Μετάβαση στο περιεχόμενο

Παγκόσμιο πρωτάθλημα Φόρμουλα 1 (2004)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φόρμουλα 1
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 2004

Ο Σουμάχερ 7η φορά Παγκόσμιος Πρωταθλητής
2003 2005
Κατηγορία: Όλα τα παγκόσμια πρωταθλήματα

Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Φόρμουλα 1 του 2004 ήταν το 55ο πρωτάθλημα της Φόρμουλα 1 που διοργάνωσε η FIA (Διεθνής Ομοσπονδία Αυτοκινήτου). Ο πρώτος αγώνας ήταν αυτός της Αυστραλίας την 7η Μαρτίου 2004 στη Μελβούρνη και το πρωτάθλημα ολοκληρώθηκε την 24η Οκτωβρίου 2004 στη Βραζιλία. Συνολικά διεξήχθησαν 18 αγώνες και έλαβαν μέρος 10 ομάδες.

Παγκόσμιος πρωταθλητής αναδείχθηκε ο Γερμανός Μίχαελ Σουμάχερ, για έβδομη φορά στην καριέρα του, με 13 νίκες, αριθμό ρεκόρ, ενώ το πρωτάθλημα κατασκευαστών κατάκτησε η ομάδα της Φερράρι.

Ομάδα Κατασκευαστής Μοντέλο Κινητήρας Ελ. Αρ. Οδηγοί Γύροι Δοκιμαστές Οδηγοί
Scuderia Ferrari Marlboro Ferrari F2004 Ferrari 053 B 1 Μίχαελ Σουμάχερ Όλοι Λούκα Μπαντοέρ
Λουτσιάνο Μπούρτι
2 Ρούμπενς Μπαρικέλο Όλοι
BMW Williams F1 Team Williams-BMW FW26 BMW Ρ84 M 3 Χουάν Πάμπλο Μοντόγια Όλοι Αντόνιο Πιτσόνια
Μαρκ Ζενέ
Ολιβιέ Μπερέτα
4 Ραλφ Σουμάχερ 1–9, 16–18
Μαρκ Ζενέ 10–11
Αντόνιο Πιτσόνια 12–15
West McLaren Mercedes McLaren-Mercedes MP4-19
MP4-19B
Mercedes FO 110Q M 5 Ντέιβιντ Κούλθαρντ Όλοι Αλεξάντερ Βούρτς
Πέδρο ντε λα Ρόσα
6 Κίμι Ραϊκόνεν Όλοι
Mild Seven Renault F1 Team Renault R24 Renault RS24 M 7 Γιάρνο Τρούλι 1–15 Φρανκ Μοντανί
Ζακ Βιλνέβ
Ζακ Βιλνέβ 16–18
8 Φερνάντο Αλόνσο Όλοι
Lucky Strike BAR Honda BAR-Honda 006 Honda RA004E M 9 Τζένσον Μπάτον Όλοι Άντονι Ντέιβιντσον
10 Τακούμα Σάτο Όλοι
Sauber Petronas Sauber-Petronas C23 Petronas 04A B 11 Τζιανκάρλο Φιζικέλα Όλοι Νέελ Γιάνι
12 Φελίπε Μάσα Όλοι
Jaguar Racing Jaguar-Cosworth R5 Cosworth CR-6 M 14 Μαρκ Γουέμπερ Όλοι Μπγιόρν Βίρντχαϊμ
15 Κρίστιαν Κλιν Όλοι
Panasonic Toyota Racing Toyota TF104
TF104B
Toyota RVX-04 M 16 Κριστιάνο Ντα Μάτα 1–12 Ράιαν Μπρίσκοου
Ρικάρντο Ζόντα
Ρικάρντο Ζόντα 13–16
Γιάρνο Τρούλι 17–18
17 Ολιβιέ Πανίς 1–17
Ρικάρντο Ζόντα 18
Jordan Ford Jordan-Ford EJ14 Ford RS2 B 18 Νικ Χάιντφιλντ Όλοι Τίμο Γκλοκ
Ρόμπερτ Ντόρνμποος
19 Τζόρτζιο Πάντανο 1–7, 9–15
Τίμο Γκλοκ 8, 16–18
Minardi Cosworth Minardi-Cosworth PS04B Cosworth CR-3 L B 20 Τζιανμαρία Μπρούνι Όλοι Μπας Λέιντερς
Τιάγκο Μοντέιρο
21 Ζολτ Μπάουμγκαρντνερ Όλοι
† Όλοι οι κινητήρες έπρεπε να έχουν δέκα κυλίνδρους, διαμόρφωση V10 και κυβισμό του κινητήρα που να μην υπερβαίνει τα 3000 κυβικά.

Αλλαγές οδηγών στη διάρκεια του πρωταθλήματος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Τζιόρτζιο Πάντανο με την Τζόρνταν

Ο Ιταλός οδηγός της Τζόρνταν Γκραν Πρι, Τζιόρτζιο Πάντανο, δεν έτρεξε στο Γκραν Πρι του Καναδά, επειδή ο πατέρας του, ο οποίος ήταν και πρώην μάνατζέρ του, ήθελε να απομακρύνει τον αντικαταστάτη του στη θέση αυτή, έτσι μπλόκαρε μέσω του δικηγόρου του την τελευταία δόση πληρωμής του γιου του προς την ομάδα και ο Έντι Τζόρνταν άφησε τον Ιταλό εκτός μέχρι να λυθεί το πρόβλημα. Μετά το Γκραν Πρι της Ιταλίας, ο οδηγός απολύθηκε τελικά από την ομάδα, διότι η συγκομιδή του σε βαθμούς ήταν μηδενική. Τόσο στο Γκραν Πρι του Καναδά, όσο και στα τρία Γκραν Πρι που έμεναν για να τελειώσει το πρωτάθλημα (Γκραν Πρι Κίνας, Ιαπωνίας και Βραζιλίας), έτρεξε στη θέση του ο Γερμανός δοκιμαστής της ομάδας Τίμο Γκλοκ.

Ο Γερμανός οδηγός της Γουίλιαμς, Ραλφ Σουμάχερ, τραυματίστηκε κατά τη διάρκεια του Γκραν Πρι των ΗΠΑ και η ομάδα αποφάσισε να βάλει στη θέση του για τα δύο επόμενα γκραν πρι (στη Μεγάλη Βρετανία και τη Γαλλία) τον Ισπανό δοκιμαστή της, Μαρκ Ζενέ. Επειδή όμως ο Ζενέ δεν έφερε βαθμούς, μετά το τέλος του Γκραν πρι στη Μεγάλη Βρετανία ο Φρανκ Γουίλιαμς συγκαλεσε σε σύσκεψη το Διοικητικό Συμβούλιο της ομάδας και όλα τα μέλη του αποφάσισαν ομόφωνα να προσληφθεί ο Βραζιλιάνος Αντόνιο Πιτσόνια ως δεύτερος δοκιμαστής και να αντικαταστήσει αυτός τον Ραλφ Σουμάχερ στα τέσσερα επόμενα γκραν πρι, σε Γερμανία, Ουυγαρία, Βέλγιο και Ιταλία.

Ο Κριστιάνο Ντα Μάτα με την Τογιότα

Ο Ιταλός οδηγός της Ρενώ, Γιάρνο Τρούλι, μετά το τέλος του Γκραν πρι Ιταλίας ενημερώθηκε από τον αγωνιστικό διευθυντή της ομάδας Φλάβιο Μπριατόρε πως το συμβόλαιό του με την ομάδα θα λυνόταν τα μεσάνυχτα της Δευτέρας την 13η Σεπτεμβρίου επειδή η απόδοσή του δεν ήταν καλή. Για τα τρία τελευταία γκραν πρι του πρωταθλήματος τη θέση του πήρε ο Καναδός Ζακ Βιλνέβ. Ο Βραζιλιάνος οδηγός της Τογιότα, Κριστιάνο Ντα Μάτα, ενημερώθηκε στις 11 Αυγούστου πως από το Γκραν πρι Ουγγαρίας τη θέση του στο μονοθέσιο της ομάδας θα έπαιρνε ο συμπατριώτης του Ρικάρντο Ζόντα. Λίγες μέρες πριν το Γκραν πρι Ιαπωνίας, συνεδρίασε το Διοικητικό Συμβούλιο της ομάδας και αποφάσισε να ενταχθεί στην ομάδα, από αυτό το Γκραν πρι, ο Ιταλός Γιάρνο Τρούλι. Έτσι ο Ζόντα έτρεξε και πάλι στο τελευταίο Γκραν πρι του πρωταθλήματος στην πατρίδα του τη Βραζιλία, όπου αγωνίστηκε μπροστά στους συμπατριώτες του αντικαθιστώντας το Γάλλο οδηγό της ομάδας, Ολιβιέ Πανίς, ο οποίος είχε αποφασίσει από το επόμενο πρωτάθλημα να τερματίσει την καριέρα του ως οδηγός του σπορ.

Βαθμολογία οδηγών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η βαθμολογία για το πρωτάθλημα των οδηγών είχε ως εξής:[1]

Θέση  /  Οδηγός AUS
MAL
BHR
SMR
ESP
MON
EUR
CAN
USA
FRA
GBR
GER
HUN
BEL
ITA
CHN
JPN
BRA
Βαθ-
μοί
1 Μίχαελ Σουμάχερ 1 1 1 1 1 Εγκ 1 1 1 1 1 1 1 2 2 12 1 7 148
2 Ρούμπενς Μπαρικέλο 2 4 2 6 2 3 2 2 2 3 3 12 2 3 1 1 Εγκ 3 114
3 Τζένσον Μπάτον 6 3 3 2 8 2 3 3 Εγκ 5 4 2 5 Εγκ 3 2 3 Εγκ 85
4 Φερνάντο Αλόνσο 3 7 6 4 4 Εγκ 5 Εγκ Εγκ 2 10 3 3 Εγκ Εγκ 4 5 4 59
5 Χουάν Π. Μοντόγια 5 2 13 3 Εγκ 4 8 ΑΚ ΑΚ 8 5 5 4 Εγκ 5 5 7 1 58
6 Γιάρνο Τρούλι 7 5 4 5 3 1 4 Εγκ 4 4 Εγκ 11 Εγκ 9 10 11 12 46
7 Κίμι Ράικονεν Εγκ Εγκ Εγκ 8 11 Εγκ Εγκ 5 6 7 2 Εγκ Εγκ 1 Εγκ 3 6 2 45
8 Τακούμα Σάτο 9 15 5 16 5 Εγκ Εγκ Εγκ 3 Εγκ 11 8 6 Εγκ 4 6 4 6 34
9 Ραλφ Σουμάχερ 4 Εγκ 7 7 6 10 Εγκ ΑΚ Εγκ Εγκ 2 5 24
10 Ντέιβιντ Κούλθαρντ 8 6 Εγκ 12 10 Εγκ Εγκ 6 7 6 7 4 9 7 6 9 Εγκ 11 24
11 Τζιανκάρλο Φιζικέλα 10 11 11 9 7 Εγκ 6 4 9 12 6 9 8 5 8 7 8 9 22
12 Φελίπε Μάσα Ret 8 12 10 9 5 9 Εγκ Εγκ 13 9 13 Εγκ 4 12 8 9 8 12
13 Μαρκ Γουέμπερ Εγκ Εγκ 8 13 12 Εγκ 7 Εγκ Εγκ 9 8 6 10 Εγκ 9 10 Εγκ Εγκ 7
14 Ολιβιέ Πανίς 13 12 9 11 Εγκ 8 11 ΑΚ 5 15 Εγκ 14 11 8 Εγκ 14 14 6
15 Αντόνιο Πιτσόνια 7 7 Εγκ 7 6
16 Κρίστιαν Κλιν 11 10 14 14 Εγκ Εγκ 12 9 Εγκ 11 14 10 13 6 13 Εγκ 12 14 3
17 Κριστιάνο ντα Μάτα 12 9 10 Εγκ 13 6 Εγκ ΑΚ Εγκ 14 13 Εγκ 3
18 Νικ Χάιντφιλντ Εγκ Εγκ 15 Εγκ Εγκ 7 10 8 Εγκ 16 15 Εγκ 12 11 14 13 13 Εγκ 3
19 Τίμο Γκλοκ 7 15 15 15 2
20 Ζολτ Μπάουμγκαρντνερ Εγκ 16 Εγκ 15 Εγκ 9 15 10 8 Εγκ Εγκ 16 15 Εγκ 15 16 Εγκ 16 1
21 Ζακ Βιλνέβ 11 10 10 0
22 Ρικάρντο Ζόντα Εγκ 10 11 Εγκ 13 0
23 Μαρκ Ζενέ 10 12 0
24 Τζόρτζιο Πάντανο 14 13 16 Εγκ Εγκ Εγκ 13 Εγκ 17 Εγκ 15 Εγκ Εγκ Εγκ 0
25 Τζιανμαρία Μπρούνι ΧΚ 14 17 Εγκ Εγκ Εγκ 14 Εγκ Εγκ 18 16 17 14 Εγκ Εγκ Εγκ 16 17 0
Θέση  /  Οδηγός AUS
MAL
BHR
SMR
ESP
MON
EUR
CAN
USA
FRA
GBR
GER
HUN
BEL
ITA
CHN
JPN
BRA
Βαθ-
μοί
Ένδειξη και Σημασία
1 Νικητής
2 2η θέση
3 3η θέση
4-8 Τερμάτισε σε βαθμολογούμενη θέση
9 + Τερμάτισε σε μη βαθμολογούμενη θέση
ΧΚ Τερμάτισε, αλλά δεν κατατάχθηκε
Εγκ Εγκατέλειψε κατά τη διάρκεια του αγώνα
ΑΚ Ακυρώθηκε αφού είχε εκκινήσει
ΔΠ Δεν πέρασε τα προκριματικά
ΔΕΚ Πέρασε τα προκριματικά, αλλά δεν εκκίνησε

Έντονη γραφή - Pole position
Πλάγια γραφή - Ταχύτερος γύρος

 - Οδηγοί που δεν ολοκλήρωσαν τον αγώνα, αλλά πήραν κατάταξη

Βαθμολογία κατασκευαστών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


1η – Scuderia Ferrari Marlboro
2η – Lucky Strike BAR Honda
3η – Mild Seven Renault F1 Team

Η βαθμολογία για το πρωτάθλημα των κατασκευαστών είχε ως εξής:[2]

Θέση Ομάδα Βαθμοί
1 Ferrari 262
2 BAR-Honda 119
3 Renault 105
4 Williams-BMW 88
5 McLaren-Mercedes 69
6 Sauber-Petronas 34
7 Jaguar-Cosworth 10
8 Toyota 9
9 Jordan-Ford 5
10 Minardi-Cosworth 1
  1. «2004 official driver standings». formula1.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαρτίου 2016. 
  2. «2004 official team standings». formula1.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαρτίου 2016. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]