Νίκος Ανδρουλάκης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αυτό το λήμμα αφορά τον Έλληνα πολιτικό. Για τον καθηγητή ποινικού δικαίου, δείτε: Νικόλαος Ανδρουλάκης.
Νίκος Ανδρουλάκης
Ο Νίκος Ανδρουλάκης το 2021
Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ - Κινήματος Αλλαγής
Εν ενεργεία
Ανέλαβε καθήκοντα
12 Δεκεμβρίου 2021
ΠροκάτοχοςΦώφη Γεννηματά
Βουλευτής της Βουλής των Ελλήνων
Εν ενεργεία
Ανέλαβε καθήκοντα
21 Μαΐου 2023
Ευρωβουλευτής
Περίοδος
2 Ιουλίου 2014 – 2 Μαΐου 2023
Γραμματέας της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ
Περίοδος
14 Μαρτίου 2013 – 19 Ιουλίου 2015
ΠρόεδροςΕυάγγελος Βενιζέλος
ΠροκάτοχοςΠάρις Κουκουλόπουλος
ΔιάδοχοςΣτέφανος Ξεκαλάκης
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση7 Φεβρουαρίου 1979 (1979-02-07) (45 ετών), Ηράκλειο, Ελλάδα
ΕθνότηταΈλληνας
ΥπηκοότηταΕλλάδα
Πολιτικό κόμμαΠΑ.ΣΟ.Κ.
ΠΑ.ΣΟ.Κ. - ΚΙΝ.ΑΛ.
ΠαιδιάΜαρίνος Ανδρουλάκης
ΣυγγενείςΜαρίνος Ανδρουλάκης (πατέρας)
Πόπη Ανδρουλάκη (μητέρα)
ΣπουδέςΔημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
ΕπάγγελμαΠολιτικός Μηχανικός
Ιστοσελίδαandroulakisnikos.gr
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Νίκος Ανδρουλάκης (Ηράκλειο, 7 Φεβρουαρίου 1979), είναι Έλληνας πολιτικός μηχανικός και πολιτικός, που διατελεί πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. - Κινήματος Αλλαγής και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. από το 2021. Είναι εκλεγμένος βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου από τις εκλογές του Μαΐου 2023.

Υπηρέτησε ως Ευρωβουλευτής από το 2014 έως το 2023, ενώ ήταν και επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε τον Φεβρουάριο του 1979 στην Αθήνα, μεγάλωσε στο Ηράκλειο Κρήτης[1] και η καταγωγή του είναι από το Ψυχρό Λασιθίου[2].

Είναι διπλωματούχος πολιτικός μηχανικός της Πολυτεχνικής Σχολής του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης και είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος (master) στο πρόγραμμα «Νέα Υλικά και Περιβάλλον» του ΔΠΘ. Επιπλέον, είναι υποψήφιος διδάκτωρ της Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.[3] Έχει εργαστεί ως πολιτικός μηχανικός και στον τουριστικό τομέα, ενώ έχει διδάξει ως εργαστηριακός συνεργάτης στην Ανώτατη Σχολή Παιδαγωγικής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης.

Πολιτική ενασχόληση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2001, έγινε μέλος στο Κεντρικό Συμβούλιο Νεολαία ΠΑ.ΣΟ.Κ. Το 2008, έγινε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Στις 14 Μαρτίου 2013, εκλέχτηκε από το Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑ.ΣΟ.Κ., Γραμματέας της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής, λαμβάνοντας 109 ψήφους σε σύνολο 168 ψήφων.[4]

Μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (2014-2023)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 30 Μαρτίου 2014, ανακοινώθηκε η υποψηφιότητά του για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με την Ελιά - Δημοκρατική Παράταξη[5]. Εξελέγη δεύτερος με 113.719 σταυρούς προτίμησης.[6] Έκτοτε, συμμετέχει στην ομάδα της Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών (S&D) στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Κατά την πρώτη του θητεία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, συμμετείχε στις επιτροπές Εξωτερικών Υποθέσεων και στην Αντιπροσωπεία για τις σχέσεις με τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Παράλληλα, διετέλεσε αναπληρωτής στις επιτροπές Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας των Τροφίμων, Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Ασφάλειας και Άμυνας και στην Αντιπροσωπεία στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση ΕΕ - Λατινικής Αμερικής. Τον Ιανουάριο του 2016, μετά από πρόταση της Σοσιαλιστικής Ομάδας, επιλέχθηκε να συμμετάσχει στην Εξεταστική Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά τις μετρήσεις εκπομπών στην αυτοκινητοβιομηχανία ως πλήρες μέλος (Σκάνδαλο Volkswagen). Κατά τη διάρκεια της πρώτης του θητείας ήταν εισηγητής για την αναβάθμιση του Μηχανισμού Πολιτικής Προστασίας, γνωστού ως rescEU, εκ μέρους των Σοσιαλιστών. Επιπλέον ορίστηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εισηγητής για τον φάκελο ενόψει των διαπραγματεύσεων για τη νέα προγραμματική περίοδο.

Τον Μάιο του 2019, επανεξελέγη Ευρωβουλευτής με το Κίνημα Αλλαγής πρώτος, λαμβάνοντας 180.822 ψήφους.[7] Στη νέα του θητεία ανέλαβε Αντιπρόεδρος στις επιτροπές Ασφάλειας & Άμυνας, καθώς και στην Αντιπροσωπεία στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση ΕΕ - Λατινικής Αμερικής. Παράλληλα συμμετείχε ως βασικό μέλος στην Επιτροπή Διεθνούς Εμπορίου & στην Αντιπροσωπεία στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση Ίσης Εκπροσώπησης ΑΚΕ-ΕΕ, ενώ ως αναπληρωτής συμμετέχει στις επιτροπές Εξωτερικών Υποθέσεων, Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας των Τροφίμων, Επιτροπή Αλιείας και στην Αντιπροσωπεία για τις σχέσεις με την Κοινή Αγορά του Νότου (Mercosur).

Στις 2 Μαΐου 2023, παραιτήθηκε από την έδρα του στο Ευρωκοινοβούλιο, και αντικαταστάθηκε από τον Νίκο Παπανδρέου.

Εσωκομματικές εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκλογική διαδικασία 2017[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Νοέμβριο του 2017, έθεσε υποψηφιότητα για το νέο ενιαίο φορέα της Δημοκρατικής Παράταξης στις εκλογές ηγεσίας της κεντροαριστεράς, όπου οι πολίτες που συμμετείχαν στον 1ο και τον 2ο γύρο, του έδωσαν 51.736 (2η θέση) και 66.483 ψήφους (2η θέση) αντίστοιχα.[8]

Εκλογική διαδικασία 2021[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Ιούλιο του 2021, ανακοίνωσε επίσημα την υποψηφιότητά του στις εκλογές ανάδειξης ηγεσίας του Κινήματος Αλλαγής.[9] Στις 5 Δεκεμβρίου 2021, στον πρώτο γύρο των εσωκομματικών εκλογών, ήρθε πρώτος με ποσοστό 36,88% και 99.120 ψήφους.[10] Στις 12 Δεκεμβρίου, στον δεύτερο γύρο, εξελέγη πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής και του ΠΑ.ΣΟ.Κ., έναντι του Γιώργου Παπανδρέου με ποσοστό 67,88% .[11][12]

Παρακολούθηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με έρευνα της ΑΠΔΠΧ, το Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο του 2021 στο κινητό του Ανδρουλάκη στάλθηκαν τρια γραπτά μηνύματα που περιείχαν λινκ με το οποίο το κινητό του θα παγιδευόταν με το παράνομο λογισμικό παρακολούθησης Predator.[13]

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. European Parlament MEPs
  2. «Κρήτη: Γιορτάζουν τη νίκη στο χωριό του Νίκου Ανδρουλάκη». NewsIT. 13 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2021. 
  3. https://www.athensvoice.gr/politics/403628_nikos-androylakis-poios-einai-o-38hronos-kritikos-poy-ekane-tin-ekplixi-stin-mahi
  4. «Νέος γραμματέας του ΠΑΣΟΚ εξελέγη ο Νίκος Ανδρουλάκης». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουνίου 2014. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2014. 
  5. «Ποιοι είναι οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές της «Ελιάς»». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2014. 
  6. «Υπουργείο Εσωτερικών - Αποτελέσματα Ευρωεκλογών 2014». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Σεπτεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2016. 
  7. «Νίκος Ανδρουλάκης». Κίνημα Αλλαγής. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2020. 
  8. «Νίκος Ανδρουλάκης: Ποιος είναι ο 38χρονος Κρητικός που έκανε την έκπληξη στην μάχη της Κεντροαριστεράς». Athens Voice. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2020. 
  9. Newsroom. «ΚΙΝΑΛ: Υποψήφιος για την ηγεσία ο Ν. Ανδρουλάκης | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ». www.kathimerini.gr. Ανακτήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2021. 
  10. IEFIMERIDA.GR, NEWSROOM (5 Δεκεμβρίου 2021). «Εκλογές ΚΙΝΑΛ -Αποτελέσματα στο 90,5%: Πρώτος ο Ανδρουλάκης με 37,03% -Παπανδρέου στη δεύτερη θέση». iefimerida.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2021. 
  11. «Ο Νίκος Ανδρουλάκης νέος πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ - Εμφατική νίκη επί του Γ. Παπανδρέου». www.news247.gr. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2021. 
  12. IEFIMERIDA.GR, NEWSROOM (13 Δεκεμβρίου 2021). «Ο Νίκος Ανδρουλάκης θα αφήσει σε λίγο ένα λουλούδι στον τάφο της Φώφης Γεννηματά | ΠΟΛΙΤΙΚΗ». iefimerida.gr. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2021. 
  13. Δώρα Αντωνίου (27-07-2023). «Νίκος Ανδρουλάκης: Τα τρία μηνύματα του Predator». Η Καθημερινή. https://www.kathimerini.gr/politics/562540366/nikos-androylakis-ta-tria-minymata-toy-predator/. Ανακτήθηκε στις 30-09-2023. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]