Λευκή της Βουργουνδίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λευκή της Βουργουνδίας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Blanche de Bourgogne (Γαλλικά)
Γέννηση1296 (περίπου)
Θάνατος29  Απριλίου 1326
Τόπος ταφήςΑββαείο του Μωμπουισόν
ΘρησκείαΚαθολικισμός
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΚάρολος Δ΄ της Γαλλίας (1308–1322)[1]
ΓονείςΌθων Δ΄ της Βουργουνδίας και Μαώ του Αρτουά
ΑδέλφιαΡοβέρτος της Βουργουνδίας
Ιωάννα Β΄ της Βουργουνδίας
ΟικογένειαΟίκος της Ιβρέας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαβασιλική σύζυγος της Γαλλίας (Ιανουάριος 1322 – Μαΐου 1322)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Λευκή της Βουργουνδίας (Γαλ.: Blanche de Bourgogne, 1296 - 29 Απριλίου 1326) βασίλισσα της Γαλλίας (1322) μέσω του γάμου της με τον Κάρολο Δ΄ της Γαλλίας ήταν κόρη του Όθωνος Δ΄, κόμητος της Βουργουνδίας και της Μαώ του Αρτουά. Πραγματοποίησε έναν καταστροφικό γάμο χάρη στις φιλοδοξίες της μητέρας της. Οκτώ χρόνια πριν ανέβει στον θρόνο της Γαλλίας κατηγορήθηκε από την κουνιάδα της Ισαβέλλα της Γαλλίας (1295-1358) για μοιχεία με έναν Νορμανδό ευγενή μαζί με την συνυφάδα της Μαργαρίτα της Βουργουνδίας (π. 1290-1315) ενώ η άλλη συνυφάδα της Ιωάννα Β΄, κόμισσα της Βουργουνδίας αθωώθηκε. Η Λευκή φυλακίστηκε την εποχή που έγινε βασίλισσα βρισκόταν στην ακτή της Νορμανδίας, ο τόπος και ο χρόνος του θανάτου της είναι άγνωστος το βέβαιο είναι ότι είχε πεθάνει τον Απρίλιο του 1326 όταν πραγματοποιήθηκε ο τρίτος γάμος του συζύγου της.

Γάμος με τον δελφίνο Κάρολο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο πατέρας της πέθανε (1302) και τον διαδέχθηκε ο νεώτερος αδελφός της Ροβέρτος της Βουργουνδίας (1300-1317) σε ηλικία δυο ετών.[2] Η μεγαλύτερη αδελφή της Ιωάννα Β΄, κόμισσα της Βουργουνδίας ενώ προοριζόταν να παντρευτεί τον μεγαλύτερο γιο και διάδοχο του βασιλιά της Γαλλίας Φιλίππου του Ωραίου Λουδοβίκο τον Ισχυρογνώμων, ο Γάλλος βασιλιάς αποφάσισε να την παντρέψει τελικά με τον δεύτερο γιο του Φίλιππο τον Υψηλό στο Πουατιέ το 1307. Την ίδια χρονιά ο μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του βασιλιά Λουδοβίκος παντρεύτηκε την Μαργαρίτα της Βουργουνδίας (π. 1290-1315).[3] Οι κόμηδες του Αρτουά ανησύχησαν από το γεγονός και ξεκίνησαν τις διαπραγματεύσεις για τον γάμο της νεώτερης κόρης του Όθωνος Λευκής με τον κόμη του Λα Μαρς Κάρολο νεότερο γιο του βασιλιά Φιλίππου Δ΄. Οι διαπραγματεύσεις ολοκληρώθηκαν επιτυχώς στις 23 Σεπτεμβρίου 1307, αποφασίστηκε ο γάμος της 11χρονης Λευκής με τον δυο χρόνια μεγαλύτερο της Κάρολο.[4] Η γαμήλια τελετή πραγματοποιήθηκε στο κάστρο της Μαώ στο Εσντίν τον Ιανουάριο του 1308.[5] Αρχικά ο κόμης και η κόμισσα του Μαρς είχαν έναν μέτριο γάμο που δεν ήταν ούτε τόσο αταίριαστος όσο ο γάμος μεταξύ του βασιλιά και της βασίλισσας της Ναβάρρας, ούτε τόσο αρμονικός όσο αυτός μεταξύ του κόμη και της κόμισσας του Πουατιέ.[6]

Κατηγορία για μοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1313 η κουνιάδα της Ισαβέλλα της Γαλλίας (1295-1358) και ο σύζυγος της Εδουάρδος Β΄ της Αγγλίας επισκέφτηκαν τον πεθερό της Φίλιππο Δ΄ με στόχο την παραμονή για πολύ καιρό στην αυλή του. Η Ισαβέλλα έκανε δώρο στις νύφες της πρωτότυπα κεντημένα πορτοφόλια. Την ίδια χρονιά αργότερα η Ισαβέλλα και ο Εδουάρδος παρατήρησαν ότι τα πορτοφόλια που έκανε δώρο η Ισαβέλλα στις νύφες της βρίσκονταν στις τσέπες δυο Νορμανδών ευγενών των αδελφών Αουνάι, έβγαλαν με την παρατήρηση αυτή το συμπέρασμα των εξωσυζυγικών σχέσεων με τους δυο ευγενείς. Η Ισαβέλλα πήγε στην συνέχεια στον πατέρα της και κατήγγειλε το γεγονός.[7] Η Λευκή και η Μαργαρίτα κατηγορήθηκαν αρχικά για ανάρμοστη συμπεριφορά και στην συνέχεια για μοιχεία ενώ η αδελφή της Λευκής Μαργαρίτα η δεύτερη νύφη του βασιλιά κατηγορήθηκε ότι γνώριζε το γεγονός και το συγκάλυψε. Οι κατηγορίες εναντίον της Λευκής και της Μαργαρίτας αποδείχτηκαν αληθινές αν και μερικοί ιστορικοί του 14ου αιώνα αναφέρουν ότι ο πεθερός τους εσφαλμένα τις ενοχοποίησε.[8]

Η Λευκή στην φυλακή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο βασιλιάς Φίλιππος Δ΄ διέταξε να συλληφθούν οι νύφες του και οι ευγενείς.[9] Ύστερα από πολλά βασανιστήρια οι δυο Νορμανδοί ευγενείς ομολόγησαν ότι είχαν εξωσυζυγικές σχέσεις με τις νύφες του βασιλιά για τρια χρόνια, οι κόμισσα του Μαρς και η βασίλισσα της Ναβάρρας κρίθηκαν ένοχες για μοιχεία.[10] Οι δυο Νορμανδοί ευγενείς εκτελέστηκαν, οι δυο νύφες του βασιλιά αφού ξυρίστηκαν τα κεφάλια τους ρίχτηκαν στην φυλακή στον πύργο του Γκαγιάρντ. Το πρώτο της παιδί ο Φίλιππος γεννήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 1314 πριν η μητέρα του κατηγορηθεί για μοιχεία, η πατρότητα του δεν αμφισβητήθηκε. Το δεύτερο παιδί της η Ιωάννα γεννήθηκε την επόμενη χρονιά, οι απόψεις διίστανται πολλοί την θεωρούσαν σαν παιδί της Λευκής και του Καρόλου άλλοι την θεωρούσαν σαν προϊόν της μοιχείας με τον ευγενή.[11] Τα παιδιά της πέθαναν και τα δυο σε νηπιακή ηλικία ο Φίλιππος στις 24 Μαρτίου 1322 και η Ιωάννα στις 17 Μαΐου 1321.[12] Η Λευκή παρά την ντροπή βρισκόταν σε επαφή και μέσα από την φυλακή με την φιλόδοξη μητέρα της Μαώ και δεχόταν από αυτήν δώρα.[13]

Ο πεθερός της πέθανε τον επόμενο χρόνο τον διαδέχθηκε ο μεγαλύτερος γιος του Λουδοβίκος, την ίδια εποχή η φυλακισμένη σύζυγος του Μαργαρίτα πέθανε, πιθανότατα δολοφονήθηκε προκειμένου να μπορέσει ο βασιλιάς να πραγματοποιήσει τον δεύτερο γάμο του με την Κλημεντία του Ανζού. Ο Λουδοβίκος πέθανε πρόωρα (1316), τον διαδέχθηκε ο δεύτερος αδελφός του Φίλιππος ο Υψηλός μαζί με την μεγαλύτερη αδελφή της Ιωάννα. Η Λευκή ακούγεται ότι είχε καλύτερη μεταχείριση την εποχή που ήταν βασίλισσα η αδελφή της αλλά οι απόψεις γύρω από αυτό αμφισβητούνται, ακούγεται ότι η Ιωάννα είχε ρυθμίσει για την αδελφή της να περάσει την υπόλοιπη ζωή της σαν μοναχή.[14]

Διαζύγιο με τον Κάρολο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το διαζύγιο της Λευκής με τον Κάρολο

Όταν πέθανε ο Φίλιππος ο Υψηλός (3 Ιανουαρίου 1322) ο σύζυγος της Λευκής Κάρολος έγινε βασιλιάς αλλά αρνήθηκε να ελευθερώσει την σύζυγο του.[15] Ο Κάρολος έκανε αίτηση για διαζύγιο, η Λευκή συμφώνησε, ο γάμος τους ακυρώθηκε τελικά από τον πάπα Ιωάννη ΚΒ΄ στις 19 Μαΐου 1322 ο οποίος έδωσε και στους δυο την άδεια να ξαναπαντρευτούν.[16] Η κόμισσα του Αρτουά σύμφωνα με την απόφαση του διαζυγίου ήταν υποχρεωμένη να επιστρέψει την προίκα της.[17] Η Λευκή δεν ξαναπαντρεύτηκε, παρέμεινε στην φυλακή και πέθανε σαν μοναχή στο αβαείο του Μαουμπουίσσον. Η κατάσταση της υγείας της είχε χειροτερέψει πολύ από την εποχή που φυλακίστηκε λόγω της κακομεταχείρισης.[18] Ο χρόνος του θανάτου της είναι άγνωστος, σύμφωνα με ένα έγγραφο όταν παντρευόταν ο πρώην σύζυγος της την Ιωάννα του Εβρέ στις 5 Απριλίου 1326 η Λευκή είχε πεθάνει.[19]

Η Λευκή ήταν κεντρικός χαρακτήρας στο έργο του Γάλλου ιστορικού Ρωσικής καταγωγής Μωρίς Ντρυόν (1918 - 2009) Οι καταραμένοι βασιλείς.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ p10314.htm#i103131. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  2. ↑ Doss-Quinby, Eglal; Krueger, Roberta L.; Burns, E. Jane (2007). Cultural Performances in Medieval France: Essays in Honor of Nancy Freeman Regalado. DS Brewer.
  3. ↑ Wagner, John (2006). Encyclopedia of the Hundred Years War. Greenwood Press.
  4. ↑ Wei, Ian P. (2000). Medieval Futures: Attitudes to the Future in the Middle Ages. Boydell & Brewer.
  5. ↑ Doss-Quinby, Eglal; Krueger, Roberta L.; Burns, E. Jane (2007). Cultural Performances in Medieval France: Essays in Honor of Nancy Freeman Regalado. DS Brewer.
  6. ↑ Wei, Ian P. (2000). Medieval Futures: Attitudes to the Future in the Middle Ages. Boydell & Brewer.
  7. ↑ Weir, Alison (2012). Isabella: She-Wolf of France, Queen of England. Vintage Books.
  8. ↑ Weir, Alison (2012). Isabella: She-Wolf of France, Queen of England. Vintage Books.
  9. ↑ Weir, Alison (2012). Isabella: She-Wolf of France, Queen of England. Vintage Books.
  10. ↑ Bradbury, Jim (2007). The Capetians: The History of a Dynasty. Continuum International Publishing Group.
  11. ↑ Recueil des Historiens des Gaules et de la France vol. XX: Continuatio Chronici Guillelmi de Nangiaco, σσ. 609 και 613.
  12. ↑ Doss-Quinby, Eglal; Krueger, Roberta L.; Burns, E. Jane (2007). Cultural Performances in Medieval France: Essays in Honor of Nancy Freeman Regalado. DS Brewer.
  13. ↑ Allen Smith, Katherine; Wells, Sctt (2009). Negotiating Community and Difference in Medieval Europe: Gender, Power, Patronage, and the Authority of Religion in Latin Christendom. Brill.
  14. ↑ Brown, Elizabeth A. R. (1978). The Monarchy of Capetian France and Royal Ceremonial. Variorum.
  15. ↑ Williams, Marty; Echols, Anne (1992). An Annotated Index of Medieval Women. M. Wiener Pub.
  16. ↑ Doss-Quinby, Eglal; Krueger, Roberta L.; Burns, E. Jane (2007). Cultural Performances in Medieval France: Essays in Honor of Nancy Freeman Regalado. DS Brewer.
  17. ↑ Wei, Ian P. (2000). Medieval Futures: Attitudes to the Future in the Middle Ages. Boydell & Brewer.
  18. ↑ Weir, Alison (2012). Isabella: She-Wolf of France, Queen of England. Vintage Books.
  19. ↑ Allen Smith, Katherine; Wells, Sctt (2009). Negotiating Community and Difference in Medieval Europe: Gender, Power, Patronage, and the Authority of Religion in Latin Christendom. Brill.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Allen Smith, Katherine; Wells, Sctt (2009). Negotiating Community and Difference in Medieval Europe: Gender, Power, Patronage, and the Authority of Religion in Latin Christendom. Brill.
  • Bradbury, Jim (2007). The Capetians: The History of a Dynasty. Continuum International Publishing Group.
  • Broad, Jacqueline; Green, Karen (2010). Virtue, Liberty, and Toleration: Political Ideas of European Women, 1400-1800. Springer.
  • Brown, Elizabeth A. R. (1978). The Monarchy of Capetian France and Royal Ceremonial. Variorum.
  • Wagner, John (2006). Encyclopedia of the Hundred Years War.
  • Williams, Marty; Echols, Anne (1992). An Annotated Index of Medieval Women. M. Wiener Pub.
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λευκή_της_Βουργουνδίας&oldid=10405567"