Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κουβέιτ

Επεξεργασία συνδέσμων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 29°10′00″N 47°36′00″E / 29.1667°N 47.6°E / 29.1667; 47.6

Κράτος του Κουβέιτ
دولة الكويت

Σημαία
Εθνόσημο
Τοποθεσία της χώρας στον κόσμο
Η θέση του Κουβέιτ (σκούρο πράσινο)
και μεγαλύτερη πόληΠόλη του Κουβέιτ
29°22′N 47°58′E / 29.367°N 47.967°E / 29.367; 47.967 (Πόλη του Κουβέιτ)
Αραβικά
Συνταγματική Μοναρχία
Μισάλ Αλ-Αχμάντ
Αλ-Τζαμπρ Αλ-Σαμπάχ
Μοχάμαντ Σαμπάχ Αλ-Σαλέμ
Αλ-Σαμπάχ
Ανεξαρτησία
Από το Ην. Βασίλειο
Ισχύον Σύνταγμα
19 Ιουνίου 1961
11 Νοεμβρίου 1962
 • Σύνολο
 • % Νερό
 • Σύνορα
Ακτογραμμή
17.818 km2 (156η)
αμελητέο
462 km
499 km
Πληθυσμός
 • Εκτίμηση 2024 
 • Πυκνότητα 
4.913.271[1] (128η) 
275,7 κατ./km2 (52η) 
ΑΕΠ (ΙΑΔ)
 • Ολικό  (2016)
 • Κατά κεφαλή 
303,693 δισ. $[2]  
71.887 $[2]  
ΑΕΠ (ονομαστικό)
 • Ολικό  (2016)
 • Κατά κεφαλή 
109,859 δισ. $[2]  
26.004 $[2]  
ΔΑΑ (2021)Αύξηση 0,831[3] (50η) – πολύ υψηλός
ΝόμισμαΔηνάριο Κουβέιτ (KWD)
AST (UTC +3)
ISO 3166-1KW
Internet TLD.kw
Οδηγούν σταδεξιά
Κωδικός κλήσης+965

Το Κράτος του Κουβέιτ (αραβικά: دولة الكويت‎‎, dawlat al-Kuwayt) είναι μια μικρή συνταγματική μοναρχία στην ακτή του Περσικού κόλπου, που συνορεύει με τη Σαουδική Αραβία στον νότο και το Ιράκ στον βορρά. Το όνομα είναι υποκοριστικό μιας αραβικής λέξης που σημαίνει «το φρούριο που χτίζεται κοντά στο ύδωρ». Έχει έκταση 17.820 τ.χλμ. και πληθυσμό 4.913.271 κατοίκων[1] (128η στον κόσμο), σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση για το 2024. Η πρωτεύουσα της χώρας είναι η Πόλη του Κουβέιτ. Το Κουβέιτ έγινε ανεξάρτητο από το Ηνωμένο Βασίλειο στις 19 Ιουνίου του 1961. Εθνική εορτή είναι στις 25 Φεβρουαρίου.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το εμιράτο του Κουβέιτ βρισκόταν υπό βρετανική κηδεμονία ως το 1961. Στις 19 Ιουνίου του 1961 η Μεγάλη Βρετανία και το Κουβέιτ υπέγραψαν σύμφωνο «φιλίας και στενής συνεργασίας» με το οποίο τέθηκε τέρμα στο καθεστώς της βρετανικής κυριαρχίας που ίσχυε βάσει της συμφωνίας του 1899, διασφαλίστηκαν, όμως, τα βρετανικά συμφέροντα στην πλούσια, σε πετρέλαιο, μοναρχία του Κόλπου. Έξι ημέρες αργότερα ο πρωθυπουργός και ισχυρός άνδρας του Ιράκ, στρατηγός Κασέμ, σε επίσημη ανακοίνωσή του περιέγραψε το Κουβέιτ ως «αναπόσπαστο τμήμα του Ιράκ» με το επιχείρημα ότι επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας το κρατίδιο ανήκε διοικητικά στην επαρχία της Βασόρας και ότι με την ιδιότητα αυτή το είχε αναγνωρίσει και η Μεγάλη Βρετανία το 1899. Την επομένη, μνημόνιο στο οποίο υπογραμμιζόταν ότι «η διεκδίκηση του Κουβέιτ από το Ιράκ τεκμηριώνεται από την Ιστορία», διανεμήθηκε σε όλες τις διπλωματικές αντιπροσωπείες στη Βαγδάτη και στις 30 Ιουνίου του 1961 ο εμίρης του Κουβέιτ Αμπντουλάχ αλ Σαλέμ αλ Σαμπάχ, επικαλούμενος κινήσεις ιρακινών στρατευμάτων στην περιοχή της Βασόρας, ζήτησε τη βοήθεια της Μεγάλης Βρετανίας. Την 1η Ιουλίου έφτασαν στο Κουβέιτ 600 πεζοναύτες του αεροπλανοφόρου Bulwark και αερομεταφερόμενες δυνάμεις.

Στις 7 Ιουλίου του 1961, βρετανικά και κουβεϊτιανά στρατεύματα τέθηκαν υπό ενιαία διοίκηση ενώ άρχισαν να φτάνουν σαουδαραβικές ενισχύσεις. Οι ιρακινές διεκδικήσεις δεν βρήκαν μεν ανταπόκριση στον αραβικό κόσμο, τις πρώτες όμως ημέρες των κινητοποιήσεων η αγωνία του πληθυσμού ήταν έντονη. Οι κάτοικοι προσπαθούσαν να πληροφορηθούν τα τεκταινόμενα από τον Τύπο και εκδήλωναν την αντίθεσή τους προς το Ιράκ με πορείες διαμαρτυρίας. Ενώ στο Συμβούλιο Ασφαλείας Ηνωμένων Εθνών το βρετανικό ψήφισμα της 2ας Ιουλίου περί «κατάστασης επικίνδυνης για τη διεθνή ειρήνη» απορρίφθηκε με σοβιετικό βέτο, τα βρετανικά στρατεύματα πήραν θέση στην έρημο και συνεχίστηκε πυρετωδώς η οργάνωση παλλαϊκής άμυνας. Τελικώς ο στρατηγός Κασέμ υπαναχώρησε και στις 19 Οκτωβρίου ολοκληρώθηκε η αντικατάσταση των βρετανικών στρατευμάτων από δυνάμεις του Αραβικού Συνδέσμου[4].

Το 1990 το Κουβέιτ κατελήφθη από το Ιράκ, αλλά απελευθερώθηκε μέσα σε λιγότερο από έξι μήνες από στρατεύματα υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, με τη συμμετοχή των περισσοτέρων κρατών του δυτικού και αραβικού κόσμου.

Σήμερα το Κουβέιτ είναι ένα μικρό αραβικό κράτος με πλούσια αποθέματα πετρελαίου (σχεδόν 100 δισ. βαρέλια, δηλαδή το 10% των παγκόσμιων αποθεμάτων). Χάρη στον πετρελαϊκό του πλούτο, κατέχει σημαντική θέση ανάμεσα στα κράτη του Περσικού Κόλπου και του αραβικού κόσμου γενικότερα. Η δυναστεία αλ-Σαμπάχ κατέχει την εξουσία από το 1756.

Διοικητική διαίρεση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η χώρα αποτελεί ενιαίο κράτος και διαιρείται στα εξής έξι κυβερνεία (σε παρένθεση ο πληθυσμός τους, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2001): Αχμαντί (Ahmadi, 364.484), Κουβέιτ (Al Kuwayt, 388.532), Μουμπάρακ αλ-Καμπίρ (Mubarak al-Kabeer, 144.981), Τζάχρα (al-Jahra, 282.353), Φαρουανίγια (Farwaniyah, 572.252) και Χαουάλι (Hawalli, 488.194).

Διακυβέρνηση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρχηγός Κράτους είναι ο Εμίρης του Κουβέιτ, ο οποίος διορίζει και τον πρωθυπουργό. Το Σύνταγμα εγκρίθηκε στις 11 Νοεμβρίου του 1962. Η νομοθετική εξουσία ασκείται από την Εθνοσυνέλευση. Η Εθνοσυνέλευση (Majlis al-Umma) έχει 50 μέλη, τα οποία εκλέγονται με καθολική ψηφοφορία για τετραετή θητεία. Δικαίωμα ψήφου έχουν όσοι και όσες είναι 21 ετών και άνω. Δεν επιτρέπεται να ψηφίζουν τα μέλη του στρατού και της αστυνομίας. Οι γυναίκες απέκτησαν δικαίωμα να ψηφίζουν από τις 16 Μαΐου του 2005. Όλοι οι ψηφοφόροι πρέπει να είναι πολιτογραφημένοι για 20 χρόνια.

Εκλογές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Εκλογές στο Κουβέιτ

Δημογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2019 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ήταν 81,0 χρόνια (79,3 χρόνια οι άνδρες και 83,9 οι γυναίκες).[5]

Θρησκεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι κάτοικοι είναι σχεδόν στο σύνολό τους μουσουλμάνοι (85%, το 70% των οποίων είναι σουνίτες και το 30% σιίτες). Υπάρχει επίσης ένας μικρός αριθμός μειονοτήτων από χριστιανούς (προτεστάντες και καθολικοί), καθώς και ινδουιστές (Ινδοί μετανάστες).

Γλώσσα και εθνότητες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η επίσημη γλώσσα του Κουβέιτ είναι η αραβική, ενώ η αγγλική χρησιμοποιείται σε μεγάλο βαθμό και θεωρείται άτυπα δεύτερη γλώσσα. Ο ιθαγενής πληθυσμός είναι αραβικής καταγωγής. Υπηκοότητα χορηγείται μόνο σε όσους μπορούν να αποδείξουν τη γενεαλογία τους στη χώρα πριν το 1920. Σύμφωνα με τον νόμο του 1981, πολίτες του κράτους μπορούν να γίνουν μόνο οι μουσουλμάνοι. Υπάρχουν μεγάλες κοινότητες μεταναστών τόσο από άλλες αραβικές χώρες (περίπου 30-35%) όσο και Ινδοί, Πακιστανοί (περ. 10%), Ιρανοί (περ. 5%) και άλλοι (περ.5%). Πριν από το 1990 ο ιθαγενής πληθυσμός αποτελούσε μόλις το 25% του συνόλου, ενώ τώρα έχει αυξηθεί στο 50%. Η κυβέρνηση προώθησε την αποχώρηση των Παλαιστίνιων μεταναστών (που αποτελούσαν τη μεγαλύτερη μειονότητα) μετά το 1994, επειδή υποστήριξαν την ιρακινή εισβολή. Η πολιτική της χώρας συνίσταται στη διατήρηση της έστω και οριακής πλειονότητας του ντόπιου στοιχείου.

Γεωγραφικά στοιχεία και κλίμα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Κουβέιτ εκτείνεται στη χαμηλή, παράκτια βορειοανατολική ζώνη της Αραβικής χερσονήσου, προβάλλοντας στον Περσικό Κόλπο Ν από το δέλτα του Σατ αλ Άραμπ. Το έδαφος αποτελείται από μια επίπεδη, αμμώδη έρημο, της οποίας το μέγιστο υψόμετρο (στο δυτικό άκρο) δεν ξεπερνά τα 300 μ. Οι αμμώδεις εκτάσεις που καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της χώρας είναι νεογενείς και αυλακώνονται από στενές λωρίδες που σχηματίστηκαν κατά το πλειστόκαινο. Στον βορρά και στο νησί Μπουμπιγιάν, αυτοί οι γεωλογικοί σχηματισμοί αντικαθίστανται από αργιλικά εδάφη και από ποσότητες άμμου που συγκεντρώθηκαν πρόσφατα. Η ρηχή θάλασσα του βορείου Κουβέιτ είναι γεμάτη από κοραλλιογενείς σκοπέλους, που περικλείουν τα νησιά Μπουμπιγιάν και Φαϊλάκα, καταλήγοντας στο εσωτερικό του όρμου της χώρας. Στο έδαφος της χώρας δεν υπάρχουν ποτάμια. Κοντά στον όρμο του Κουβέιτ εμφανίζονται ελάχιστες πηγές γλυκού νερού (Ουμ αλ-Αΐσχ, Σουλιμπιγιάχ). Το 1961 ανακαλύφθηκαν και άλλες κοντά στο Ραουντχατάιν, στο βόρειο τμήμα του Κουβέιτ, που υδροδοτούν την πρωτεύουσα μέσω αγωγού.

Η χώρα έχει ηπειρωτικό κλίμα, που μετριάζεται λίγο από θαλασσινές αύρες. Οι θερμοκρασίες κυμαίνονται ανάμεσα σε ελάχιστες 2 °C και σε μέγιστες 50 °C, παρουσιάζοντας μεγάλες διαφορές τόσο σε ημερήσια όσο και σε ετήσια βάση. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, το θερμόμετρο κατεβαίνει ακόμα πιο κάτω από το μηδέν όταν φυσάει ο σιμάλ.

Οι βροχοπτώσεις είναι σπάνιες, έχουν πάντοτε τιμές χαμηλότερες από 100 χιλιοστά και εμφανίζονται ακανόνιστα από τον Οκτώβριο έως τις πρώτες ημέρες του Μαρτίου. Οι ισχυρές αμμοθύελλες είναι πολύ συχνές σε ολόκληρη τη διάρκεια του έτους, ιδιαίτερα μεταξύ Μαρτίου και Αυγούστου.

Μεταφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημαντικά λιμάνια του Κουβέιτ είναι τα Ας Σουάμπιγια (Ash Shu'aybah), Ας Σουγάικ (Ash Shuwaykh), Αζ Ζαρ (Az Zawr ή Mina' Sa'ud), Μινά Αμπντ Αλάχ (Mina' 'Abd Allah) και Μινά αλ Αχμάντι (Mina' al Ahmadi). Έχει επίσης 7 αεροδρόμια και 4 ελικοδρόμια. Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Πολιτισμός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Πολιτισμός του Κουβέιτ

Ο λαϊκός πολιτισμός του Κουβέιτ, ο οποίος εκφράζεται με τη μορφή του θεάτρου, του ραδιοφώνου, της μουσικής και της τηλεοπτικής σαπουνόπερες, ανθίζει και εξάγεται στα γειτονικά κράτη.[6][7] Εντός των χωρών του Κόλπου, ο πολιτισμός του Κουβέιτ συγγενεύει περισσότερο με αυτό του Μπαχρέιν. Αυτό φαίνεται στη στενή συνεργασία των δύο κρατών σε τηλεοπτικές και θεατρικές παραγωγές.[8]

Κοινωνία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η κοινωνία του Κουβέιτ είναι αρκετά ανοιχτότερη σε σχέση με τις κοινωνίες των γειτονικών κρατών.[9] Οι κάτοικοι συμπεριλαμβάνουν Άραβες και Πέρσες (Άτζαμ).[10] Επίσης, η κοινωνία της χώρας είναι πολύ πιο ανοιχτότερη προς τις γυναίκες σε σχέση με τις γειτονικές χώρες.[11][12][13] Οι γυναίκες ξεπερνούν τους άνδρες στο εργατικό δυναμικό της χώρας. Επίσης είναι η «λιγότερο αυστηρότερη χώρα στις παραδόσεις».[14]

Τηλεόραση - θέατρο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Περαιτέρω πληροφορίες: Κινηματογράφος του Κουβέιτ
Ο Αμπντουλχουσέιν Αμπντουλρέντα, ο δημοφιλέστερος Κουβεϊτιανός ηθοποιός.

Η βιομηχανία τηλεοπτικών σειρών του Κουβέιτ παράγει τουλάχιστον 15 σειρές τον χρόνο και είναι η δημοφιλέστερη μεταξύ των βιομηχανιών των υπόλοιπων χωρών του Κόλπου.[15][16][17] Επίσης, είναι το κέντρο των τηλεοπτικών παραγωγών και κωμωδίας των χωρών του Περσικού Κόλπου.[16] Οι περισσότερες κωμωδίες και τηλεοπτικές σειρές δράματος του Περσικού Κόλπου γυρίζονται στο Κουβέιτ.[16][18][19] Στην περιοχή του Κόλπου, οι δημοφιλέστερες τηλεοπτικές σειρές δράματος είναι αυτές του Κουβέιτ.[15][20][21] Η δημοτικότητα των σαπουνόπερων κορυφώνεται κατά το Ραμαζάνι.[22] Αν και οι διάλογοι είναι συνήθως στην τοπική διάλεκτο, έχουν μεταδοθεί με επιτυχία ακόμη και στην Τυνησία.[23] Λόγω της δημοτικότητας των σαπουνόπερων και του θεάτρου, έχει αποκαλεστεί και ως «Χόλυγουντ» του Κόλπου.[24]

Το θέατρο είναι παράδοση στο Κουβέιτ.[25][26][27] Εντός των χωρών του Περσικού Κόλπου, το Κουβέιτ είναι η μόνη χώρα με θεατρική παράδοση.[25] Το θεατρικό κίνημα του Κουβέιτ παίζει μεγάλο ρόλο στην πολιτιστική ζωή της χώρας.[28] Το θέατρο ξεκίνησε να αναπτύσσεται στη δεκαετία του 1920[29] και είναι δημοφιλής μέχρι σήμερα.[28] Ο Αμπντουλχουσέιν Αμπντουλρέντα είναι ο πιο γνωστός ηθοποιός από το Κουβέιτ.

Το Κουβέιτ είναι το κύριο κέντρο σκηνογραφικής και θεατρικής εκπαίδευσης στην περιοχή του Περσικού Κόλπου.[30][31] Το 1973, η κυβέρνηση ίδρυσε το Ανώτερο Ινστιτούτο Θεατρικών Τεχνών για να παρέχει ανώτερη εκπαίδευση στις θεατρικές τέχνες.[31] Το ινστιτούτο έχει διάφορα τμήματα. Το ινστιτούτο έχει διάσημους αποφοίτους, όπως οι Σουάντ Αμπντουλάχ, Μοχάμεντ Χαλίφα, Μανσούρ αλ-Μανσούρ, καθώς και κριτικούς όπως οι Ισμαήλ Φαχντ Ισμαήλ.

Η κυβέρνηση παρέχει χρηματοδότηση για το θέατρο στο Κουβέιτ, ενώ προηγουμένως αυτό ήταν αρμοδιότητα του Υπουργείου Κοινωνικών Υποθέσεων. Τον ρόλο έχει αναλάβει το Εθνικό Συμβούλιο Πολιτισμού, Τεχνών και Γραμμάτων.[32] Κάθε αστική επαρχία έχει το δικό της δημόσιο θέατρο.[33] Το δημόσιο θέατρο της Σαλμίγια ονομάζεται Αμπντουλχουσέιν Αμπντουλρέντα.

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 «Population Estimates at the beginning of 2024». Central Statistical Bureau. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2024. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «Κουβέιτ». ΔΝΤ. Απρίλιος 2017. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2017. 
  3. ↑ Human Development Report 2021-22: Uncertain Times, Unsettled Lives: Shaping our Future in a Transforming World (PDF). hdr.undp.org. United Nations Development Programme. 8 Σεπτεμβρίου 2022. σελίδες 272–276. ISBN 978-9-211-26451-7. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 8 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2022. 
  4. ↑ Το Ιράκ διεκδικεί το Κουβέιτ, Ιστορικό Λεύκωμα 1961, σελ. 96-101, Καθημερινή (1997)
  5. ↑ Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, Προσδόκιμο ζωής και υγιές προσδόκιμο ζωής, Δεδομένα ανά χώρα
  6. ↑ Clive Holes (2004). Modern Arabic: Structures, Functions, and Varieties. Georgetown University Press. σελ. 75. ISBN 978-1-58901-022-2. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Οκτωβρίου 2017. 
  7. ↑ Ali Alawi. «Ali's roadtrip from Bahrain to Kuwait (PHOTOS)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Απριλίου 2016. The trip to Kuwait – a country that has built a deep connection with people in the Persian Gulf thanks to its significant drama productions in theater, television, and even music – started with 25 kilometers of spectacular sea view 
  8. ↑ Zubir, S.S.· Brebbia, C.A., επιμ. (2014). The Sustainable City VIII (2 Volume Set): Urban Regeneration and Sustainability. Volume 179 of WIT Transactions on Ecology and the Environment. Ashurst, Southampton, UK: WIT Press. σελ. 599. ISBN 978-1-84564-746-9. 
  9. ↑ Alazemi, Einas. The role of fashion design in the construct of national identity of Kuwaiti women in the 21st century (PhD). University of Southampton. σελ. 140-199. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Αυγούστου 2017. 
  10. ↑ Al Sager, Noura, επιμ. (2014). Acquiring Modernity: Kuwait's Modern Era Between Memory and Forgetting. National Council for Culture, Arts and Letters. σελ. 7. ISBN 9789990604238. 
  11. ↑ «The Situation of Women in the Gulf States» (PDF). σελ. 18. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 6 Ιουνίου 2017. 
  12. ↑ Karen E. Young. «Small Victories for GCC Women: More Educated, More Unemployed». The Arab Gulf States Institute. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουνίου 2017. 
  13. ↑ Karen E. Young. «More Educated, Less Employed: The Paradox of Women's Employment in the Gulf» (PDF). σελίδες 7–8. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 22 Αυγούστου 2017. 
  14. ↑ Stephenson, Lindsey. «Women and the Malleability of the Kuwaiti Diwaniyya», σελ. 190. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 August 2017. https://web.archive.org/web/20170806162420/http://www.academia.edu/1271909/Women_and_the_Malleability_of_the_Kuwaiti_Diwaniyya. 
  15. ↑ 15,0 15,1 Al Mukrashi, Fahad (22 August 2015). «Omanis turn their backs on local dramas». Gulf News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 April 2016. https://web.archive.org/web/20160425210746/http://gulfnews.com/news/gulf/oman/omanis-turn-their-backs-on-local-dramas-1.1568086. «Kuwait's drama industry tops other Gulf drama as it has very prominent actors and actresses, enough scripts and budgets, produces fifteen serials annually at least.» 
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 «Pop Culture in North Africa and the Middle East: Entertainment and Society Around the World». Pop Culture in North Africa and the Middle East: Entertainment and Society Around the World. California: ABC-CLIO. 2017, σσ. 143–144. ISBN 9781440833847. https://books.google.com/books?id=P57PDgAAQBAJ&pg=PA143. 
  17. ↑ «Closer cultural relations between the two countries». Oman Daily Observer. 20 February 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 April 2017. https://web.archive.org/web/20170415200332/http://omanobserver.om/closer-cultural-relations-two-countries/. «The Kuwaiti television is considered the most active in the Persian Gulf region, as it has contributed to the development of television drama in Kuwait and the Persian Gulf region. Therefore, all the classics of the Gulf television drama are today Kuwaiti dramas by Kuwaiti actors» 
  18. ↑ «Big plans for small screens». BroadcastPro Me. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 April 2016. https://web.archive.org/web/20160423065348/http://www.broadcastprome.com/content-creation/big-plans-for-small-screens/#.VwhXXvl97IV. «Around 90% of Khaleeji productions take place in Kuwait.» 
  19. ↑ Papavassilopoulos, Constantinos (10 April 2014). «OSN targets new markets by enriching its Arabic content offering». IHS Inc.. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 April 2016. https://web.archive.org/web/20160422205143/https://technology.ihs.com/496709/osn-targets-new-markets-by-enriching-its-arabic-content-offering. 
  20. ↑ Fattahova, Nawara (26 March 2015). «First Kuwaiti horror movie to be set in ‘haunted’ palace». Kuwait Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 May 2015. https://web.archive.org/web/20150518100511/http://news.kuwaittimes.net/first-kuwaiti-horror-movie-to-be-set-in-haunted-palace-chilling-news-for-film-buffs/. «Kuwait's TV soaps and theatrical plays are among the best in the region and second most popular after Egypt in the Middle East.» 
  21. ↑ Bjørn T. Asheim. «An Innovation driven Economic Diversification Strategy for Kuwait» (PDF). Kuwait Foundation for the Advancement of Sciences. σελ. 9. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 10 Ιουλίου 2017. 
  22. ↑ «Kuwaiti Drama Museum: formulating thoughts of the Gulf». 23 May 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 April 2016. https://web.archive.org/web/20160427062226/http://www.theasian.asia/archives/87665. 
  23. ↑ Mansfield, Peter (1990). Kuwait: vanguard of the Gulf. Hutchinson. σελ. 113. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Απριλίου 2017. 
  24. ↑ «Kuwait Cultural Days kick off in Seoul» (στα Arabic). Kuwait News Agency. 18 December 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 July 2016. https://web.archive.org/web/20160713142819/http://www.kuna.net.kw/ArticlePrintPage.aspx?id=2478560&language=ar. 
  25. ↑ 25,0 25,1 Hammond, Andrew (2007). Popular Culture in the Arab World: Arts, Politics, and the Media. Cario, Egypt: American University in Cairo Press. σελ. 277. ISBN 9789774160547. 
  26. ↑ Cavendish, Marshall (2006). World and Its Peoples, Volume 1. Singapore: Marshall Cavendish. σελ. 244. ISBN 978-0-7614-7571-2. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2017. 
  27. ↑ Watson, Katie (18 December 2010). «Reviving Kuwait's theatre industry». BBC News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 November 2014. https://web.archive.org/web/20141111041620/http://www.bbc.com/news/entertainment-arts-12025499. 
  28. ↑ 28,0 28,1 «An Account of the Theatre Seasons 1996–97, 1997–98 and 1998–99». The World of Theatre (2000 έκδοση). London: Taylor & Francis. 2000, σελ. 147. ISBN 978-0-415-23866-3. //books.google.com/books?id=TG2mP5KTDn8C&pg=PA147. 
  29. ↑ Rubin, Don, επιμ. (1999). «Kuwait». The World Encyclopedia of Contemporary Theatre. Volume 4: The Arab world. London: Taylor & Francis, σελ. 143. ISBN 978-0-415-05932-9. //books.google.com/books?id=W63OCzel54IC&pg=PA132. 
  30. ↑ Alhajri, Khalifah Rashed. A Scenographer's Perspective on Arabic Theatre and Arab-Muslim Identity (PDF) (PhD). Leeds, UK: University of Leeds. σελ. 207. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2017. 
  31. ↑ 31,0 31,1 «Shooting the Past». y-oman.com. 11 July 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 May 2016. https://web.archive.org/web/20160505143238/https://www.y-oman.com/2013/07/shooting-the-past/. «Most Omanis who get to study drama abroad tend to go to Kuwait or Egypt. In the Persian Gulf, Kuwait has long been a pioneer in theatre, film and television since the establishment of its Higher Institute of Dramatic Arts (HIDA) in 1973. By contrast, there is no drama college or film school in Oman, although there is a drama course at Sultan Qaboos University.» 
  32. ↑ «World of Theatre 2003 Edition: An Account of the World's Theatre Seasons». The World of Theatre (2003 έκδοση). London: Taylor & Francis. 2003, σελ. 214. ISBN 9781134402120. //books.google.com/books?id=pWqCAgAAQBAJ&pg=PA214. 
  33. ↑ Fiona MacLeod. «The London musician who found harmony in Kuwait». Financial Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Απριλίου 2017. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κουβέιτ&oldid=10817527"