάλης πόλης. Το 1844 αγόρασε το Μέγαρο Όσμπορν στη νήσο Ουάιτ και ανέλαβε τη διακόσμηση και ανάπλαση των κήπων, όπως έκανε και στο Κάστρο του Ουίνδσορ, και το 1847 αγόρασε και το Κάστρο Μπαλμόραλ στη Σκωτία.
Παρότι ήταν γιος μεγάλου γαιοκτήμονα, υποστήριξε την ανάκληση των Νόμων του Καλαμποκιού που προέτασσε ο πρωθυπουργός, σερ Ρόμπερτ Πηλ, και στήριζε την αύξηση των μισθών και το ελεύθερο εμπόριο, κάτι για το οποίο έλαβε κριτική από πολλούς αριστοκράτες. Εκείνη την εποχή, λόγω των ισχυρών θέσεών του και της επιρροής του στη Βικτωρία, θεωρείτο βασιλιάς σε όλα εκτός του τίτλου.
Το 1847 αναγορεύθηκε πρύτανης του Πανεπιστημίου του Καίμπριτζ και χρησιμοποίησε τη νέα του θέση για τη συμπερίληψη των θετικών επιστημών και της σύγχρονης ιστορίας στο πρόγραμμα των κλασικών σπουδών. Το 1848 η Ευρώπη γνώρισε επαναστατικά κινήματα και οικονομική κρίση. Ο Αλβέρτος και η Βικτωρία, φοβούμενοι τη μοίρα συγγενών τους που καθαιρούνταν από το θρόνο τους, αλλά και την παρεμβατική πολιτική του πρωθυπουργού Πάλμερστον, έφυγαν για ένα διάστημα από την πρωτεύουσα μαζί με τα παιδιά τους.
Παράλληλα, έγινε ένθερμος υποστηρικτής της απελευθέρωσης των δούλων, της τεχνολογικής προόδου, της προώθησης των επιστημών στην εκπαίδευση, της θεωρίας της εξέλιξης των ειδών και της κοινωνικής πρόνοιας για την εργατική τάξη. Το 1851 έγινε πρόεδρος της Βασιλικής Αρωγής για την Παγκόσμια Έκθεση που πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο βασισμένη στις ετήσιες εκθέσεις της Βασιλικής Εταιρείας των Τεχνών της οποίας ήταν ήδη πρόεδρος. Παρά τις αντιδράσεις για υποκίνηση ιδεών και βεβήλωση των ηθών από ξένους επισκέπτες, ο Αλβέρτος αντέτεινε την θετική επίδραση στη βρετανική επιχειρηματικότητα και βιομηχανία και η έκθεση έγινε μεγάλη επιτυχία. Μάλιστα, με τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν αγοράστηκε γη στο Νότιο Κένσινγκτον που αργότερα έγινε ο τόπος κατασκευής του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας, του Μουσείου Επιστημών, του Αυτοκρατορικού Κολλεγίου, του Ρόγιαλ Άλμπερτ Χωλ και του Μουσείου Βικτωρίας και Αλβέρτου.
Το τέλος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Αλβέρτος ήταν σοβαρά άρρωστος με κράμπες στο στομάχι τον Αύγουστο του 1859. Τον Μάρτιο του 1861 η μητέρα της Βικτωρίας και θεία και πεθερά του Αλβέρτου, Δούκισσα του Κεντ, πέθανε και η Βικτωρία είχε πληγεί από την οδύνη. Ο Αλβέρτος ανέλαβε τα περισσότερα από τα καθήκοντα της Βασίλισσας, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ήταν άρρωστος με χρόνια προβλήματα στο στομάχι.
Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους η Βικτωρία και ο Αλβέρτος επέστρεψαν στο Κάστρο του Ουίνδσορ, ενώ ο μεγαλύτερος γιος τους, Αλβέρτος Εδουάρδος, Πρίγκιπας της Ουαλίας, είχε επιστρέψει στο Καίμπριτζ, όπου ήταν φοιτητής. Δύο από τα ξαδέρφια του Αλβέρτου, ο Πέτρος Ε΄ και ο Φερδινάνδος της Πορτογαλίας, πέθαναν από τυφοειδή πυρετό. Εκτός από αυτή την είδηση, ο Αλβέρτος πληροφορήθηκε τα κουτσομπολιά που ακούγονταν σε λέσχες κυρίων και τον ξένο Τύπο ότι ο Πρίγκιπας της Ουαλίας ήταν ακόμα σε σχέση με τη Νέλλι Κλίφντεν, μια νεαρή Ιρλανδή ηθοποιό. Ο Αλβέρτος και η Βικτωρία ήταν τρομοκρατημένοι από την αδιακρισία του γιου τους και φοβήθηκαν εκβιασμό, σκάνδαλο ή και εγκυμοσύνη. Αν και ο Αλβέρτος ήταν άρρωστος, ταξίδεψε στο Καίμπριτζ για να δει τον Πρίγκιπα της Ουαλίας στις 25 Νοεμβρίου για να συζητήσουν την υπόθεσή του.
Στην τελευταίες εβδομάδες του ο Αλβέρτος υπέφερε από πόνους στην πλάτη και τα πόδια. Στις 9 Δεκεμβρίου ένας από τους γιατρούς του Αλβέρτου, ο Ουίλλιαμ Τζέννερ, διέγνωσε τυφοειδή πυρετό. Ο Αλβέρτος πέθανε σε ηλικία σαράντα δύο ετών στις 22:50 μ.μ. στις 14 Δεκεμβρίου 1861 στο Μπλε Δωμάτιο του Κάστρου του Ουίνδσορ, παρουσία της Βασίλισσας και πέντε, εκ των εννέα, παιδιών τους: του Αλβέρτου Εδουάρδου, της Αλίκης, της Λουίζας, της Ελένης και του Αρθούρου. Η τότε διάγνωση ήταν τυφοειδής πυρετός, αλλά σύγχρονοι συγγραφείς έχουν επισημάνει ότι ο Αλβέρτος ήταν άρρωστος για τουλάχιστον δύο χρόνια πριν από το θάνατό του, το οποίο μπορεί να σημαίνει ότι μια χρόνια ασθένεια, όπως η νόσος του Κρον, νεφρική ανεπάρκεια, ή κοιλιακός καρκίνος, μπορεί να ήταν η αιτία του θανάτου. Ο θάνατός του συνέτριψε τη Βικτωρία και την οδήγησε σε πένθος· τα επόμενα δέκα χρόνια απομακρύνθηκε από τη δημόσια ζωή και ασχολήθηκε με τους -πολιτικής σημασίας- γάμους των παιδιών τους, όπως είχε σχεδιάσει από κοινού με τον Αλβέρτο.
Τάφηκε στη Βασιλική Κρύπτη στο Παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου στο Ουίνδσορ στις 23 Δεκεμβρίου 1861. Ένα χρόνο μετά (18 Δεκεμβρίου 1872) η σορός του μεταφέρθηκε στο Βασιλικό Κοιμητήριο του Φρόγκμορ στο κτήμα του Φρόγκμορ στο Ευρύτερο Πάρκο του Ουίνδσορ, το οποίο είχε επιλεχθεί από τον Αλβέρτο και τη Βικτωρία ως τόπος τελικής ανάπαυσής τους και είχε αρχίσει να κατασκευάζεται στις αρχές του 1861 (ολοκληρώθηκε το 1871). Η Βικτωρία απεβίωσε σαράντα χρόνια μετά τον Αλβέρτο (Ιανουάριος 1901) και ενταφιάστηκε στο πλευρό του.
Πρόγονοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τίτλοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 26 Αυγούστου 1819 - 12 Νοεμβρίου 1826: Η Αυτού Γαληνοτάτη Υψηλότητα ο Πρίγκιπας Αλβέρτος της Σαξονίας-Κοβούργου και Ζάαλφελντ, Δούκας της Σαξονίας
- 12 Νοεμβρίου 1826 - 6 Φεβρουαρίου 1840: Η Αυτού Γαληνοτάτη Υψηλότητα ο Πρίγκιπας Αλβέρτος της Σαξονίας-Κοβούργου και Γκότα, Δούκας της Σαξονίας
- 6 Φεβρουαρίου 1840 - 25 Ιουνίου 1857: Η Αυτού Βασιλική Υψηλότητα ο Πρίγκιπας Αλβέρτος της Σαξονίας-Κοβούργου και Γκότα, Δούκας της Σαξονίας
- 25 Ιουνίου 1857 - 14 Δεκεμβρίου 1861: Η Αυτού Βασιλική Υψηλότητα ο Πρίγκιπας Βασιλικός Σύζυγος Αλβέρτος
Τιμητικές διακρίσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βρετανικές
- Ιππότης της Περικνημίδος, 16 Δεκεμβρίου 1839[8]
- Ιππότης της Ακάνθου[9]
- Ιππότης του Αγίου Πατρικίου[9]
- Τάγμα του Λουτρού
- Ιππότης του Μεγαλόσταυρου, 6 Μαρτίου 1840[10]
- Μεγάλος Κύριος, 25 Μαΐου 1847
- Επιπλέον Ιππότης του Αστέρος της Ινδίας, 25 Ιουνίου 1861[11]
- Ιππότης Μεγαλόσταυρου των Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου[9]
Ξένες
Ιππότης του Τάγματος του Χρυσόμαλλου Δέρατος, 27 Απριλίου 1841[12]
Ιππότης του Ελέφαντα, 10 Ιανουαρίου 1843[13]
Ιππότης του Σεραφείμ, Φεβρουάριος 1856[14]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Hobhouse 1983, σελ. 2· Weintraub 1997, σελ. 20· Weir 1996, σελ. 305.
- ↑ Weintraub 1997, σελ. 21.
- ↑ e.g. Montgomery-Massingberd 1977, σελίδες 259–273.
- ↑ Victoria quoted in Weintraub 1997, σελ. 49.
- ↑ Hobhouse 1983, σελίδες 17–18· Weintraub 1997, σελ. 67.
- ↑ Quoted in Jagow 1938, σελ. 37.
- ↑ Ames 1968, σελίδες 132–146, 200–222; Hobhouse 1983, σελίδες 70–78. The National Gallery, London, received 25 paintings in 1863 presented by Queen Victoria at the Prince Consort's wish Αρχειοθετήθηκε 2021-05-08 στο Wayback Machine.. See external links for works in the Royal Collection.
- ↑ Weir 1996, σελ. 305.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 Burke's Peerage & Baronetage, 1921, p. 3.
- ↑ Nicolas, Sir Nicholas Harris (1842). History of the Orders of Knighthood of the British Empire; of the Order of the Guelphs and of the Medals, Clasps, and Crosses Conferred for the Naval and Military Services. 3. London: John Hunter. σελ. 190. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2017.
- ↑ No. 22523. 25 June 1861. https://www.thegazette.co.uk/London/issue/22523/page/
- ↑ «Badge of the Order of the Golden Fleece». Royal Collection. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ Jørgen Pedersen (2009). Riddere af Elefantordenen, 1559–2009 (στα Δανικά). Syddansk Universitetsforlag. σελ. 470. ISBN 978-87-7674-434-2.
- ↑ No. 21851. 19 February 1856. https://www.thegazette.co.uk/London/issue/21851/page/
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Albert of Saxe-Coburg and Gotha at the Royal Collection
Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Albert (Francis Charles Augustus Albert Emmanuel)» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 1 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σσ. 495–496- Prince Albert (1819–1861), BBC History
