Μανουήλ Α΄ Σαραντηνός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μανουήλ Α΄ Σαραντηνός/Καραντηνός
Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Από1215
Έως1222
ΠροκάτοχοςΜάξιμος Β΄
ΔιάδοχοςΓερμανός Β΄
Προσωπικά στοιχεία
Θάνατος1222

Ο Μανουήλ Α΄ Σαραντηνός/Καραντηνός ή Χαριτόπουλος διετέλεσε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κατά τα έτη 12151217[1]) ως 1222.

Υπήρξε λόγιος Πατριάρχης και φαίνεται ότι είχε το προσωνύμιο ο Φιλόσοφος. Ο Γεώργιος Ακροπολίτης λέει «ήταν φιλόσοφος και φαίνεται πράγματι πως αποκαλούνταν έτσι από τον λαό». Η Πατριαρχία του συνέπεσε με τη δύσκολη εποχή της Φραγκοκρατίας, κατά την οποία επέδειξε συνέπεια και σύνεση. Ως Πατριάρχης διέμενε στη Νίκαια, όπου είχε μεταφερθεί και η πρωτεύουσα του Κράτους. Πριν την Άλωση του 1204, ήταν διάκονος και είχε το αξίωμα του υπάτου των φιλοσόφων, από όπου φαίνεται πως προέκυψε και το προσωνύμιό του[2].

Οι σημαντικότερες αποφάσεις που πήρε κατά την Πατριαρχία του περιλαμβάνουν:

Ο Μανουήλ έπαιξε σημαντικό ρόλο στις διπλωματικές επαφές μεταξύ του Αυτοκράτορα Θεόδωρου Λάσκαρη και του Λατίνου Αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης Ροβέρτου του Κουρτεναί το 1222. Ο Ροβέρτος είχε προσεγγίσει τον Θεόδωρο για Συνθήκη Ειρήνης και ο τελευταίος τού προσέφερε την κόρη του Ευδοκία για να στερεώσει με γάμο τη συμφωνία. Αλλά ο Θεόδωρος είχε παντρευτεί τη Μαρία του Κουρτεναί, αδελφή του Ροβέρτου, το 1217. Ο Μανουήλ αναφέρεται από τον Γεώργιο Ακροπολίτη ότι μπλόκαρε τον αρραβώνα για λόγους κανονικού δικαίου: ο Ροβέρτος, κουνιάδος του Θεόδωρου, δεν θα μπορούσε να γίνει και γαμπρός του, καθώς αυτή θα ήταν μια «παράνομη ένωση» και θα συνιστούσε αιμομιξία, καθώς ήταν εντός του τρίτου βαθμού συγγένειας[5].

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Vitalien Laurent (1969). «La chronologie des patriarches de Constantinople au XIIIe siècle (1208-1309)». Revue des études byzantines (27): 129 κ.ε.. 
  2. Γεώργιος Ακροπολίτης (Ruth Macrides, ed) (2007). The History. Oxford: University Press. σελίδες 159–160. 
  3. Αριστείδης Πανώτης (2008). Το Συνοδικόν της εν Ελλάδι Εκκλησίας. A. Εκδόσεις Σταμούλη. σελ. 325. ISBN 978-960-8116-17-7. 
  4. Αριστείδης Πανώτης (2008). Το Συνοδικόν της εν Ελλάδι Εκκλησίας. A. Εκδόσεις Σταμούλη. σελ. 326. ISBN 978-960-8116-17-7. 
  5. Γεώργιος Ακροπολίτης (Ruth Macrides, ed) (2007). The History. Oxford: University Press. σελίδες 158 (σημειώσεις εκδότη). 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


τίτλοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας
Προκάτοχος
Μάξιμος Β΄
Οικουμενικός Πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης
Σε εξορία στη Νίκαια

1215-1222
Διάδοχος
Γερμανός Β΄