1-προπαναμίνη

1-προπαναμίνη
Γενικά
Όνομα IUPAC	1-προπαναμίνη
Άλλες ονομασίες	Προπυλαμίνη; Μονοπροπυλαμίνη; 1-αμινοπροπάνιο; 1-αζωβουτάνιο
Χημικά αναγνωριστικά
Χημικός τύπος	C3H9N
Μοριακή μάζα	59,11 amu
Σύντομος; συντακτικός τύπος	CH3CH2CH2NH2
Συντομογραφίες	PrNH2; MPA
Αριθμός CAS	107-10-8
SMILES	CCCN
InChI	1S/C3H9N/c1-2-3-4/h2-4H2,1H3
Αριθμός EINECS	200-834-7
PubChem CID	7852
ChemSpider ID	7564
Ισομέρεια
Ισομερή θέσης	3; 2-προμαναμίνη; N-μεθυλαιθαναμίνη; N,N,διμεθυλομεθαναμίνη
Φυσικές ιδιότητες
Σημείο τήξης	-83 °C
Σημείο βρασμού	48 °C
Πυκνότητα	719 kg/m³
Εμφάνιση	Άχρωμο υγρό
Χημικές ιδιότητες
pKa	10,53 (PrNH3+)
Επικινδυνότητα
	Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa).

Η 1-προπαναμίνη ή προπυλαμίνη^[1] (αγγλικά: 1-propylamine, ΜPΑ: MonoPropylAmine) είναι οργανική χημική ένωση, που περιέχει άνθρακα, υδρογόνο και άζωτο, με μοριακό τύπο C₃H₉N και ημισυντακτικό τύπο C₃H₇NH_₂ ή CH₃CH₂CH₂NH₂. Είναι μια πρωτοταγής αμίνη. Η χημικά καθαρή («άνυδρη») 1-προπαναμίνη, στις κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος, δηλαδή θερμοκρασία 25 °C και υπό πίεση 1 atm, είναι άχρωμο υγρό με έντονη οσμή που μοιάζει μ' αυτήν της αμμωνίας. Συμπεριφέρεται ως ασθενής βάση, με σταθερά διάστασης K_b = 4,7·10⁻⁴. Με βάση το μοριακό της τύπο, C₃H₉N, έχει τα ακόλουθα τρία (3) ισομερή θέσης:

2-προπαναμίνη ή ισοπροπυλαμίνη, μια πρωτοταγής αμίνη.
Ν-μεθυλαιθαναμίνη ή αιθυλομεθυλαμίνη, μια δευτεροταγής αμίνη.
N,N-διμεθυλομεθαναμίνη ή τριμεθυλαμίνη, μια τριτοταγής αμίνη.

Ονοματολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ονομασία «1-προπαναμίνη» προέρχεται από την ονοματολογία κατά IUPAC. Συγκεκριμένα, το πρόθεμα «προπ-» δηλώνει την παρουσία τριών (3) ατόμων άνθρακα ανά μόριο της ένωσης, το ενδιάμεσο «-αν-» δείχνει την παρουσία μόνο απλών δεσμών μεταξύ ατόμων άνθρακα στο μόριο και η κατάληξη «-αμίνη» φανερώνει ότι περιέχει μια αμινομάδα ως κύρια χαρακτηριστική ομάδα. Ο αριθμός θέσης «1-» δηλώνει τη θέση του ατόμου άνθρακα με το οποίο ενώνεται η αμινομάδα, ώστε να διαχωρίζονται τα ισομερή θέσης.

Δομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η δομή της μπορεί να βρεθεί αν αντικατασταθεί ένα άτομο υδρογόνου από ένα μόριο αμμωνίας με προπύλιο.

Δεσμός	τύπος δεσμού	ηλεκτρονική δομή	Μήκος δεσμού	Ιονισμός
Δεσμοί^[2]
C-H	σ	2sp³-1s	109 pm	3% C^- H⁺
C-C	σ	2sp³-2sp³	154 pm
C-N	σ	2sp³-2sp³	152 pm	6% C⁺ Ν^-
Ν-H	σ	2sp³-1s	101,7 pm	17% N^- H⁺
Κατανομή φορτίων σε ουδέτερο μόριο
N	-0,40
C_#3	-0,09
C_#2	-0,06
C_#1	0,00
H(CH₂)	+0,03
H(NH₂)	+0,17

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κύρια βιομηχανική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η προπυλαμίνη παράγεται βιομηχανικά (συνήθως) με επίδραση χλωριούχου αμμωνίου (NH₄Cl) σε 1-προπανόλη (CH₃CH₂CH₂OH), με την παρουσία τριχλωριούχου σιδήρου, ως καταλύτη^[3]:

$\mathrm {CH_{3}CH_{2}CH_{2}OH+NH_{4}Cl{\xrightarrow[{-H_{2}O}]{FeCl_{3}}}CH_{3}CH_{2}CH_{2}NH_{3}Cl{\xrightarrow {+NaOH}}CH_{3}CH_{2}CH_{2}NH_{2}+NaCl+H_{2}O}$

Συμπαράγονται διπροπυλαμίνη και τριπροπυλαμίνη. Η χημική κινητική καθορίζει την τελική αναλογία αυτών των προϊόντων.

Εναλλακτικές μέθοδοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με χλωριούχο αμμώνιο και προπανάλη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με επίδραση χλωριούχου αμμωνίου (NH₄Cl) σε προπανάλη (CH₃CH₂CHO) παράγεται αρχικά υδροχλωρική 1-προπανιμίνη (CH₃CH₂CH=NH₂Cl) και έπειτα υδροχλωρική 1-προπαναμίνη. Η τελευταία με υδροξείδιο του νατρίου (NaOH) δίνει καθαρή 1-προπαναμίνη^[3]:

$\mathrm {NH_{4}Cl+CH_{3}CH_{2}CHO{\xrightarrow {}}CH_{3}CH_{2}CH=NH_{2}Cl+H_{2}O{\xrightarrow[{-CH_{3}CH_{2}COOH}]{+CH_{3}CH_{2}CHO}}CH_{3}CH_{2}CH_{2}NH_{3}Cl{\xrightarrow {+NaOH}}CH_{3}CH_{2}CH_{2}NH_{2}+NaCl+H_{2}O}$

Μια παραλλαγή της παραπάνω είναι η επίδραση αμμωνίας σε προπανάλη, που δίνει 1-προπανιμίνη, και στη συνέχεια υδρογόνωση της τελευταίας 1-προπαναμίνη:

$\mathrm {NH_{3}+CH_{3}CH_{2}CHO{\xrightarrow {-H_{2}O}}CH_{3}CH_{2}CH=NH{\xrightarrow {+H_{2}}}CH_{3}CH_{2}CH_{2}NH_{2}}$

Με αμμωνία και προπυλαλογονίδιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με επίδραση αμμωνίας (NH₃) σε προπυλαλογονίδιο (CH₃CH₂CH₂X, μέθοδος Hofmann)^[4]:

$\mathrm {CH_{3}CH_{2}CH_{2}X+NH_{3}{\xrightarrow {}}CH_{3}CH_{2}CH_{2}NH_{2}+HX}$

Συμπαράγονται διπροπυλαμίνη και τριπροπυλαμίνη. Η χημική κινητική καθορίζει την τελική αναλογία αυτών των προϊόντων.

Με προπυλίωση φθαλιμιδικού καλίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με προπυλίωση φθαλιμιδικού καλίου (σύνθεση Gabriel)^[5]:

$\mathrm {+CH_{3}X{\xrightarrow[{+2H_{2}O,\;H^{+}}]{-KX}}CH_{3}CH_{2}CH_{2}NH_{2}+}$

Με αναγωγή αζωτούχων ενώσεων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1. Με αναγωγή 1-νιτροπροπανίου (CH₃CH₂CH₂NO₂)^[6]:

$\mathrm {CH_{3}CH_{2}CH_{2}NO_{2}+2Fe+6HCl{\xrightarrow {}}CH_{3}CH_{2}CH_{2}NH_{2}+2H_{2}O+2FeCl_{3}}$

2. Με αναγωγή προπανονιτρίλιου (CH₃CH₂CN)^[7]

$\mathrm {CH_{3}CH_{2}CN+2H_{2}{\xrightarrow {}}CH_{3}CH_{2}CH_{2}NH_{2}}$

3. Με αναγωγή 1-προπανιμίνης (CH₃CH₂CH=NH)^[8]:

$\mathrm {CH_{3}CH_{2}CH=NH+H_{2}{\xrightarrow {}}CH_{3}CH_{2}CH_{2}NH_{2}+2H_{2}O}$

Με αποικοδόμηση βουταναμιδίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με αποικοδόμηση βουταναμιδίου (CH₃CH₂CH₂CONH₂, μετάθεση Hofmann)^[9]:

$\mathrm {CH_{3}CH_{2}CH_{2}CONH_{2}+BrOK{\xrightarrow {}}CH_{3}CH_{2}CH_{2}NH_{2}+CO_{2}+KBr}$

Το BrOK παράγεται επιτόπου («in citu») με την αντίδραση:

$\mathrm {Br_{2}+KOH{\xrightarrow {}}BrOK+HBr}$

Με χλωραμίνη σε αλοπροπυλομαγνήσιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με επίδραση χλωραμίνης (NH₂Cl) σε αλοπροπυλομαγνήσιο (CH₃CH₂CH₂MgX)^[10]:

$\mathrm {CH_{3}CH_{2}CH_{2}X+Mg{\xrightarrow {|Et_{2}O|}}CH_{3}CH_{2}CH_{2}MgX{\xrightarrow {+NH_{2}Cl}}CH_{3}CH_{2}CH_{2}NH_{2}+MgXCl}$

Με προσθήκη αμμωνίας σε κυκλοπροπάνιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με προσθήκη αμμωνίας (NH₃) σε κυκλοπροπάνιο , παράγεται 1-προπαναμίνη^[11]:

$\mathrm {+NH_{3}{\xrightarrow {NaNH_{2}}}CH_{3}CH_{2}CH_{2}NH_{2}}$

Με προσθήκη υδρογόνου σε κυκλοπροπαναμίνη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με καταλυτική προσθήκη υδρογόνου σε κυκλοπροπαναμίνη παράγεται 1-προπαναμίνη^[12]:

$\mathrm {+H_{2}{\xrightarrow {Pt}}CH_{3}CH_{2}CH_{2}NH_{2}}$

Με προσθήκη υδρογόνου σε αζετιδίνη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με καταλύτική προσθήκη υδρογόνου σε αζετιδίνη παράγεται 1-προπαναμίνη^[12]:

$\mathrm {+H_{2}{\xrightarrow {Pt}}CH_{3}CH_{2}CH_{2}NH_{2}}$

Χημικές ιδιότητες και παράγωγα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συμπεριφορά βάσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παράγει άλατα με οξέα. Π.χ.:

$\mathrm {CH_{3}CH_{2}CH_{2}NH_{2}+HCl{\xrightarrow {}}CH_{3}CH_{2}CH_{2}NH_{3}Cl}$

Αλκυλίωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αντιδρά με αλκυλαλογονίδια (RX), παράγοντας δευτεροταγείς αμίνες:

$\mathrm {CH_{3}CH_{2}CH_{2}NH_{2}+RX{\xrightarrow {}}CH_{3}CH_{2}CH_{2}NHR+HX}$

Ακυλίωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αντιδρά με ακυλαλογονίδια (RCOX), παράγοντας δευτεροταγή αμίδια:

$\mathrm {CH_{3}CH_{2}CH_{2}NH_{2}+RCOX{\xrightarrow {}}CH_{3}CH_{2}CH_{2}NHCOR+HX}$

Ιμίνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με καρβονυλικές ενώσεις δίνει ιμίνες. Π.χ. με αλδεΰδες (RCHO):

$\mathrm {CH_{3}CH_{2}CH_{2}NH_{2}+RCHO{\xrightarrow {}}CH_{3}CH_{2}CH_{2}N=CHR+H_{2}O}$

Οξείδωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οξείδώνεται με υπεροξείδιο του υδρογόνου (H₂O₂) παράγοντας 1-νιτροπροπάνιο:

$\mathrm {CH_{3}CH_{2}CH_{2}NH_{2}+3H_{2}O_{2}{\xrightarrow {}}CH_{3}CH_{2}CH_{2}NO_{2}+4H_{2}O}$

Προσθήκη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1. Προσθήκη σε διπλούς δεσμούς. Π.χ. με αιθένιο δίνει N-αιθυλο-1-προπαναμίνη:

$\mathrm {CH_{3}CH_{2}CH_{2}NH_{2}+CH_{2}=CH_{2}{\xrightarrow {NaNH_{2}}}CH_{3}CH_{2}CH_{2}NHCH_{2}CH_{3}}$

2. Προσθήκη σε τριπλούς δεσμούς.. Π.χ. με αιθίνιο δίνει αρχικά N-προπυλαιθεναμίνη, και στη συνέχεια την ταυτομερή της N-προπυλαιθανιμίνη:

$\mathrm {CH_{3}CH_{2}CH_{2}NH_{2}+HC\equiv CH{\xrightarrow {NaNH_{2}}}CH_{2}=CHNHCH_{2}CH_{2}CH_{3}{\xrightarrow {}}CH_{3}CH=NCH_{2}CH_{2}CH_{3}}$

3. Προσθήκη σε συζυγείς διπλούς δεσμούς. Π.χ. με βουταδιένιο-1,3 δίνει N-προπυλο-2-βουτεν-1-αμίνη:

$\mathrm {CH_{3}CH_{2}CH_{2}NH_{2}+CH_{2}=CHCH=CH_{2}{\xrightarrow {}}CH_{3}CH=CHCH_{2}NHCH_{2}CH_{2}CH_{3}+4H_{2}O}$

4. Προσθήκη σε ενώσεις με τριμελείς ή τετραμελείς ισοκυκλικούς δακτυλίους. Π.χ. με κυκλοπροπάνιο δίνει Ν-προπυλο-1-προπαναμίνη:

$\mathrm {+CH_{3}CH_{2}CH_{2}NH_{2}{\xrightarrow {}}CH_{3}CH_{2}CH_{2}NHCH_{2}CH_{2}CH_{3}}$

5. Προσθήκη σε ενώσεις με τριμελείς ή τετραμελείς ετεροκυκλικούς δακτυλίους. Π.χ. με οξιράνιο δίνει 2-προπυλαμιναιθανόλη^[13]:

$\mathrm {+CH_{3}CH_{2}CH_{2}NH_{2}{\xrightarrow {}}CH_{3}CH_{2}CH_{2}NHCH_{2}CH_{2}OH}$

Παρεμβολή καρβενίων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα καρβένια μπορούν παρεμβληθούν στους δεσμούς C-Η και N-H. Π.χ. με μεθυλένιο έχουμε^[14]:

$\mathrm {CH_{3}CH_{2}CH_{2}NH_{2}+CH_{3}Br+KOH{\xrightarrow {}}{\frac {1}{3}}CH_{3}CH_{2}CH_{2}CH_{2}NH_{2}+{\frac {2}{9}}(CH_{3})_{2}CHCH(NH_{2})CH_{3}+{\frac {2}{9}}CH_{3}CH_{2}CH(NH_{2})CH_{3}+{\frac {2}{9}}CH_{3}CH_{2}CH_{2}NHCH_{3}+KBr+H_{2}O}$

Η αντίδραση είναι ελάχιστα εκλεκτική και αυτό σημαίνει ότι κατά προσέγγιση έχουμε:

1. Παρεμβολή στους τρεις (3) δεσμούς CH₂-H. Παράγεται 1-βουταναμίνη.

2. Παρεμβολή στους δυο (2) δεσμούς C_#1H-H. Παράγεται 2-βουταναμίνη.

3. Παρεμβολή στους δυο (2) δεσμούς C_#2H-H. Παράγεται 2-μεθυλο-1-προπαναμίνη.

4. Παρεμβολή στους δυο (2) δεσμούς ΝH-H: 2. Παράγεται N-μεθυλυλο-1-προπαναμίνη.

Προκύπτει επομένως μείγμα 1-βουταναμίνης ~33%, 2-βουταναμίνης ~22%, 2-μεθυλο-1-προπαναμίνης ~22% και Ν-μεθυλο-1-προπαναμίνης ~22%.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

SCHAUM'S OUTLINE SERIES, «ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ», Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
«Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας» Ν. Α. Πετάση 1982
Αναστάσιου Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
Καραγκιοζίδη Σ. Πολυχρόνη, «Ονοματολογία Οργανικών Ενώσεων στα Ελληνικά & Αγγλικά» Β΄ ΈκδοσηΘεσσαλονίκη 1991
Νικολάου Ε. Αλεξάνδρου, «Γενική Οργανική Χημεία», Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1985
Δημητρίου Ν. Νικολαΐδη, «Ειδικά Μαθήματα Οργανικής Χημείας», ΑΠΘ, θεσσαλονίκη 1983
Νικολάου Ε. Αλεξάνδρου, Αναστάσιου Βάρβογλη, Φαίδωνα Χατζημηχαλάκη, «Εργαστηριακός Οδηγός», Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1986
Νικολάου Ε. Αλεξάνδρου, Αναστάσιου Βάρβογλη, Δημητρίου Ν. Νικολαΐδη: «Χημεία Ετεροκυκλικών Ενώσεων», Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1985

Σημειώσεις και αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ Για εναλλακτικές ονομασίες δείτε τον πίνακα πληροφοριών.
↑ Τα δεδομένα προέρχονται εν μέρει από το «Table of periodic properties of thw Ellements», Sagrent-Welch Scientidic Company και Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, Σελ. 34. Οι ηλεκτραρνητικότητες κατά Pauling, από τις οποίες υπολογίστηκε ο ιονισμός, προέρχονται από τους πίνακες δεδομένων των χημικών στοιχείων άνθρακας, υδρογόνο, οξυγόνο και άζωτο.
↑ ^3,0 ^3,1 Marvel, C. S.; Jenkins, R. L. (1941), «Methylamine Hydrochloride», Org. Synth., http://www.orgsyn.org/orgsyn/orgsyn/prepContent.asp?prep=cv1p0347 ; Coll. Vol. 1: 347
↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.243, §10.2Α.
↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.243, §10.2Β.
↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.243, §10.2B2α και σελ. 247, §10.6.4α.
↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.243, §10.2B2γ.
↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.243, §10.2B2δ.
↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.243, §10.2B3.
↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.243, §10.2Γ3.
↑ Ulrich Steinbrenner, Frank Funke, Ralf Böhling, Method and device for producing ethylamine and butylamine Αρχειοθετήθηκε 2012-09-12 at Archive.is, United States Patent 7161039.
↑ ^12,0 ^12,1 Νικολάου Ε. Αλεξάνδρου, Αναστάσιου Βάρβογλη, Δημητρίου Ν. Νικολαΐδη: «Χημεία Ετεροκυκλικών Ενώσεων», Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1985, σελ. 23-25, §2.3Γ.
↑ Ν. Αλεξάνδρου, Α. Βάρβογλη, Δ. Νικολαΐδη: Χημεία Ετεροχημικών Ενώσεων, Θεσσαλονίκη 1985, §2.1., σελ. 16-17, εφαρμογή γενικής αντίδρασης για Nu = CH₃CH₂CH₂NH.
↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 155, §6.7.3.

[1] Για εναλλακτικές ονομασίες δείτε τον πίνακα πληροφοριών.

[2] Τα δεδομένα προέρχονται εν μέρει από το «Table of periodic properties of thw Ellements», Sagrent-Welch Scientidic Company και Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, Σελ. 34. Οι ηλεκτραρνητικότητες κατά Pauling, από τις οποίες υπολογίστηκε ο ιονισμός, προέρχονται από τους πίνακες δεδομένων των χημικών στοιχείων άνθρακας, υδρογόνο, οξυγόνο και άζωτο.

[ReferenceA-3] 3,0 ^3,1 Marvel, C. S.; Jenkins, R. L. (1941), «Methylamine Hydrochloride», Org. Synth., http://www.orgsyn.org/orgsyn/orgsyn/prepContent.asp?prep=cv1p0347 ; Coll. Vol. 1: 347

[4] Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.243, §10.2Α.

[5] Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.243, §10.2Β.

[6] Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.243, §10.2B2α και σελ. 247, §10.6.4α.

[7] Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.243, §10.2B2γ.

[8] Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.243, §10.2B2δ.

[9] Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.243, §10.2B3.

[10] Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.243, §10.2Γ3.

[11] Ulrich Steinbrenner, Frank Funke, Ralf Böhling, Method and device for producing ethylamine and butylamine Αρχειοθετήθηκε 2012-09-12 at Archive.is, United States Patent 7161039.

[ReferenceB-12] 12,0 ^12,1 Νικολάου Ε. Αλεξάνδρου, Αναστάσιου Βάρβογλη, Δημητρίου Ν. Νικολαΐδη: «Χημεία Ετεροκυκλικών Ενώσεων», Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1985, σελ. 23-25, §2.3Γ.

[13] Ν. Αλεξάνδρου, Α. Βάρβογλη, Δ. Νικολαΐδη: Χημεία Ετεροχημικών Ενώσεων, Θεσσαλονίκη 1985, §2.1., σελ. 16-17, εφαρμογή γενικής αντίδρασης για Nu = CH₃CH₂CH₂NH.

[14] Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 155, §6.7.3.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]