Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μεσσήνη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Νησί Μεσσηνίας)
Αυτό το λήμμα αφορά την πόλη του νομού Μεσσηνίας. Για άλλες χρήσεις, δείτε: Μεσσήνη (αποσαφήνιση).

Συντεταγμένες: 37°3′4.7″N 22°0′31.3″E / 37.051306°N 22.008694°E / 37.051306; 22.008694

Μεσσήνη
Το ρολόι στην κεντρική πλατεία Μεσσήνης
Μεσσήνη is located in Greece
Μεσσήνη
Μεσσήνη
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
Αποκεντρωμένη ΔιοίκησηΠελοποννήσου - Δυτικής Ελλάδας - Ιονίου
ΠεριφέρειαΠελοποννήσου
Περιφερειακή ΕνότηταΜεσσηνίας
Δημοτική ΕνότηταΜεσσήνης
Δημοτική ΚοινότηταΜεσσήνης
Γεωγραφία
Γεωγραφικό διαμέρισμαΠελοπόννησος
ΝομόςΜεσσηνίας
Υψόμετρο20 μέτρα[1]
Πληθυσμός
Μόνιμος5.744
Έτος απογραφής2021
Πληροφορίες
ΠολιούχοςΆγιος Ιωάννης Πρόδρομος
Παναγία Βουλκανιώτισσα
Παλαιά ονομασίαΝησί
Ταχ. κώδικας242 00
Τηλ. κωδικός27220
Δήμος Μεσσήνης
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Μεσσήνη (ή Νησί) είναι κωμόπολη χτισμένη στη δυτική όχθη του ποταμού Παμίσου, στο κάτω μέρoς της Μεσσηνιακής πεδιάδας, το Ομηρικό «Μάκαρ πεδίον» ή «Μακαρία», όπως λέγεται ακόμα και σήμερα. Είναι έδρα ομώνυμου Δήμου (11.041 κατ.) και η πόλη, έγινε η μούσα του λογοτέχνη Σωτήρη Πατατζή που την απαθανάτισε ως «Μεθυσμένη Πολιτεία» στο ομώνυμο μυθιστόρημα, το οποίο περιγράφει ένα μεγάλο μέρος από τη ζωή της πόλης στο Μεσοπόλεμο. Πιθανότατα είναι η τοποθεσία «Λίμναι» που αναφέρει ο περιηγητής Παυσανίας «έστι δε εν τη μεσογαίω, κώμη Καλάμαι και Λίμναι χωρίον» (Βιβλίο 4 , 31,3,1-2) Παρ΄ότι η λέξη «χωρίον» σημαίνει χώρο και όχι «χωριό» μάλλον πρέπει να θεωρήσουμε την αναφορά ως υποδηλούσα χώρο κατοικημένο.Παράλληλα η «κώμη Καλάμαι» είναι ίσως το σημερινό χωριό Καλάμι και όχι βέβαια η Καλαμάτα. Ακόμα και σήμερα, μια συνοικία της αρχαιότερης Ενορίας της Μεσσήνης, αυτή του Αγίου Δημητρίου, ονομάζεται «Λιμοχώρι», πιθανώς εκ παραφθοράς του «Λιμνοχώρι» (αφού λιμός-πείνα δεν θα μπορούσε ποτέ να ενσκήψει στο ευφορότερο σημείο της Μεσσηνίας, εκτός αυτού υπάρχει πρόσβαση σε ψάρια).

Σιδηροδρομικός Σταθμός Μεσσήνης

Ιστορική αναδρομή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βυζαντινή περίοδος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά το Δουκάκη («Μεσσηνιακά» 1906), η σημερινή πόλη αποικίσθηκε μετά το 400 μ.Χ., όταν οι βάρβαρες ορδές του Αλάριχου κατέστρεψαν την Αρχαία Μεσσήνη, ενώ πρόσφυγες και άλλοι κατήλθαν νοτιότερα και ονόμασαν το πόλισμα Νέα Μεσσήνη ή απλώς Μεσσήνη. Φαίνεται ότι υπήρξε πρόοδος, αφού τότε υπήρξαν και Επίσκοποι Μεσσήνης που φέρονται να υπογράφουν σε διάφορες Συνόδους (747, 1147, 1317). Γύρω στα 1300 η επισκοπή Μεσσήνης μεταφέρθηκε στην Ανδρούσα, πατρίδα τότε του Πατριάρχη Αθανασίου και Αγίου πολιούχου της. Αργότερα, όταν η Ανδρούσα αποικίσθηκε σχεδόν αποκλειστικά από Τούρκους, η επισκοπή εγκαταστάθηκε ξανά στη Μεσσήνη, ενώ το όνομά της ξανά ως «Μεσσήνης» δόθηκε το 1833, όπου και διατηρήθηκε έως το 1844, έτος θανάτου του Επισκόπου Ιωσήφ Μεσσήνης. Η επισκοπή οριστικά καταργήθηκε το 1852 και η έδρα της μεταφέρθηκε στην Καλαμάτα. Τον Απρίλιο του 2007 μια αμμοβολή στην εξωτερική τοιχοποιία του Ι.Ν. των Τριών Ιεραρχών, έφερε στο φως αρχιτεκτονικά μέλη πρωτοχριστιανικού Ναού , αλλά και ορισμένα μέλη αρχαιοελληνικού οικοδομήματος, αφού στους τοίχους φαίνονται εντοιχισμένα 40 τεμάχια κιόνων , τα περισσότερα με λεία κυλινδρική επιφάνεια, αλλά και λίγα με τη χαρακτηριστική αρχαιοελληνική αυλάκωση δείχνοντας ότι η νεώτερη πόλη της Μεσσήνης άρχισε την ιστορία της στους προχριστιανικούς χρόνους.[2]

Φραγκοκρατία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά την αρχή της περιόδου της Φραγκοκρατίας στην Πελοπόννησο , οι Γάλλοι ιππότες βρέθηκαν μπροστά στο θέαμα της απέραντης κάλυψης της Μακαρίας από τα πλημμυρισμένα ύδατα του Παμίσου. Τότε έδωσαν και στην πόλη το προσωνύμιο ille (Νησί) και έκτοτε, επί 600 τουλάχιστον χρόνια, το προσωνύμιο αυτό απετέλεσε το μοναδικό όνομα της Μεσσήνης, πριν της ξαναδοθεί επίσημα το όνομα στα 1867. Λόγω του σύντομου και εύηχου της λέξεως, η επωνυμία «Νησί», διατηρείται μέχρι και των ημερών μας[3]. Ο Γάλλος βυζαντινολόγος A. Bon, καταγράφει τις ονομασίες Nesi, Nisi, Nixi, L’ Ille, L’ Isle. Αυτό ήταν και το όνομα της πόλης καθ’ όλη τη Βυζαντινή περίοδο σύμφωνα με τον Πετρίδη (Παρνασσός 1877, σελίδα 7). Το 1969 , ο Peter Topping (Συμμετοχή σε αποστολή του Πανεπιστημίου της Μινεσότα) αναφέρει: “Το "Νησί" ιδρύθηκε στη διάρκεια της Φραγκοκρατίας τον 13ο αιώνα, στην πεδιάδα του νότιου τμήματος του Παμίσου, στην άκρη μιας έκτασης που περιβάλλεται από τον Πάμισο και ένα μικρότερο ρέμα,(σ.σ. εννοεί τον «Αργιάκα» -Ρύακα) γι’ αυτό πήρε και το όνομα Νησί.” Από την περίοδο της Φραγκοκρατίας, μοναδική φωτεινή μορφή προβάλλει η θρυλική φραγκορωμιά πριγκίπισσα Ισαβέλλα, γνωστότερη ως «πριγκηπέσα Ιζαμπώ», της οποίας ο ταραχώδης βίος έχει ζωντανέψει στο βιβλίο του Γιάννη Αναπλιώτη «Στα χρόνια της Κουγκέστας» καθώς και στο μυθιστόρημα του Άγγελου Τερζάκη «Πριγκηπέσσα Ιζαμπώ». Τα πρώτα στοιχεία για τον πληθυσμό του Νησιού δίνει η απογραφή του «Γενικού Προβλεπτή» της Βενετίας Γκριμάνι το 1700.[4]

Τουρκοκρατία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα 1770 διαδραματίσθηκε στο Νησί (Μεσσήνη) μία από τις τελευταίες πράξεις της αποτυχημένης επανάστασης των Ορλωφικών. Σώμα 400 Μανιατών υπό τον Ιωάννη Μαυρομιχάλη (ή Σκυλογιάννη) έδωσε γενναία αλλά άνιση μάχη στο Ριζόμυλο, νότια της Μεσσήνης, προσπαθώντας να ανακόψει πολυπληθέστερο στρατό Αλβανών, ερχόμενων από τη Μεθώνη. Μόλις 24 με τον αρχηγό τους επέζησαν από τη μάχη αυτή και, οχυρωμένοι σε σπίτια του Νησιού, συνέχισαν την απεγνωσμένη άμυνα. Στην μάχη εφονεύθη και ο Γεώργιος Φλέσσας, παππούς του Παπαφλέσσα. Κατά την επικρατέστερη εκδοχή, πιάστηκε ζωντανός ο Μαυρομιχάλης με το μικρό γιό του, οι μόνοι που επέζησαν από τη μάχη αυτή, ενώ το Νησί λεηλατήθηκε και καταστράφηκε από τους Αλβανούς.[5] Έκτοτε, οι δύο αυτές μάχες θεωρούνται ως μια από τις ένδοξες σελίδες της ελληνικής ιστορίας.[6][7]

Στα 1800 ιδρύεται στη Μεσσήνη αλληλοδιδακτικό σχολείο, στο οποίο δίδαξε ο σοφός κληρικός Καλλίνικος Καστόρχης.

Στην Επανάσταση του 1821, οι κάτοικοι της Μεσσήνης συμμετείχαν μεταξύ των πρώτων. Υπήρξε εκεί κέντρο εκγύμνασης νεοσυλλέκτων, ενώ στη θέση του σημερινού προσφυγικού συνοικισμού βρισκόταν πεδίο βολής ή, όπως έλεγαν τότε, έμπεδα. Οι νεοσύλλεκτοι συντηρούνταν με έξοδα των κατοίκων επί τουλάχιστον ένα χρόνο και οι οικογένειες των Δαρειώτη και Καλαμαριώτη μετείχαν ενεργά στον αγώνα. Χαρακτηριστικό το Τσάμικο της εποχής: Λουκά, Λουκά Νταρειώτη, Μήτσο Καλαμαριώτη. [8] Στα 1825 ο Ιμπραήμ ισοπέδωσε τη Μεσσήνη κατακαίοντας τα πάντα.

Νεώτερα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την απελευθέρωση έγινε ανακατάταξη του πληθυσμού. Κάποιες παλιές οικογένειες Μεσσηνιωτών σκόρπισαν σε άλλα μέρη, ενώ στη Μεσσήνη κατέφθασαν Αρκάδες, προερχόμενοι κυρίως από το Αρκουδόρεμα και το Γαρζενίκο (Ελάτη Αρκαδίας). Τότε εγκαταστάθηκε στη Μεσσήνη ο ήρωας της επανάστασης του Ρεθύμνου Γεώργιος Τσουδερός, του οποίου η οικογένεια μετά το θάνατό του (1859) επανεγκαταστάθηκε στην Κρήτη.

Τότε συνέβη ένα ασυνήθιστο, για τα σημερινά δεδομένα, περιστατικό. Συγκεκριμένα, χωρίστηκαν τα αρχεία από τη διοίκηση της Κυπαρισσίας (πρώτη πρωτεύουσα του νομού) και συστάθηκε διοίκηση της Κάτω Μεσσήνης, που ήταν και έδρα Επισκοπής. Οι Μεσσηνιώτες όμως, έχοντας κατά νου τις αρνητικές επιπτώσεις από την εγκατάσταση στρατού στα ταραγμένα χρόνια της επανάστασης, έκαναν διαδήλωση και αρνήθηκαν να δεχθούν την εγκατάσταση. Έτσι έγινε πρωτεύουσα του νομού η Καλαμάτα.[9]

Τα χρόνια εκείνα είχε επισκεφθεί τη Μεσσήνη και ο Όθωνας, την πρώτη φορά το 1850 και τη δεύτερη το 1862, στο πλαίσιο πανελλαδικών περιοδειών του. Μάλιστα, κατά τη δεύτερη φορά, έμαθε ότι είχε γίνει επανάσταση και ζητούσαν την έξωσή του. Τότε έφυγε μέσω της Μπούκας[10] για τον Πειραιά απ' όπου, μη καταφέροντας να αποβιβαστεί, έφυγε οριστικά από την Ελλάδα.

Στις 13-3-1844 πέθανε ο ήρωας του Αγώνα του 1821, επίσκοπος Μεσσήνης Ιωσήφ ο από Ανδρούσης και τάφηκε μπροστά στην Ωραία Πύλη του Ναού του Αγίου Ιωάννη, ενώ αργότερα το 1900 στήθηκε και η προτομή του, όπου πάνω της χαράχτηκαν οι στίχοι του Κωστή Παλαμά:

Ιωσήφ Ανδρούσης ιερό της Εκκλησίας βλαστάρι
 με το σταυρό, με το σπαθί και της θυσίας του Θεού τη χάρη.
Για την Πατρίδα μαχητής και για το γένος

στην καλή γη του ελεύθερη, κοιμάται δοξασμένος.

Μέχρι το 1852, την Επισκοπή Μεσσήνης διηύθυνε ο επίσκοπος Γεράσιμος Παγώνης. Αυτόν διαδέχτηκε ο Προκόπιος Γεωργιάδης, μετέπειτα μητροπολίτης Αθηνών. Μετά απ' αυτόν ο ιεροκήρυκας Στέφανος Αργυριάδης ο οποίος κατηγορήθηκε «επί σιμωνία» από τους Μεσσηνιώτες. Τότε, ο Αργυριάδης αφόρισε όλη την πόλη και παραιτήθηκε. Τον διαδέχθηκε ο Πανάρετος Κωνσταντινίδης (συγγενής του Ιωσήφ Ανδρούση) επί των ημερών του οποίου η Επισκοπή μεταφέρθηκε στην Καλαμάτα. Στην «προφορική» του παράδοση ο λαός, λόγω της αμάθειάς του, εσφαλμένα απέδωσε τον αφορισμό της πόλης στον Ιωσήφ.

Γύρω στα 1865 δολοφονήθηκε στη Μεσσήνη -πιθανώς από Μανιάτες- ο Ολλανδός βιομήχανος Ζέγκερης, ο οποίος είχε ιδρύσει στα 1850 μεγάλη μεταξοβιομηχανία στο σημείο που είναι ακριβώς απέναντι από το παγοποιείο.[11]

Γύρω στα 1896 υπηρετούσε στη Μεσσήνη[12] και ο διαβόητος συνταγματάρχης του ιππικού Δημήτριος Μπαϊρακτάρης, ο μετέπειτα διοικητής της αστυνομίας στην Αθήνα που κυνήγησε αλύπητα τους μάγκες στις τότε κακόφημες συνοικίες της Αθήνας (Πλάκα, Ψυρρή κ.λ.π.).

Το 1962 ανακαλύφθηκε στη Μεσσήνη πλήθος αρχαίων ευρημάτων[13].

Σήμερα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα τελευταία χρόνια η Μεσσήνη δείχνει να ανθίσταται στην πληθυσμιακή συρρίκνωση και παρουσιάζει σοβαρές προοπτικές ανάπτυξης εφ’ όσον ευοδωθούν ορισμένα στρατηγικής σημασίας έργα-«κλειδιά» . Πρόκειται για την υλοποίηση του σχεδίου πόλης στη Μπούκα, την κατασκευή του περιμετρικού δακτυλίου του Νομού, στο τμήμα Καλαμάτα - Μπούκα - Ριζόμυλος και τεσσάρων καθέτων αξόνων που θα καταστήσουν την ενδοχώρα της Μεσσήνης παράλια περιοχή. Ο Δήμος εξαγγέλλει σχεδιασμό για φυσιολατρική επισκεψιμότητα των οχθών του ποταμού Παμίσου (ποδηλατόδρομος) γέφυρα ποδηλάτων και πεζών στον Άγιο Νικόλαο που θα συνδέει Μεσσήνη με Καλαμάτα στις εκβολές του Παμίσου και ανάπλαση του έλους κουλτουκιού όπου θα είναι πλωτό συνδεδεμένο με τον Πάμισο και ύφορμο πλοιαρίων, όπου θα μπαίνουν είτε από εκβολές Παμίσου, είτε εκβολές Κουλτουκιού.Επίσης, από τον Ιανουάριο του 2019, έχει υπογραφεί η σύμβαση παραχώρησης έκτασης (ΣΔΙΤ) της "ΓΑΙΑ-ΟΣΕ" για κατασκευή κλειστού γυμναστηρίου και κολυμβητηρίου, συνολικής έκτασης 6 στρεμμάτων στην περιοχή του σιδηροδρομικού σταθμού.

Αξιοθέατα-έθιμα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα αξιοσημείωτα της σύγχρονης Μεσσήνης περιλαμβάνεται το Πάρκο της, τα συντριβάνια που χορεύουν με τη μουσική και η παραλία της Μεσσήνης Μπούκα, που έχει βραβευτεί με Γαλάζια Σημαία. Οι υπηρεσίες στους λουόμενους, όπως αθλητικές εγκαταστάσεις (γήπεδο ποδοσφαίρου, γήπεδα καλαθοσφαίρισης, παράλιας πετοσφαίρισης και αντισφαίρισης), νερό, μαρίνα και καθαρισμός της άμμου, παρέχονται δωρεάν από το Δήμο Μεσσήνης.

Περίφημο είναι και το Μεσσηνιακό καρναβάλι, με τις φωτιές το βράδυ της Κυριακής των Απόκρεω, το κρέμασμα της «γριάς Συκούς» το πρωί της Καθαροδευτέρας, το σατυρικό λόγο του καρνάβαλου το απόγευμα με την παρέλαση των αρμάτων και των καρναβαλιστών που δίνουν ένα μοναδικό τόνο, έχοντας κάνει πολύ γνωστό το καρναβάλι της Μεσσήνης. Τη Δευτέρα του Πάσχα γίνεται "σαϊτοπόλεμος" και στις 20 Σεπτεμβρίου διοργανώνεται το Μεσσηνιώτικο πανηγύρι, που διαρκεί 9 μέρες. Το πανηγύρι συνδυάζεται με την κάθοδο της Θαυματουργής εικόνας της Παναγίας από το καθολικό της Μονής του Βουλκάνου (Ιθώμη), που βρίσκεται κτισμένο παρά την Αρχαία Μεσσήνη. Η λιτανεία της εικόνας γίνεται επί 20 χιλιόμετρα καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας, ενώ εγκαθίσταται στο μετόχι της μονής, το ναό της Ζωοδόχου Πηγής, που αποτελεί προσκύνημα για χιλιάδες ανθρώπων που συρρέουν από πολλά μέρη της Ελλάδας (βλ. αναλυτικά "Το πανηγύρι της Μεσσήνης").

Στις αρχές Αυγούστου 2013 λειτούργησε ξανά το Θέατρο της Μεσσήνης, το οποίο αποκάλυψε ο αρχαιολόγος Πέτρος Θέμελης.[14]/08/2013_512645

Το πανηγύρι της Μεσσήνης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον 17ο αιώνα, φοβερή πανούκλα «θέριζε» τους κατοίκους της Μεσσήνης και της ευρύτερης περιοχής. Σύμφωνα με την παράδοση, το 1755 οι μοναχοί άκουσαν το αίτημα του λαού και η Αγία Εικόνα της Παναγίας της Bουλκανιώτισσας (ή οδηγήτριας), λιτάνευσε για πρώτη φορά. Από όποια περιοχή περνούσε, οι κάτοικοι λυτρώνονταν από την θανατηφόρο επιδημία.[15][16][17][18][19][20][21]

Σε ανάμνηση αυτού του θαύματος κάθε 20η Σεπτεμβρίου η εικόνα κατεβαίνει στη Μεσσήνη από την Ιερά Μονή του Βουλκάνου και εγκαθίσταται στον Ι.Ν. Ζωοδόχου Πηγής για εννέα ημέρες. Κατά τη διάρκεια της παραμονής της Εικόνας στη Μεσσήνη παρατηρείται μεγάλη προσέλευση πιστών για να προσκυνήσουν την εικόνα της Παναγίας. Παράλληλα στους γύρω δρόμους από τον Ιερό Ναό πραγματοποιείται λαμπρή εμποροπανήγυρις (επισήμως ιδρύθηκε το 1839) όπου οι επισκέπτες πραγματοποιούν τις αγορές του στο μεγαλύτερο πανηγύρι στο νομό Μεσσηνίας.

Οι επισκέπτες δεν χάνουν την ευκαιρία να γευθούν παραδοσιακή γουρνοπούλα, αλλά και σουβλάκια, στον χώρο του πανηγυριού, αλλά και στην κεντρική πλατεία της πόλης.

Κατά την κάθοδο της Εικόνας της Παναγιάς Βουλκανιώτισσας πραγματοποιείται λιτανεία στους κεντρικούς δρόμους της Μεσσήνης, οι οποίοι είναι στρωμένοι με βασιλικό, μυρτιές και ροδοπέταλα. Χιλιάδες άνθρωποι οδοιπορούν συνοδεύοντας την Εικόνα, σε μία διαδρομή 20 χιλιομέτρων κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Αρχικά, οι Μοναχοί κατέβαζαν την Εικόνα στα εννιάμερα της Παναγιάς (23 Αυγούστου). Αργότερα, όμως, καθορίστηκε να κατεβαίνει στα σαρανταήμερά της, ήτοι στις 20 Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο.

Το πανηγύρι της Μεσσήνης είναι από τα ελάχιστα στην Ελλάδα που διαρκούν τόσες πολλές ημέρες και συμπεριλαμβάνουν και το εμπόριο!

Λίγα λόγια για την Παναγία τη Βουλκανιώτισσα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Εικόνα απεικονίζει την Παναγία να κρατάει τον Ιησού παιδί και φέρει την επιγραφή «Η οδηγήτρια η επονομαζόμενη τω όρει Βουλκάνω».

Εικάζεται ότι βρέθηκε κρεμασμένη σ’ ένα πουρνάρι, μαζί με ένα αναμμένο καντήλι. Μια άλλη θεωρεία αναφέρει πως κτήτοράς της ήταν ο αυτοκράτορας Ανδρόνικος Β’ ο Παλαιολόγος, ενώ -λέγεται- ότι είναι έργο του Ευαγγελιστή Λουκά.

  • Η επέκταση του λήμματος για την πόλη της Μεσσήνης, με εκτενέστερη αναφορά στο πανηγύρι της, πραγματοποιήθηκε μετά από ερευνητική εργασία των μαθητών της Στ' Τάξης των 1ου και 2ου Δημοτικών Σχολείων Μεσσήνης το σχολικό έτος 2022-23.

Πληθυσμιακή εξέλιξη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Απογραφές πληθυσμού
Μεσσήνη
Έτος 1844 1851 1879 1889 1896 1907 1920 1928 1940 1951 1961 1971
Κάτοικοι 3.986[22] 3.222[23] 5.853[24] 6.325[25] 6.175[26] 6.039[27] 5.479[28] 6.725[29] 7.323[30] 7.722[31] 8.249[32] 6.625[33]
Έτος 1981 1991 2001 2011 2021
Κάτοικοι 6.565[34] 6.453[35] 6.857[36] 6.065[37] 5.958[38]

Προσωπικότητες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προσωπικότητες από τη Μεσσήνη:

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. Τσερπές Μ. Θεόδωρος: «Ιστορία της πόλεως Μεσσήνης» Γ΄έκδοση ηλεκτρονική-διαδικτυακή (επιμέλεια Γ΄έκδοσης Γιάννης Π. Πλατάρος)
  2. Πλατάρος Π. Ιωάννης «77 συν μία Προτάσεις για την Μεσσήνη» , Μεσσήνη 1995
  3. «Η Επαρχία Μεσσήνης, εις τον αγώνα της εθνικής μας Παλιγγενεσίας». Αφιέρωμα εις τα 150 χρόνια (1821-1971) , Μεσσήνη Δεκέμβριος 1971
  4. Αναπλιώτη Γιάννη «Τουριστικός οδηγός Μεσσηνίας», έκδοσις Νομαρχίας Μεσσηνίας, περιοδικού «Αριστομένης» Καλαμάτα 1970
  5. Αναπλιώτη Γιάννη-Βαγιακάκου Δικαίου «Η Εν Ιθώμη Μονή του Βουλκάνου» Αθήναι 1965
  6. Πετρίδη Αθανασίου «Περί των Μεσαιωνικών εν Μεσσηνία Πόλεων, Ανδρούσης και Νησίου» , 1886-Παρνασσός
  7. Αδαμαντίου Ιωαννίδη Αδαμάντιος «Αναμνήσεις από την Μεσσηνίαν» Παρνασός Τόμ. 17, Αρ. 2 & Τόμ. 16, Αρ. 11 (1894)
  8. https://web.archive.org/web/20090325075424/http://www.emessinia.gr/
  9. Μονή Βουλκάνου, Εικόνα Παναγίας, Λιτανεία προς Μεσσήνη, Πανηγύρι Μεσσήνης, Ιστορία εθίμου γουρνοπούλας 2008
  10. Εργασία Μαθητών Στ’, 1ου και 2ου Δημοτικών Σχολείων Μεσσήνης για το πανηγύρι της πόλης. Σχολικό έτος 2022-2023.

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Η αρχική έκδοση αυτού του άρθρου προήλθε από κείμενο του κ. Γιάννη Π. Πλατάρου που δημοσιεύτηκε στην Βικιπαίδεια μετά από άδεια.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 dlib.statistics.gr/Book/GRESYE_02_0101_00098%20.pdf.
  2. ↑ (βλέπε δημοσίευμα εφημερίδας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» Καλαμάτας 16/4/2007)[νεκρός σύνδεσμος]
  3. ↑ Περί "Νησίου" : Ετυμολογικά και άλλα Άρθρο του κ. Δημ.Ε.Σπανού στην "ΜΕΣΣΗΝΗ" φύλλο Μαΐου-Ιουνίου 1999 Αρθ.Φ.29
  4. ↑ Περιοχή Οικογένειες Πληθυσμός Νixi 90 274 Parochia del Sachelario 39 141 Nixi Limocori 65 265 Nixi [ Nissi ] 194 680
  5. ↑ Εκ του χειρογράφου και ανέκδοτου βιβλίου του Κωνσταντίνου Ιωάννου Φλέσσα, "Η Ιστορία του Ελληνικού ¨Εθνους", Σελίς 20
  6. ↑ Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Τόμος ΙΑ, Εκδοτική Αθηνών, 1972, σελ. 75
  7. ↑ Για το ότι ο Σκυλογιάννης δεν πιάστηκε στο Μελίπυργο, όπως αναφέρει η εναλλακτική εκδοχή, βλ. και Ι. Σφηκόπουλος, Τα μεσαιωνικά κάστρα του Μορηά, Αθήναι, 1968, 1987 (β' έκδοση), σελ. 353
  8. ↑ Θεόδωρο Μιχαήλ Τσερπές «Ιστορία της Πόλεως Μεσσήνης» Β΄έκδοση σελ.51
  9. ↑ Θεόδωρος Μιχαήλ Τσερπές «Ιστορία της Πόλεως Μεσσήνης Β΄έκδοση σ. 66-67
  10. ↑ Θ.Μ.Τσερπές «Ιστορία της πόλεως Μεσσήνης» Β' έκδοση σ.68
  11. ↑ Θεόδωρος Μιχαήλ Τσερπές «Ιστορία της Πόλεως Μεσσσήνης» Β΄έκδοση σ.75
  12. ↑ Θεόδωρος Μιχαήλ Τσερπές «Ιστορία της Πόλεως Μεσσσήνης» Β΄έκδοση σ.80-81
  13. ↑ Πλήθος αρχαίων σε όλη τη χώρα, Ιστορικό Λεύκωμα 1962, σελ. 149, Καθημερινή (1997)
  14. ↑ Θέατρο Μεσσήνης: Επαναλειτούργησε μετά από πολλούς αιώνες[νεκρός σύνδεσμος], kathimerini.gr, 5-8-2013.
  15. ↑ [iEllada.gr «iEllada.gr»] Check |url= value (βοήθεια). 
  16. ↑ [poimin.gr «poimin.gr»] Check |url= value (βοήθεια). 
  17. ↑ [plataros.blogspot.gr «plataros.blogspot.gr»] Check |url= value (βοήθεια). 
  18. ↑ [messinia24.gr «messinia24.gr»] Check |url= value (βοήθεια). 
  19. ↑ [orthodoxia online «orthodoxia online»] Check |url= value (βοήθεια). 
  20. ↑ [eleftheriaonline.gr Εφημερίδα Ελευθερία]. eleftheriaonline.gr. 
  21. ↑ Εφημερίδα "Μεσσηνιακός Λόγος". 
  22. ↑ «ΠΙΝΑΞ ΧΩΡΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΕΡΙΕΧΩΝ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΑΣ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΛΗΘΥΣΜΟΝ ΤΩΝ ΔΗΜΩΝ,ΠΟΛΕΩΝ ΚΩΜΟΠΟΛΕΩΝ ΚΑΙ ΧΩΡΙΩΝ, ΕΡΑΝΙΣΘΕΙΣ ΕΚ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΕΠΙΣΗΜΩΝ ΕΓΓΡΑΦΩΝ ΤΗΣ Β.ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΕΚΔΟΘΕΙΣ ΥΠΟ Ι.Δ.ΣΤΑΜΑΤΑΚΗ, ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΕΚ ΤΟΥ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΥ Γ. ΒΛΑΣΣΑΡΙΔΟΥ, 1846 (σελ. 48)». 
  23. ↑ «ΙΑΚΩΒΟΣ Ρ. ΡΑΓΚΑΒΗΣ - ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ (ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ, 1853, ΤΟΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ, σελ. 569)». 
  24. ↑ «ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ - ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ 1879 (σελ. 192 από 226)» (PDF). 
  25. ↑ «ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ - ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ - ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΤΗΣ 15-16 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1889 (σελ. 105 από 191)» (PDF). 
  26. ↑ «ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΟΓΡΑΦΗΣ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ 5-6 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1896 (σελ. 92 από 163)» (PDF). 
  27. ↑ «ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΑΠΟΓΡΑΦΗΣ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ 27 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1907 (σελ. 395 από 523)» (PDF). 
  28. ↑ «ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΓΡΑΦΗΝ ΤΗΣ 19 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1920 (σελ. 251 από 486)» (PDF). 
  29. ↑ «ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΓΡΑΦΗΝ ΤΗΣ 15-16 ΜΑΪΟΥ 1928 (σελ. 288 από 410)» (PDF). 
  30. ↑ «ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΓΡΑΦΗΝ ΤΗΣ 16 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 (σελ. 323 από 450)» (PDF). 
  31. ↑ «ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΓΡΑΦΗΝ ΤΗΣ 7ΗΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1951 (σελ. 145 από 196)» (PDF). 
  32. ↑ «ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΓΡΑΦΗΝ ΤΗΣ 19ΗΣ ΜΑΡΤΙΟΥ 1961 (σελ. 140 από 186)» (PDF). 
  33. ↑ «ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΓΡΑΦΗΝ ΤΗΣ 14ης ΜΑΡΤΙΟΥ 1971 (σελ. 136 από 181)» (PDF). 
  34. ↑ «ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΤΗΣ 5 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1981 (σελ. 149 από 196)» (PDF). 
  35. ↑ «ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΤΗΣ 17ΗΣ ΜΑΡΤΙΟΥ 1991 (σελ. 181 από 244)» (PDF). 
  36. ↑ «ΕΘΝΙΚΗ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ - ΑΘΗΝΑ 2004 - ΜΟΝΙΜΟΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΤΗΣ 18ης ΜΑΡΤΙΟΥ 2001 (σελ. 184 από 240)» (PDF). 
  37. ↑ «ΑΠΟΓΡΑΦΗ 2011 - ΜΟΝΙΜΟΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ (ΦΕΚ 3465Β - 28/12/2012, σελ. 295 από 408)» (PDF). 
  38. ↑ «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΑΡΧΗ - ΘΕΜΑ: ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΟΓΡΑΦΗΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ-ΚΑΤΟΙΚΙΩΝ ΕΤΟΥΣ 2021 ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΤΟ ΜΟΝΙΜΟ ΠΛΗΘΥΣΜΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ. (σελ. 118 από 155)». 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μεσσήνη&oldid=10733044"