Φραντς Σλέγκελμπεργκερ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φραντς Σλέγκελμπεργκερ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Franz Schlegelberger (Γερμανικά)
Γέννηση23  Οκτωβρίου 1876[1][2]
Κούνιχσμπεργκ
Θάνατος14  Δεκεμβρίου 1970[3][2]
Φλένσμπουργκ
Χώρα πολιτογράφησηςΓερμανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά[4][5][6]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Κένιγκσπεργκ
Πανεπιστήμιο Χούμπολτ[7]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητανομικός
δικαστής
πολιτικός
διδάσκων πανεπιστημίου
υπουργός δικαιοσύνης[8]
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο Χούμπολτ
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΕθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα
Ποινική κατάσταση
Κατηγορίες εγκλήματοςέγκλημα κατά της ανθρωπότητας
Οικογένεια
ΤέκναHartwig Schlegelberger
Günther Schlegelberger
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΟμοσπονδιακό Υπουργείο Δικαιοσύνης
Reich Minister of Justice (1941–1942)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Φραντς Σλέγκελμπεργκερ ( Louis Rudolph Franz Schlegelberger) ,(23 Οκτωβρίου 1876 - 14 Δεκεμβρίου 1970) ήταν Γερμανός νομικός, ανώτερος δικαστικός και καθηγητής Πανεπιστημίου που υπηρέτησε κατά την περίοδο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης σαν Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Δικαιοσύνης του Ράιχ, ενώ κατά την περίοδο 1941 - 1942 υπηρέτησε ως Υπουργός Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση του Αδόλφου Χίτλερ.
Ο Σλεγκελμπέργκερ παραπέμφθηκε στην Δίκη των Δικαστικών που έγινε στην Νυρεμβέργη μετά την λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και καταδικάστηκε σε ποινή ισόβιας κάθειρξης.

Σύντομο βιογραφικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σλέγκελμπεργκερ γεννήθηκε στο Καίνιξμπεργκ στις 24 Οκτωβρίου 1876. Ήταν γιος λουθηρανού εμπόρου δημητριακών, η οικογένεια του οποίου είχε εκδιωχθεί από την Αυστρία κατά τα τέλη του 18ου αιώνα λόγω των θρησκευτικών διαφορών και είχε εγκατασταθεί στην Ανατολική Πρωσία.

Ο Σλέγκελμπεργκερ τελείωσε τις εγκύκλιες σπουδές του και στη συνέχεια σπούδασε Νομικά επί ένα χρόνο - το 1894 - στη γενέτειρά του. Συνέχισε τις σπουδές του από το 1895 ως το 1896 στο Βερολίνο.[9] Έλαβε διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο της Λειψίας το 1899 [10] και, ύστερα από τον διαγωνισμό για τον διορισμό των δικαστικών, τον οποίο πέρασε με επιτυχία, διορίστηκε στη γενέτειρά του ως δικαστής. Ακολουθώντας τυπική σταδιοδρομία επιτυχημένου δικαστικού, το 1904 τοποθετήθηκε στο δικαστήριο (Landgericht) του Λικ (Lyck) και το 1908 διορίστηκε βοηθός δικαστής στο Εφετείο του Βερολίνου. Το 1914 τοποθετήθηκε στο Συμβούλιο Εφετών στο Βερολίνο παραμένοντας σε αυτό ως το 1918, οπότε τοποθετήθηκε στο Υπουργείο Δικαιοσύνης (Reichsjustizamt, όπως ήταν γνωστό τότε). Το 1927 προάχθηκε σε Διευθυντή του Υπουργείου και το 1931 έγινε Γενικός Γραμματέας του[11]. Ανάμεσα στις πλέον γνωστές εργασίες του στο Υπουργείο ήταν η σύνταξη μέρους της νομοθεσίας που σταθεροποίησε το εθνικό νόμισμα της χώρας και έθεσε τέλος στον υπερπληθωρισμό. Ήδη από το 1922 δίδασκε στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Βερολίνου ως αναπληρωτής καθηγητής (Honorarprofessor).[12]

Η εργασία του στο Υπουργείο αρχικά ως ερμηνευτή της Νομοθεσίας και στην συνέχεια ως συντάκτη της σημάδεψε τόσο το επαγγελματικό όσο και το πολιτικό του προφίλ: Σε άρθρο του, δημοσιευμένο το 1928, αναφέρει: "Υπήρξα ο ίδιος δικαστικός επί πολλά χρόνια και όσοι με γνωρίζουν θα ξέρουν ότι η αγάπη και η αφοσίωση που νιώθω για το σύστημα απονομής της δικαιοσύνης δύσκολα μπορούν να ξεπεραστούν", ενώ στα μέσα της δεκαετίας του '30, σε άλλο άρθρο του παρομοίασε την σύνταξη των νόμων με την τέλεση των θρησκευτικών καθηκόντων.[12]

Ο Σλέγκελμπεργκερ παρέμεινε στη θέση του Γραμματέα στο Υπουργείο ως τον Αύγουστο του 1942, οπότε συνταξιοδοτήθηκε. Σύμφωνα με τον ίδιο, ο Χίτλερ τον εξανάγκασε σε παραίτηση, επειδή ο Σλέγκελμπεργκερ αποδοκίμασε τις παρεμβάσεις του Φύρερ που αποσκοπούσαν στην κατάργηση του ανεξάρτητου της Δικαιοσύνης. Σε άλλη κατάθεσή του αναφέρει ότι κατέληξε στην απόφαση παραίτησης ύστερα από ομιλία του Φύρερ τον Απρίλιο του 1942, στην οποία καταφέρθηκε εναντίον του συστήματος απονομής δικαιοσύνης και ισχυρίστηκε ότι έχει το απόλυτο δικαίωμα να παύει και να διορίζει δικαστές.[13] Πολλοί τον αποκάλεσαν, εκείνη την περίοδο, "τον τελευταίο από τους Γερμανούς δικαστές". Συνέγραψε αρκετά βιβλία επί της νομοθεσίας και της εφαρμογής της. Κατά τη διάρκεια της δίκης του ανέφερε ότι δεν ήταν αληθής η κατηγορία ότι είχε δεσμεύσει το Γερμανικό Ανώτατο Δικαστήριο στις εντολές του "υπέρτατου δικαστή" Αδόλφου Χίτλερ: Ακολουθούσε τις εντολές του, αλλά μάλλον απρόθυμα. Υπέδειξε ότι δεν έγινε μέλος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος παρά μόνον το 1938 κι αυτό επειδή υποχρεώθηκε να το κάνει, ύστερα από διαταγή του Χίτλερ. Υπέδειξε, επίσης, ότι δεν είχε κανένα φυλετικό μίσος κατά των Εβραίων, εφόσον ο προσωπικός του γιατρός ήταν Εβραίος, και αντιτάχθηκε στην μεταγωγή των κατά το ήμισυ Εβραίων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, υποδεικνύοντας, ως εναλλακτική λύση, είτε την στείρωσή τους είτε την απομάκρυνσή τους από την χώρα, στέλνοντας σχετική επιστολή στον Χανς Λάμερς. Επιστολές σχετικά με το Πρόγραμμα Ευθανασίας T-4 έστειλε επίσης τόσο στον Λάμερς όσο και στον Φίλιπ Μπούλερ, επικεφαλής της Καγκελαρίας.[14] Σε ερώτηση γιατί δεν παραιτήθηκε, εφόσον διαφωνούσε με τις πρακτικές αυτές, απάντησε: "Αν είχα παραιτηθεί, την θέση μου θα είχε αναλάβει κάποιος πολύ χειρότερος από εμένα".[15]

Σημαντικό ρόλο στην καταδίκη του κατά την Δίκη των Δικαστικών έπαιξε η "υπόθεση Luftgas": Το 1941 ένας Εβραίος ονόματι Luftgas κατηγορήθηκε για την απόκρυψη αυγών. Ο Σλέγκενμπεργκερ τον καταδίκασε σε 2,5 χρόνια φυλακή, αλλά παρενέβη ο ίδιος ο Χίτλερ, ζητώντας την καταδίκη του σε θάνατο. Αν και ο Σλέγκελμπεργκερ μπορούσε να διαμαρτυρηθεί για την ωμή αυτή παρέμβαση του Φύρερ στα θέματα της δικαιοσύνης, προσυπέγραψε το διάταγμα εκτέλεσης του κατηγορουμένου. Η απάντηση του Σλέγκελμπεργκερ στο σημείο αυτό ότι αν δεν το έκανε, υπέσκαπτε το ηθικό όλων των αξιωματικών της Αστυνομίας, καθώς θα μείωνε το γόητρο του αξιωματικού που είχε συλλάβει τον κατηγορούμενο.[15]

Ο Σλέγκελμπεργκερ καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη στην Δίκη των Δικαστικών. Αφέθηκε, ωστόσο, ελεύθερος το 1951 και εγκαταστάθηκε στο Φλένσμπουργκ. Έλαβε σύνταξη μέχρι τον θάνατό του. Απεβίωσε στις 14 Δεκεμβρίου 1970 στο Φλένσμπουργκ.

Ο Σλέγκελμπεργκερ ως χαρακτήρας αποτυπώθηκε στην ταινία Τα απόρρητα της Νυρεμβέργης (αγγλ. τίτλος "Judgment at Nuremberg", 1961), με τον ρόλο του Μπαρτ Λάνκαστερ ως Δικαστή Ερνστ Γιάννινγκ ((Ernst Janning) σε σκηνοθεσία Στάνλεϊ Κράμερ.[16]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 www.deutsche-biographie.de/sfz112664.html. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 2,2 (Γερμανικά) Munzinger Personen. 00000000830. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb123535661. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb123535661. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  5. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mub2018993127. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  6. CONOR.SI. 94073443.
  7. Ανακτήθηκε στις 8  Ιουλίου 2019.
  8. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mub2018993127. Ανακτήθηκε στις 5  Δεκεμβρίου 2023.
  9. «Economy-point.org». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2011. 
  10. Αναφέρεται ότι το διδακτορικό του το έλαβε από το Πανεπιστήμιο του Καίνιξμπεργκ, αλλά σε έγγραφα που προσκομίστηκαν στην δίκη αναφέρεται ότι η διατριβή του εκπονήθηκε στην Λειψία.
  11. Yale University, The Avalon Project, Πρακτικά της Δίκης της Νυρεμβέργης
  12. 12,0 12,1 «Eli Nathans, Legal Order as Motive and Mask: Franz Schlegelberger and the Nazi Administration of Justice, στο Law and History Review, Vol. 18 No.2, 2000». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Μαρτίου 2003. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2003. 
  13. «Schlegelberger Interrogation of November 13, 1946, Interrogation No. 216, National Archives Record Group No. 238, 2 στο Eli Nathans, Legal Order as Motive and Mask: Franz Schlegelberger and the Nazi Administration of Justice, υποσημ. 63». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Αυγούστου 2012. Ανακτήθηκε στις 3 Αυγούστου 2012. 
  14. Harvard Law School Library: Nuremberg Trials Project, Digital Documents Collection: Επιστολές και υπομνήματα του Σλέγκενμπεργκερ προς Λάμερς, Μπούλερ, Μπόρμαν, Γκέρινγκ, Χίτλερ Αρχειοθετήθηκε 2007-06-09 στο Wayback Machine.. Ανακτήθηκε στις 10-09-2011
  15. 15,0 15,1 University of Missouri Kansas City - Doug Linder, A Commentary on the Justice Case Ανακτήθηκε στις 10-09-2011
  16. Imdb: "Judgment at Nuremberg"