Ριχάρδις της Σουαβίας
| Ριχάρδις της Σουαβίας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Richarde (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 840 (περίπου) Αλσατία |
| Θάνατος | 894[1] Andlau[2] |
| Τόπος ταφής | Βασιλική του Σαιν-Ρεμί |
| Eορτασμός αγίου | 18 Σεπτεμβρίου |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[3] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Κάρολος ο Παχύς (862–888)[4] |
| Γονείς | Erchanger[2] |
| Οικογένεια | Ahalolfings[2] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ηγουμένη |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Ριχάρδις της Σουαβίας ή Αγία Ριχάρδις, (Γαλλική γλώσσα : Richarde de Souabe, Αλσατία, περί το 840 - 18 Σεπτεμβρίου 895) μέλος του Οίκου των Αχαλολφίνγκερ ήταν κόρη του κόμη του Νόρντγκαου, με τον γάμο της έγινε βασίλισσα των Φράγκων & των Λομβαρδών, της Ανατολικής Φραγκίας & Ακουιτανίας και της Δυτικής Φραγκίας & Αλαμανίας. Παντρεύτηκε τον αυτοκράτορα Κάρολο τον Παχύ από την Δυναστεία των Καρολιδών (862), ο γάμος παρέμεινε άτεκνος.[5] Η στέψη της έγινε στην Ρώμη από τον πάπα Ιωάννη Η΄ (881). Η Ριχάρδις έμεινε γνωστή για την ευσέβεια της, ήταν η πρώτη ηγουμένη του Αντλό.
Μετά το διαζύγιο της έγινε πρότυπο χριστιανικής λατρείας και δίκαιης διακυβέρνησης, το 1049 αναγνωρίστηκε ως Αγία. Την εποχή της βασιλείας του Καρόλου του Φαλακρού παρατηρήθηκαν εμφύλιες συγκρούσεις και επιδρομές των Βίκινγκ. Οι επιδρομείς δεν μπόρεσαν να λεηλατήσουν την ακτογραμμή, κατέστρεψαν πόλεις και χωριά κατά μήκος των ποταμών. Οι Καρολίδες στάθηκαν σε γενικές γραμμές ανίκανοι να τους αντιμετωπίσουν. Ο Κάρολος ο Παχύς φαίνεται ότι έπαθε κρίση τρέλας (887), η Ριχαρδίς προσπάθησε να κυβερνήσει η ίδια στο πλευρό του συζύγου της χωρίς να τα καταφέρει. Ο παρανοϊκός Κάρολος την κατηγόρησε για μοιχεία με τον καγκελάριο του Λιούτβαρντ και ζήτησε διαζύγιο, δικάστηκε με φωτιά και αποδείχτηκε η αθωότητα της. Μετά το περιστατικό η Ριχαρδίς αποσύρθηκε στο "Αβαείο του Αντλό" που είχε ιδρύσει η ίδια στα πατρικά της εδάφη (880) και ήταν ηγουμένη η ανεψιά της. Παρέμεινε στο μοναστήρι μέχρι τον θάνατο της (18 Σεπτεμβρίου 895) και τάφηκε εκεί.
Θρύλοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά τον θάνατο της περιγράφονται πολλοί θρύλοι για την Ριχάρδις, σύμφωνα με τον πιο γνωστό παρά το γεγονός ότι ήταν υπόδειγμα ηθικής ο σύζυγος της την κατηγορούσε μία δεκαετία για ανηθικότητα. Ο Κάρολος την υπέβαλε στην δοκιμασία της φωτιάς, παρά το ότι προχωρούσε ξυπόλητη και φορούσε μια ρόμπα αλειμμένη με κερί δεν την άγγιζε η φωτιά. Η Ριχαρδίς έντονα δυσαρεστημένη με την συμπεριφορά του Καρόλου εγκατέλειψε τα αυτοκρατορικά ανάκτορα και δραπέτευσε στο δάσος. Ένας άγγελος σε όραμα της ζήτησε να ακολουθήσει μια αρκούδα και να οικοδομήσει ένα μοναστήρι εκεί που θα σταματήσει η αρκούδα, η αρκούδα σταμάτησε στις όχθες ενός ποταμού και άρχισε να σκάβει, εκεί ίδρυσε το "Αβαείο του Αντλό". Ένας εναλλακτικός μύθος αναφέρει ότι στο δάσος είδε μια γυναίκα να κλαίει το νεκρό παιδί της, η Ριχαρδίς το πήρε στα χέρια της και αναστήθηκε, από τότε η γυναίκα την λάτρευε σαν Αγία σε όλη της την ζωή. [6]
Το Αβαείο ιδρύθηκε ωστόσο περίπου δέκα χρόνια μετά το διαζύγιο της με τον Κάρολο τον Παχύ, η θέση δεν σχετίζεται με την αρκούδα. Οι μοναχές του αβαείου διατήρησαν ωστόσο τον μύθο, έφεραν μέσα σε αυτό μια ζωντανή αρκούδα και επέτρεψαν στις υπόλοιπες να περνάνε ελεύθερα, την εικόνα της Αγίας συνόδευε πάντοτε μία αρκούδα. Η Ριχαρδίς αγιοποιήθηκε τον Νοέμβριο του 1049 από τον πάπα Λέων Θ΄, τα οστά της μεταφέρθηκαν σε έναν εντυπωσιακό νέο τάφο που χρονολογείται από το 1350. Θεωρείται η πολιούχος του Αντλό και η προστάτης του από φωτιές, στις εικονογραφίες παριστάνεται σαν αυτοκράτειρα, σαν μοναχή και την δοκιμασία της από φωτιά.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Dictionary of Women Worldwide» (Αγγλικά) Gale, Yorkin Publications. Ντιτρόιτ. 2006. ISBN-13 978-0-7876-7585-1.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 298-298. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2020.
- ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 297-299. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ Η Ριχαρδίς και ο Κάρολος καταγράφονται μαζί σε ένα διάταγμα (887) που σχετίζεται με τον όρκο που πήρε για την αθωότητα της, ακολούθησε το διαζύγιο
- ↑ http://catholicsaints.info/saintr46.htm[νεκρός σύνδεσμος]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ekkart Sauser (2000). "Richardis (Richarde, Richgarda, Richkart): hl. Kaiserin". In Bautz, Traugott (ed.).
- Wilhelm Wiegand (1889), "Richgard", Allgemeine Deutsche Biographie (ADB) (in German), 28, Leipzig: Duncker & Humblot,
|