Οικογένεια Παρτετσιπάτσιο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Οικογένεια Παρτετσιπάτσιο ήταν μια από τις πρώτες οικογένειες που κυβέρνησαν την Δημοκρατία της Βενετίας με 7 δόγηδες τον 9ο - 10ο αιώνα, τα πρώτα χρόνια που ανεξαρτητοποιήθηκε από την Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Η Οικογένεια καταγόταν από την Ηράκλεια και ήταν απόγονοι των πρώτων οικιστών της νήσου Ριάλτο (Βενετία)|Ριάλτο. Η Οικογένεια Παρτετσιπάτσιο είχε καθοριστικό ρόλο στην δημιουργία της σύγχρονης Βενετίας, το Ριάλτο, οικοδόμησε τις γέφυρες, τα κανάλια, τις περισσότερες εκκλησίες και την σύγχρονη Βασιλική του Αγίου Μάρκου.

Οι Δόγηδες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα σύμβολα του Άντζελο Παρτετσιπάτσιο
  • Ανιέλλο Παρτετσιπάτσιο, Δόγης της Βενετίας (811 - 827) και ο πρώτος Δόγης της Οικογένειας. Ανέτρεψε τον προηγούμενο δόγη Ομπελέριο και υποστήριξε την άμυνα της Βενετίας όταν επιτέθηκε στην πόλη ο γιος του Καρλομάγνου Πεπίνος της Ιταλίας. Ο Ανιέλλο Παρτετσιπάτσιο, οικοδόμησε την σύγχρονη πόλη με τα κανάλια και τις γέφυρες πάνω στα νησιά, επίκεντρο της πόλης ήταν η νήσος Ριάλτο (Βενετία)|Ριάλτο. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του βρέθηκε στο επίκεντρο οικογενειακών συγκρούσεων αλλά τον διαδέχθηκε τελικά ο μεγαλύτερος γιος του Τζουστινιάνο.
  • Τζουστινιάνο Παρτετσιπάτσιο, Δόγης της Βενετίας (827 - 829), μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του Ανιέλλο Παρτετσιπάτσιο, έστειλε εξορία στην Κωνσταντινούπολη τον μικρότερο αδελφό του Τζοβάνι που επιχείρησε να γίνει διάδοχος του πατέρα του. Η παράδοση λέει ότι ο Τζουστινιάνο μετέφερε τα οστά του Ευαγγελιστή Μάρκου από την Αλεξάνδρεια στην Βενετία, οι Βενετοί έμποροι δωροδόκησαν τους φύλακες και μετέφεραν τα οστά μέσα σε χοιρινό κρέας. Ο Τζουστινιάνο ξεκίνησε να κτίζει την Βασιλική του Αγίου Μάρκου για να τοποθετήσει τα οστά του Ευαγγελιστή.[1] Πριν τον θάνατο του ανακάλεσε από την εξορία στην Κωνσταντινούπολη τον αδελφό του Τζιοβάνι να τον διαδεχτεί επειδή δεν είχε ο ίδιος γιους, του έθεσε σαν όρο να ολοκληρώσει την Βασιλική του Αγίου Μάρκου.
  • Τζοβάννι Α΄ Παρτετσιπάτσιο, Δόγης της Βενετίας (829 - 836), μικρότερος γιος του Ανιέλλο Παρτετσιπάτσιο, διάδοχος του αδελφού του Τζουστινιάνο. Ο Τζοβάννι ολοκλήρωσε την Βασιλική του Αγίου Μάρκου και ανατράπηκε από την αυταρχική του διακυβέρνηση.
  • Όρσο Α΄ Παρτετσιπάτσιο, Δόγης της Βενετίας (864 - 881), εγγονός πιθανότατα του Τζουστινιάνο Παρτετσιπάτσιο. Ο Όρσο Α΄ προχώρησε σε σημαντικές διοικηκές μεταρρυθμίσεις όπως την εκλογή δικαστών για να ελέγχουν την απεριόριστη εξουσία των δόγηδων και των των πατριαρχών της Ακυληία και του Γκράντο, δημιούργησε επίσης 5 νέες επισκοπές.[2]
  • Τζοβάννι Β΄ Παρτετσιπάτσιο, Δόγης της Βενετίας (881 - 887), γιος και διάδοχος του Όρσο Α΄ Παρτετσιπάτσιο. Προσπάθησε να εγκαταστήσει κληρονομική μοναρχία με τα αδέλφια του και ανατράπηκε από τον Πιέτρο Α΄ Καντιάνο.
  • Όρσο Β΄ Παρτετσιπάτσιο, Δόγης της Βενετίας (912 - 932), εγγονός του Μπαντοάριο Παρτετσιπάτσιο, μικρότερου γιου του Όρσο Α΄ Παρτετσιπάτσιο. Πήρε από την Βυζαντινή Αυτοκρατορία τον τίτλο του "Πρωτοσπαθάριου" και ίδρυσε το πρώτο νομισματοκοπείο στην Βενετία.
  • Πιέτρο Παρτεσιπάτσιο, Δόγης της Βενετίας (939 - 942), γιος του Όρσο Β΄ Παρτετσιπάτσιο.

Γενεαλογικό δέντρο της Οικογένειας Παρτετσιπάτσιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ανιέλλο Παρτετσιπάτσιο
Δόγης της Βενετίας
811 - 827
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Τζουστινιάνο Παρτετσιπάτσιο
Δόγης της Βενετίας
827 - 829
 
Τζοβάννι Α΄ Παρτετσιπάτσιο
Δόγης της Βενετίας
829 - 836
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ανιέλλο Β΄ Παρτετσιπάτσιο
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Όρσο Α΄ Παρτετσιπάτσιο
Δόγης της Βενετίας
864 - 881
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Τζοβάννι Β΄ Παρτετσιπάτσιο
Δόγης της Βενετίας
881 - 887
 
Πιέτρο Παρτετσιπάτσιο
 
Όρσο Παρτεσιπάτσιο
 
Μπαντοάριο Παρτετσιπάτσιο
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Όρσο Β΄ Παρτετσιπάτσιο
Δόγης της Βενετίας
912 - 932
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Πιέτρο Παρτετσιπάτσιο
Δόγης της Βενετίας
939 - 942

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2018. 
  2. Donald M. Nicol, Byzantium and Venice: A Study in diplomatic and cultural relations (Cambridge: University Press, 1988), p. 35

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Donald M. Nicol, Byzantium and Venice: A Study in diplomatic and cultural relations (Cambridge: University Press, 1988)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]