Μουρίκι Αχαΐας
Συντεταγμένες: 38°3′6.7″N 21°55′21.7″E / 38.051861°N 21.922694°E
| Μουρίκι | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Δυτικής Ελλάδας |
| Δήμος | Καλαβρύτων |
| Δημοτική Ενότητα | Καλαβρύτων |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Πελοποννήσου |
| Νομός | Αχαΐας |
| Υψόμετρο | 780 |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 22 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| www.kalavrita.gr | |
Το Μουρίκι είναι μικρό ορεινό χωριό που βρίσκεται χτισμένο στην ενδοχώρα του Νομού Αχαΐας. Υπάγεται διοικητικά στην Τοπική κοινότητα του Προφήτη Ηλία του Δήμου Καλαβρύτων. Κατά την απογραφή του 2011 το Μουρίκι είχε μόνιμο πληθυσμό 36 κατοίκους[1][2]. Ο ενοριακός ναός του χωριού είναι αφιερωμένος στην Αποτομή της Τίμιας Κεφαλής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου[3].
Απέχει οδικώς 46,5 χιλιόμετρα από το κέντρο της Πάτρας, 34,5 χιλιόμετρα από την έδρα του Δήμου τα Καλάβρυτα και 10 χιλιόμετρα από την έδρα της Τοπικής κοινότητας τον Προφήτη Ηλία (6,5 χιλιόμετρα μέσω διαδρομής με μέρος χωματόδρομου).
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Μουρίκι αναφέρεται στην ενετική απογραφή του Φραντσέσκο Γκριμάνι (Francesco Grimani) του 1700 ως "Murichi" με 77 κατοίκους. Αναφέρεται επίσης στη επιστημονική έρευνα της γαλλικής αποστολής του στρατηγού Μαιζώνος το 1829 με 34 οικογένειες[4]. Στις αρχές του 20ού αιώνα οι κάτοικοί του ήταν αγράμματοι και ασχολούνταν με τη γεωργία και την κτηνοτροφία[3].
Διοικητικές μεταβολές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις 20 Απριλίου του 1835 το Μουρίκι προσαρτήθηκε στο Δήμο Βλασσίας. Την 1 Ιουλίου του 1841 προσαρτήθηκε μαζί με ολόκληρο το Δήμο Βλασσίας στο Δήμο Λαπαθών. Στις 28 Αυγούστου του 1912 με την θέσπιση των Κοινοτήτων το χωριό προσαρτήθηκε στην Κοινότητα Γκερμπεσίου που θα μετονομαστεί μαζί με την ομώνυμη έδρα της σε Κοινότητα Προφήτη Ηλία. Στις 4 Δεκεμβρίου του 1997 με την επιστροφή των Δήμων στην αυτοδιοίκηση σύμφωνα με το Σχέδιο "Καποδίστριας" το Μουρίκι εντάχθηκε στο Δήμο Καλαβρύτων[5][6].
Δημογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η δημογραφική εξέλιξη του χωριού είναι η εξής[7][8][9]:
| Έτος | Μόνιμος πληθυσμός |
Πραγματικός πληθυσμός |
|---|---|---|
| 1700 | – | 77 |
| 1829 | – | 34 οικογένειες |
| 1835 | – | 59 |
| 1879 | – | 47, 43 |
| 1889 | – | 43 |
| 1896 | – | 87 |
| 1907 | – | 75 |
| 1920 | – | 63 |
| 1928 | – | Δ/Α |
| 1940 | – | 104 |
| 1951 | – | 97 |
| 1961 | – | 99 |
| 1971 | – | 53 |
| 1981 | – | 53 |
| 1991 | 43[10] | 56[10] |
| 2001 | 72[10][11] | 76[10] |
| 2011 | 36[1] | 36[2] |
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 ΕΛ.ΣΤΑΤ. - Μόνιμος Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2011
- ↑ 2,0 2,1 Στην απογραφή του 2011 ο πραγματικός πληθυσμός του χωριού είναι επίσης 36 κάτοικοι. Βλ. ΕΛ.ΣΤΑΤ. - Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2011
- ↑ 3,0 3,1 Παπανδρέου 1906, σελ. 270
- ↑ Παναγιωτόπουλος 1987
- ↑ Λουλούδης 2010, σελ. 573
- ↑ Την 1 Ιανουαρίου του 2011 με το Πρόγραμμα "Καλλικράτης" ο Δήμος Καλαβρύτων διευρύνθηκε καθώς συγχωνεύτηκε με τους Δήμους Αροανίας, Κλειτορίας και Παΐων.
- ↑ Χουλιαράκης 1973
- ↑ Σκιαδάς 1993
- ↑ Λουλούδης 2010, σελ. 572
- ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 Πραγματικός και μόνιμος πληθυσμός της απογραφής 1991 και 2001, Εθνική Στατιστική Υπηρεσία.
- ↑ Ε.Σ.Υ.Ε. - Μόνιμος Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών 2011 που αφορούν στο Μόνιμο Πληθυσμό της Χώρας, Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, τχ. 2ο, φ. 3465 (28 Δεκεμβρίου 2012).
- Αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών 2011 που αφορούν στον De Facto Πληθυσμό της Χώρας, Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, τχ. 2ο, φ. 630 (20 Μαρτίου 2013).
- Ε.Σ.Υ.Ε. - Μόνιμος Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001, Αθήνα 2004. ISBN 960-86704-8-9.
- Βασίλης Παναγιωτόπουλος, Πληθυσμός και Οικισμοί της Πελοποννήσου: 13ος-18ος αιώνας, μετάφρ. Χριστίνα Αγριαντώνη, επιμ. Αγγελική Κόκκου, Ιστορικό Αρχείο - Εμπορική Τράπεζα της Ελλάδος, Αθήνα 1987. ISBN 978-000-7059-21-8.
- Παπανδρέου, Γεώργιος (1906). Καλαβρυτινή επετηρίς: ήτοι πραγματεία περί της ιστορικής των Καλαβρύτων επαρχίας. Αθήνα: Μιχαήλ Ι. Σαλιβέρος.
- Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς, Ιστορικό διάγραμμα των Δήμων και Κοινοτήτων της Ελλάδας 1833-1912: Σχηματισμός-Σύσταση-Εξέλιξη-Πληθυσμός-Εμβλήματα, Υπουργείο Εσωτερικών-Τ.Ε.Δ.Κ.Α., Αθήνα 1993.
- Μιχαήλ Γ. Χουλιαράκης, Γεωγραφική, διοικητική και πληθυσμιακή εξέλιξις της Ελλάδος, 1821-1971, εκδ. Ε.Κ.Κ.Ε., Αθήνα 1973-1976.
Περαιτέρω ανάγνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Λουλούδης, Θεόδωρος Η. (2010). Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση. Πάτρα: Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Μουρικίου Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 9/1/2022.
