Μαρία Α΄ της Αγγλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 33: | Γραμμή 33: | ||
|υπογραφή = Mary I Signature.svg |
|υπογραφή = Mary I Signature.svg |
||
}} |
}} |
||
Η '''Μαρία Α΄ |
Η '''Μαρία Α΄''' του [[Οίκος των Τυδώρ|Οίκου των Τυδώρ]]<ref>{{cite web |first=Lara E. |last=Eakins |title=Mary I Queen of England |date=1995-2009 |publisher=Tudor History Web Ring |accessdate=19 Νοεμβρίου 2009 |url=http://tudorhistory.org/mary/}}</ref> ([[αγγλική γλώσσα]]: ''Mary I'', [[18 Φεβρουαρίου]] [[1516]] – [[17 Νοεμβρίου]] [[1558]])<ref>{{cite web |title=Queen Mary I |date=2004-2009 |publisher=Historic Royal Palaces |accessdate=19 Νοεμβρίου 2009 |url=http://www.hrp.org.uk/learninganddiscovery/Discoverthehistoricroyalpalaces/monarchs/maryI.aspx}}</ref> ήταν βασίλισσα της [[Αγγλία|Αγγλίας]] και της [[Ιρλανδία|Ιρλανδίας]] από τις [[19 Ιουλίου]] [[1553]] μέχρι τον θάνατό της. Έμεινε γνωστή για την προσπάθειά της να αναστηλώσει τον [[Ρωμαιοκαθολικισμός|Ρωμαιοκαθολικισμό]] στην Αγγλία όταν διαδέχτηκε στο θρόνο τον ετεροθαλή αδελφό της, [[Εδουάρδος ΣΤ΄ της Αγγλίας|Εδουάρδο ΣΤ΄]]. Κατά τη βασιλεία της διέταξε το κάψιμο στην πυρά περίπου 300 αντιφρονούντων, αποκτώντας έτσι το προσωνύμιο ''Αιμοσταγής Μαρία''(Bloody Mary). Η προσπάθειά της για την αναβίωση του Καθολικισμού στη χώρα ανατράπηκε από την ετεροθαλή αδελφή και διάδοχό της, [[Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας|Ελισάβετ Α΄]]. |
||
== Παιδική ηλικία και πρώιμα χρόνια == |
== Παιδική ηλικία και πρώιμα χρόνια == |
||
Η Μαίρη ήταν το μόνο παιδί του [[Ερρίκος Η΄ της Αγγλίας|Ερρίκου Η΄]] και της πρώτης συζύγου του [[Αικατερίνη της Αραγωνίας|Αικατερίνης της Αραγωνίας]] που |
Η Μαίρη ήταν το μόνο παιδί του [[Ερρίκος Η΄ της Αγγλίας|Ερρίκου Η΄]] και της πρώτης συζύγου του [[Αικατερίνη της Αραγωνίας|Αικατερίνης της Αραγωνίας]] που έφτασε στην ενηλικίωση. Η μητέρα της είχε πολλές αποβολές, και της Μαίρης είχαν προηγηθεί μια θνησιγενής αδελφή και τρία βραχύβια αδελφάκια.<ref>Waller, Maureen (2006). Sovereign Ladies: The Six Reigning Queens of England. New York: St. Martin's Press</ref> Μέσω της μητέρας της, ήταν εγγονή των Καθολικών Βασιλέων, δηλ. του [[Φερδινάνδος Β΄ της Αραγωνίας|Φερδινάνδου Β΄ της Αραγωνίας]] και της [[Ισαβέλλα Α΄ της Καστίλης|Ισαβέλλας Α΄ της Καστίλης]]. Γεννήθηκε στο [[Παλάτι της Πλακεντίας]] στο [[Γκρήνουιτς (Λονδίνο)|Γκρήνουιτς]] του [[Λονδίνο]]υ. Η Μαίρη ήταν ένα ασθενικό κορίτσι που είχε φτωχή όραση και έπασχε από [[Ιγμορίτιδα|ιγμορίτιδα]] και φρικτούς πονοκεφάλους. |
||
=== Εκπαίδευση και σχέδια γάμου === |
=== Εκπαίδευση και σχέδια γάμου === |
||
Παρά τα προβλήματα της, η Μαίρη ήταν ένα πρόωρα ανεπτυγμένο κορίτσι. Λεγόταν επίσης ότι η πριγκίπισσα ήταν πολύ όμορφη κατά την νεότητα της |
Παρά τα προβλήματα της, η Μαίρη ήταν ένα πρόωρα ανεπτυγμένο κορίτσι. Λεγόταν επίσης ότι η πριγκίπισσα ήταν πολύ όμορφη κατά την νεότητα της. Ένα μεγάλο μέρος της πρώιμης εκπαίδευσής της οφειλόταν στην μητέρα της, που συμβουλεύθηκε τον Ισπανό [[Ουμανισμός|ουμανιστή]] [[Χουάν Λουίς Βίβες]], ο οποίος έγραψε κατά παραγγελίαν της μια πραγματεία περί εκπαιδεύσεως των κοριτσιών. |
||
== Βασιλεία == |
== Βασιλεία == |
||
Στις 6 Ιουλίου 1553, σε ηλικία 15 ετών, ο Εδουάρδος ΣΤ΄ πέθανε από [[Φυματίωση|φυματίωση]]. Ο Εδουάρδος δεν ήθελε το στέμμα να πάει στην Μαίρη, για την οποία φοβόταν ότι θα αποκαθιστούσε τον Καθολικισμό και θα αναιρούσε τις μεταρρυθμίσεις του, καθώς και αυτές του Ερρίκου Η΄. |
Στις 6 Ιουλίου 1553, σε ηλικία 15 ετών, ο Εδουάρδος ΣΤ΄ πέθανε από [[Φυματίωση|φυματίωση]]. Ο Εδουάρδος δεν ήθελε το στέμμα να πάει στην Μαίρη, για την οποία φοβόταν ότι θα αποκαθιστούσε τον Καθολικισμό και θα αναιρούσε τις μεταρρυθμίσεις του, καθώς και αυτές του Ερρίκου Η΄. Απέκλεισε την Μαρία και την Ελισάβετ από την διαδοχή και όρισε διάδοχό του την λαίδη Τζέιν Γκρέυ (Jane Grey), εγγονή της αδερφής του Ερρίκου Η΄, Μαρίας. |
||
Στις 10 Ιουλίου του 1553 η Τζέιν Γκρέυ στέφθηκε βασίλισσα αλλά εννέα μόλις μέρες αργότερα, η Μαρία κατόρθωσε να ανατρέψει την κατάσταση. Η Τζέιν Γκρέυ καθαιρέθηκε και φυλακίστηκε και η Μαρία ανακηρύχθηκε βασίλισσα. |
|||
Από τις πρώτες κινήσεις της Μαρίας, ως βασίλισσας, ήταν η νομιμοποίηση του γάμου των γονιών της, και φυσικά η κατάργηση των θρησκευτικών νόμων των Προτεσταντών, και η επαναφορά της Ρωμαιοκαθολικής θρησκείας, στην οποία και παρέμεινε απολύτως πιστή, σε όλη τη διάρκεια της ζωής της. Παράλληλα, παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Φίλιππο Β΄της Ισπανίας, για λόγους πολιτικών συμφερόντων. Ωστόσο, η εμμονή της στην πιστή εφαρμογή των καινούριων θρησκευτικών νόμων, η σκληρότητα που επέδειξε στους αιρετικούς, και η άποψη ότι η Αγγλία θα εξαρτάται πλέον από τους Αψβούργους, προκάλεσε τη λεγόμενη "Εξέγερση του Wyatt", κατά την οποία ο Thomas Wyatt επεδίωξε την καθαίρεση της βασίλισσας υπέρ της Ελισάβετ και την επιστροφή του Προτεσταντισμού. Η εξέγερση κατεστάλη άμεσα στις αρχές του 1554 και είχε σαν συνέπεια την εκτέλεση του Wyatt, της Τζέιν Γκρέυ, του πατέρα της και του συζύγου της. |
|||
Η Μαρία δεν έδειξε κανένα έλεος, οδηγώντας στην πυρά περίπου 270 άτομα και σκορπώντας τον τρόμο του βασανιστικού αυτού θανάτου σε όλη τη χώρα. Ωστόσο, λόγω των συνεχών εμπρησμών όχι μόνο δεν αποτράπηκε η δραστηριότητα των αιρετικών, αλλά και αυξήθηκε, όπως ήταν φυσικό, το μίσος του λαού εναντίον της, ο οποίος και της απέδωσε το προσωνύμιο «Bloody Mary»<em><strong>, </strong></em>δηλαδή «Η Αιμοσταγής Μαρία». Στις 16 Νοεμβρίου του 1558, μετά από πολλές αποτυχημένες εγκυμοσύνες, η Μαρία, όντας ψυχικά και σωματικά εξουθενωμένη και απογοητευμένη από τη ζωή της, άφησε την τελευταία της πνοή, παραχωρώντας το θρόνο στην [[Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας|Ελισάβετ Α΄]]. |
|||
==== Θρησκευτική πολιτική ==== |
==== Θρησκευτική πολιτική ==== |
Έκδοση από την 17:37, 19 Ιουνίου 2017
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται μετάφραση.
Αν θέλετε να συμμετάσχετε, μπορείτε να επεξεργαστείτε το λήμμα μεταφράζοντάς το ή προσθέτοντας δικό σας υλικό και να αφαιρέσετε το {{μετάφραση}} μόλις το ολοκληρώσετε. Είναι πιθανό (και επιθυμητό) το ξενόγλωσσο κείμενο να έχει κρυφτεί σαν σχόλιο με τα <!-- και -->. Πατήστε "επεξεργασία" για να δείτε ολόκληρο το κείμενο. |
Μαρία Α΄ | |
---|---|
Πορτραίτο από τον Άντονις Μορ (1554) | |
Περίοδος | 19 Ιουλίου 1553 – 17 Νοεμβρίου 1558 |
Στέψη | 1 Οκτωβρίου 1553 |
Προκάτοχος | Λαίδη Ιωάννα Γκρέι (αμφισβητούμενη) ή Εδουάρδος ΣΤ΄ |
Διάδοχος | Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας |
Περίοδος | 16 Ιανουαρίου 1556 – 17 Νοεμβρίου 1558 |
Προκάτοχος | Ισαβέλλα της Πορτογαλίας |
Διάδοχος | Ελισάβετ της Γαλλίας |
Γέννηση | 18 Φεβρουαρίου 1516 Παλάτι της Πλακεντίας, Γκρήνουιτς |
Θάνατος | 17 Νοεμβρίου 1558 (42 ετών) Παλάτι του Αγίου Ιακώβου, Λονδίνο |
Τόπος ταφής | Αββαείο του Ουέστμινστερ, Λονδίνο |
Σύζυγος | Φίλιππος Β΄ της Ισπανίας |
Οίκος | Οίκος των Τυδώρ |
Πατέρας | Ερρίκος Η΄ της Αγγλίας |
Μητέρα | Αικατερίνη της Αραγονίας |
Υπογραφή | |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα ( ) |
Η Μαρία Α΄ του Οίκου των Τυδώρ[1] (αγγλική γλώσσα: Mary I, 18 Φεβρουαρίου 1516 – 17 Νοεμβρίου 1558)[2] ήταν βασίλισσα της Αγγλίας και της Ιρλανδίας από τις 19 Ιουλίου 1553 μέχρι τον θάνατό της. Έμεινε γνωστή για την προσπάθειά της να αναστηλώσει τον Ρωμαιοκαθολικισμό στην Αγγλία όταν διαδέχτηκε στο θρόνο τον ετεροθαλή αδελφό της, Εδουάρδο ΣΤ΄. Κατά τη βασιλεία της διέταξε το κάψιμο στην πυρά περίπου 300 αντιφρονούντων, αποκτώντας έτσι το προσωνύμιο Αιμοσταγής Μαρία(Bloody Mary). Η προσπάθειά της για την αναβίωση του Καθολικισμού στη χώρα ανατράπηκε από την ετεροθαλή αδελφή και διάδοχό της, Ελισάβετ Α΄.
Παιδική ηλικία και πρώιμα χρόνια
Η Μαίρη ήταν το μόνο παιδί του Ερρίκου Η΄ και της πρώτης συζύγου του Αικατερίνης της Αραγωνίας που έφτασε στην ενηλικίωση. Η μητέρα της είχε πολλές αποβολές, και της Μαίρης είχαν προηγηθεί μια θνησιγενής αδελφή και τρία βραχύβια αδελφάκια.[3] Μέσω της μητέρας της, ήταν εγγονή των Καθολικών Βασιλέων, δηλ. του Φερδινάνδου Β΄ της Αραγωνίας και της Ισαβέλλας Α΄ της Καστίλης. Γεννήθηκε στο Παλάτι της Πλακεντίας στο Γκρήνουιτς του Λονδίνου. Η Μαίρη ήταν ένα ασθενικό κορίτσι που είχε φτωχή όραση και έπασχε από ιγμορίτιδα και φρικτούς πονοκεφάλους.
Εκπαίδευση και σχέδια γάμου
Παρά τα προβλήματα της, η Μαίρη ήταν ένα πρόωρα ανεπτυγμένο κορίτσι. Λεγόταν επίσης ότι η πριγκίπισσα ήταν πολύ όμορφη κατά την νεότητα της. Ένα μεγάλο μέρος της πρώιμης εκπαίδευσής της οφειλόταν στην μητέρα της, που συμβουλεύθηκε τον Ισπανό ουμανιστή Χουάν Λουίς Βίβες, ο οποίος έγραψε κατά παραγγελίαν της μια πραγματεία περί εκπαιδεύσεως των κοριτσιών.
Βασιλεία
Στις 6 Ιουλίου 1553, σε ηλικία 15 ετών, ο Εδουάρδος ΣΤ΄ πέθανε από φυματίωση. Ο Εδουάρδος δεν ήθελε το στέμμα να πάει στην Μαίρη, για την οποία φοβόταν ότι θα αποκαθιστούσε τον Καθολικισμό και θα αναιρούσε τις μεταρρυθμίσεις του, καθώς και αυτές του Ερρίκου Η΄. Απέκλεισε την Μαρία και την Ελισάβετ από την διαδοχή και όρισε διάδοχό του την λαίδη Τζέιν Γκρέυ (Jane Grey), εγγονή της αδερφής του Ερρίκου Η΄, Μαρίας.
Στις 10 Ιουλίου του 1553 η Τζέιν Γκρέυ στέφθηκε βασίλισσα αλλά εννέα μόλις μέρες αργότερα, η Μαρία κατόρθωσε να ανατρέψει την κατάσταση. Η Τζέιν Γκρέυ καθαιρέθηκε και φυλακίστηκε και η Μαρία ανακηρύχθηκε βασίλισσα.
Από τις πρώτες κινήσεις της Μαρίας, ως βασίλισσας, ήταν η νομιμοποίηση του γάμου των γονιών της, και φυσικά η κατάργηση των θρησκευτικών νόμων των Προτεσταντών, και η επαναφορά της Ρωμαιοκαθολικής θρησκείας, στην οποία και παρέμεινε απολύτως πιστή, σε όλη τη διάρκεια της ζωής της. Παράλληλα, παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Φίλιππο Β΄της Ισπανίας, για λόγους πολιτικών συμφερόντων. Ωστόσο, η εμμονή της στην πιστή εφαρμογή των καινούριων θρησκευτικών νόμων, η σκληρότητα που επέδειξε στους αιρετικούς, και η άποψη ότι η Αγγλία θα εξαρτάται πλέον από τους Αψβούργους, προκάλεσε τη λεγόμενη "Εξέγερση του Wyatt", κατά την οποία ο Thomas Wyatt επεδίωξε την καθαίρεση της βασίλισσας υπέρ της Ελισάβετ και την επιστροφή του Προτεσταντισμού. Η εξέγερση κατεστάλη άμεσα στις αρχές του 1554 και είχε σαν συνέπεια την εκτέλεση του Wyatt, της Τζέιν Γκρέυ, του πατέρα της και του συζύγου της.
Η Μαρία δεν έδειξε κανένα έλεος, οδηγώντας στην πυρά περίπου 270 άτομα και σκορπώντας τον τρόμο του βασανιστικού αυτού θανάτου σε όλη τη χώρα. Ωστόσο, λόγω των συνεχών εμπρησμών όχι μόνο δεν αποτράπηκε η δραστηριότητα των αιρετικών, αλλά και αυξήθηκε, όπως ήταν φυσικό, το μίσος του λαού εναντίον της, ο οποίος και της απέδωσε το προσωνύμιο «Bloody Mary», δηλαδή «Η Αιμοσταγής Μαρία». Στις 16 Νοεμβρίου του 1558, μετά από πολλές αποτυχημένες εγκυμοσύνες, η Μαρία, όντας ψυχικά και σωματικά εξουθενωμένη και απογοητευμένη από τη ζωή της, άφησε την τελευταία της πνοή, παραχωρώντας το θρόνο στην Ελισάβετ Α΄.
Θρησκευτική πολιτική
Η Μαρία είχε εξαρχής εναντιωθεί στην απόφαση του πατέρα της να διαχωρίσει την αγγλική Εκκλησία από τον Ρωμαιοκαθολικισμό. Ως βασίλισσα αφοσιώθηκε λοιπόν προ πάντων στα θρησκευτικά ζητήματα. Στην αρχή της βασιλείας της όμως ενδιαφέρθηκε, παρά την υστεροφημία της, για την κατανόηση και την ανεκτικότητα.
Ωστόσο η Μαρία ήδη άρχιζε τα πρώτα βήματα για την συμφιλίωση με τη Ρώμη. Τον Αύγουστο 1553 έγραψε στον Πάπα Ιούλιο Γ' για να επιτευχθεί η άρση του αφορισμού που είχε επιβληθεί στην Αγγλία από την εποχή του Ερρίκου Η΄, και διαβεβαίωσε τον Πάπα ότι με πράξη του Κοινοβουλίου θα αναιρούσε όλα τα παρά φύσει νομοθετήματα των προκατόχων της. Ακολούθως ο Πάπας διόρισε τον Καρδινάλιο Ρέτζιναλντ Πόουλ παπικό λεγάτο στην Αγγλία. Ο Πόουλ ήταν μακρινός συγγενής της Μαρίας, γιος της γκουβερνάντας της Μάργκαρετ Πόουλ, ο οποίος την εποχή της ανάρρησής της έμενε στη Ρώμη. Η Μαρία δεν ήθελε να πραγματοποιήσει θρησκευτικές μεταρρυθμίσεις χωρίς απόφαση του Κοινοβουλίου και ούτως ήταν ανεκτική στον Προτεσταντισμό. Εξαίρεση αποτελούσε όμως η αδελφή της, Ελισάβετ, την οποία ήθελε για πολιτικούς λόγους να προσηλυτίσει στον Καθολικισμό. Όσο η Μαρία ήταν ανύπαντρη και άτεκνη, η Ελισάβετ ήταν διάδοχος του θρόνου και η Μαρία ήθελε να εξασφαλίσει μια Καθολική διαδοχή. Επειδή η Ελισάβετ μόνο αναγκαστικά παρακολουθούσε τη Θεία Ευχαριστία, η Μαρία σκέφτηκε σοβαρά να ονομάσει διάδοχό της την καθολική εξαδέλφή της Μάργκαρετ Ντάγκλας.
Κατά την πρώτη της κοινοβουλευτική συνεδρίαση όχι μόνο κήρυξε έγκυρο τον γάμο των γονέων της, αλλά επίσης κατάργησε τους θρησκευτικούς νόμους της Εδουάρδου. Ούτως, ίσχυε πλέον η θρησκευτική νομοθεσία του Ερρίκου Η΄. Αν και το Κοινοβούλιο δεν είχε πρόβλημα να επανεγκαθιδρύσει έθιμα και τελετουργικά, εντούτοις αρνήθηκε σθεναρά να αποδεχτεί την κυριαρχία του Πάπα και την επιστροφή των παλαιών κτηματικών εκτάσεων της Εκκλησίας. Πολλοί κοινοβουλευτικοί είχαν πλουτίσει από αυτές τις εκτάσεις και έβλεπαν την παλινόρθωση της παπικής εξουσίας σαν απειλή προς την ευημερία τους. Οπότε η Μαρία επέστρεψε στους Φραγκισκανούς και τους Δομινικανούς τις εκτάσεις που είχε δημεύσει ο Ερρίκος Η΄ και ανήκαν ακόμα στο στέμμα. [4]
Μία από τις μεγαλύτερες δυσκολίες, που η Μαρία έπρεπε να, ήταν το γεγονός ότι υπήρχαν λίγοι κληρικοί που ικανοποιούσαν τις απαιτήσεις της. Επί Εδουάρδου δεν είχε υπάρξει συστηματική εκπαίδευση του κλήρου και πολλοί προτεστάντες κληρικοί ήταν παντρεμένοι. Η Μαρία βρήκε έρεισμα για τις προσπάθειές της στον Λόρδο Καγκελάριο Στίβεν Γκάρντινερ, τον Επίσκοπο του Λονδίνου Έντμουντ Μπόνερ και λίγο αργότερα από τον ίδιο τον Ρέτζιναλντ Πόουλ τον οποίο όρισε Αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρι μετά την επιστροφή του. Στις 30 Noεμβρίου 1554 ο Πόουλ έδωσε επίσημα άφεση ως παπικός απεσταλμένος στην Αγγλία και δέχτηκε τη χώρα ξανά στους κόλπους της Εκκλησίας. Με τη βοήθεια της Συνόδου του Τρέντο ήλπιζε ο Πόουλ να μεταρρυθμίσει την εκπαίδευση των κληρικών και να αποκτήσει η Αγγλία ένα καλά εκπαιδευμένο σώμα καθολικών κληρικών. Ωστόσο, αυτές οι μεταρρυθμίσεις απαιτούσαν χρόνο.
Και ο Πόουλ και η Μαρία ήταν σίγουροι ότι ο πληθυσμός είχε μόνο σε πολύ μικρό ποσοστό μεταστραφεί στον Προτεσταντισμό. Το 1555 παλινορθώθηκαν οι Νόμοι των Αιρέσεων του 14ου αιώνα. Οι πρώτοι Προτεστάντες καταδικάστηκαν και εκτελέστηκαν στην πυρά λόγω αυτών των νόμων.
Οι διώξεις διευρύνθηκαν στο σύνολο του γενικού πληθυσμού. Ειδικά ο Μπόνερ έκανε γρήγορα το όνομά του γνωστό ως διώκτης των αιρετικών, επειδή εξαρχής θέλησε να πληροφορηθεί τα ονόματα εκείνων που δεν πρόσεχαν την ώρα της λειτουργίας, δεν συμμετείχαν σε Prozession ή δεν τηρούσαν τους διατροφικούς κανόνες της νηστείας. Ενώ οι επίσκοποι αναλάμβαναν την ανάκριση των κατηγορουμένων, οι συλλήψεις και επίσης τελικά οι εκτελέσεις στην πυρά γίνονταν από τις τοπικές κοσμικές αρχές, οι οποίες έκαναν επιμελώς και διακριτά το καθήκον τους. Από τα περίπου 290 θύματα τα 113 κάηκαν στο Λονδίνο. Σε άλλες περιπτώσεις οι κοσμικές αρχές εμφανίζονταν απρόθυμες και κινούνταν μόνο υπό την πίεση του Συμβουλίου του Στέμματος για να διεξάγουν τις καύσεις.
Παραπομπές
- ↑ Eakins, Lara E. (1995–2009). «Mary I Queen of England». Tudor History Web Ring. Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2009.
- ↑ «Queen Mary I». Historic Royal Palaces. 2004–2009. Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2009.
- ↑ Waller, Maureen (2006). Sovereign Ladies: The Six Reigning Queens of England. New York: St. Martin's Press
- ↑ Loades, David M. (1989) Mary Tudor: A Life. Oxford
Πηγές
- "Mary I". (2004). TudorHistory.org, Eakins, Lara E.
- "Mary I". (1911). Encyclopædia Britannica, 11th ed. London: Cambridge University Press.
- "Mary Tudor" (1910). NewAdvent.org, The Catholic Encyclopedia (Volume IX). New York: Robert Appleton Company.
- Williamson, D. (1998). The Kings and Queens of England New York: National Portrait Gallery.
- Weir, Alison. "The Children of Henry VIII".
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- Mary I Chronology World History Database
- "Bloody Mary: Further Intrigue in the Tudor Court", Stevens, Garry, 2004.
- Mary Tudor takes the Crown — Tudor History
- Queen Mary I on the Historic Royal Palaces website
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη βιογραφία ενός προσώπου χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |
|
|