Βαρβάρα της Πορτογαλίας
| Βαρβάρα της Πορτογαλίας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Maria Madalena Bárbara Xavier Leonor Teresa Antónia Josefa (Πορτογαλικά) |
| Γέννηση | 4 Δεκεμβρίου 1711[1][2][3] Λισαβόνα |
| Θάνατος | 27 Αυγούστου 1758[4][1][2] Αρανχουέθ |
| Τόπος ταφής | Tomb of Barbara of Braganza |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ισπανία Βασίλειο της Πορτογαλίας |
| Θρησκεία | Καθολική Εκκλησία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Πορτογαλικά[5] ισπανικά Γαλλικά Γερμανικά λατινικά Ιταλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συνθέτρια[6] κυβερνώσα βασίλισσα κοσμικός μαικήνας |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Φερδινάνδος ΣΤ΄ της Ισπανίας (από 1729)[7] |
| Γονείς | Ιωάννης Ε΄ της Πορτογαλίας και Μαρία Άννα της Αυστρίας |
| Αδέλφια | Ιωσήφ Α΄ της Πορτογαλίας Αλέξανδρος της Πορτογαλίας Πέτρος, Πρίγκηπας της Βραζιλίας Πέτρος Γ΄ της Πορτογαλίας Γκασπάρ της Μπραγκάνσα Αντώνιος της Μπραγκάνσα, ιππότης Ιωσήφ της Μπραγκάνσα Κάρολος της Πορτογαλίας |
| Οικογένεια | Οίκος της Μπραγκάνσα |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Consort of Spain (1746–1758) |
| Βραβεύσεις | Τάγμα του Ενάστρου Σταυρού |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Βαρβάρα (πορτογαλικά: Bárbara de Bragança, 4 Δεκεμβρίου 1711 - 27 Αυγούστου 1758) του Οίκου της Μπραγκάνσα ήταν πριγκίπισσα της Πορτογαλίας και βασίλισσα της Ισπανίας.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Μαρία Μαγδαληνή Βαρβάρα Ιαβερία Ελεωνόρα Θηρεσία Αντωνία Ιωσηφίνα γεννήθηκε στη Λισαβόνα στις 4 Δεκεμβρίου 1711.[8] Ήταν το πρώτο παιδί και η μοναχοκόρη του Ιωάννη Ε΄ της Πορτογαλίας και της Μαρία Άννα της Αυστρίας. Η γέννησή της ήταν μεγάλη χαρά για τους γονείς της και ο πατέρας της έχτισε προς τιμήν της το Ανάκτορο της Μάφρα.
Το 1725 ήταν μία από τις πιθανές νύφες του Λουδοβίκου ΙΕ΄ της Γαλλίας. Τελικά, εκείνος παντρεύτηκε τη Μαρία Λεστσύνσκα της Πολωνίας.
Έγινε εργαλείο δυναστικής διπλωματίας το 1725 όταν ο πατέρας της πρότεινε να παντρευτεί τον Φερδινάνδο, γιο Φιλίππου Ε΄ της Ισπανίας.[8] Για να ενισχύσει περαιτέρω τη συμμαχία, οι βασιλικοί οίκοι συμφώνησαν επίσης το γάμο του αδελφού της Βαρβάρας, Ιωσήφ, με την αδερφή του Φερδινάνδου, Μαριάννα Βικτωρία.[8] Ωστόσο, λόγω της ηλικίας τους, οι γάμοι δεν πραγματοποιήθηκαν μέχρι τον Ιανουάριο του 1729.[8]
Οι Ισπανοί έμειναν ευχαριστημένοι για τον γάμο, παρά τις αρχικές αντιλήψεις τους για τη Βαρβάρα. Από την άλλη πλευρά, βρήκαν την Πορτογαλίδα νύφη οικεία και θρήνησαν όταν ο Φερδινάνδος έπρεπε να κάνει μια τέτοια θυσία για τη μοναρχία.[8]
Ο Φερδινάνδος και η Βαρβάρα αγάπησαν ο ένας τον άλλον, και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα έγινε πολύ εξαρτημένος από αυτήν.[8] Από τη φύση του, ο Φερδινάνδος ήταν υπάκουος, μελαγχολικός και αλλόκοτος.[8] Αν και δειλή, η Βαρβάρα είχε λάβει καλή παιδεία, μιλούσε αρκετές γλώσσες και λάτρευε την ιερή μουσική.[8] Ήταν η μοναδική μαθήτρια του Ντομένικο Σκαρλάττι, ο οποίος πέθανε ένα χρόνο πριν από εκείνη.
Το 1733 γέννησε ένα θνησιγενή γιο. Δεν απέκτησαν επιζώντα παιδιά.
Πριν από το 1746, η Βαρβάρα είχε αποφύγει σε μεγάλο βαθμό την πολιτική, φοβούμενη εν μέρει την οργή της τέως βασίλισσας Ελισάβετ Φαρνέζε, η οποία είχε ουσιαστικά διατάξει την κράτηση του ζεύγους στο σπίτι τους από το 1733 έως το 1737.[8] Ο Τζον Λιντς γράφει ότι "παρόλο που είχε εξουσία πάνω από τον σύζυγό της και μελετά τα πορτογαλικά συμφέροντα, δεν χρησιμοποίησε τη θέση της για να διαστρεβλώσει την ισπανική πολιτική. Υποστήριξε ένθερμα τη διπλωματία της ουδετερότητας και εντάχθηκε στον σύζυγό της στο δρόμο της ειρήνης".[8] Το 1746 έγινε βασίλισσα της Ισπανίας. Το 1747 ανάγκασε τη χήρα βασίλισσα Ελισάβετ να αφήσει τη Μαδρίτη και μετακομίσει στο Παλάτι της Λα Γκράνχα.
Καθώς υπέφερε από άσθμα, η Βαρβάρα έγινε υπέρβαρη στα τελευταία χρόνια της ζωής της. Πέθανε στις 27 Αυγούστου 1758 και θάφτηκε στο παρεκκλήσι του μοναστηριού Las Salesas, το οποίο η ίδια είχε ιδρύσει οχτώ χρόνια πριν.[8] Ο θάνατός της άφησε τον Φερδινάνδο με βαριά κατάθλιψη.[8] Απομονώθηκε στο βασιλικό παλάτι στο Βιγιαβιθιόζα, αρνούμενος να κυβερνήσει και πέθανε στις 10 Αυγούστου 1759, λιγότερο από ένα χρόνο από το θάνατο της Βαρβάρας.[8] Τον διαδέχθηκε ο ετεροθαλής αδελφός του, Κάρολος Γ΄.
Πρόγονοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| 8. Ιωάννης Δ΄ της Πορτογαλίας | |||||||||||||
| 4. Πέτρος Β΄ της Πορτογαλίας | |||||||||||||
| 9. Λουίζα του Γκουθμάν | |||||||||||||
| 2. Ιωάννης Ε΄ της Πορτογαλίας | |||||||||||||
| 10. Φίλιππος Γουλιέλμος του Παλατινάτου | |||||||||||||
| 5. Μαρία Σοφία του Νόιμπουργκ | |||||||||||||
| 11. Ελισάβετ Αμαλία της Έσσης-Ντάρμστατ | |||||||||||||
| 1. Βαρβάρα πριγκίπισσα της Πορτογαλίας | |||||||||||||
| 12. Φερδινάνδος Γ΄ των Αψβούργων | |||||||||||||
| 6. Λεοπόλδος Α΄ των Αψβούργων | |||||||||||||
| 13. Μαρία Άννα της Ισπανίας | |||||||||||||
| 3. Μαρία Άννα της Αυστρίας | |||||||||||||
| 14. Φίλιππος Γουλιέλμος του Παλατινάτου (= 10) | |||||||||||||
| 7. Ελεονώρα Μαγδαληνή του Παλατινάτου-Νόιμπουργκ | |||||||||||||
| 15. Ελισάβετ Αμαλία της Έσσης-Ντάρμστατ (= 11) | |||||||||||||
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 1 2 (Αγγλικά) Find A Grave. 157604817. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- 1 2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p10579.htm#i105784. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ διάφοροι συγγραφείς: «Diccionario biográfico español» (ισπανικά) Royal Academy of History. 2011. 7793/barbara-de-braganza. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ «The Bourbons of Naples» (Αγγλικά) Faber & Faber. Λονδίνο. 2009. σελ. 97. ISBN-13 978-0-571-24901-5.
- ↑ «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 133858820. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2020.
- ↑ (Γαλλικά, Ολλανδικά, Αγγλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, ισπανικά) Musicalics. 93179. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2022.
- ↑ p10579.htm#i105784. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 http://www.encyclopedia.com/women/encyclopedias-almanacs-transcripts-and-maps/maria-barbara-braganza-1711-1758
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Coxe, William. Memoirs of the Kings of Spain of the House of Bourbon, from the Accession of Philip V, to the Death of Charles III, 1700 to 1788. 5 vols. London: Longman, Hurst, Rees, Orme, and Brown, 1815.
- Danvila, Alfonso. Fernando VI y dona Bárbara de Braganza (1713–1748). Madrid: J. Rates Martín, 1905.
- Lancastre-Laboreiro e Souza de Villalobos, Anna de. Infantas lusitanas reinas de España e infantas españpas reinas de Portugal. Cáceres: Imprenta Moderna, 1931.
- Lynch, John. Bourbon Spain, 1700–1808. Cambridge, MA: Basil Blackwell, 1989.
