Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑ.ΣΟ.Κ)

Προσθήκη συνδέσεων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αυτή είναι μια παλιά έκδοση της σελίδας, όπως διαμορφώθηκε από τον Yobot (συζήτηση | συνεισφορές) στις 09:32, 12 Ιανουαρίου 2016. Μπορεί να διαφέρει σημαντικά από την τρέχουσα έκδοση.
Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα
Το σημερινό λογότυπο του ΠΑΣΟΚ 2012-σήμερα
ΠρόεδροςΦώφη Γεννηματά
Γραμματέας Ε.Σ.Στέφανος Ξεκαλάκης
Εκπρόσωπος ΤύπουΠαύλος Χρηστίδης
Γραμματέας Κ.Ο.Βασίλης Κεγκέρογλου
Κοινοβουλευτικός ΕκπρόσωποςΑνδρέας Λοβέρδος
ΙδρυτήςΑνδρέας Παπανδρέου
Ίδρυση3 Σεπτεμβρίου 1974
ΈδραΧαριλάου Τρικούπη 50 Αθήνα
Πτέρυγα νεολαίαςΝεολαία ΠΑΣΟΚ
Φοιτητική πτέρυγαΠανελλήνια Αγωνιστική Σπουδαστική Παράταξη
ΙδεολογίαΣοσιαλδημοκρατία[1][2]
Δημοκρατικός σοσιαλισμός
Πολιτικό φάσμαΚεντροαριστερά
Εθνική προσχώρησηΔημοκρατική Συμπαράταξη
Ευρωπαϊκή προσχώρησηΕυρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα
Ομάδα Ευρωπαϊκού ΚοινοβουλίουΠροοδευτική Συμμαχία Σοσιαλιστών και Δημοκρατών
Διεθνής προσχώρησηΣοσιαλιστική Διεθνής
ΧρώματαΠράσινο
Κοινοβούλιο
16 / 300
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
2 / 21
Περιφέρειες
0 / 13
Ιστότοπος
pasok.gr
Πολιτικό σύστημα Ελλάδας
Πολιτικά κόμματα
Εκλογές

Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, γνωστό με το ακρωνύμιο ΠΑ.ΣΟ.Κ., είναι ελληνικό σοσιαλδημοκρατικό πολιτικό κόμμα που ιδρύθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1974 από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Πρόκειται για ένα από τα δύο κυρίαρχα κόμματα της μεταπολίτευσης που κυβέρνησε την Ελλάδα με πρωθυπουργούς τον Ανδρέα Παπανδρέου (1981-1989, 1993-1996), τον Κώστα Σημίτη (1996-2004) και τον Γιώργο Α. Παπανδρέου (2009-2011).

Το ΠΑΣΟΚ είναι μέλος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και υπήρξε ως αυτόνομο κόμμα μέλος του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος.

Το 2014 πρωταγωνίστησε στη δημιουργία του πολυτασικού πολιτικού σχήματος Ελιά - Δημοκρατική Παράταξη του οποίου πλέον αποτελεί συνιστώσα[3] καθώς από τις εκλογές του Κοινοβουλίου της ΕΕ το 2014 δεν κατέβηκε ως αυτόνομο κόμμα όμως κατέβηκε ως αυτόνομο κόμμα το 2015 τον Ιανουάριο.[4]

Ιστορία

Η ίδρυση του ΠΑΣΟΚ

Στις 3 Σεπτεμβρίου του 1974, ο Ανδρέας Παπανδρέου ανακοίνωσε την ίδρυση του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος. Με βάση την ιδρυτική του διακήρυξη, σκοπός της δράσης του ΠΑΣΟΚ ήταν να επιφέρει στη χώρα:

  • Εθνική Ανεξαρτησία
  • Λαϊκή Κυριαρχία
  • Κοινωνική Απελευθέρωση και
  • Δημοκρατική διαδικασία.

Τις αρχές αυτές υποστήριζαν ο ίδιος ο ιδρυτής και πολλά από τα ιδρυτικά στελέχη. Ο Ανδρέας Παπανδρέου κάλεσε σε αυτοοργάνωση τις λαϊκές δυνάμεις κατά την περίοδο της μεταπολίτευσης.

Οι συστατικές ομάδες του ΠΑΣΟΚ

Ο καθηγητής πολιτικής επιστήμης Μιχάλης Σπουρδαλάκης κατατάσσει τα ιδρυτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ σε τρεις κατηγορίες.[5] Η τυπολογία του είναι σε γενικές γραμμές, αλλά όχι οικουμενικά, αποδεκτή.

  • Οι αριστεροί σοσιαλιστές. Αυτή την ομάδα αποτελούσαν μέλη του ΠΑΚ, νεολαίοι που πρωταγωνίστησαν στον αντιχουντικό αγώνα και την εξέγερση του Πολυτεχνείου, πρώην μέλη του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ και γενικότερα οι μεγάλες ριζοσπαστικοποιημένες μάζες που συγκροτούσαν την κομματική βάση του ΠΑΣΟΚ. Η πιο καθαρά σοσιαλιστική ομάδα μέσα στο ΠΑΣΟΚ αποκαλούνταν «η Αριστερά της Αριστεράς». Πίστευαν γενικά στον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας, στην εθνικοποίηση των μεγάλων επιχειρήσεων, στο τέλος της εξάρτησης της χώρας από τις ΗΠΑ, στην παραδειγματική τιμωρία των χουντικών και σε μία επιθετική εξωτερική πολιτική
  • Οι εκσυγχρονιστές ή μεταρρυθμιστές σοσιαλδημοκράτες. Στελέχη όπως ο Κώστας Σημίτης. Ακαδημαϊκοί, δημοσιογράφοι και διανοούμενοι, ανήκαν στα μεσαία και ανώτερα στρώματα. Πίστευαν στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της Ελλάδας και σε μία γενικά μετριοπαθή και σοσιαλδημοκρατική πολιτική.
  • Οι «παλαιοκομματικοί» ή παλιοί βενιζελικοί και παλιοί φιλελεύθεροι. Στελέχη όπως ο Μένιος Κουτσόγιωργας. Κεντρογενείς με σημεία αναφοράς τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον Νικόλαο Πλαστήρα και τον Γεώργιο Παπανδρέου. Φανατικά αντιδεξιοί αλλά και αντικομμουνιστές, είχαν μεγάλες ικανότητες στην απόκτηση και διατήρηση της εξουσίας. Γίνονταν συνεχώς στόχος κριτικής για λαϊκισμό (από τους εκσυγχρονιστές) και για πολιτικαντισμό (από τους αριστερούς), όμως χωρίς αυτούς πολύ δύσκολα θα έφτανε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.

Τα πρώτα χρόνια

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. συμμετείχε για πρώτη φορά σε εθνικές εκλογές τον Νοέμβριο του 1974, αποσπώντας ποσοστό 13,5%, που μεταφράστηκε στην ανάδειξη 15 βουλευτών. Στις βουλευτικές εκλογές του Νοεμβρίου του 1977 το ΠΑ.ΣΟ.Κ. διπλασίασε το ποσοστό του και εξέλεξε 92 βουλευτές, καταλαμβάνοντας τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Συνέδριο Χρονολογία
1ο Συνέδριο ΠΑΣΟΚ Μάιος 1984
2ο Συνέδριο ΠΑΣΟΚ Σεπτέμβριος 1990
3ο Συνέδριο ΠΑΣΟΚ Απρίλιος 1994
4ο Συνέδριο ΠΑΣΟΚ Ιούνιος 1996
5ο Συνέδριο ΠΑΣΟΚ Μάρτιος 1999
6ο Συνέδριο ΠΑΣΟΚ Οκτώβριος 2001
7ο Συνέδριο ΠΑΣΟΚ Μάρτιος 2005
Προγραμματικό Συνέδριο Μάιος 2007
8ο Συνέδριο ΠΑΣΟΚ Μάρτιος 2008
9ο Συνέδριο ΠΑΣΟΚ Μάρτιος 2013
10ο Συνέδριο ΠΑΣΟΚ Ιούνιος 2015

1981-1989: Κυβέρνηση

Τον Οκτώβριο του 1981 το ΠΑ.ΣΟ.Κ., μετά από μία φορτισμένη προεκλογική περίοδο, με το σύνθημα «Αλλαγή» και «Η Ελλάδα στους Έλληνες», κέρδισε τις βουλευτικές εκλογές με ποσοστό 48% και την κοινοβουλευτική πλειοψηφία με 173 βουλευτές, σχηματίζοντας την πρώτη αυτοδύναμη σοσιαλιστική κυβέρνηση στην ιστορία της χώρας με πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Το 1984 διεξήχθη το 1ο Συνέδριο του ΠΑ.ΣΟ.Κ., στο οποίο επανεξελέγη ομόφωνα ο Ανδρέας Παπανδρέου ως πρόεδρος. Τον Ιούνιο του 1985, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κέρδισε εκ νέου τις βουλευτικές εκλογές με ποσοστό 45%, εξέλεξε 161 βουλευτές και σχημάτισε και πάλι αυτοδύναμη κυβέρνηση.

Η αναπτυξιακή στρατηγική που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα από τις κυβερνήσεις ΠΑ.ΣΟ.Κ. την περίοδο 1984 - 1990 (που καλύπτει τόσο τα Μ.Ο.Π. όσο και το Α΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης) χαρακτηρίστηκε κυρίως από τη μεγάλη διασπορά των διαθέσιμων πόρων σε μικρά έργα υποδομής σε ολόκληρη τη χώρα. Η πολιτική αυτή στήριξε την οικονομική δραστηριότητα και διευκόλυνε τη βελτίωση του επιπέδου ζωής στις αγροτικές και περιμετρικές περιοχές. Αναβάθμισε το επαρχιακό δίκτυο μεταφορών και ενίσχυσε τον εκσυγχρονισμό των μικρών γεωργικών επιχειρήσεων και την ίδρυση ξενοδοχείων μικρού και μεσαίου μεγέθους σε πολλές περιοχές. Το 1989, περίοδο μεγάλης πολιτικής έντασης, λόγω του οικονομικού σκανδάλου Κοσκωτά, και με τον ιδρυτή του ασθενή (καρδιακά προβλήματα), το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχασε τις εκλογές.

1989-1993: Αντιπολίτευση

Την περίοδο της κυβέρνησης Τζαννή Τζαννετάκη, η Βουλή με τις ψήφους των βουλευτών της ΝΔ και του Συνασπισμού παρέπεμψαν τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και πολλά από τα στελέχη του σε Ειδικό Δικαστήριο για τις κατηγορίες περί εμπλοκής τους στο σκάνδαλο Κοσκωτά, αλλά και για υποκλοπές τηλεφωνικών συνδιαλέξεων από την Ε.Υ.Π. (τότε Κ.Υ.Π.). Με τα στελέχη του υπόδικα και έπειτα από δύο επιπλέον εκλογικές αναμετρήσεις (Νοέμβριος 1989 και Απρίλιος 1990), το ΠΑ.ΣΟ.Κ. βρέθηκε στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

1993-1996: Κυβέρνηση

Τον Οκτώβριο του 1993 και μετά την απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου, το οποίο έκρινε αθώο λόγω αμφιβολιών με ψήφους 7 προς 6 τον Ανδρέα Παπανδρέου, το ΠΑΣΟΚ επανήλθε στην εξουσία με ποσοστό 47%. Ο Ανδρέας Παπανδρέου σχημάτισε νέα κυβέρνηση. Τον Οκτώβριο του 1995 το ΠΑ.ΣΟ.Κ. εισήλθε σε μία κρίσιμη περίοδο εντάσεων και εσωκομματικών τριβών, καθώς από την Κεντρική Επιτροπή παραιτήθηκε ο Δημήτρης Τσοβόλας, για να ιδρύσει αργότερα το ΔΗ.Κ.ΚΙ.. Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής εξελέγη ο Κώστας Σκανδαλίδης, μετά την είσοδο του Άκη Τσοχατζόπουλου στην κυβέρνηση. Λίγες μέρες αργότερα ο Ανδρέας Παπανδρέου εισήλθε στο Ωνάσειο καρδιοχειρουργικό νοσοκομείο μετά από νέα κρίση της υγείας του.

1996-2004: Κυβέρνηση

Μετά από την παραίτηση του Ανδρέα Παπανδρέου από την πρωθυπουργία στις 17 Ιανουαρίου 1996, η Κεντρική Επιτροπή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. με εισήγηση του Κώστα Σκανδαλίδη αποφάσισε τις διαδικασίες εκλογής του πρωθυπουργού από την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος. Την επόμενη μέρα η κοινοβουλευτική ομάδα επέλεξε ανάμεσα στους Κώστα Σημίτη, Άκη Τσοχατζόπουλο, Γεράσιμο Αρσένη και Γιάννη Χαραλαμπόπουλο, τον Κώστα Σημίτη ως νέο πρωθυπουργό της χώρας. Τον Ιούνιο του 1996 απεβίωσε ο Ανδρέας Παπανδρέου και το 4ο Συνέδριο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. εξέλεξε πρόεδρο τον Κώστα Σημίτη.

Με πρόεδρο τον Κώστα Σημίτη το ΠΑ.ΣΟ.Κ. νίκησε στις εθνικές εκλογές τον Σεπτέμβριο του 1996. Στις επόμενες εκλογές τον Απρίλιο του 2000, ο Κώστας Σημίτης επανεξελέγη με ποσοστό 43,79% έναντι 42,73% της Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ εξέλεξε 158 βουλευτές.

Μετά την παραίτηση του Κώστα Σημίτη από την προεδρία του ΠΑΣΟΚ, τον Φεβρουάριο του 2004 , εκλέγεται ο γιος του Α. Παπανδρέου, Γιώργος Παπανδρέου, ως πρόεδρος του κόμματος με πανελλαδική ψηφοφορία, στην οποία ήταν και ο μόνος υποψήφιος. Στην ψηφοφορία ψήφισαν περισσότεροι από 1.000.000 μέλη και φίλοι του κόμματος.

2004-2009: Αντιπολίτευση

Αποτελέσματα εσωκομματικών εκλογών για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ, 11 Νοεμβρίου 2007
Υποψήφιος Ψήφοι %
Γιώργος Παπανδρέου 427,021 55.91
Ευάγγελος Βενιζέλος 291.593 38.18
Κώστας Σκανδαλίδης 43,848 5.74
Έγκυρες ψήφοι 763,674
Άκυρες ψήφοι 5,842
Λευκές ψήφοι 1,212
Σύνολο ψήφων 769,156 100
Εγγεγραμμένοι 974,6661

Στις εκλογές του Μαρτίου του 2004 το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έπειτα από 11 χρόνια διακυβέρνησης της χώρας με τρεις εκλογικές νίκες (1993, 1996, 2000) έχασε τις εκλογές με ποσοστό 40,55% και πέρασε στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Μετά την εκλογική ήττα του ΠΑΣΟΚ το 2004, άρχισε μια διαδικασία ανασυγκρότησης του κόμματος σε όλα τα επίπεδα και προσαρμογής της οργανωτικής του δομής στις απαιτήσεις της εποχής μας με έμφαση στη συμμετοχή του πολίτη, την αποκέντρωση και τη χρήση νέων τεχνολογιών.

Το κίνημα δεν μπόρεσε να κερδίσει την πρωτιά και στις επόμενες εκλογές, στις 16 Σεπτεμβρίου 2007. Στις εκλογές αυτές έλαβε το 38,1% των ψήφων και 102 έδρες και ο πρόεδρός του, Γιώργος Παπανδρέου, ζήτησε την ανανέωση της εμπιστοσύνης στο πρόσωπό του. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος ανακοίνωσε την ίδια ημέρα την υποψηφιότητά του για τη θέση του προέδρου. Επίσης υποψήφιος στις εκλογές ανάδειξης προέδρου του κόμματος, που διεξήχθησαν στις 11 Νοεμβρίου, ήταν και ο Κώστας Σκανδαλίδης. Επανεξελέγη ο Γιώργος Παπανδρέου με ποσοστό 55% έναντι 38% του Ευάγγελου Βενιζέλου.

2009-2012: Κυβέρνηση

Ομιλία του Γεωργίου Παπανδρέου στην πλατεία Αριστοτέλους της Θεσσαλονίκης

Το ΠΑΣΟΚ έλαβε ποσοστό 43,92 % και 160 έδρες στην Βουλή και σχημάτισε αυτοδύναμη κυβέρνηση. Γρήγορα οι προγραμματικές προεκλογικές δεσμεύσεις του Γ. Παπανδρέου αναθεωρούνται λόγω της άσχημης οικονομικής κατάστασης της χώρας και έτσι υπογράφεται το πρώτο μνημόνιο, το οποίο περιέχει συνταγή οικονομικής και κοινωνικής λιτότητας. Από τις 11/11/2011 συμμετέχει στην Κυβέρνηση Λουκά Παπαδήμου 2011, η οποία συστάθηκε από τα δυο μεγάλα κόμματα με ευρεία στήριξη του ΠΑΣΟΚ για την εφαρμογή των πολιτικών λιτότητας. Τον Απρίλιο του 2012 σε πανελλήνια δημοσκόπηση, λαμβάνει ποσοστό μόλις του 12,5% που είναι το χειρότερο στην ιστορία του.[6]

2012-2015: Συγκυβέρνηση

Το ΠΑΣΟΚ χάνει τις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012 λαμβάνοντας 13,18% των ψήφων και τερματίζει τρίτο, πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ (16,78%) και τη Νέα Δημοκρατία (18,85%), εκλέγοντας μόλις 41 βουλευτές.[7]

Tο λογότυπο της Ελιάς

Πολλά ιστορικά στελέχη του κινήματος αλλά και υπουργοί των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Σημίτη βρίσκονται μετά από πολλά χρόνια κοινοβουλευτικής πορείας εκτός κοινοβουλίου.

Στις επαναληπτικές εκλογές της 17ης Ιουνίου, το ΠΑΣΟΚ πήρε και πάλι την τρίτη θέση εξελέγοντας μόλις 33 βουλευτές και λαμβάνοντας το 12,3% των ψήφων. Παρ' όλα αυτά η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ συμφώνησαν στη δημιουργία κυβέρνησης συνεργασίας προς επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου (το οποίο είχε υπογράψει η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ) για απάλυνση των δυσβάσταχτων όρων που επεβλήθησαν. Πρωθυπουργός ορκίστηκε με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ ο πρόεδρος της ΝΔ, Αντώνης Σαμαράς. Από τις 22 Ιουνίου 2013, το ΠΑΣΟΚ είναι το μόνο κόμμα πέραν της ΝΔ που παρέχει στήριξη στην κυβέρνηση Σαμαρά, καθώς η ΔΗΜΑΡ απέσυρε τη στήριξή της με αφορμή την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για την κατάργηση της ΕΡΤ.

Το ΠΑΣΟΚ μετείχε στην ίδρυση της Ελιάς που πραγματοποιήθηκε στην Πανελλήνια Συνδιάσκεψη στις 8 και 9 Μαρτίου 2014, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.

Μετά τη διάλυση της Βουλής, στις 5 Ιανουαρίου 2015, ο Γιώργος Α. Παπανδρέου μαζί με 7 βουλευτές και άλλα στελέχη, αποχώρησαν από το ΠΑΣΟΚ και ίδρυσαν το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών.

Η διάσπαση αυτή καθώς και η δυσαρέσκεια προς την κυβερνητική πολιτική του 2012-2015 μείωσαν κατά πολύ τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ στις Ελληνικές βουλευτικές εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, κατατάσσοντάς το έβδομο κόμμα στη Βουλή, με ποσοστό 4,68% και 13 βουλευτές.[εκκρεμεί παραπομπή]

2015-σήμερα

Αρχείο:Pasok dimokratiki parataksi.jpg
Το λογότυπο του ΠΑΣΟΚ-Δημοκρατική Παράταξη.
Αποτελέσματα εσωκομματικών εκλογών για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ, 2015
Υποψήφιος Ψήφοι %
Φώφη Γεννηματά 26868 51,69%
Ανδρέας Λοβέρδος 13167 25,34%
Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος 11944 22,97%
Έγκυρες ψήφοι 51979 98,76%
Άκυρες ψήφοι 139
Λευκές ψήφοι 270 0,43%
Σύνολο ψήφων 52388 100%

Εξαιτίας των χαμηλών εκλογικών αποτελεσμάτων και την εκλογική και κοινοβουλευτική συρρίκνωση του ΠΑΣΟΚ, ενεργοποιήθηκαν οι εσωτερικές διαδικασίες του Κινήματος, για τη διοργάνωση Συνεδρίου.

Το 10ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε στις 5 Ιουνίου και διήρκεσε τρείς ημέρες. Στο Συνέδριο αποφασίστηκε η μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ σε έναν πολιτικό φορέα της ευρύτερης Κεντροαριστεράς Δημοκρατικής Παράταξης και η εκλογή νέου προέδρου από τη βάση στις 14 Ιουνίου. Υποψηφιότητα κατέθεσαν η Φώφη Γεννηματά, ο Ανδρέας Λοβέρδος και ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος. Τέλος εξελέγησαν τα νέα μέλη της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής.

Στις εκλογές για την ανάδειξη προέδρου του ΠΑΣΟΚ αναδείχθηκε η Φώφη Γεννηματά.

Στις 31 Αυγούστου 2015 η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Φώφη Γεννηματά και ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Θανάσης Θεοχαρόπουλος, ανακοίνωσαν την συνεργασία των δύο κομμάτων ενόψει των βουλευτικών εκλογών του 2015, με το όνομα Δημοκρατική Συμπαράταξη[8]. Έτσι επιβεβαίωσαν τις φήμες για κοινή εκλογική κάθοδο των δύο κομμάτων.

Τελικά, ο συνασπισμός των κομμάτων αύξησε τα ποσοστά του συγκριτικά με τις εκλογές του Ιανουαρίου, λαμβάνοντας 6,28% και 17 έδρες, έναντι 4,68% (13 έδρες) και 0,48% (καμία έδρα) για το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, αντίστοιχα. Μία από τις έδρες κατέλαβε ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, Θανάσης Θεοχαρόπουλος, ενώ τις υπόλοιπες 16 το ΠΑΣΟΚ.

Αποτελέσματα εκλογών

Βουλή των Ελλήνων

Έτος Αρχηγός κόμματος Αριθμός ψήφων Ποσοστό ψήφων Έδρες στην Βουλή Θέση στην Βουλή
1974 Ανδρέας Παπανδρέου 666.413 13,59%
15 / 300
 Αντιπολίτευση
1977 Ανδρέας Παπανδρέου 1.300.025 25,30%
93 / 300
 Αξιωματική αντιπολίτευση
1981 Ανδρέας Παπανδρέου 2.726.309 48,10%
172 / 300
 Κυβέρνηση
1985 Ανδρέας Παπανδρέου 2.916.735 45,82%
161 / 300
 Κυβέρνηση
1989 Ι Ανδρέας Παπανδρέου 2.551.518 39,10%
139 / 300
 Αξιωματική αντιπολίτευση
1989 ΙΙ Ανδρέας Παπανδρέου 2.724.334 40,70%
128 / 300
 Οικουμενική Κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ
1990 Ανδρέας Παπανδρέου 2.543.042 38,60%
123 / 300
 Αξιωματική αντιπολίτευση
1993 Ανδρέας Παπανδρέου 3,234,777 46,90%
170 / 300
 Κυβέρνηση
1996 Κώστας Σημίτης 2.813.245 41,50%
162 / 300
 Κυβέρνηση
2000 Κώστας Σημίτης 3.007.596 43,80%
158 / 300
 Κυβέρνηση
2004 Γιώργος Παπανδρέου 3.002.531 40,60%
117 / 300
 Αξιωματική αντιπολίτευση
2007 Γιώργος Παπανδρέου 2.727.853 38,10%
102 / 300
 Αξιωματική αντιπολίτευση
2009 Γιώργος Παπανδρέου 3.012.373 43,92%
165 / 300
(αρχικά)
129 / 300
(τελικά) 		Κυβέρνηση/ Συμμετοχή στην Κυβέρνηση συνεργασίας (από 11/11/2011)
2012 Ι Ευάγγελος Βενιζέλος 831.181 13,18%
41 / 300
[9] 		Τρίτο κόμμα, αποτυχία σχηματισμού κυβέρνησης
2012 ΙΙ Ευάγγελος Βενιζέλος 755.832 12,28%
33 / 300
(αρχικά)
21 / 300
(τελικά) 		Κυβέρνηση Συνεργασίας με Νέα Δημοκρατία και Δημοκρατική Αριστερά (μέχρι 24 Ιουνίου 2013)
2015 Ι Ευάγγελος Βενιζέλος 289.293 4,68%
13 / 300
 Αντιπολίτευση
2015 ΙΙ Φώφη Γεννηματά 341.390
(Δημοκρατική Συμπαράταξη) 		6,28%
(Δημοκρατική Συμπαράταξη)
16 / 300
 Αντιπολίτευση

Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Έτος Αριθμός ψήφων Ποσοστό ψήφων
Έδρες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Ομάδα
1981 2.278.030 40.1%
10 / 24
 S&D (Progressive Alliance of Socialists and Democrats)
1984 2.476.491 41,6%
10 / 24
 S&D (Progressive Alliance of Socialists and Democrats)
1989 2.352.271 35,9%
9 / 24
 S&D (Progressive Alliance of Socialists and Democrats)
1994 2.458.619 37,6%
10 / 25
 S&D (Progressive Alliance of Socialists and Democrats)
1999 2.115.844 32,9%
9 / 25
 S&D (Progressive Alliance of Socialists and Democrats)
2004 2.083.327 34%
8 / 24
 S&D (Progressive Alliance of Socialists and Democrats)
2009 1.878.859 36,6%
8 / 22
(αρχικά)
6 / 22
(τελικά)
S&D (Progressive Alliance of Socialists and Democrats)
2014 458.403
(Ελιά) 		8,02%
(Ελιά)
2 / 21
 S&D (Progressive Alliance of Socialists and Democrats)

Περιφέρειες

Έτος Έδρες στα Περιφερειακά Συμβούλια Παρατηρήσεις
2010
342 / 725
2014
107 / 703

Κοινοβουλευτική Ομάδα

Βουλή των Ελλήνων

ΙΣΤ΄ Κοινοβουλευτική Περίοδος

Στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, 13 βουλευτές εξελέγησαν με το ΠΑΣΟΚ[10]:

ΙΖ΄ Κοινοβουλευτική Περίοδος

Στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου 2015, 17 βουλευτές εξελέγησαν με την Δημοκρατική Συμπαράταξη (ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ)[11]:

Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Νεολαία ΠΑΣΟΚ

Η Νεολαία ΠΑΣΟΚ είναι η οργάνωση της πολιτικής νεολαίας του ελληνικού πολιτικού κόμματος ΠΑΣΟΚ. Η Νεολαία ΠΑΣΟΚ στηρίζει την σπουδαστική παράταξη ΠΑΣΠ, η οποία σύμφωνα με το άρθρο 6 του καταστατικού της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ, αποτελεί αυτόνομη παράταξη του φοιτητικού κινήματος στα Πανεπιστήμια.

Η Νεολαία ΠΑΣΟΚ είναι και η κάτοχος της ιστορικής σημαίας του Πολυτεχνείου[12] ενώ γραμματέας της έχει διατελέσει και ο Στέφανος Τζουμάκας, ο Βασίλης Τόγιας, η Τώνια Αντωνίου, ο Παντελής Καμάς, ο Θάνος Μωραίτης κ.α. Η Νεολαία ΠΑΣΟΚ εκτός της φοιτητικής παράταξης(ΠΑΣΠ) είχε και το μαθητικό (ΠΑΜΚ). Η Νεολαία ΠΑΣΟΚ είχε οργανώσεις σε όλη την Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Γραμματέας της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ ΑΘΗΝΑΣ είχε διατελέσει ο δικηγόρος Γιώργος Κουντούρης απο το 1989 μέχρι το 1997.

Λογότυπα

Αρχείο:Pasok-logo.png
3.9.1974-2012|31.8.2015-σήμερα 2012-31.8.2015

Λογότυπα δημοκρατικών συμπαρατάξεων


Σεπτέμβριος 2015


Παραπομπές

  1. ↑ Dimitrakopoulos, Dionyssis G.; Passas, Argyris G. (2011), The Panhellenic Socialist Movement and European integration: The primacy of the leader, Taylor & Francis, σελ. 117–156, http://books.google.co.uk/books?id=Um4LwFQx-TAC&pg=PA117&dq=panhellenic+socialist+movement+social+democratic&hl=en&sa=X&ei=NzFiT6KwGoWXhQfo16WmCA&ved=0CDIQ6AEwAA#v=onepage&q=panhellenic%20socialist%20movement%20social%20democratic&f=false 
  2. ↑ Magone, José M. (2011), Contemporary European Politics: A Comparative Introduction, Routledge, σελ. 376, http://books.google.co.uk/books?id=g73UtvxJsFcC&pg=PA376&dq=pasok+social+democratic&hl=en&sa=X&ei=ujBiT_HTLs-yhAeLvsyVCA&ved=0CFcQ6AEwBw#v=onepage&q=pasok%20social%20democratic&f=false 
  3. ↑ «Ιδρυτική διακήρυξη της Ελιάς: «Είμαστε προωθητική δύναμη αλλαγής, παράταξη αλληλεγγύης και ελπίδας»». Τα Νέα. 08/03/2014. http://www.tanea.gr/news/politics/article/5094867/idrytikh-diakhryksh-ths-elias-eimaste-prowthhtikh-dynamh-allaghs-parataksh-allhleggyhs-kai-elpidas/. Ανακτήθηκε στις 17 August 2014. 
  4. ↑ «ΠΟΛΙΤΙΚΗ 30.03.2014 Ποιοι είναι οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές της «Ελιάς»». Καθημερινή. 30/03/2014. http://www.kathimerini.gr/760487/article/epikairothta/politikh/poioi-einai-oi-ypoyhfioi-eyrwvoyleytes-ths-elias. Ανακτήθηκε στις 17 August 2014. 
  5. ↑ Μ. Σπουρδαλάκης, ΠΑΣΟΚ Δομή, εσωκομματικές κρίσεις και συγκέντρωση εξουσίας, εκδ.Εξάντας, Αθήνα, 1988
  6. ↑ http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=139977&catID=11
  7. ↑ «Βουλευτικές Εκλογές 2012». Υπουργείο Εσωτερικών. 7 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2012. 
  8. ↑ Δημοκρατική Συμπαράταξη, το κοινό ψηφοδέλτιο ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ.
  9. ↑ Αποτελέσματα ΕΘνικών Εκλογών 2012, από το Υπουργείο Εσωτερικών, 7 Μαΐου 2012.
  10. ↑ Οι δεκατρείς βουλευτές που εκλέχθηκαν με το ΠΑΣΟΚ
  11. ↑ «Αυτοί είναι οι 17 βουλευτές της Δημοκρατικής Συμπαράταξης». newsit.gr. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2015. 
  12. ↑ Η ιστορία της ματωμένης σημαίας του Πολυτεχνείου

Βιβλιογραφία

  • Σπουρδαλάκης, Μ., ΠΑΣΟΚ. Κόμμα, κράτος, κοινωνία, εκδ. Πατάκης, 1998
  • Παππάς, Τ., Σ., Το χαρισματικό κόμμα. ΠΑΣΟΚ, Παπανδρέου, Εξουσία, εκδ. Πατάκης, 2009
  • Βερναρδάκης Χ., Η ίδρυση, η εξέλιξη και η μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ: από το “κόμμα μαζών” στο “κόμμα του κράτους”, 2004
  • Παππάς Τάκης, Κομματική κρίση και έλλειμμα ηγεσίας: To ΠΑΣΟΚ ανάμεσα σε δύο ήττες, 2004-2007, Επιστήμη και Κοινωνία, τ/χ19 (2008), σελ.179-190
  • Παππάς Τάκης, Το φαινόμενο ΠΑΣΟΚ: Τι ξέρουμε, τι μένει να μάθουμε; στο Μανώλης Αλεξάκης και Αλέξανδρος Αφουξενίδης(επιμ),Η ΄σύγχρονη πολιτική κοινωνιολογία στη Ελλάδα, εκδ. Παπαζήσης, Αθήνα, σελ.55-82
  • Ζαφειρόπουλος Κ. και Μαραντζίδης Ν., «Εκλογικές μεταβολές στην κοινωνική βάση του Νέου ΠΑΣΟΚ: διεύρυνση του εκλογικού ακροατηρίου και ρωγμές στον σκληρό πυρήνα», Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης, 14,(1999), σελ.24-49
  • Πανταζόπουλος Ανδρέας, Με τους πολίτες κατά του λαού : Το ΠΑΣΟΚ της νέας εποχής, εκδ.Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήνα, 2006.
  • Σπουρδαλάκης Μιχάλης, ΠΑΣΟΚ Δομή, εσωκομματικές κρίσεις και συγκέντρωση εξουσίας, εκδ.Εξάντας, Αθήνα, 1988

Εξωτερικοί σύδεσμοι

π • σ • ε Κοινοβουλευτικές ομάδες της Βουλής των Ελλήνων
π • σ • ε Ελληνικά πολιτικά κόμματα με αντιπρόσωπο στα Περιφερειακά Συμβούλια
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πανελλήνιο_Σοσιαλιστικό_Κίνημα_(ΠΑ.ΣΟ.Κ)&oldid=5633478"