Σταύρος Ζουμπουλάκης
| Σταύρος Ζουμπουλάκης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Σταύρος Ζουμπουλάκης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1953 Συκιά Λακωνίας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ελληνικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά Γαλλικά |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας φιλόλογος επιμελητής κειμένων (1998–2012) πρόεδρος (από 2013) |
Ο Σταύρος Ζουμπουλάκης (γεν. Συκιά Λακωνίας, 1953) είναι Έλληνας εκπαιδευτικός, φιλόλογος και δοκιμιογράφος. Μεταξύ άλλων, διετέλεσε διευθυντής του περιοδικού Νέα Εστία και πρόεδρος της Εθνικής Βιβλιοθήκης.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στη Συκιά Λακωνίας και είναι γιος του ιερέα Κωνσταντίνου Ζουμπουλάκη.[1] Μεγάλωσε στην Αθήνα και φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από το 1971 έως το 1977.[2] Στην περίοδο αυτή, εντάχθηκε στην Αριστερά, αρχικά στην Πανσπουδαστική της ΚΝΕ και λίγο αργότερα στην ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος. Με την αποφοίτησή του, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην φιλοσοφία του Δικαίου.
Με την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1980, έπαψε να είναι μέλος κομματικών οργανώσεων και εργάστηκε ως δικηγόρος, ενώ ταυτόχρονα σπούδαζε φιλολογία στο Πανεπιστημίου Αθηνών.[2] Το 1984 εγκατέλειψε την δικηγορία και άρχισε να εργάζεται ως καθηγητής μέσης εκπαίδευσης σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια.[2]
Το 1998, παραιτήθηκε από λυκειάρχης στα εκπαιδευτήρια Κωστέα-Γείτονα, για να αναλάβει διευθυντής του περιοδικού Νέα Εστία, θέση που κατείχε μέχρι το 2012.[2] Από το 2013 είναι πρόεδρος της Εφορευτικού Συμβουλίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος.[3] Είναι επίσης πρόεδρος του Βιβλικού Ιδρύματος «Άρτος Ζωής» από το 2008.[4]
Έχει συγγράψει πλήθος έργων αυτοβιογραφικού,[5] πολιτικού, φιλολογικού και θεολογικού περιεχομένου, ενώ αρθρογραφεί τακτικά στον ημερήσιο Τύπο. Το 2016 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο δοκιμίου κριτικής για το έργο του με τίτλο Υπό το φως του μυθιστορήματος, ενώ το 2017 τιμήθηκε με το βραβείο του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών για το έργο του Ο στεναγμός των πενήτων: Δοκίμια για τον Παπαδιαμάντη.[6][7] Το 2015 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων[8] και το 2019 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Κρήτης.[9]
Είναι παντρεμένος και έχει αποκτήσει τέσσερα παιδιά.
Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλία του ίδιου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Έντεκα συναντήσεις: Συζητώντας με τον Στρατή Μπουρνάζο. Αθήνα: Πόλις. 2020.
- Άσπονδοι αδελφοί: Εβραίοι, χριστιανοί, μουσουλμάνοι. Αθήνα: Πατάκης. 2019.
- Για το Ολοκαύτωμα. Αθήνα: Πόλις. 2018.
- Στ' αμπέλια. Αθήνα: Πόλις. 2018.
- Για το σχολείο. Αθήνα: Πόλις. 2017.
- Αρχή σοφίας και κατακόκκνα όνειρα: Πίστη και έρωτας στον Τ.Κ. Παπατσὠνη. Αθήνα: Πόλις. 2017.
- Ο στεναγμός των πενήτων: Δοκίμια για τον Παπαδιαμάντη. Ηράκλειο: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης. 2016.
- Χριστιανισμός της χαράς: Η μαρτυρία του πάπα Φραγκίσκου. Αθήνα: Πόλις. 2015.
- Υπό το φως του μυθιστορήματος. Αθήνα: Πόλις. 2015.
- Χρυσή Αυγή και Εκκλησία. Αθήνα: Πόλις. 2013.
- Η αδερφή μου. Αθήνα: Πόλις. 2013.
- Ποιος θεός και ποιος άνθρωπος; Φιλοσοφικά δοκίμια. Αθήνα: Πόλις. 2013.
- Ανίερη συγκυβέρνηση. Αθήνα: Πόλις. 2011.
- Χριστιανοί στον δημόσιο χώρο: Πίστη ή πολιτιστική ταυτότητα;. Αθήνα: Βιβλιοπωλείον της Εστίας. 2010.
- Στη σκηνή του κόσμου: Από το Βελιγράδι στην Τεχεράνη. Αθήνα: Βιβλιοπωλείον της Εστίας. 2007.
- Ο Θεός στην πόλη. Αθήνα: Βιβλιοπωλείον της Εστίας. 2002.
- Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος ως άγγελος: Οι θεολογικές προϋποθέσεις της φτερωτής απεικόνισής του. Αθήνα: Δόμος. 1992.
Μεταφράσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Weil, Simone (2018). Το πρόσωπο και το ιερό. Μτφρ. Ζουμπουλάκης, Σταύρος. Αθήνα: Πόλις.
- Levinas, Emmanuel (2017). Τέσσερις ταλμουδικές μελέτες. Μτφρ. Ζουμπουλάκης, Σταύρος. Αθήνα: Πόλις.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Πανταζόπουλος, Γιάννης (5 Ιανουαρίου 2020). «Σταύρος Ζουμπουλάκης: "Για να μιλήσεις σήμερα για την αγάπη πρέπει να ξεπεράσεις μια μορφή αυτολογοκρισίας"». lifo.gr. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2021.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Ζουμπουλάκης, Σταύρος (2020). Έντεκα συναντήσεις: Συζητώντας με τον Στρατή Μπουρνάζο. Αθήνα: Πόλις. ISBN 9789604356881.
- ↑ Κουζέλη, Λαμπρινή (12 Φεβρουαρίου 2013). «Εθνική Βιβλιοθήκη: Ο Στ. Ζουμπουλάκης νέος πρόεδρος του εφορευτικού συμβουλίου». Το Βήμα (Αθήνα). https://www.tovima.gr/2013/02/12/culture/ethniki-bibliothiki-o-st-zoympoylakis-neos-proedros-toy-eforeytikoy-symboylioy/. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2021.
- ↑ «Νέο Διοικητικό Συμβούλιο στο "Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος" (βιογραφικά)». Η Καθημερινή (Αθήνα). 17 Ιουνίου 2020. https://www.kathimerini.gr/society/1083179/neo-dioikitiko-symvoylio-sto-kentro-politismoy-idryma-stayros-niarchos-viografika/. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2021.
- ↑ Παπασπύρου, Σταυρούλα (7 Ιουνίου 2023). «"Η αδελφή μου": Ο αποχαιρετισμός του Σταύρου Ζουμπουλάκη στον άνθρωπο που αγάπησε περισσότερο». lifo.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2023.
- ↑ Ανώνυμος (1 Δεκεμβρίου 2017). «Ανακοινώθηκαν τα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας». Η Καθημερινή (Αθήνα). http://www.kathimerini.gr/937286/article/politismos/vivlio/anakoinw8hkan-ta-kratika-vraveia-logotexnias. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2021.
- ↑ Κουζέλη, Λαμπρινή (21 Δεκεμβρίου 2017). «Απονεμήθηκαν τα Βραβεία της Ακαδημίας Αθηνών για το 2017». Το Βήμα (Αθήνα). https://www.tovima.gr/2017/12/21/culture/aponemithikan-ta-brabeia-tis-akadimias-athinwn-gia-to-2017/. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2021.
- ↑ «Σταύρος Ζουμπουλάκης». biblionet.gr. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2021.
- ↑ Λεκασάς, Απόστολος (23 Οκτωβρίου 2019). «Ο Σταύρος Ζουμπουλάκης επίτιμος διδάκτωρ του Παν. Κρήτης». Η Καθημερινή (Αθήνα). https://www.kathimerini.gr/society/1048471/o-stayros-zoympoylakis-epitimos-didaktor-toy-pan-kritis/. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2021.
|