Τελεφερίκ Λυκαβηττού
| Τελεφερίκ Λυκαβηττού | |||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Συρμός του τελεφερίκ (Λυκαβηττός) | |||||||||||||||||||||||||||||||
| Πληροφορίες | |||||||||||||||||||||||||||||||
| Περιοχή | Λυκαβηττός, Αθήνα | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Είδος | καλωδιοκίνητος σιδηρόδρομος | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Σταθμοί | 2 | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Λειτουργία | |||||||||||||||||||||||||||||||
| Έναρξη λειτουργίας | 18/4/1965 | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Διαχειριστής | Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού (Ε.Ο.Τ.) | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Τεχνικά χαρακτηριστικά | |||||||||||||||||||||||||||||||
| Μήκος γραμμής | 200 μέτρα | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Μέγιστη ταχύτητα | 7 χλμ./ώρα | ||||||||||||||||||||||||||||||
 Σχετικά πολυμέσα | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Το Τελεφερίκ Λυκαβηττού (αναφερόμενο παλαιότερα επισήμως ως «σχοινοκίνητος σιδηρόδρομος»[1] του Λυκαβηττού) είναι επίγειο καλωδιοκίνητο σιδηροδρομικό μέσο με μεγάλη κλίση,[εκκρεμεί παραπομπή] που συνδέει το Κολωνάκι με την κορυφή του Λυκαβηττού.
Από το 1923 προβλεπόταν η σύνδεση του λόφου του Λυκαβηττού -μέσω τελεφερίκ- με το κέντρο των Αθηνών στην οδό Αμερικής που την εποχή εκείνη διέσχιζε το τραμ.[2] Κατασκευάστηκε από τον Ε.Ο.Τ. τη δεκαετία του 1960. Εγκαινιάστηκε στις 18 Απριλίου 1965, ενώ η λειτουργία του ξεκίνησε την επόμενη μέρα. Από το Δεκέμβριο του 2012, ο χώρος του τελεφερίκ αναπλάστηκε από μια ομάδα Ελλήνων και διεθνών δημιουργών (Jeff Van Dyck, Τάσος Μπουλμέτης, κ.ά.) με τη χρήση βίντεο, κολάζ, φωτιστικών εφέ και ζωγραφικής αναμόρφωσης. Η ανάπλαση έγινε με την υποστήριξη του Οίκου Μεταξά. Η αφετηρία του βρίσκεται στη συμβολή των οδών Πλουτάρχου και Αριστίππου και το τέρμα του στο παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου (στην κορυφή του λόφου). Το τροχαίο υλικο (συρμοί) αποτελείται από δυο μονές αυτοκινητάμαξες που μπορούν να μεταφέρουν 34 άτομα έκαστη. Η γραμμή του είναι μονή, ενώ στο μέσον της διαδρομής υπάρχει πλάτωμα στο οποίο διασταυρώνονται ο ανερχόμενος και ο κατερχόμενος συρμός. Η συχνότητα των δρομολογίων είναι ανά ημίωρο από τις 9 το πρωί ως τις 2.30 τα ξημερώματα και στις ώρες αιχμής ανά δεκάλεπτο.[3]
Το 2002 έγινε μια σημαντική ανακαίνιση στο τροχαίο υλικό, αφού ανακατασκευάστηκαν τα δύο βαγόνια από την εταιρία «Αμαξώματα Τσώκος» στη Λιβαδειά. Το μήκος της γραμμής του τελεφερίκ Λυκαβηττού είναι 210 μέτρα και έχει κλίση 28 μοιρών. Η πρόσβαση στο τελεφερίκ γίνεται μέσω της στάσης "4η Λυκαβηττού" της λεωφορειακής γραμμής 060. Μόλις ολοκληρωθεί η Γραμμή 4 του Μετρό της Αθήνας θα εξυπηρετείται από τον νέο σταθμό στο Κολωνάκι. [1]. Υπήρξε σχεδιασμός ώστε ο σιδηρόδρομος να φθάσει στην στάση 4η Λυκαβηττού, στη διασταύρωση Πλουτάρχου με Κλεομένους, ωστόσο υπήρξαν αντιδράσεις των περίοικων που ανέστειλαν το εγχείρημα.[4]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Το τελεφερίκ του Λυκαβηττού, Ιστορικό Λεύκωμα 1965, σελ. 136, Καθημερινή (1997).
- ↑ Πώς γλίτωσε ο Λυκαβηττός από τον «αφανισμό»…
- ↑ Τελεφερίκ Λυκαβηττού Δρομολόγια
- ↑ Οι Ελληνικοί Σιδηρόδρομοι Εκδόσεις Μίληττος σελ. 65.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Επικλινής Σιδηρόδρομος Λυκαβηττού, ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2009.
- Το ασανσέρ του Λυκαβηττού, εφημερίδα Ελευθερία 20-4-1965, σελ.2,4.
- Metaxa Rise www.lifo.gr, 11 Δεκεμβρίου 2012.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τις σιδηροδρομικές μεταφορές χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |