Χέρμαν Γκέρινγκ
Ο Χέρμαν Βίλχελμ Γκέρινγκ (Hermann Wilhelm Göring), (Ρόζενχαϊμ, 12 Ιανουαρίου 1893 - Νυρεμβέργη, 15 Οκτωβρίου 1946) ήταν από τους γνωστότερους Γερμανούς πιλότους του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, εξέχον μέλος της κυβέρνησης του Αδόλφου Χίτλερ και καταδικασμένος εγκληματίας πολέμου.
Κατά τη διάρκεια της εξουσίας του Ναζιστικού κόμματος, ο Γκέρινγκ υπήρξε ο δεύτερος σημαντικός πολιτικός του κράτους, μετά τον Αδόλφο Χίτλερ. Το πρώτο του αξίωμα στην κυβέρνηση ήταν αυτό του «Υπουργού άνευ Χαρτοφυλακίου», χάρη στο οποίο ίδρυσε την Γκεστάπο, ενώ αργότερα ως «Υπουργός Αεροπορίας» τέθηκε επικεφαλής της επανιδρυθείσας γερμανικής αεροπορίας, της Λούφτβαφφε. Επίσης υπηρέτησε ως «Υπουργός Οικονομικών» τα έτη 1937-1938.
Υπήρξε επίσης υπεύθυνος του «Τετραετούς πλάνου επανεξοπλισμού» από το 1936 και από τους κύριους ιθύνοντες της εκκαθάρισης των SA και των αναίμακτων προσαρτήσεων της Αυστρίας και της Σουδητίας το 1938. Στις 19 Ιουλίου 1940 και μετά την νικηφόρα προέλαση στη Γαλλία, ο Χίτλερ του απένειμε τον τίτλο του «Στρατάρχης του Ράιχ» (Reichsmarschall) της Βέρμαχτ.
Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου οι αποτυχίες της Λούφτβαφφε καθώς και οι εσωκομματικές αντιπαλότητες οδήγησαν στη σταδιακή μείωση της δύναμής του, ιδιαίτερα προς όφελος των SS. Μετά το τέλος του Β΄ παγκοσμίου πολέμου και την ήττα της Γερμανίας συνελήφθη από τους Αγγλοαμερικανούς. Αυτοκτόνησε στη φυλακή της Νυρεμβέργης τον Οκτώβριο του 1946, λίγες ώρες πριν από την εκτέλεση του, έχοντας καταδικαστεί σε θάνατο.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα πρώτα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Χέρμαν Γκέρινγκ γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου του 1893 στη βαυαρική πόλη Ρόζενχαϊμ. Μητέρα του ήταν η Φραντσίσκα Γκέρινγκ (πατρικό επώνυμο Τίφενμπρουν) και πατέρας του ο νομικός Χάινριχ Γκέρινγκ, τον οποίο ο τότε καγκελάριος Μπίσμαρκ διόρισε για το διάστημα μεταξύ 1885-1888 πρώτο Επίτροπο του Ράιχ στη σημερινή Ναμίμπια, τότε αποικία του Γερμανικού Ράιχ με το όνομα "Deutsch-Südwestafrika" (Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική).
Ήδη σε νεαρή ηλικία εγγράφηκε σε στρατιωτική σχολή της Καρλσρούης, πράγμα όμως που δεν επηρέασε ιδιαίτερα την έλλειψη πειθαρχίας του νεαρού Γκέρινγκ. Αντιθέτως, οι λόγοι που τον διατήρησαν στη σχολή ήταν αφενός μεν η επιρροή της οικογένειάς του και αφετέρου το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στον πόλεμο, όπου ήταν ανθυπολοχαγός του πεζικού, αποδείχτηκε ευφυής στρατιωτικός με ηγετικές ικανότητες. Λόγω ρευματισμών εισήχθη σε νοσοκομείο το 1915, όπου λίγο αργότερα ο πιλότος φίλος του, Μπρούνο Λέρτσερ, τον έπεισε να καταταγεί στην πολεμική αεροπορία. Το 1916 ο Γκέρινγκ ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του ως πιλότος.
Στις 14 Μαρτίου του ιδίου έτους κατέρριψε το πρώτο του εχθρικό βομβαρδιστικό αεροπλάνο. Αφότου αποδείχτηκε επιτυχής πιλότος ορίστηκε διοικητής μοίρας, συγκεκριμένα της "Jagdstaffel 26" και προήχθη σε υποσμηναγό. Τον Ιούλιο του 1918 είχε την τιμή να οριστεί αρχηγός του "Jagdgeschwader 1" (γνωστό και ως «Ιπτάμενο Τσίρκο του Ρίχτχοφεν», "Richthofens Fliegender Zirkus"), αφού ο προκάτοχός του, σμηναγός Βίλχελμ Ράινχαρντ, σκοτώθηκε σε δοκιμαστική πτήση. Ο ίδιος ο Ράινχαρντ είχε αναλάβει τη θέση, όταν ο προκάτοχός του Μάνφρεντ φον Ρίχτχοφεν (γνωστός και ως "Κόκκινος Βαρόνος") είχε σκοτωθεί τον Απρίλιο του ίδιου έτους. Στην θέση αυτή ο Γκέρινγκ πραγματοποίησε την 22η και τελευταία του εναέρια νίκη και έλαβε από τον Κάιζερ το περίφημο "Pour Le Merite", το κορυφαίο στρατιωτικό παράσημο του Γερμανικού Ράιχ.
Μεταξύ Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και Τρίτου Ράιχ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πραξικόπημα και διαφυγή στο εξωτερικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά τον πόλεμο εργάστηκε ως πιλότος στη Δανία και τη Σουηδία. Στη Σουηδία γνώρισε την πρώτη του σύζυγο, την Κάριν, Κυρία του Κάντσο, την οποία νυμφεύθηκε τον Φεβρουάριο του 1922 στο Μόναχο. Το 1931 η Κάριν πέθανε από φυματίωση. Στη μνήμη της ο Γκέρινγκ ονόμασε αργότερα την βίλα του στο Σόρφχαϊντε Carinhall.
Η φήμη του Γκέρινγκ ως ήρωα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και οι σχέσεις που διατηρούσε με αριστοκρατικούς κύκλους τον έκαναν ιδανικό υποψήφιο για το νέο ακόμα Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα (NSDAP), στο οποίο προσχώρησε το 1922. Τον Δεκέμβριο του 1922 ο Χίτλερ τον όρισε αρχηγό των SA. Στις 9 Νοεμβρίου του 1923 έλαβε μέρος στο Πραξικόπημα της μπιραρίας, στο οποίο τραυματίστηκε, αλλά κατάφερε να διαφύγει για τέσσερα έτη στο εξωτερικό, μέχρι που μια γενική αμνηστία του επέτρεψε την επιστροφή. Αρχικά είχε καταφύγει στην Ιταλία, όπου γνώρισε τον Μουσολίνι και αργότερα στη Σουηδία. Λόγω του πολεμικού τραύματός του άρχισε να παίρνει μορφίνη, με αποτέλεσμα την εξάρτησή του από την ουσία αυτή. Για να θεραπευτεί πήγε σε ψυχιατρική κλινική, το 1925 μάλιστα έγκλειστος. Δεν κατάφερε όμως να ξεπεράσει την εξάρτηση επί είκοσι χρόνια, μέχρι τη φυλάκισή του το 1945.
Στα τέλη του 1927 επέστρεψε στη Γερμανία όπου προσχώρησε και πάλι στο (ανασχηματισμένο) NSDAP και στους SA.
To 1928 ήταν ένας από τους πρώτους δώδεκα εθνικοσοσιαλιστές βουλευτές του Ράιχσταγκ.
Πρόεδρος του Ράιχσταγκ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις εκλογές της 31 Ιουλίου 1932 το NSDAP κατάφερε να πάρει 37,3% των ψήφων, που ήταν μεγάλη επιτυχία για το κόμμα, αφού το 1928 είχε πάρει μόλις 2,6%. Ήταν πλέον το δυνατότερο κόμμα του Ράιχσταγκ. Με την πλήρη υποστήριξη του κεντρώου κόμματος "Zentrumspartei" και του συντηρητικού "Bayerische Volkspartei" ο Γκέρινγκ εκλέχθηκε στις 30 Αυγούστου 1932 πρόεδρος του Ράιχσταγκ. Έτσι το NSDAP κατέλαβε το τρίτο υψηλότερο αξίωμα στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης. Έχοντας τη θέση αυτή, ο Γκέρινγκ είχε στο εξής άμεση πρόσβαση στον 85χρονο πρόεδρο της γερμανικής Δημοκρατίας, Πάουλ φον Χίντεμπουργκ. Στην επόμενη κιόλας συνεδρίαση στις 12 Σεπτεμβρίου 1932 ο Γκέρινγκ με διαδικαστικό τέχνασμα απέτρεψε τη διάλυση της Βουλής μέσω του καγκελαρίου φον Πάπεν και κατάφερε να καταψηφιστεί η κυβέρνησή από το Ράιχσταγκ με διεξαγωγή ψηφοφορίας εμπιστοσύνης. Τους επόμενους μήνες ο Γκέρινγκ εξακολουθούσε να ασκεί κρίσιμη επιρροή στη συντριβή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, παίζοντας έτσι σημαντικό ρόλο στην πραγματοποίηση της «Ευθυγράμμισης» και την καθιέρωση της εθνικοσοσιαλισικής δικτατορίας.
Προπολεμικό Τρίτο Ράιχ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Καθιέρωση της δικτατορίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με τον Χίτλερ στην εξουσία, έγινε στις 30 Ιανουαρίου του 1933 υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου. Στις 10 Απριλίου ορίστηκε πρωθυπουργός και αργότερα υπουργός εσωτερικών του μεγαλύτερου κρατιδίου του Ράιχ, της Πρωσίας. Στην τελευταία αυτή θέση παρέμεινε μονάχα μέχρι τις 20 Μαΐου 1934, επειδή στο πλαίσιο της διαδικασίας Ευθυγράμμισης, το κρατιδιακό υπουργείο ενσωματώθηκε στο υπουργείο εσωτερικών του Ράιχ.
Κατέχοντας τη θέση του Πρώσου πρωθυπουργού ο Γκέρινγκ ήταν και αρχηγός της πρωσικής αστυνομίας, μέσω της οποίας βοήθησε σημαντικά στην καθιέρωση του νέου εθνικοσοσιαλιστικού καθεστώτος. Απομάκρυνε 22 εκ των 32 αρχηγών της αστυνομίας και τους αντικατέστησε με εθνικοσοσιαλιστές. Επίσης ενίσχυσε την αστυνομία με 50.000 μέλη των οργανώσεων SA, SS και Stahlhelm.
Με την αναδιοργάνωση του ειδικού τμήματος της πολιτικής αστυνομίας ίδρυσε τη μυστική κρατική αστυνομία (Gestapo). Ο πρώτος της αρχηγός ήταν ο Ρούντολφ Ντιλς, ένας συγγενής του Γκέρινγκ.
Τον Ιούνιο του 1934 οργάνωσε στο πλαίσιο της Νύχτας των μεγάλων μαχαιριών τη δολοφονία πολυάριθμων πολιτικών αντιζήλων, όπως του Ερνστ Ρεμ και άλλων, κυρίως στελεχών των SA.
Τον Απρίλιο του 1935 ο Γκέρινγκ νυμφεύθηκε την ηθοποιό Έμι Ζόνεμαν (Emmy Sonnemann), παρά τις αντιρρήσεις υψηλόβαθμων στελεχών του Κόμματος και ιδιαίτερα του Γιόζεφ Γκέμπελς.[29]
Προετοιμασία του πολέμου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βάσει της Συνθήκης των Βερσαλλιών απαγορευόταν αυστηρά στη Γερμανία να διατηρεί πολεμική αεροπορία. Ο Χίτλερ, αψηφώντας τη συνθήκη των Βερσαλλιών, έδωσε εντολή στον Γκέρινγκ στις 26 Φεβρουαρίου 1935 να οργανώσει τη νέα πολεμική αεροπορία (Luftwaffe) του Ράιχ, με κύριο σκοπό τη δημιουργία ισχυρού πολεμικού παράγοντα. Ο Γκέρινγκ υπήρξε το αδιαφιλονίκητο αφεντικό της γερμανικής πολεμικής αεροπορίας της εποχής, δηλώνοντας πως «κάθε τι που πετά μου ανήκει»[30] Η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο δεν αντέδρασαν στην παραβίαση αυτή της συνθήκης, όπως δεν αντέδρασαν και σε πολλές άλλες παραβιάσεις της συνθήκης των Βερσαλλιών από τον Χίτλερ. Με αυτόν τον τρόπο τα έθνη αυτά θέλησαν να αποτρέψουν τον κίνδυνο νέου παγκοσμίου πολέμου (βλ. Appeasement Policy (πολιτική κατευνασμού) του Νέβιλ Τσάμπερλεν).
Οργανώνοντας τη Λούφτβαφφε (Luftwaffe), ο Γκέρινγκ προώθησε κυρίως την κατασκευή επιθετικών αεροσκαφών (βομβαρδιστικών), παραμελώντας έτσι την εναέρια άμυνα σε μεγάλο βαθμό. Χαρακτηριστικό είναι ότι η Λούφτβαφφε διέθετε μόνον ένα τύπο καταδιωκτικού με ικανοποιητική απόδοση, το Messerschmitt Bf 109, το οποίο όμως υστερούσε σε ακτίνα δράσης από τα αντίπαλα καταδιωκτικά.
Δύο χρόνια αργότερα ο Γκέρινγκ αποφάσισε να εξετάσει, υπό τύπον δοκιμής, τη δύναμη και την αποτελεσματικότητα της νέας Λούφτβαφφε στον εμφύλιο πόλεμο της Ισπανίας. Σχηματίστηκε η "Λεγεώνα Κόνδωρ" (Legion Condor), η οποία στάλθηκε στην Ισπανία για να υποστηρίξει τον δικτάτορα Φράνκο. Η Λεγεώνα Κόνδωρ αποτελείτο από αεροπλάνα τύπου Messerschmitt Bf 109 και Junkers Ju 87, γνωστά και ως "Στούκα" ("Sturzkampfflugzeug"). Στο πλαίσιο του πρώτου αυτού τεστ, τα σκάφη της Luftwaffe κατέστρεψαν την πόλη Γκερνίκα στα βορειοανατολικά της χώρας. Το φοβερό αυτό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας καταδικάστηκε από πολλά έθνη και διαιωνίστηκε από τον Πάμπλο Πικάσο στον -ομώνυμο- διασημότερο του πίνακα, τη Γκερνίκα.
Στις 18 Οκτωβρίου 1936 ο Χίτλερ όρισε τον Γκέρινγκ επικεφαλής του τετραετούς σχεδίου. Το σχέδιο αυτό απέβλεπε στην προετοιμασία του πολέμου σε στενή συνεργασία με τη γερμανική βιομηχανία, μεταξύ άλλων και μέσω της πραγματοποίησης της οικονομικής αυτάρκειας της Γερμανίας. Για τον σκοπό αυτό ο Γκέρινγκ ίδρυσε τον Ιούλιο του 1937 την κρατική επιχείρηση παραγωγής χάλυβα "Reichswerke Hermann Göring", η οποία το 1944 ήταν ο μεγαλύτερος παραγωγός χάλυβα στην Ευρώπη.
Στις 30 Αυγούστου 1939 διορίστηκε πρόεδρος του αμυντικού συμβουλίου του Ράιχ. Μια μέρα αργότερα ο Γκέρινγκ οδήγησε τη Λούφτβαφφε στην επίθεση κατά της Πολωνίας. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος άρχιζε.
Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στην αρχή του πολέμου ο Γκέρινγκ πέτυχε ως αρχηγός της Πολεμικής Αεροπορίας θριαμβευτικές νίκες, για τις οποίες τιμήθηκε από τον Χίτλερ με το Μεγαλόσταυρο του Σιδηρού Σταυρού.
Η αποτελεσματική επίθεση της Βέρμαχτ κατά της Πολωνίας τον Σεπτέμβριο του 1939, καθώς και εναντίον της Γαλλίας την άνοιξη του 1940 οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στην πετυχημένη συνεργασία μεταξύ της Πολεμικής Αεροπορίας και του Στρατού (κυρίως των μονάδων τεθωρακισμένων). Οι εναέριες δυνάμεις υποστήριζαν τον στρατό άμεσα στο πεδίο μάχης, εξολοθρεύοντας εχθρικές βάσεις και μονάδες. Συγχρόνως ειδικά εξοπλισμένα βομβαρδιστικά αεροπλάνα κατέστρεφαν βιομηχανικές εγκαταστάσεις και συνδέσεις ανεφοδιασμού βαθιά στην εχθρική ενδοχώρα, φέρνοντας έτσι την εναέρια μάχη και στις πόλεις του αντιπάλου.
Στην ακμή των στρατιωτικών του επιτυχιών, ο Γκέρινγκ έλαβε στις 19 Ιουλίου 1940 τον υψηλότερο στρατιωτική τίτλο του "Στρατάρχη του Ράιχ", η οποία δημιουργήθηκε ειδικά για αυτόν ώστε να βρίσκεται στη στρατιωτική ιεραρχία πάνω από τους κανονικούς στρατάρχες. Από τότε και μέχρι την κατάρρευση του καθεστώτος έφερε τον τίτλο "Reichsmarschall des Großdeutschen Reiches" (Στρατάρχης του Ράιχ του Μεγάλου Γερμανικού Ράιχ). Μόνο δύο εβδομάδες αργότερα έδωσε στον Χάιντριχ την εντολή να οργανώσει την "Τελική λύση" του εβραϊκού ζητήματος.
Όμως το ίδιο καλοκαίρι η Luftwaffe υπέστη μεγάλη και κρίσιμη ήττα στη Μάχη της Αγγλίας. Η εξασφάλιση της εναέριας υπεροχής έναντι της Αγγλίας, όπως και η εξολόθρευση της βρετανικής βιομηχανίας εξοπλισμών ήταν στόχοι, στους οποίους η πολεμική αεροπορία του Γκέρινγκ τελικά δεν ήταν σε θέση να αντεπεξέλθει ούτε ποιοτικά ούτε ποσοτικά. Τα βρετανικά αεροσκάφη του τύπου Hurricane[εκκρεμεί παραπομπή] και Spitfire ήταν τεχνολογικά περισσότερο εξελιγμένα από τα γερμανικά Me 109, τα οποία εκτός των άλλων είχαν και περιορισμένη ακτίνα δράσης (μπορούσαν να μένουν μόνον 20 λεπτά πέρα από τη Μάγχη). Εκτός αυτού, οι Γερμανοί πιλότοι καταδιωκτικών εκπαιδεύθηκαν ανεπαρκώς για την προστασία βομβαρδιστικών αεροπλάνων, ένα από τα βασικά λάθη στην τακτική του Γκέρινγκ, που στάθηκε η κύρια αιτία για τις φοβερές απώλειες της Luftwaffe πάνω από την Αγγλία. Τέλος, οι Βρετανοί είχαν εξελίξει ένα τεχνολογικά επαναστατικό σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης, το οποίο αρχικά ονομάσθηκε RDF και μετεξελίχθηκε στο ραντάρ, το οποίο τους βοήθησε σημαντικά στην αντιμετώπιση των εισβολών των γερμανικών αεροσκαφών.
Μετά την απώλεια μεγάλου αριθμού αεροσκαφών στις αερομαχίες, οι Γερμανοί σταμάτησαν τις επιθέσεις και το σχέδιο απόβασης στην Αγγλία αναβλήθηκε επ' αόριστον και δεν πραγματοποιήθηκε τελικά ποτέ. Αυτό ντε φάκτο σήμαινε τη γερμανική ήττα στην Μάχη της Αγγλίας. Την άνοιξη του 1941 οι εναέριες δυνάμεις μετατοπίστηκαν στην πλειονότητά τους στην Ανατολή για τον προσεχή πόλεμο ενάντια στη Σοβιετική Ένωση. Με την αποτυχία του στην Αγγλία, ο Γκέρινγκ έχασε την εκτίμηση του Χίτλερ και μεγάλο μέρος της επιρροής του στη ναζιστική ιεραρχία. Η αποτυχία αυτή ήταν συγχρόνως και η πρώτη ήττα του Τρίτου Ράιχ στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τέλος με την γερμανική ήττα στο σοβιετικό Στάλινγκραντ στις αρχές του 1943, η επιρροή και η φήμη του Γκέρινγκ χάθηκαν οριστικά. Αφού η Λούφτβαφφε απέτυχε να ανεφοδιάσει αποτελεσματικά την 6η Στρατιά (κυκλωμένη στο Στάλινγκραντ), κατηγόρησε τον διοικητή της Πάουλους ότι έδωσε τροφή σε χιλιάδες Ρώσους αμάχους και Γερμανούς τραυματίες. "Δεν μπορείς να φορτωθείς τραυματισμένους άνδρες, που δεν έχουν ελπίδα σωτηρίας, είπε, έπρεπε να τους αφήσεις να πεθάνουν".[31]
Εντούτοις ο Χίτλερ αρνήθηκε τον Ιούλιο του 1943 να τον απολύσει από αρχηγό της Πολεμικής Αεροπορίας, αγνοώντας την εσωκομματική και δημόσια κριτική που αντιμετώπιζε ο Γκέρινγκ. Τον Νοέμβριο του ιδίου έτους μεταδόθηκε ραδιοφωνικά η τελευταία του ομιλία. Αποσυρόταν σταδιακά όλο και περισσότερο από τη δημοσιότητα.
Στις 23 Απριλίου 1945, μία εβδομάδα πριν την αυτοκτονία του Χίτλερ, επικοινώνησε μαζί του και ζήτησε εξουσιοδότηση να αρχίσει διαπραγματεύσεις με τις συμμαχικές δυνάμεις. Για τον Χίτλερ, ο οποίος επηρεάστηκε από τον αντίζηλο του Γκέρινγκ Μάρτιν Μπόρμαν, αυτό ισοδυναμούσε με προδοσία. Απεξέδυσε τον Γκέρινγκ από όλα τα αξιώματα, τον απέκλεισε από το NSDAP και διέταξε την καταδίκη του σε θάνατο, που όμως μετέτρεψε αμέσως σε φυλάκιση, σε αναγνώριση των ως τότε υπηρεσιών του. Στις 8 Μαΐου 1945 ο Γκέρινγκ αιχμαλωτίστηκε από τον αμερικανικό στρατό κοντά στα Γερμανο-ελβετικά σύνορα.
Δίκη, καταδίκη και θάνατος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1946, ως εθνικοσοσιαλιστής υψηλότατης βαθμίδας, ο Γκέρινγκ κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε στη Δίκη της Νυρεμβέργης για τα εξής:
- Συνωμοσία για την κατάκτηση της απολύτου εξουσίας στη Γερμανία
- Εγκλήματα εναντίον της ειρήνης
- Εγκλήματα πολέμου
- Εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας
Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του ο Γκέρινγκ κατάφερε, μετά από 20 χρόνια, να ξεπεράσει την εξάρτηση του από τη μορφίνη, την οποία είχε αρχίσει να παίρνει στο διάστημα που είχε καταφύγει τραυματισμένος στη Σουηδία μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Μονάχου. Οι πρωταγωνιστές της δίκης τον περιέγραψαν στο διάστημα αυτό ως πολύ πιο δραστήριο από ότι ήταν όλα τα χρόνια πριν. Παρά τα επιχειρήματα που προέβαλε στη δίκη, καταδικάστηκε σε θάνατο, καθώς βρέθηκε ένοχος για όλες τις κατηγορίες. Στις 15 Οκτωβρίου, λίγες ώρες πριν την εκτέλεσή του, ο Χέρμαν Γκέρινγκ αυτοκτόνησε χρησιμοποιώντας δηλητήριο. Υπάρχουν σήμερα πολλές διαφορετικές θεωρίες για το πώς μπόρεσε να βρεθεί το δηλητήριο στο αυστηρά φρουρούμενο κελί του Γκέρινγκ. Βάσει της πιο γνωστής, ένας Αμερικανός αξιωματικός προμήθευσε στον εθνικοσοσιαλιστή ηγέτη το δηλητήριο, για να μην καταλήξει ένας στρατιωτικός που είχε λάβει το μετάλλιο Pour le Merite στην αγχόνη. Μια άλλη εκδοχή, η οποία διατυπώθηκε το 1951, αναφέρει πως του έδωσε το δηλητήριο ο στρατηγός των SS φον Μπαχ-Ζελέφσκι μέσω μιας χειραψίας στην αυλή της φυλακής[32].
Διακρίσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Σύνοψη βαθμών[33] | ||
|---|---|---|
| Γερμανικός Βαθμός | Ελληνικό αντίστοιχο[Σημ. 1] | Ημερομηνία |
| Fähnrich | Ανθυπασπιστής | Μάρτιος 1912 |
| Leutnant | Ανθυπολοχαγός | 20 Ιανουαρίου 1914 |
| Leutnant | Ανθυποσμηναγός | 1915 |
| Oberleutnant | Υποσμηναγός | 18 Αυγούστου 1917 |
| Hauptmann | Σμηναγός | Ιούνιος 1920 |
| General der Infanterie | (Στρατηγός του Πεζικού) | 30 Αυγούστου 1933 |
| General der Flieger | (Πτέραρχος των Αεροπόρων) | Μάιος 1935 |
| Generaloberst | Αρχιπτέραρχος | 20 Απριλίου 1936 |
| Generalfeldmarschall | Αιθεράρχης | 4 Φεβρουαρίου 1938 |
| Reichsmarschall | Στρατάρχης του Ράιχ | 19 Ιουλίου 1940 |
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Αλεξάντερ Λερ
- Βόλφραμ φον Ρίχτχοφεν
- Γκύντερ Κόρτεν
- Έρχαρντ Μιλχ
- Κουρτ Στουντέντ
- Βίλχελμ Κάιτελ
- Βίλχελμ Λιστ
- Γιοχάνες Μπλάσκοβιτς
- Έρβιν Ρόμελ
- Έριχ φον Μάνσταϊν
- Μαξιμίλιαν φον Βάιξ
- Ντίτριχ φον Ζάουκεν
Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Η παρένθεση στην ελληνική απόδοση δηλώνει πως δεν υπάρχει το αντίστοιχο του γερμανικού βαθμού στα ελληνικά
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11968086k. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 (Ολλανδικά) RKDartists. 462199. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 118540157. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2024.
- ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 Burton C. Andrus: «I was the Nuremberg jailer» (Αγγλικά) Coward-McCann, Inc.. Νέα Υόρκη. 1969.
- ↑ 8,0 8,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 6095. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ www
.dailymail .co .uk /news /article-3727263 /Gold-plated-Walther-PPK-gun-owned-infamous-Nazi-leader-Hermann-G-ring-auction .html. - ↑ www
.cairn-int .info /article-E _MATE _135 _0018--wielding-a-sharp-pencil-against-the-nazi .htm. - ↑ www
.historyorb .com /people /hermann-goering. - ↑ «Freiheit und Glaube». (Γερμανικά) Freiheit und Glaube: Die Geschichte der Evangelischen im Rosenheimer Land: Dokumentation. Evangelisch-Lutherisches Dekanat Rosenheim. Ρόζενχαϊμ. 2008. σελ. 164.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11968086k. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ CONOR.SI. 79866979.
- ↑ 15,0 15,1 15,2 Joachim Lilla: «Statisten in Uniform» (Γερμανικά) Droste Verlag. Ντύσσελντορφ. 2004. ISBN-10 3-7700-5254-4.
- ↑ www
.hsozkult .de /publicationreview /id /reb-20851. - ↑ The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /90810. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ 18,0 18,1 (Ολλανδικά) RKDartists. 462199. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ 19,0 19,1 19,2 museums
.nuernberg .de /memorium-nuremberg-trials /the-nuremberg-trials /the-international-military-tribunal /the-defendants. - ↑ 20,0 20,1 20,2 avalon
.law .yale .edu /imt /10-01-46 .asp. - ↑ p27104.htm#i271035. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 22,0 22,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ «Nuremberg Trials Project»
- ↑ www
.boe .es /datos /pdfs /BOE //1938 /018 /A00262-00262 .pdf. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2017. - ↑ Antti Matikkala: «Kunnian ruletti: korkeimmat ulkomaalaisille 1941-1944 annetut suomalaiset kunniamerkit» (Φινλανδικά) Suomalaisen Kirjallisuuden Seura. Ελσίνκι. 2017. σελ. 515. ISBN-13 978-952-222-847-5.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2022.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2022.
- ↑ Antti Matikkala: «Kunnian ruletti: korkeimmat ulkomaalaisille 1941-1944 annetut suomalaiset kunniamerkit» (Φινλανδικά) Suomalaisen Kirjallisuuden Seura. Ελσίνκι. 2017. σελ. 511. ISBN-13 978-952-222-847-5.
- ↑ William Shirer, The Berlin Diaries, εγγραφή της 9ης Απριλίου 1935
- ↑ Ρεϊμόν Καρτιέ, Ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, Πάπυρος, Αθήνα, 1966
- ↑ ΙΡΒΙΝΓΚ, ΝΤΕΙΒΙΝΤ (2003). Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ, τόμος Β΄. ΑΘΗΝΑ, ΓΚΟΒΟΣΤΗΣ. σελ. 705.
- ↑ Λουί Σορέλ, Η δίκη της Νυρεμβέργης, εκδόσεις Δαμιανού
- ↑ Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο
<ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομαABR.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- James Joll, «Η Ευρώπη 1870-1970», μετάφραση Ελπίδα Κ. Βόγλη, επιμέλεια Λουκής Ι. Χασιώτης, Εκδόσεις Βάνιας/ σειρά Ίστωρ, Θεσσαλονίκη 2006
- Βασίλης Ραφαηλίδης, «Θερμοί και Ψυχροί πόλεμοι. Δημοκράτες και Φασίστες εναντίον Κομμουνιστών. Δημοκράτες και Κομμουνιστές εναντίον Φασιστών», εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, Αθήνα 1996.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Απόσπασμα από το "Germany Reborn", βιβλίο του Χέρμαν Γκέρινγκ (Γερμανικά)
- http://www.dhm.de/lemo/html/biografien/GoeringHermann/ (Γερμανικά)
- http://www.dhm.de/lemo/html/wk2/kriegsverlauf/luftwaffe/ (Γερμανικά)
- https://web.archive.org/web/20050207204256/http://www.shoa.de/p_hermann_goering.html (Ανακτήθηκε 27 Απριλίου 2011) (Γερμανικά)
Στρατάρχες και Μεγάλοι Ναύαρχοι του Γ΄ Ράιχ | ||
|---|---|---|
| Στρατάρχες (Generalfeldmarschälle) του Στρατού Ξηράς (Heer) |
|  |
| Στρατάρχες (Generalfeldmarschälle) της Πολεμικής Αεροπορίας (Luftwaffe) | Χέρμαν Γκέρινγκ (Στρατάρχης του Ράιχ)
| |
| Μεγάλοι Ναύαρχοι (Großadmirale) του Πολεμικού Ναυτικού (Kriegsmarine) | ||
Σε αλφαβητική σειρά | ||