Όρσο Α΄ Παρτετσιπάτσιο
| Όρσο Α΄ Παρτετσιπάτσιο | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 9ος αιώνας |
| Θάνατος | 881[1] Βενετία |
| Τόπος ταφής | Ναός του Αγίου Ζαχαρία στη Βενετία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βενετική Δημοκρατία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Δόγης της Βενετίας (864–881) |
| Θυρεός | |
 | |
Ο Όρσο Α΄ Παρτετσιπάτσιο (λατινικά: Ursus Particiacus, πέθανε το 881) ήταν κατά παράδοση ο 14ος και ιστορικά ο 12ος Δόγης της Βενετίας (864 - 881) από την Οικογένεια Παρτετσιπάτσιο. Εξελέγη δόγης ύστερα από σκληρές οδομαχίες που κράτησαν πολλές μέρες μετά τη δολοφονία του προκατόχου του Πιέτρο Τραντονίκο (13 Σεπτεμβρίου 864).[2] Συνελήφθησαν οκτώ υπεύθυνοι για τη δολοφονία, από αυτούς άλλοι εκτελέστηκαν και άλλοι εξορίστηκαν στην Κωνσταντινούπολη και τη Γαλλία.
Μεταρρυθμίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το πιο σημαντικό επίτευγμα του Όρσο Α΄ ήταν οι κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις, μέχρι τότε η εξουσία του δόγη ήταν απεριόριστη και οι "Βηματοδότες" που είχαν προορισμό να ελέγξουν την εξουσία υποτιμήθηκαν σημαντικά. Ο δόγης συνήθιζε να κάνει κάποιον γιο του συγκυβερνήτη και τον όριζε διάδοχο, η Δημοκρατία της Βενετίας βρισκόταν στα πρόθυρα να μετατραπεί σε κληρονομική μοναρχία, ο Όρσο Α΄ όρισε την εκλογή αιρετών δικαστών για να ελέγξουν την εξουσία των δόγηδων. Ο Όρσο Α΄ Παρτετσιπάτσιο αναδιοργάνωσε επίσης τις εκκλησιαστικές ενορίες σε νησιά στη Λιμνοθάλασσα της Βενετίας, δημιούργησε πέντε νέες επισκοπές για να περιορίσουν τις απεριόριστες εξουσίες των πατριαρχών της Ακυληία και του Γκράντο.[3] Ο Όρσο Α΄ όπως και ο Πιέτρο Τραντονίκο συνέχισε τους πολέμους απέναντι στους Ναρεντίνους και τους Σαρακηνούς πειρατές που κατοικούσαν στην Αδριατική Θάλασσα, κατασκεύασε μεγάλα πλοία. Ο Όρσο παρουσίασε στον Βυζαντινό αυτοκράτορα Βασίλειο τον Βουλγαροκτόνο ένα νέο καμπαναριό για την Αγία Σοφία.
Κληρονόμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Απέκτησε με μια άγνωστη σύζυγο έξι παιδιά τα οποία σύμφωνα με το "Βενετσιάνικο Χρονικό" ήταν : Τζοβάννι Β΄ Παρτετσιπάτσιο, Μπαντοάριο, Όρσο, Πιέτρο, Φελίτσιο και Τζοβάννα. Ο μεγαλύτερος γιος του Τζιοβάννι ορίστηκε από τον πατέρα του συγκυβερνήτης και εκλέχτηκε Δόγης της Βενετίας μετά τον θάνατο του (881).
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 1017962901. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ Donald M. Nicol, Byzantium and Venice: A Study in diplomatic and cultural relations (Cambridge: University Press, 1988), p. 35
- ↑ Donald M. Nicol, Byzantium and Venice: A Study in diplomatic and cultural relations (Cambridge: University Press, 1988), p. 35
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Donald M. Nicol, Byzantium and Venice: A Study in diplomatic and cultural relations (Cambridge: University Press, 1988)
- Norwich, John Julius. A History of Venice. Alfred A. Knopf: New York, 1982.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|