Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μπέρτα της Ολλανδίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Μπέρθα της Ολλανδίας)
Μπέρτα της Ολλανδίας
Η Μπέρτα της Ολλανδίας
Βασιλική σύζυγος των Φράγκων
Περίοδος1072-1092
Γέννηση~1058
Θάνατος1093
ΣύζυγοςΦίλιππος Α΄ της Γαλλίας
ΕπίγονοιΚωνσταντία της Γαλλίας
Λουδοβίκος ΣΤ' της Γαλλίας
ΟίκοςΟίκος των Καπετιδών
ΠατέραςΦλόρις Α΄ της Ολλανδίας
ΜητέραΓερτρούδη της Σαξονίας
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )
Ο γάμος της Μπέρτας με τον Γάλλο βασιλιά Φιλίππο Α΄ - μικρογραφία 14ου αιώνα.
Ο βασιλιά Φιλίππoς Α΄ παντρεύεται την Βερτράδα, ο κόμης Φούλκων Δ΄ του Ανζού διαμαρτύρεται ενώ η Μπερθα κλείστηκε σε ένα κάστρο - μικρογραφία 14ου αιώνα.

Η Μπέρτα της Ολλανδίας ή Μπέρτα της Φριζίας (Bertha van Holland, 1058 - 30 Ιουλίου 1093), βασίλισσα των Φράγκων (1072 - 1092) ως πρώτη σύζυγος του βασιλιά των Φράγκων Φιλίππου Α΄ ήταν κόρη του Φλόρις Α΄ κόμη της Ολλανδίας και της Γερτρούδης της Σαξονίας.[1] Παντρεύτηκε τον βασιλιά των Φράγκων Φίλιππο Α΄ (1072), ο γάμος ήταν αποτέλεσμα διαπραγματεύσεων ανάμεσα στον ίδιο τον Φράγκο βασιλιά και τον θετό της πατέρα Ροβέρτο της Φλάνδρας. Μετά από 9 χρόνια στειρότητας απέκτησαν 3 παιδιά ανάμεσα στα οποία και τον διάδοχο Λουδοβίκο τον παχύ. Το 1092 ο σύζυγος της λόγω κεραυνοβόλου έρωτα με την Βερτράδη του Μόνφορ τέταρτη σύζυγο του Φούλκωνος Δ΄ του Ανζού αποφάσισε να χωρίσει την Μπέρτα για να την παντρευτεί. Ο γάμος ήταν μεγάλο σκάνδαλο επειδή και οι δυο χώρισαν τους προηγούμενους συζύγους τους και έφερε την σφοδρή αντίδραση της εκκλησίας, η Μπέρτα πέθανε τον επόμενο χρόνο.

Γάμος της Μπέρτας με τον βασιλιά των Φράγκων Φίλιππο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μπέρτα αναφέρεται πολλές φορές και ως Ματθίλδη, καταγόταν και από τους δυο γονείς της από υψηλές οικογένειες, είχε 6 αδέλφια. Ο πατέρας της βασιλιάς της Φριζίας δολοφονήθηκε (1061),[2] και η μητέρα της δυο χρόνια αργότερα παντρεύτηκε δεύτερη φορά τον Ροβέρτο Α' της Φλάνδρας. (1063) [3] Ο Ροβέρτος ορίστηκε κηδεμόνας για την Μπέρτα και για τα 6 αδέλφια της. Ο θετός της πατέρας βρέθηκε σε πόλεμο με τον Φράγκο βασιλιά Φίλιππο Α΄ για την διαδοχή της Φλάνδρας (1070), σε δυο χρόνια οι δυο ηγεμόνες έκλεισαν ειρήνη. Ο Ροβέρτος της Φλάνδρας πρόσφερε στον Φράγκο βασιλιά το χέρι της θετής του κόρης Μπέρτα που είχε φτάσει σε ηλικία γάμου, ο Φίλιππος δέχτηκε και ο γάμος έγινε μέσα στο 1072.[3]

Βασίλισσα της Γαλλίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μπέρτα παρά την υψηλή τάξη στην οποία ανήκαν οι γονείς της δεν είχε το κατάλληλο κύρος για να παντρευτεί έναν Φράγκο βασιλιά, ο Φίλιππος το δέχτηκε επειδή δυσκολευόταν έντονα εκείνη την εποχή να βρει νύφη από τις τάξεις του λόγω αποκλεισμού της εκκλησίας.[4] Η Μπέρτα διέμενε στα βασιλικά κτήματα του συζύγου της γύρω από το Παρίσι και την Ορλεάνη. Λίγες πληροφορίες είναι γνωστές σχετικά με την Μπέρτα σαν βασίλισσα των Φράγκων, καταγράφηκε το γεγονός ότι χρησιμοποίησε την βασιλική της δύναμη για να εξορίσει τον ηγούμενο Γεράρδο του Αγίου Γεράρδου για να επαναφέρει ξανά τον προηγούμενο ηγούμενο Πόντιο που είχε εκδιωχθεί λόγω κακοδιαχείρησης. Ο Άγιος Αρνούλφος του Σουασόν την προειδοποίησε οι η πράξη της αυτή θα προκαλέσει την οργή του Θεού αλλά η Μπέρτα αρνήθηκε να τον ακούσει και τον οδήγησε στην εξορία, εκεί πέθανε ως ερημίτης (1087).

Η Μπέρτα για 6 χρόνια δεν μπορούσε να συλλάβει παιδί, αυτό ανησύχησε τον βασιλιά Φίλιππο που αναζητούσε έντονα τον διάδοχο.[5] Η κατάσταση αντιστράφηκε στην συνέχεια όταν η Μπέρτα γέννησε τρία παιδιά : μια κόρη την Κωνσταντία (1078) και δυο γιους τον διάδοχο Λουδοβίκο (1081) και τον Ερρίκο (1083) που πέθανε σε βρεφική ηλικία.[5] Το ζευγάρι στην συνέχεια έστειλε ευχαριστίες στον ερημίτη Άγιο Αρνούλφο του Σουασόν τον οποίο η ίδια η βασίλισσα Μπέρτα είχε εξορίσει, ο ίδιος όμως τους προειδοποίησε ότι η Μπέρτα θα γεννήσει σύντομα τον διάδοχο και θα του πάρει το όνομα Λουδοβίκος με προέλευση από την δυναστεία των Καρολιδών.

Διαζύγιο της Μπέρτας από τον Φίλιππο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την γέννηση των τριών παιδιών ο γάμος φαίνεται ότι δεν είχε άλλα στηρίγματα, ο βασιλιάς Φίλιππος έψαχνε αφορμή να την χωρίσει με την δικαιολογία ότι ήταν αρκετά παχιά παρά το ότι είχε γίνει και ο ίδιος ήταν τόσο παχύσαρκος που δεν μπορούσε να οδηγήσει ούτε ένα άλογο. Το 1192 ο Φίλιππος Α΄ ανακοίνωσε την απόφαση του να χωρίσει την Μπέρτα την "θετή κόρη του Ροβέρτου της Φριζίας" όπως την είχε ο ίδιος περιγράψει για να παντρευτεί την Βερτράδα του Μόνφορ σύζυγο του κόμητος του Ανζού Φούλκωνος Δ΄. Η Μπέρτα πέθανε πολύ σύντομα στις 15 Οκτωβρίου 1094,[4], αυτό επέτρεψε στον Φίλιππο να προχωρήσει εύκολα στον δεύτερο γάμο του παρά το ότι ο σύζυγος της Βερτράδης Φούλκων Δ΄ του Ανζού ζούσε.

Με τον σύζυγο της Φίλιππο Α΄ των Φράγκων απέκτησαν:

  1. William (of Malmesbury), Gesta Regum Anglorum: The History of the English Kings: General introduction and commentary, Volume 2, Roger Aubrey Baskerville Mynors, Rodney M. Thomson and Michael Winterbottom, (Oxford University Press, 1999), 244.
  2. van Bussel, Marion (2012). "Bertha van Holland (ca. 1055–1094)". Digitaal Vrouwenlexicon van Nederland. Retrieved 8 February 2013.
  3. 3,0 3,1 Bradbury, Jim (2007). The Capetians: The History of a Dynasty. Continuum International Publishing Group.
  4. 4,0 4,1 Nieuwenhuijsen, Kees (2016). Strijd om West-Frisia. De ontstaansgeschiedenis van het graafschap Holland: 900-1100. Omniboek, Utrecht, p. 221.
  5. 5,0 5,1 Luscombe, David; Riley-Smith, Jonathan (2004). The New Cambridge Medieval History: Volume 4, c.1024-c.1198.
  6. Richard Huscroft, Tales from the Long Twelfth Century: The Rise and Fall of the Angevin Empire, (Yale University Press, 2016), xi.
  • Women, Power, and Violence in Orderic Vitalis's "Historia Ecclesiastica", Jean Blacker, Violence Against Women in Medieval Texts, ed. Anna Roberts, (University Press of Florida, 1998)
  • Luscombe, David; Riley-Smith, Jonathan (2004). The New Cambridge Medieval History: Volume 4, c.1024-c.1198.
  • Nieuwenhuijsen, Kees (2016). Strijd om West-Frisia. De ontstaansgeschiedenis van het graafschap Holland: 900-1100. Omniboek, Utrecht
  • William (of Malmesbury), Gesta Regum Anglorum: The History of the English Kings: General introduction and commentary, Volume 2, Roger Aubrey Baskerville Mynors, Rodney M. Thomson and Michael Winterbottom, (Oxford University Press, 1999)