Σιγκαπούρη

Δημοκρατία της Σιγκαπούρης Republic of Singapore 新加坡共和国 Republik Singapura சிங்கப்பூர் குடியரசு
Σημαία Εθνόσημο
Εθνικό σύνθημα: Majulah Singapura (μαλαισιανά) ("Εμπρός, Σιγκαπούρη")
Εθνικός ύμνος: Majulah Singapura
Τοποθεσία της χώρας στον κόσμο
Πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη	Σιγκαπούρη 1°17′N 103°51′E
Επίσημες γλώσσες	Αγγλικά, Κινέζικα, Μαλαισιανά, Ταμίλ
Πολίτευμα	Κοινοβουλευτική Δημοκρατία
Πρόεδρος Πρωθυπουργός	Τόνι Ράν Λι Σιεν Λουνγκ
Ανεξαρτησία από Ηνωμένο Βασίλειο Ισχύον Σύνταγμα	9 Αυγούστου 1965 3 Ιουνίου 1959
Έκταση  • Σύνολο  • % Νερό Ακτογραμμή	718,3 km2 (188η) 1,444 193 km
Πληθυσμός  • Εκτίμηση 2014   • Απογραφή 2010   • Πυκνότητα	5.469.700 (115η)  5.076.700   7.615 κατ./km2 (3η)
ΑΕΠ (ΙΑΔ)  • Ολικό  (2012)  • Κατά κεφαλή	327,557 δισ. $ (48η)   49.433 $ (5η)
ΑΕΠ (ονομαστικό)  • Ολικό  (2009)  • Κατά κεφαλή	163,132 δισ. $ (46η)   34.346 $ (23η)
ΔΑΑ (2014)	0,901 (9η) – πολύ υψηλή
Νόμισμα	Δολάριο Σιγκαπούρης (S$ SGD)
Ζώνη ώρας	(UTC +8)
Internet TLD	.sg
Κωδικός κλήσης	+65

Η Σιγκαπούρη, επίσημα Δημοκρατία της Σιγκαπούρης, είναι νησιωτική χώρα νότια της Μαλαισίας. Με έκταση μόλις 718 τετραγωνικά χιλιόμετρα είναι η μικρότερη χώρα της Νοτιοανατολικής Ασίας και μπορεί να χαρακτηριστεί μια σύγχρονη πόλη-κράτος.

Η Σιγκαπούρη ήταν μέχρι το 1965 βρετανική αποικία και έκτοτε είναι μέλος της Κοινοπολιτείας των Εθνών. Ο πληθυσμός της έχει πολυεθνική σύνθεση, καθώς περιλαμβάνει Κινέζους, Μαλαισιανούς, Ταμίλ και Ευρωπαίους. Έχει μια ισχυρή οικονομία και οι κάτοικοί της απολαμβάνουν ένα υψηλό κατά κεφαλήν εισόδημα και βιοτικό επίπεδο. Το Σύνταγμα της χώρας ορίζει το πολίτευμα ως κοινοβουλευτική δημοκρατία, στην πράξη όμως ένα και μόνο κόμμα, το Λαϊκό Κόμμα Δράσης, μονοπωλεί την εξουσία από τότε που η χώρα κέρδισε την ανεξαρτησία της. Ο πληθυσμός της, με βάση την απογραφή του 2010, είναι 5.076.700 κάτοικοι.

Γεωγραφία

Χάρτης της Σιγκαπούρης

Η Σιγκαπούρη βρίσκεται στο νότιο άκρο της χερσονήσου της Μαλαισίας, με την οποία συνδέεται με δύο γέφυρες. Εκτός του κεντρικού νησιού περιλαμβάνει και πάνω από 60 μικρότερα νησιά, από τα οποία τα μεγαλύτερα είναι τα Jurong Island, Pulau Tekong, Pulau Ubin και Sentosa. Το κέντρο της πόλης βρίσκεται στο νότο και συγκεκριμένα γύρω από τις εκβολές του ποταμού της Σιγκαπούρης. Παλιότερα αυτή ήταν η μοναδική αστική περιοχή του νησιού, ενώ στο υπόλοιπο υπήρχαν είτε τροπικά δάση είτε γεωργικές εκτάσεις. Τη δεκαετία του 1960 η κυβέρνηση ξεκίνησε ένα στεγαστικό πρόγραμμα κατασκευάζοντας οικισμούς σε διάφορες περιοχές και σήμερα σχεδόν το σύνολο του νησιού είναι αστικοποιημένο. Έτσι σήμερα παραμένει μόνο ένα πολύ μικρό τμήμα τροπικού δάσους, το προστατευόμενο Bukit Timah Nature Reserve. Υπάρχουν επίσης και κάποια πάρκα που διατηρούνται με ανθρώπινη παρέμβαση, όπως οι Βοτανικοί Κήποι της Σιγκαπούρης. Το ψηλότερο σημείο είναι ο λόφος Μπούκιτ Τίμαχ στα 166 μέτρα. Για να αντιμετωπίσει την έλλειψη γης η Σιγκαπούρη εκτελεί έργα επέκτασης στη θάλασσα, με χώμα που προέρχεται από τους λόφους της, το βυθό της θάλασσας και γειτονικές χώρες. Ως αποτέλεσμα η έκτασή της αυξήθηκε από 581,5 τ.χλμ. το 1960 σε 718 τ.χλμ. σήμερα και μπορεί να αυξηθεί κατά άλλα 100 μέχρι το 2030.

Κλίμα

Καθώς η Σιγκαπούρη βρίσκεται 137 χιλιόμετρα βόρεια του Ισημερινού έχει τροπικό κλίμα χωρίς διακριτές εποχές. Το κλίμα της χαρακτηρίζεται από ομοιόμορφη θερμοκρασία και πίεση, υψηλή υγρασία και άφθονη βροχόπτωση. Οι θερμοκρασίες κυμαίνονται από 22 °C ως 34 °C. Κατά μέσο όρο η σχετική υγρασία είναι 90% το πρωί και 60% το απόγευμα. Κατά τις περιόδους παρατεταμένης έντονης βροχής η σχετική υγρασία φτάνει το 100%. Οι χαμηλότερες και υψηλότερες θερμοκρασίες που έχουν καταγραφεί ιστορικά είναι 18.4 °C και 37.8 °C αντίστοιχα. Ο Ιούνιος και Ιούλιος είναι οι θερμότεροι μήνες, ενώ ο Νοέμβριος και Δεκέμβριος αποτελούν την υγρή περίοδο των μουσώνων. Στη Σιγκαπούρη δεν χρησιμοποιείται θερινή ώρα. Η διάρκεια της μέρας είναι σταθερή σχεδόν καθ' όλη τη διάρκεια του έτους εξαιτίας της θέσης της χώρας κοντά στον Ισημερινό. Χωρίς φυσικές πηγές πόσιμου νερού, η βασική πηγή νερού στη χώρα είναι η βροχόπτωση και η συλλογή του γίνεται με ειδικές εγκαταστάσεις. Η βροχή παρέχει περίπου το 50% του νερού της Σιγκαπούρης. Το υπόλοιπο εισάγεται από γειτονικές χώρες, ανακυκλώνεται ή αφαλατώνεται. Σήμερα κατασκευάζονται νέες μονάδες ανακύκλωσης και αφαλάτωσης με σκοπό τη μείωση της εξάρτησης από το εξωτερικό.

Ιστορία

Το όνομα «Σινγκαπόρα» σημαίνει «Πόλη των λιονταριών», από τις μαλαισιανές λέξεις «σίγκα» (λιοντάρι) και «πόρα» (πόλη). Δόθηκε τον 14ο αιώνα από ένα πρίγκιπα της Σουμάτρας, ο οποίος, φτάνοντας στο νησί μετά από μια καταιγίδα παρατήρησε ένα ζώο στην ακτή που έμοιαζε με λιοντάρι. Σήμερα θεωρείται ότι έκανε λάθος, καθώς πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι στη Σιγκαπούρη δεν έζησαν ποτέ λιοντάρια (ούτε καν ασιατικά λιοντάρια) και ότι το ζώο που είδε ο πρίγκιπας ήταν κατά πάσα πιθανότητα μαλαϊκή τίγρις.

Οι πρώτες ενδείξεις ανθρώπινης παρουσίας στη Σιγκαπούρη χρονολογούνται από το δεύτερο αιώνα μ.Χ. Το νησί ήταν κτήση της αυτοκρατορίας της Σουμάτρα Srivijaya και αρχικά είχε το ιαβικό όνομα «Τέμασεκ» (θαλάσσια πόλη). Η Τέμασεκ (ή Τούμασεκ) γρήγορα έγινε ένα σημαντικό εμπορικό κέντρο, αλλά παρήκμασε στα τέλη του 14ου αιώνα. Μεταξύ του 16ου και του 19ου αιώνα η Σιγκαπούρη ήταν μέρος του Σουλτανάτου του Τζοχόρ. Κατά τη διάρκεια των πολέμων Μαλαισίας-Πορτογαλίας το 1613 πυρπολήθηκε από τα πορτογαλικά στρατεύματα. Στη συνέχεια οι Πορτογάλοι είχαν τον έλεγχο του νησιού και τον 17ο αιώνα οι Ολλανδοί, αλλά όλο αυτό το διάστημα το νησί ήταν σχεδόν ακατοίκητο.

Η σύγχρονη ιστορία της Σιγκαπούρης ουσιαστικά ξεκινά το 1819 όταν φτάνει στο νησί ο Τόμας Στάμφορντ Ραφλς, αξιωματούχος της Βρετανικής Εταιρίας Ανατολικών Ινδιών. Αναγνωρίζοντας τις δυνατότητες του μέρους ως στρατηγικό σημείο εμπορίου στη Νοτιοανατολική Ασία, ο Ραφλς υπέγραψε συνθήκη με το σουλτάνο Χουσεΐν Σαχ για να αναπτύξει στη Σιγκαπούρη ένα εμπορικό λιμάνι για λογαριασμό των Βρετανών. Το 1867 έγινε επίσημα βρετανική αποικία και μέχρι το 1869 ο πληθυσμός ήταν 100.000 κάτοικοι.

Άγαλμα του Τόμας Στάμφορντ Ραφλς που θεωρείται ο ιδρυτής της σύγχρονης Σιγκαπούρης

Στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο η Σιγκαπούρη ήταν η κυριότερη στρατιωτική βάση των Βρετανών στη Νοτιοανατολική Ασία. Ο Αυτοκρατορικός Ιαπωνικός στρατός εισέβαλε στη Μαλαισία και συνέχεια στη Σιγκαπούρη, καταλήγοντας στην επονομαζόμενη Μάχη της Σιγκαπούρης. Οι ελλιπώς προετοιμασμένοι Βρετανοί ηττήθηκαν σε έξι μέρες και παραδόθηκαν στο στρατηγό Γιαμασίτα (Tomoyuki Yamashita) στις 15 Φεβρουαρίου 1942, γεγονός που σήμερα χαρακτηρίζεται ως η μεγαλύτερη στρατιωτική ήττα στην ιστορία της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Οι Γιαπωνέζοι μετονόμασαν τη Σιγκαπούρη «Σονάντο» που σημαίνει «νότιο νησί που αποκτήθηκε στην εποχή του Σόβα» και την κατείχαν μέχρι τις 12 Σεπτεμβρίου 1945, ένα μήνα μετά την παράδοση της Ιαπωνίας, οπότε και ξαναπέρασε στην κυριαρχία των Βρετανών.

Η Σιγκαπούρη απέκτησε αυτονομία μέσα στη Βρετανική Αυτοκρατορία το 1959 με πρωθυπουργό τον Λι Κουάν Γιου. Ανακήρυξε μονομερώς την ανεξαρτησία της από τη Βρετανία τον Αύγουστο του 1963 και το Σεπτέμβριο προσχώρησε στην Ομοσπονδία της Μαλαισίας. Η ένωση με τη Μαλαισία δεν ευδοκίμησε, καθώς οι σχέσεις της τοπικής κυβέρνησης του κόμματος PAP με την ομόσπονδη κυβέρνηση της Κουάλα Λουμπούρ ήταν κακές. Έτσι στις 9 Αυγούστου 1965 ανακηρύχθηκε επίσημα ανεξάρτητο κράτος. Ο Γιουσόφ μπιν Ισάκ ορκίστηκε πρώτος πρόεδρος και ο Λι Κουάν Γιου παρέμεινε πρωθυπουργός. Ως ανεξάρτητο νέο κράτος αντιμετώπιζε πρόβλημα επάρκειας φυσικών πόρων, μεγάλη ανεργία, έλλειψη στέγασης και την απειλή διαφυλετικών εντάσεων. Κατά τη διάρκεια της θητείας του Λι Κουάν Γιου ως πρωθυπουργού από το 1959 ως το 1990 η κυβέρνηση κατάφερε να πετύχει μεγάλη οικονομική ανάπτυξη και άνοδο του βιοτικού επιπέδου. Επίσης δημιουργήθηκε ένα ανεξάρτητο εθνικό σύστημα άμυνας που βασίζεται στην υποχρεωτική στρατιωτική θητεία για τους άντρες. Το 1990 ο Γκο Τσοκ Τονγκ διαδέχτηκε τον Λι ως πρωθυπουργός. Το 2004 ο Λι Σιεν Λουνγκ, που είναι ο μεγαλύτερος γιος του Λι Κουάν Γιου, έγινε ο τρίτος πρωθυπουργός της χώρας.

Άποψη της Σιγκαπούρης

Διακυβέρνηση

Το πολίτευμα της Σιγκαπούρης είναι κοινοβουλευτική δημοκρατία. Η εκτελεστική εξουσία ασκείται από του Υπουργικό Συμβούλιο, του οποίου ηγείται ο πρωθυπουργός. Αρχηγός του κράτους είναι ο Πρόεδρος της Σιγκαπούρης. Το αξίωμα είναι κυρίως εθιμοτυπικό και έχει περιορισμένες εξουσίες. Προβλέπεται η απ' ευθείας εκλογή του από το λαό, αλλά μέχρι στιγμής σε όλες τις εκλογές εκτός από μία (το 1993) υπήρχε μόνο ένας υποψήφιος.

Η πολιτική στη Σιγκαπούρη ελέγχεται από ένα κόμμα, το Λαϊκό Κόμμα Δράσης (People's Action Party - PAP) από τότε που κέρδισε την ανεξαρτησία της. Ως αποτέλεσμα, ξένοι πολιτικοί αναλυτές και πολλά κόμματα της αντιπολίτευσης θεωρούν ότι η Σιγκαπούρη είναι στην ουσία ένα μονοκομματικό κράτος. Στις εκλογές δεν υπάρχει νοθεία αλλά το PAP κατηγορείται ότι εκμεταλλεύεται το πολιτικό σύστημα προς όφελος του, ότι ασκεί λογοκρισία και περιορίζει την αντιπολίτευση. Οι επικριτές του PAP ισχυρίζονται ότι το δικαστικό σύστημα μεροληπτεί υπέρ της κυβέρνησης και ότι δεν υπάρχει διαχωρισμός των εξουσιών. Στις βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 6 Μαΐου του 2006 το κυβερνών κόμμα PAP κέρδισε 82 έδρες επί συνόλου 84 στο κοινοβούλιο.

Εκλογές

Η Βουλή έχει ένα σώμα (Εθνοσυνέλευση), το οποίο απαρτίζεται από 84 μέλη. Τα τελευταία εκλέγονται για πενταετή θητεία. Το δικαίωμα ψήφου στις εκλογές παρέχεται από την ηλικία των 21 ετών και άνω. Η ψηφοφορία είναι υποχρεωτική.

Προεδρικές εκλογές 2011

Οι προεδρικές εκλογές διεξήχθησαν στις 27 Αυγούστου 2011 και για πρώτη φορά κατήλθαν 4 υποψήφιοι. Πρόεδρος εξελέγη ο Τόνι Τανγκ Κενγκ Γιαμ, που αναλαμβάνει καθήκοντα την 1η Σεπτεμβρίου 2011.

Πρόεδρος, 27 Αυγούστου 2011
Υποψήφιος	Κόμμα		Αποτέλεσμα
			Ψήφοι	Ποσοστό
Τόνι Τανγκ Κενγκ Γιαμ	Ανεξάρτητος	744.397	35,19%
Ταν Τσενγκ Μποκ	Ανεξάρτητος	737.128	34,85%
Ταν Τζι Σάι	Ανεξάρτητος	529.732	25,04%
Ταν Κιν Λιαν	Ανεξάρτητος	103.931	4,91%
Έγκυρα			2.115.188	98,24%
Άκυρα ή λευκά			37.826	1,76%
Σύνολο			2.153.014	100,00%
Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή			2.274.773	94,65%

Βουλευτικές εκλογές 2011

Οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στις 7 Μαΐου του 2011. Στις εκλογές αυτές το κυβερνών κόμμα PAP κέρδισε 81 έδρες επί συνόλου 87 στο κοινοβούλιο.

 Κοινοβούλιο, 7 Μαΐου 2011

Κόμματα και συνασπισμοί	Αρχηγός	Έδρες που διεκδικήθηκαν	Κερδισμένες έδρες	Λαϊκή ψήφος	% έγκυρων ψηφοδελτίων		+/-	% έγκυρων ψηφοδελτίων σε διεκδικήσεις		+/-
PAP	Λι Χσιεν Λόονγκ	87	81†	1.210.617	60,14		6,46	60,14		6,46
WP	Λόου Τία Κιανγκ	23	6	258.141	12,82		3,52	46,58		8,15
NSP	Γκο Μενγκ Σενγκ	24	0	242.369	12,04		0,95*	39,25		6,37*
SDP	Τσι Σουν Γουάν	11	0	97.239	4,83		0,76	36,76		13,53
RP	Κένεθ Τζεγιαρέτναμ	11	0	86.174	4,28		Νέο κόμμα	31,78		Νέο κόμμα
SPP	Τσιαμ Σι Τονγκ	7	0	62.504	3,11		9,88*	41,42		8,90*
SDA	Ντέσμοντ Λιμ	7	0	55.932	2,78		10,21	30,06		2,46
Σύνολο			87	2.012.976	85,63
Άκυρα				44.714	1,90
Δεν ψήφισαν				292.913	12,46
Σύνολο εκλογικού σώματος				2.350.873	100,0
†Συμπεριλαμβάνει τις νίκες χωρίς αντίπαλο *Το πρώην κόμμα Δημοκρατική Συμμαχία της Σιγκαπούρης. Οι μετακινήσεις αντανακλούν την κατανομή των ποσοστών για το SDA στις εκλογές του 2006.

Οικονομία

Ουρανοξύστες στο κέντρο της πόλης

Η Σιγκαπούρη έχει μια ανεπτυγμένη οικονομία της αγοράς που θεωρείται εξαιρετικά φιλική στις επιχειρήσεις. Μαζί με το Χονγκ Κονγκ, τη Νότια Κορέα και την Ταϊβάν αναφέρεται ως μία από τις τέσσερις ασιατικές τίγρεις. Μεγάλη ώθηση δίνει η γεωγραφική της θέση και ο ρόλος της ως διεθνές κέντρο διαμετακομιστικού εμπορίου. Το λιμάνι της είναι ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο σε διακίνηση αγαθών. Η οικονομία βασίζεται επίσης στις εξαγωγές μεταποιημένων εισαγόμενων πρώτων υλών. Η βιομηχανία μεταποίησης αποτελούσε το 26% του ΑΕΠ το 2005 και περιλαμβάνει ηλεκτρονικά, πετρελαιοειδή, χημικά, μηχανολογικά και βιοϊατρικά προϊόντα. Σημαντικός τομέας είναι και ο τουρισμός, καθώς η Σιγκαπούρη είναι δημοφιλής τουριστικός προορισμός. Περίπου 9,7 εκατομμύρια τουρίστες την επισκέφτηκαν το 2006. Η Σιγκαπούρη είναι το τέταρτο μεγαλύτερο κέντρο ανταλλαγής συναλλάγματος μετά το Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη και το Τόκιο. Το νόμισμα της Σιγκαπούρης είναι το δολάριο Σιγκαπούρης, με σύμβολο S$ και συντομογραφία SGD.

Δημογραφία

Πληθυσμός

Σύμφωνα με τις στατιστικές της κυβέρνησης ο πληθυσμός της Σιγκαπούρης τον Ιούλιο του 2014 ήταν 5.469.700 κάτοικοι, από τους οποίους τα 3,870 εκατομμύρια είναι πολίτες ή μόνιμοι κάτοικοι (που αποκαλούνται «κάτοικοι Σιγκαπούρης»). Από τους «κατοίκους Σιγκαπούρης» το 75,2% είναι Κινέζοι, το 13,6% Μαλαισιανοί, το 8,8% Ινδοί και το υπόλοιπο 2,4% είναι Ευρωπαίοι, Ασιάτες και άλλες ομάδες.

Το 2006 ο ρυθμός γεννήσεων ήταν 10,1 στους 1000, ένα πολύ χαμηλό επίπεδο που αποδίδεται στην πολιτική ελέγχου των γεννήσεων, και ο ρυθμός θανάτου ήταν επίσης από τους χαμηλότερους στον κόσμο στο 4,3 στους 1000. Η συνολική αύξηση του πληθυσμού ήταν 4,4% ενώ η αύξηση για τους κατοίκους Σιγκαπούρης ήταν 1,8%. Το ποσοστό αύξησης οφείλεται κατά το μεγαλύτερο μέρος στη μετανάστευση αλλά και στο υψηλό προσδόκιμο ζωής. Η Σιγκαπούρη είναι η δεύτερη πιο πυκνοκατοικημένη χώρα στον κόσμο μετά το Μονακό (εξαιρώντας το Μακάο και το Χονγκ Κονγκ που είναι περιοχές ειδικού καθεστώτος της Κίνας). Το 1957 ο πληθυσμός ήταν περίπου 1,45 εκατομμύρια και ο ρυθμός γεννήσεων ήταν σχετικά ψηλός. Αντιλαμβανόμενη τους εξαιρετικά περιορισμένους φυσικούς πόρους της χώρας και τη μικρή της έκταση η κυβέρνηση εισήγαγε πολιτικές ελέγχου των γεννήσεων στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 ο πληθυσμός γερνούσε, λιγότεροι εισερχόντουσαν στην αγορά εργασίας και υπήρχε έλλειψη ειδικευμένων εργατών. Σε μια δραματική αλλαγή πολιτικής η κυβέρνηση εισήγαγε κίνητρα για γεννήσεις το 2001 (βελτιωμένα τον Αύγουστο 2004) για να ενθαρρύνει τα ζευγάρια να αποκτήσουν περισσότερα παιδιά.

Το 2006 ο ρυθμός γονιμότητας ήταν μόνο 1,26 παιδιά ανά γυναίκα, ο 3ος χαμηλότερος διεθνώς και αρκετά κάτω από το 2,10 που απαιτείται για την ανανέωση του πληθυσμού. Το 2006 γεννήθηκαν 38.317 παιδιά, συγκρινόμενα με 37.500 το 2005. Αυτός ο αριθμός όμως δεν είναι αρκετός για να συντηρήσει την αύξηση του πληθυσμού. Για να ξεπεράσει το πρόβλημα η κυβέρνηση ενθαρρύνει αλλοδαπούς να μεταναστεύσουν στη Σιγκαπούρη. Ο μεγάλος αριθμός μεταναστών συντέλεσε στο να μην αρχίζει να μειώνεται ο πληθυσμός της Σιγκαπούρης. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2014 τα 84,38 χρόνια (81,86 χρόνια οι άνδρες και 87,07 οι γυναίκες).

Θρησκεία

Καθεδρικός Ναός του Αγίου Ανδρέα

Η Σιγκαπούρη είναι μια πολυθρησκευτική χώρα. Σύμφωνα με τη στατιστική υπηρεσία περίπου το 51% των κατοίκων Σιγκαπούρης (που δεν περιλαμβάνουν ένα σημαντικό αριθμό επισκεπτών και μεταναστών εργατών) είναι βουδιστές και ταοϊστές. Περίπου 15%, κυρίως Κινέζοι, Ευρασιάτες και Ινδοί, είναι χριστιανοί - που περιλαμβάνει πολλά δόγματα, καθολικοί, προτεστάντες και άλλοι. Οι μουσουλμάνοι είναι το 14%, από τους οποίους η μεγάλη πλειονότητα είναι Μαλαισιανοί και οι υπόλοιποι κυρίως Ινδοί μουσουλμάνοι. Άλλες μειονότητες περιλαμβάνουν Σιχ, Ινδουιστές και Μπαχάι σύμφωνα με την απογραφή του 2000.

Περίπου 15% του πληθυσμού δήλωσε ότι δεν πιστεύει σε κάποια θρησκεία.

Γλώσσες

Η Σιγκαπούρη από την Κινέζικη συνοικία

Οι επίσημες γλώσσες είναι τα Αγγλικά, Κινέζικα (Μανδαρινικά), Μαλαισιανά και Ταμίλ. Εθνική γλώσσα για ιστορικούς λόγους θεωρείται η μαλαισιανή και σ’ αυτήν είναι γραμμένος ο εθνικός ύμνος "Majulah Singapura". Τα Αγγλικά είναι η γλώσσα που έχει επικρατήσει στη διοίκηση και τη δημόσια ζωή της χώρας. Η χρήση τους εξαπλώθηκε από τότε που καθιερώθηκαν ως η πρώτη γλώσσα στο εκπαιδευτικό σύστημα και είναι η πιο συνηθισμένη γλώσσα στη λογοτεχνία της Σιγκαπούρης. Στην καθομιλουμένη συνηθίζεται μια τοπική παραλλαγή των αγγλικών που λέγεται «σίνγκλις» (από το "Singapore English") και τα οποία ενσωματώνουν λεξιλόγιο και γραμματική από τα Αγγλικά, διάφορες κινεζικές διαλέκτους, Μαλασιανά και ινδικές γλώσσες.

Μέσα ενημέρωσης

Όλα τα μέσα ενημέρωσης στη Σιγκαπούρη, έντυπα και ηλεκτρονικά, ελέγχονται έμμεσα ή άμεσα από την κυβέρνηση. Στη χώρα λειτουργούν 7 τηλεοπτικά κανάλια και 14 ραδιοφωνικοί σταθμοί. Απαγορεύεται η κατοχή δορυφορικών δεκτών που μπορούν να λαμβάνουν μη εγκεκριμένο σήμα από το εξωτερικό. Συνολικά κυκλοφορούν 16 εφημερίδες που εκπροσωπούν και τις τέσσερις επίσημες γλώσσες. Η μεγαλύτερη σε κυκλοφορία εφημερίδα είναι η καθημερινή, αγγλόφωνη The Straits Times.

Συγκοινωνίες

Διεθνείς

Η Σιγκαπούρη αποτελεί σημαντικό συγκοινωνιακό κόμβο στην Ασία, επωφελούμενη από την ευνοϊκή γεωγραφική θέση της. Το λιμάνι της είναι ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο σε διακίνηση εμπορευμάτων. Το διεθνές αεροδρόμιο Changi είναι από τα πιο πολυσύχναστα της Νοτιοανατολικής Ασίας και επιπλέον αποτελεί ενδιάμεσο σταθμό για την αεροπορική σύνδεση Ευρώπης-Αυστραλίας. Το χρησιμοποιούν 81 αεροπορικές εταιρίες με συνδέσεις σε 185 πόλεις και 58 χώρες, με προεξάρχουσα την αεροπορική εταιρεία της χώρας, τη Singapore Airlines. Θεωρείται ένα από τα καλύτερα αεροδρόμια στον κόσμο, καθώς συγκεντρώνει σταθερά υψηλές βαθμολογίες σε έρευνες αξιολόγησης των αερομεταφορών. Η Σιγκαπούρη έχει οδική και σιδηροδρομική σύνδεση με το Τζοχόρ της Μαλαισίας. Επίσης υπάρχει συχνή ακτοπλοϊκή σύνδεση με αρκετά γειτονικά νησιά της Ινδονησίας. Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

Εγχώριες

Η δημόσια συγκοινωνία στη Σιγκαπούρη εξυπηρετείται από λεωφορεία, ταξί, μετρό (Mass Rapid Transit - MRT) και συμπληρωματικά ελαφρύ σιδηρόδρομο (Light Rapid Transit - LRT). Συνολικά 2,78 εκατομμύρια επιβάτες χρησιμοποιούν το λεωφορείο για τις καθημερινές μετακινήσεις τους και 1,3 το μετρό (MRT και LRT). Το οδικό δίκτυο είναι ανεπτυγμένο και καλύπτει όλο το νησί αλλά η χρήση ιδιόκτητων αυτοκινήτων αποθαρρύνεται. Για την αγορά αυτοκινήτου απαιτείται ειδική άδεια και μόνο ένας περιορισμένος αριθμός αδειών εκδίδονται κάθε χρόνο. Επίσης, η φορολογία είναι υψηλή και για την πρόσβαση στο κέντρο τις ώρες αιχμής οι οδηγοί πληρώνουν διόδια μέσω ηλεκτρονικού συστήματος.

Αθλητισμός

Στις 28 Σεπτεμβρίου του 2008 διεξήχθη στη χώρα το πρώτο νυχτερινό Γκραν πρι της Φόρμουλα 1.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Singapore Food Guide
• Επίσημη ιστοσελίδα πληροφοριών (Αγγλικά)
• Στατιστική Υπηρεσία Σιγκαπούρης (Αγγλικά)
• άρθρο στην ΕΡΤ, Σιγκαπούρη: Πρωτιά στην αποστολή γραπτών μηνυμάτων .
• Σιγκαπούρη στο Curlie