Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας

Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας
Γενικός Γραμματέας	Δημήτρης Κουτσούμπας
Εκπρόσωπος Τύπου	Γιάννης Γκιόκας
Ιδρυτές	Αβραάμ Μπεναρόγια Νίκος Δημητράτος Δημοσθένης Λιγδόπουλος
Ίδρυση	4/17 Νοεμβρίου 1918
Προκάτοχος	Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδος
Έδρα	Λ. Ηρακλείου 145, Περισσός, Αθήνα
Εφημερίδα	Ριζοσπάστης
Πτέρυγα νεολαίας	Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας
Φοιτητική πτέρυγα	Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας
Ιδεολογία	Κομμουνισμός Μαρξισμός-Λενινισμός Ευρωσκεπτικισμός Ριζοσπαστική αριστερά Προλεταριακός διεθνισμός Αντι-ιμπεριαλισμός
Πολιτικό φάσμα	Αριστερά
Ευρωπαϊκή προσχώρηση	Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Δράση
Ομάδα Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου	Μη εγγεγραμμένοι
Διεθνής προσχώρηση	Διεθνής Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων
Χρώματα	Κόκκινο
Βουλή των Ελλήνων	21 / 300
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο	2 / 21
Σύμβολο εκλογών
Ιστότοπος
kke.gr
Πολιτικό σύστημα Ελλάδας Πολιτικά κόμματα Εκλογές

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (KKE) είναι ελληνικό μαρξιστικό-λενινιστικό κόμμα. Ιδρύθηκε το 1918 ως Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδος, στον απόηχο της Οκτωβριανής Επανάστασης. Το 1924 μετονομάστηκε σε Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Σημερινός Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής είναι ο Δημήτρης Κουτσούμπας.

Σήμερα εκπροσωπείται στη Βουλή των Ελλήνων από 21 βουλευτές. Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εκπροσωπείται από δύο ευρωβουλευτές, οι οποίοι ανήκουν στους μη εγγεγραμμένους. Αποτελεί ένα από τα λίγα σημαντικά σε απήχηση κομμουνιστικά κόμματα της Δυτικής Ευρώπης, που δεν ακολούθησαν τη γραμμή του ευρωκομμουνισμού.

Είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Δράσης και της Διεθνούς Συνάντησης Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων. Είναι το μακροβιότερο κόμμα στην ελληνική πολιτική ιστορία.

Ιστορικό

Μεταπολίτευση

Η περίοδος 1974-1989

Η έδρα του ΚΚΕ στον Περισσό.

Η μακροβιότερη Γενική Γραμματέας του Κ.Κ.Ε. (1991-2013), Αλέκα Παπαρήγα.

Ο εν ενεργεία Γενικός Γραμματέας της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε., Δημήτρης Κουτσούμπας.

Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, το 1974, η κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή νομιμοποίησε το Κ.Κ.Ε.. Στις εκλογές του 1974 το Κ.Κ.Ε., η Ε.Δ.Α. και το Κ.Κ.Ε. Εσωτερικού συμμετείχαν από κοινού στην εκλογική διαδικασία ως Ενωμένη Αριστερά λαμβάνοντας ποσοστό 9,47%.

Στην περίοδο που ακολούθησε τη μεταπολίτευση, το Κ.Κ.Ε. κατάφερε να ενισχύσει τις θέσεις του στο συνδικαλιστικό και το φοιτητικό κίνημα και να ηγηθεί των κινητοποιήσεων εκείνης της περιόδου.

Κεντρικό σύνθημα αυτής της περιόδου υπήρξε η «Αλλαγή», που ερμηνευόταν ως ένα στάδιο δημοκρατικού μετασχηματισμού που υπό προϋποθέσεις θα οδηγούσε στον σοσιαλισμό. Σε αυτή τη βάση υπήρξε συνεργασία στο συνδικαλιστικό επίπεδο με τις δυνάμεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Αργότερα και ιδίως μετά το 1985, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. θεωρήθηκε ότι αθέτησε τις προεκλογικές του υποσχέσεις για φιλολαϊκές μεταρρυθμίσεις και κατεγράφη από το Κ.Κ.Ε. ως δύναμη ενσωματωμένη στο σύστημα.

Η περίοδος του Συνασπισμού και οι διασπάσεις

Το 1989 στη βάση του Κοινού Πορίσματος Κ.Κ.Ε. - Ε.Α.Ρ. συγκροτήθηκε ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου ως συμμαχία ανάμεσα στο Κ.Κ.Ε., την Ελληνική Αριστερά (μετεξέλιξη του Κ.Κ.Ε. Εσωτερικού) και άλλες μικρότερες οργανώσεις της Αριστεράς.

Ο Συνασπισμός συμμετείχε για τρεις μήνες από κοινού με τη Νέα Δημοκρατία στην κυβέρνηση Τζαννετάκη με σκοπό την άρση της ασυλίας του Ανδρέα Παπανδρέου και την παραπομπή του σε δίκη για το Σκάνδαλο Κοσκωτά και έξι μήνες στην οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα.

Η συμμετοχή του Συνασπισμού στην κυβέρνηση Τζανετάκη με τη Νέα Δημοκρατία και μετά στην οικουμενική κυβέρνηση υπό τον Ζολώτα με τη Ν.Δ. και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ήταν η αφορμή που οδήγησε στη διάσπαση του Κ.Κ.Ε. και της Κ.Ν.Ε. Ένα μεγάλο μέρος αυτών των αγωνιστών προχώρησε στη δημιουργία του Νέου Αριστερού Ρεύματος (Ν.Α.Ρ.). Επίσης η πλειοψηφία της Κ.Ν.Ε. που συντάχτηκε με το Ν.Α.Ρ. μετονομάστηκε στο 5ο Συνέδριο σε Κ.Ν.Ε. - Ν.Α.Ρ., τίτλο που κράτησε έως το Συνέδριο μετεξέλιξης το 1995, οπότε μετονομάστηκε σε Νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση (Ν.Κ.Α.). Η διάσπαση αυτή υπήρξε σχετικά μικρή για το Κ.Κ.Ε., αλλά τεράστια για την Κ.Ν.Ε., η οποία μετά από καιρό επανάκτησε ένα μέρος από την δύναμη της.

Εν τω μεταξύ, στο περιβάλλον σύγχυσης και απογοήτευσης που διαμόρφωναν οι εξελίξεις στις λεγόμενες σοσιαλιστικές χώρες, μια ομάδα στελεχών (που ονομάστηκε από τον Τύπο «ανανεωτική») τάχθηκε ανοιχτά υπέρ της εκ των βάθρων ανανέωσης και μετεξέλιξης της ιδεολογίας και της κομμουνιστικής φυσιογνωμίας του κόμματος και επιχείρησε να εργαστεί το Κ.Κ.Ε. σκληρότερα για τη μετατροπή του Συνασπισμού σε ενιαίο κόμμα, από συνασπισμός κομμάτων, όπως είχε αρχικά συγκροτηθεί.

Το 1991, σε συνθήκες έντονης ιδεολογικής και πολιτικής διαπάλης, στο 13ο Συνέδριο η λεγόμενη ομάδα των ανανεωτών μειοψήφησε οριακά, με την πολιτική της πρόταση για απόφαση να την ψηφίζει το 48% των συνέδρων του Κ.Κ.Ε.. Τελικά, εξελέγη Γενική Γραμματέας η Αλέκα Παπαρήγα.

Έτσι, το Κ.Κ.Ε. αποχώρησε από τον Συνασπισμό με την απώλεια ενός μεγάλου αριθμού στελεχών και μελών του, μεταξύ των οποίων 39 μέλη της ΚΕ του και 5 βουλευτές. Ανάμεσα στους αποχωρήσαντες ήταν ο πρώην Γ.Γ. Γρηγόρης Φαράκος και η Μαρία Δαμανάκη, τότε πρόεδρος του Συνασπισμού.

Η περίοδος της ανασυγκρότησης

Το Δεκέμβρη του ίδιου χρόνου, συνήλθε το 14ο Συνέδριο, που εκτίμησε τους παράγοντες που οδήγησαν στην κρίση και έθεσε ως στόχο την υπέρβαση της και την ανασυγκρότηση του κόμματος. Παράλληλα, άρχισε μια διαδικασία μελέτης της οικοδόμησης του σοσιαλισμού τον 20ό αιώνα και των αιτιών που οδήγησαν στην ανατροπή του. Το 1996, στο 15ο Συνέδριό του, το Κ.Κ.Ε. διαμόρφωσε νέα στρατηγική και στόχους πάλης.

Το 16ο Συνέδριο (2000) προχώρησε σε πιο αναλυτική επεξεργασία της πολιτικής συμμαχιών του κόμματος. Εντούτοις, κατά τη διάρκειά του δημιουργήθηκαν τριβές στο εσωτερικό του Κ.Κ.Ε. σχετικά με την τακτική του κόμματος στο συνδικαλιστικό κίνημα και στη διαδικασία συγκρότησης συμμαχιών στα πλαίσια του Μετώπου. Αυτές οι τριβές οδήγησαν στην αποχώρηση ή τη διαγραφή στελεχών, όπως οι Μήτσος Κωστόπουλος και Γιάννης Θεωνάς. Η ομάδα των διαγραφέντων, ίδρυσε αργότερα την Κίνηση για την Ενότητα Δράσης της Αριστεράς. Οι εσωκομματικές διαμάχες ολοκληρώθηκαν δύο χρόνια αργότερα με την αποχώρηση του πρώην υπεύθυνου Γραφείου Τύπου του κόμματος Μάκη Κοψίδη.

Με το 17ο Συνέδριο (2004) ολοκληρώθηκε η φάση της ανασυγκρότησης και τέθηκε ως κύριος στόχος η περαιτέρω ισχυροποίηση του.

Σημαντική πτυχή της πιο πρόσφατης δραστηριότητας του Κ.Κ.Ε. θεωρείται η ίδρυση του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (Π.Α.ΜΕ.) τον Απρίλιο του 1999. Το Π.Α.ΜΕ. είναι μια συσπείρωση εργατικών συνδικαλιστικών οργανώσεων με πανελλαδικά χαρακτηριστικά που διακηρύττει την ταξική πάλη και στοχεύει στην ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Κρατάει έντονα κριτική στάση απέναντι στην ηγεσία της ΓΣΕΕ, την οποία καταγγέλλει ως συμβιβασμένη. Το Δεκέμβρη, μάλιστα, του 2009 το Π.Α.ΜΕ. χαρακτήρισε απεργοσπαστική την ΓΣΕΕ, καθώς δεν κάλυψε την απεργία που είχαν προκηρύξει μια σειρά από πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια σωματεία της χώρας.

Το 18ο Συνέδριο του Κ.Κ.Ε., που συνήλθε στην έδρα της Κ.Ε. στον Περισσό, εκτίμησε ότι ολοκληρώθηκε η διαδικασία ανασυγκρότησης και έθεσε ως νέο στόχο την ισχυροποίηση του κόμματος, μέσα από την παράλληλη αντεπίθεση του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Ακόμη, τις εργασίες του συνεδρίου απασχόλησε η μελέτη του σοσιαλισμού που οικοδομήθηκε τον 20ό αιώνα με επίκεντρο την ΕΣΣΔ και των αιτιών της ανατροπής του, παράλληλα με τον εμπλουτισμό της προγραμματικής αντίληψης του Κ.Κ.Ε. για το σοσιαλισμό στην Ελλάδα.

Σε εκλογικό επίπεδο, τα ποσοστά του Κ.Κ.Ε. κυμαίνονταν από 4% έως 5% περίπου. Στις εκλογές του 1993 εξελέγησαν εννέα βουλευτές, στις εκλογές του 1996 και του 2000 εξελέγησαν έντεκα, ενώ στις εκλογές του 2004 εξελέγησαν δώδεκα. Στις εκλογές του 2007 το κόμμα αύξησε τα ποσοστά του (8,15% και 22 βουλευτές) και τα διατήρησε στο ίδιο περίπου επίπεδο και στις εκλογές του 2009 (7,54% και 21 βουλευτές).

Η περίοδος από το 2012 έως σήμερα

Το επετειακό λογότυπο για τα 100 χρόνια Κ.Κ.Ε.

Κατά την προεκλογική περίοδο των βουλευτικών εκλογών του 2012 συχνά προτάθηκε η συγκρότηση ενός αντιμνημονιακού μετώπου η οποία απορρίφθηκε από το Κ.Κ.Ε. ως εξαπάτηση, καλλιέργεια αυταπατών για το λαό και σχέδια αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος εν όψει της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Επίσης αντιτάχθηκε και σε πιθανή συγκρότηση αριστερής κυβέρνησης, θεωρώντας ότι θα αποτελούσε μέσο που θα προκαλούσε τη συντηρητικοποίηση της εργατικής τάξης και το θάνατο του εργατικού κινήματος, αφού, κατά το Κ.Κ.Ε., φιλολαϊκή λύση δεν μπορεί να υπάρξει δίχως να αφαιρεθεί η ιδιοκτησία από τους καπιταλιστές και να κοινωνικοποιηθεί. Τελικά, έλαβε 8,48% και εξέλεξε 26 βουλευτές. Την ίδια στάση κράτησε και στις εκλογές του Ιουνίου, στις οποίες, ωστόσο, έχασε το μισό, περίπου, της εκλογικής του δύναμης (4,51%) και εξέλεξε δώδεκα βουλευτές. Η ίδια στάση, όσον αφορά τις συνεργασίες με άλλα κόμματα της αριστεράς, διατηρείται μέχρι σήμερα.

Τον Απρίλιο του 2013 διεξήχθη το 19ο Συνέδριο του Κ.Κ.Ε., στο οποίο ψηφίστηκε το πρόγραμμά του κόμματος και εγκρίθηκε το καταστατικό του. Εξελέγη επίσης η Κεντρική επιτροπή, η οποία σε συνεδρίασή της εξέλεξε τον Δημήτρη Κουτσούμπα στη θέση του Γενικού Γραμματέα του Κ.Κ.Ε.. Ο Κουτσούμπας διαδέχτηκε την Αλέκα Παπαρήγα, η οποία ήταν η μακροβιότερη Γενική Γραμματέας (1991-2013), μετά τον Νίκο Ζαχαριάδη.

Στις ευρωεκλογές του 2014 το Κ.Κ.Ε. έλαβε 6,11% και εξέλεξε δύο ευρωβουλευτές. Ωστόσο, απομακρύνθηκε από την ομάδα ομάδα της Αριστεράς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στην οποία συμμετείχε, λόγω της παρουσίασης των θέσεων του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς ως ενιαίες θέσεις των κομμάτων που συμμετάσχουν στην ομάδα, καθώς επίσης και λόγω του γεγονότος ότι η ομάδα συντάχθηκε σε κρίσιμα ζητήματα με το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και τους Φιλελεύθερους. Επίσης κατηγόρησε το γερμανικό κόμμα Die Linke, που συμμετέχει σε αυτήν την ευρωομάδα ότι εξισώνει τον φασισμό με τον κομμουνισμό.

Το 2015 στις εκλογές του Ιανουαρίου και του Σεπτεμβρίου, έλαβε 5,47% και 5,55% αντίστοιχα και εξέλεξε δεκαπέντε βουλευτές.

Στις 30 Μαρτίου-2 Απριλίου 2017 πραγματοποιήθηκε το 20ό Συνέδριο του Κ.Κ.Ε... Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου πραγματοποιήθηκε απολογισμός δράσης της Κεντρικής Επιτροπής και του κόμματος, προγραμματισμός νέων καθηκόντων και δράσης έως το 21ο Συνέδριο, καθώς και εκλογή νέας Κεντρικής Επιτροπής. Γενικός Γραμματέας επανεξελέγη ο Δημήτρης Κουτσούμπας.

Στις ευρωεκλογές του 2019 5,35% και εξέλεξε δύο ευρωβουλευτές. Στις βουλευτικές εκλογές που ακολούθησαν εξέλεξε δεκαπέντε βουλευτές (5,30%).

Εναλλακτικό λογότυπο του κόμματος.

Τον Ιούνιο του 2021 πραγματοποιήθηκε το 21ο Συνέδριο του Κ.Κ.Ε.. Έγινε απολογισμός και προγραμματισμός της δράσης του κόμματος και εξελέγησαν τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής. Ο Δημήτρης Κουτσούμπας επανεξελέγη στη θέση του Γενικού Γραμματέα.

Πρόγραμμα και Θέσεις

Το Πρόγραμμα του ΚΚΕ που ψηφίστηκε στο 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ, τον Απρίλιο του 2013 είχε τους εξής άξονες:

Ο χαρακτήρας της εποχής που ζούμε ορίζεται ως εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, πως η δουλειά του Κόμματος σε μη επαναστατικές συνθήκες είναι να προετοιμάζει τον υποκειμενικό παράγοντα δηλαδή να καθοδηγεί το λαό ώστε στις επαναστατικές συνθήκες να πάρει την εξουσία. Ακόμα ο ελληνικός καπιταλισμός εκτιμάται ότι βρίσκεται σε ενδιάμεση θέση στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα.

Θεωρείται ότι έχει ωριμάσει η αναγκαιότητα για μια άλλη εξουσία, που αναφέρεται ως Λαϊκή Εξουσία και θα έχει σοσιαλιστικό χαρακτήρα. Η εξουσία αυτή θα προκύψει επαναστατικά και θα πραγματοποιηθεί από το Λαϊκή Συμμαχία. Η Λαϊκή Συμμαχία είναι μια συμμαχία αποτελούμενη από τις τάξεις και τα κοινωνικά στρώματα εκείνα που πλήττονται απ' την πολιτική των μονοπωλίων, δηλαδή την εργατική τάξη, τα μικρομεσαία στρώματα του χωριού και της πόλης, τη νεολαία, τις γυναίκες.

Η εξουσία αυτή θα οργανώσει την κοινωνία και την οικονομία προς όφελος του λαού κοινωνικοποιώντας όλα τα μέσα παραγωγής και θα έρθει σε σύγκρουση με τα μονοπώλια και τους διεθνείς οικονομικούς ή στρατιωτικούς τους οργανισμούς, όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Δικαιώματα ΛΟΑΤΚΙ+

Το ΚΚΕ καταψήφισε το νομοσχέδιο για το σύμφωνο συμβίωσης και για τους ομοφυλόφιλους που πρότεινε ο ΣΥΡΙΖΑ τον Δεκέμβριο του 2015 θεωρώντας, μεταξύ άλλων, ότι «δεν χρειάζονται δύο νομοθετικές ρυθμίσεις (πολιτικός γάμος και σύμφωνο συμβίωσης) για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μεταξύ των συζύγων». Τη θέση αυτή επέκριναν άλλα κοινοβουλευτικά κόμματα. Επίσης το ΚΚΕ διαφώνησε με την επέκταση του πολιτικού γάμου για τα ομόφυλα ζευγάρια, θεωρώντας ότι στοχεύει στην τεκνοθεσία από αυτά, κάτι με το οποίο διαφωνεί καθώς θεωρεί ότι το κάθε παιδί πρέπει να έχει δικαίωμα σε δύο γονείς διαφορετικού φύλου.

Επιπλέον, το ΚΚΕ υποστηρίζει την ενίσχυση της νομοθεσίας για την τιμωρία της ομοφοβικής συμπεριφοράς και έχει ταχθεί ενάντια σε τέτοιες διακρίσεις.

Πολιτική για τα ναρκωτικά

Το ΚΚΕ αντιτίθεται στην αποποινικοποίηση της κατανάλωσης και της διακίνησης ναρκωτικών. Αντιτίθεται στον διαχωρισμό των ναρκωτικών σε περισσότερα και λιγότερο επιβλαβή, θεωρώντας τη νομοθεσία μείωσης της βλάβης ως «κυρίαρχη αστική πολιτική». Αντιτίθεται επίσης στα προγράμματα αποκατάστασης και υποκατάστασης (και υποστηρίζει τα προγράμματα "κρύας γαλοπούλας"), καθώς πιστεύει ότι τα υποκατάστατα ναρκωτικών αντικαθιστούν τον έναν εθισμό με έναν άλλο.

Άλλες θέσεις

Το ΚΚΕ υποστηρίζει τον διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους.

Το κόμμα θεωρεί την Κίνα ως μια ιμπεριαλιστική δύναμη και καπιταλιστική χώρα όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ιαπωνία. Πιστεύει ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας έχει χάσει τα επαναστατικά του στοιχεία, αν και και τα δύο κόμματα εξακολουθούν να διατηρούν διμερείς σχέσεις μεταξύ τους.

Το 2022, το ΚΚΕ καταδίκασε «τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία» εκδίδοντας έκκληση, την οποία υπέγραψαν και τα κομμουνιστικά κόμματα της Ισπανίας (PCTE), της Τουρκίας (TKP) και του Μεξικού (PCM). Το ΚΚΕ καταδίκασε τις ενέργειες της Ρωσίας δηλώνοντας «Οι δολοφονίες αμάχων είναι η πιο φρικτή και βάρβαρη όψη των ιμπεριαλιστικών πολέμων, όποιος κι αν τις διαπράττει, οπουδήποτε κι αν συμβαίνουν, είτε τώρα στην Ουκρανία εξαιτίας της ρωσικής εισβολής είτε παλιότερα στη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, τη Συρία κι άλλου, με ευθύνη των αμερικανοΝΑΤΟϊκών». Το ΚΚΕ είναι επίσης επικριτικό για την ουκρανική κυβέρνηση και μποϊκόταρε την ομιλία του Ζελένσκι στο ελληνικό κοινοβούλιο δηλώνοντας ότι «αντιπροσωπεύει μια αντιδραστική κυβέρνηση που υποστηρίζεται από το στρατόπεδο ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ. και όπως η Ρωσία είναι υπεύθυνη για το δράμα του ουκρανικού λαού» και ότι έχει υποστηρίξει νεοναζιστικές ομάδες και έχει διώξει γηγενείς κομμουνιστές.

Το ΚΚΕ πρεσβεύει τον ελληνικό πατριωτισμό και τον αριστερό εθνικισμό δίπλα στον προλεταριακό διεθνισμό και θεωρεί πατριωτικό του καθήκον να αντιταχθεί στην ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ.

Τον Οκτώβριο του 2023, το ΚΚΕ υποστήριξε επίσημα την Παλαιστίνη και καταδίκασε το Ισραήλ στον πόλεμο Ισραήλ-Χαμάς το 2023.

Αποτελέσματα εκλογών

Βουλή των Ελλήνων

Έτος	Γενικός Γραμματέας	Αριθμός ψήφων	Ποσοστό ψήφων	Έδρες	Θέση
1974	Χαρίλαος Φλωράκης	464.787 (Ενωμένη Αριστερά)	9,47% (Ενωμένη Αριστερά)	5 / 300	4ο κόμμα Αντιπολίτευση
1977	Χαρίλαος Φλωράκης	480.272	9,36%	11 / 300	4ο κόμμα Αντιπολίτευση
1981	Χαρίλαος Φλωράκης	620.302	10,94%	13 / 300	3ο κόμμα Αντιπολίτευση
1985	Χαρίλαος Φλωράκης	629.518	9,89%	12 / 300	3ο κόμμα Αντιπολίτευση
1989 Ι	Χαρίλαος Φλωράκης	855.944 (Συνασπισμός)	13,13% (Συνασπισμός)	20 / 300	Κυβέρνηση συνεργασίας
1989 ΙΙ	Γρηγόρης Φαράκος	734.611 (Συνασπισμός)	10,97% (Συνασπισμός)	16 / 300	Οικουμενική κυβέρνηση
1990	Γρηγόρης Φαράκος	677.059 (Συνασπισμός)	10,28% (Συνασπισμός)	15 / 300	3ο κόμμα Αντιπολίτευση
1993	Αλέκα Παπαρήγα	313.001	4,54%	9 / 300	4ο κόμμα Αντιπολίτευση
1996	Αλέκα Παπαρήγα	380.167	5,61%	11 / 300	3ο κόμμα Αντιπολίτευση
2000	Αλέκα Παπαρήγα	379.454	5,52%	11 / 300	3ο κόμμα Αντιπολίτευση
2004	Αλέκα Παπαρήγα	436.706	5,90%	12 / 300	3ο κόμμα Αντιπολίτευση
2007	Αλέκα Παπαρήγα	583.750	8,15%	22 / 300	3ο κόμμα Αντιπολίτευση
2009	Αλέκα Παπαρήγα	517.249	7,54%	21 / 300	3ο κόμμα Αντιπολίτευση
2012 Ι	Αλέκα Παπαρήγα	536.105	8,48%	26 / 300	5ο κόμμα
2012 ΙΙ	Αλέκα Παπαρήγα	277.227	4,50%	12 / 300	7ο κόμμα Αντιπολίτευση
2015 Ι	Δημήτρης Κουτσούμπας	338.188	5,47%	15 / 300	5ο κόμμα Αντιπολίτευση
2015 ΙΙ	Δημήτρης Κουτσούμπας	301.684	5,55%	15 / 300	5ο κόμμα Αντιπολίτευση
2019	Δημήτρης Κουτσούμπας	299.621	5,30%	15 / 300	4ο κόμμα Αντιπολίτευση
2023 Ι	Δημήτρης Κουτσούμπας	426.628	7,23%	26 / 300	4o κόμμα
2023 ΙΙ	Δημήτρης Κουτσούμπας	401.224	7,69%	21 / 300	4o κόμμα Αντιπολίτευση

Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Έτος	Γενικός Γραμματέας	Αριθμός ψήφων	Ποσοστό ψήφων	Έδρες	Θέση	Ομάδα
1981	Χαρίλαος Φλωράκης	729.052	12,84%	3 / 24	3η	ΚΟΜ.
1984	Χαρίλαος Φλωράκης	693.304	11,64%	3 / 24	3η	ΚΟΜ.
1989	Χαρίλαος Φλωράκης	941.913 (Συνασπισμός)	14,31% (Συνασπισμός)	3 / 24	3η	ΑΡ.ΕΝ.
1994	Αλέκα Παπαρήγα	410.741	6,29%	2 / 25	4η	Ε.Ε.Α.
1999	Αλέκα Παπαρήγα	557.365	8,67%	3 / 25	3η	Ε.Ε.Α./Β.Π.Α.
2004	Αλέκα Παπαρήγα	580.396	9,48%	3 / 24	3η	Ε.Ε.Α./Β.Π.Α.
2009	Αλέκα Παπαρήγα	428.283	8,35%	2 / 22	3η	Ε.Ε.Α./Β.Π.Α.
2014	Δημήτρης Κουτσούμπας	349.342	6,11%	2 / 21	6η	Μ.Ε.
2019	Δημήτρης Κουτσούμπας	302.603	5,35%	2 / 21	4η	Μ.Ε.

Κοινοβουλευτική Ομάδα

Βουλή των Ελλήνων

Κ΄ Κοινοβουλευτική Περίοδος

Μετά τις εκλογές της 25ης Ιουνίου 2023, το Κ.Κ.Ε. εξέλεξε 21 βουλευτές. Η σύνθεση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας είναι η εξής:

Λίστα

• Επικρατείας: Θανάσης Παφίλης
• Α΄ Αθηνών: Λιάνα Κανέλλη
• Β1΄ Βορείου Τομέα Αθηνών: Δημήτρης Κουτσούμπας
• Β1΄ Βορείου Τομέα Αθηνών: Αφροδίτη Κτενά
• Β2΄ Δυτικού Τομέα Αθηνών: Βιβή Δάγκα
• Β3΄ Νοτίου Τομέα Αθηνών: Σεμίνα Διγενή
• Β3΄ Νοτίου Τομέα Αθηνών: Χρήστος Κατσώτης
• Αιτωλοακαρνανίας: Νικολός Παπαναστάσης
• Α΄ Ανατολικής Αττικής: Γιάννης Γκιόκας
• Β΄ Δυτικής Αττικής: Χρήστος Τσοκάνης
• Αχαΐας: Νίκος Καραθανασόπουλος
• Ευβοίας: Γιώργος Μαρίνος
• Ηρακλείου: Μανώλης Συντυχάκης
• Α΄ Θεσσαλονίκης: Γιάννης Δελής
• Β΄ Θεσσαλονίκης: Λεωνίδας Στολτίδης
• Ιωαννίνων: Πάκος Έξαρχος
• Λάρισας: Γιώργος Λαμπρούλης
• Λέσβου: Μαρία Κομνηνάκα
• Μαγνησίας: Βασίλης Μεταξάς
• Α΄ Πειραιώς: Νίκος Αμπατιέλος
• Β΄ Πειραιώς: Διαμάντω Μανωλάκου

Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

9ο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Μετά τις ευρωεκλογές του 2019, το Κ.Κ.Ε. εξέλεξε δύο ευρωβουλευτές. Η σύνθεση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας είναι η εξής:

Λίστα

• Κωνσταντίνος Παπαδάκης
• Λευτέρης Αλαβάνος-Νικολάου

Μέσα μαζικής Ενημέρωσης και άλλες δραστηριότητες

• Ριζοσπάστης, καθημερινή εφημερίδα όργανο της Κεντρικής του Επιτροπής
• Κομμουνιστική Επιθεώρηση (ΚΟΜΕΠ), διμηνιαία πολιτική και θεωρητική επιθεώρηση
• Θέματα Παιδείας, διμηνιαία επιθεώρηση θεμάτων παιδείας και παιδαγωγικής
• Σύγχρονη Εποχή, εκδοτικός οίκος και βιβλιοπωλείο
• 902 Αριστερά στα FM, διαδικτυακός ραδιοφωνικός σταθμός
• Θεσσαλονίκη 904 Αριστερά στα FM, ραδιοφωνικός σταθμός
• 902.gr, διακτυακό ειδησεογραφικό portal. Ξεκίνησε τη λειτουργία του στις 16 Νοεμβρίου 2012.
• Διεθνής Κομμουνιστική Επιθεώρηση, (συμμετοχή με άλλα Κομμουνιστικά Κόμματα)
• Οδηγητής, μηνιαίο περιοδικό το οποίο αποτελεί το επίσημο όργανο του κεντρικού συμβουλίου της ΚΝΕ.

Παλαιότερες ιδιοκτησίες

• 902 Αριστερά στα FM (1990-2013), ραδιοφωνικός σταθμός της Αττικής (σήμερα στην συχνότητα του, εκπέμπει ο Παραπολιτικά 90.1)
• 902 Τηλεόραση (1991-2013), τηλεοπτικός σταθμός πανελλαδικής εμβέλειας (σήμερα στην συχνότητα του, εκπέμπει το Open Beyond)

Πηγές

Σωτήρης Βαλντέν, "Οι Έλληνες κομμουνιστές και οι σχέσεις Χούντας-Ανατολικών χωρών, Ιστορικά, τομ.27, τχ.52 (Ιούνιος 2010), σελ.73-100 Άγγελος Ελεφάντης, Η επαγγελία της αδύνατης επανάστασης. ΚΚΕ και αστισμός στο Μεσοπόλεμο, εκδ.Θεμέλιο, 1999 Άγγελος Ελεφάντης, «Το αντιστασιακό φαινόμενο στην Ευρώπη του Χίτλερ»,Ιστορία του Νέου Ελληνισμού 1770-2000, τομ.8 Η εμπόλεμη Ελλάδα 1940-1949. Αλβανικό έπος -Κατοχή και Αντίσταση-Εμφύλιος, εκδ.Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 2003, σελ.77-94 Χριστόφορος Βερναρδάκης, ΕΔΑ και ΚΚΕ στη δεκαετία του '60. Ο ιδεολογικός, πολιτικός και οργανωτικός δυϊσμός της παραδοσιακής Αριστεράς και οι επιδράσεις του στην Κρίση των Ιουλιανών, στο συλλογικό τόμο του Ιδρύματος Κ.Μητσοτάκη Από τον ανένδοτο στην Δικτατορία, εκδ. Παπαζήση,2009,σελ.367-380 Σωτήρης Γκουντουβάς, Το ΚΚΕ κατά την περίοδο 1939-41. Η Παλιά Κεντρική Επιτροπή και η Προσωρινή Διοίκηση του ΚΚΕ, Διπλωματική Εργασία, Πάντειο Πανεπιστήμιο, Αθήνα, 2019 Α. Δάγκας- Γ. Λεοντιάδης, Κομιντέρν και Μακεδονικό ζήτημα. Το ελληνικό παρασκήνιο, εκδ.Τροχαλία, Θεσσαλονίκη,1997 Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Ά τόμος 1918-1949, Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2012 Ιστορία της Αντίστασης 1940-45, εκδόσεις Αυλός, Αθήνα 1979 Γιάννης Ιωαννίδης, "Αναμνήσεις", επιμ. Αλέκος Παπαναγιώτου, Εκδόσεις Θεμέλιο, Αθήνα,1979 Βασίλειος Κόντης, «Η σύγκρουση του Δεκεμβρίου 1944», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τομ.ΙΣΤ, 2000, σελ.103-104 Σπύρος Λιναρδάτος, Από τον εμφύλιο στην χούντα, τομ.Ε', 1964-1967, εκδ.Παπαζήσης,Αθήνα, χ.χ. Γιώργος Μαργαρίτης, «Ο Εμφύλιος πόλεμος. Η πολιτική και η στρατιωτική σύγκρουση 1946-1949»,Ιστορία του Νέου Ελληνισμού 1770-2000, τομ.8 Η εμπόλεμη Ελλάδα 1940-1949. Αλβανικό έπος -Κατοχή και Αντίσταση-Εμφύλιος, εκδ.Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 2003,σελ.231-260 Γιώργος Μαργαρίτης, «Τα πρώτα βήματα. Αντιστασιακές δραστηριότητες, 1941-1942», Ιστορία του Νέου Ελληνισμού 1770-2000, τομ.8 Η εμπόλεμη Ελλάδα 1940-1949. Αλβανικό έπος -Κατοχή και Αντίσταση-Εμφύλιος, εκδ.Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 2003, σελ.95-106 Ιορντάν Μπάεφ, Ο Εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα, εκδ. Φιλίστωρ, Αθήνα, 1997

Κωστής Μοσκώφ, Εισαγωγικά στην ιστορία του κινήματος της εργατικής τάξης: Η διαμόρφωση της εθνικής και κοινωνικής συνείδησης στην Ελλάδα, Καστανιώτης, Αθήνα 1988. Βασίλης Νεφελούδης, Ακτίνα Θ', Εκδόσεις της Εστίας, Αθήνα 2007 Ηλίας Νικολακόπουλος, «Μετά τα Δεκεμβριανά. Από την Βάρκιζα ως την παλινόρθωση της Βασιλείας»,Ιστορία του Νέου Ελληνισμού 1770-2000, τομ.8 Η εμπόλεμη Ελλάδα 1940-1949. Αλβανικό έπος -Κατοχή και Αντίσταση-Εμφύλιος, εκδ.Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 2003, σελ.199-218 Παναγιώτης Νούτσος, «Η σοσιαλιστική σκέψη.Από την επίκληση του Ρήγα στην ενηλικίωση του ΚΚΕ», Ιστορία του Νέου Ελληνισμού 1770-2000, τομ.6 Η Εθνική ολοκλήρωση (1909-1922), Από το κίνημα στο Γουδί ως τη Μικρασιατική Καταστροφή, εκδ.Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 2003, σελ.255-266 Ιωάννα Παπαθανασίου, «Η Βουλή εμανταλώθη...εκτροπή ολοκληρώθη....Αριστερές αυταπάτες πριν από το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου», στο Η σύντομη δεκαετία του 60. Θεσμικό πλαίσιο, κομματικές στρατηγικές, κοινωνικές συγκρούσεις, πολιτισμικές διεργασίες, Ελληνική Εταιρεία Πολιτικής Επιστήμης, (επιμ.Άλκης Ρήγος, Σεραφείμ Σεφεριάδης, Ευάνθης Χατζηβασιλείου),εκδ. Καστανιώτης, Αθήνα, 2008, σελ.183-203 Νίκος Ποταμιάνος, «Οι Κυβερνήσεις του Εμφυλίου. Ένα νέο πολιτικό σύστημα διαμορφώνεται», Ιστορία του Νέου Ελληνισμού 1770-2000, τομ.8 Η εμπόλεμη Ελλάδα 1940-1949. Αλβανικό έπος -Κατοχή και Αντίσταση-Εμφύλιος, εκδ.Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 2003,σελ.221-230 Περικλής Ροδάκης, "Νίκος Ζαχαριάδης", εκδόσεις Επικαιρότητα, Αθήνα 1987 Δημήτρης Χουμεριανός, «Από το ΣΕΚΕ στο ΚΚΕ.Το εργατικό κίνημα στο Μεσοπόλεμο», Ιστορία του Νέου Ελληνισμού 1770-2000, τομ 7 Ο Μεσοπόλεμος 1922-1940. Από την Αβασίλευτη Δημοκρατία στη Δικτατορία της 4ης Αυγούστου, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 2003, σελ.47-64 Γιώργος Μαυρογορδάτος, "Οι εθνικές μειονότητες", Ιστορία της Ελλάδας του 20ου αιώνα: 1922-1940 Ο Μεσοπόλεμος, τ.Β2 εκδ. Βιβλιοραμα, Αθήνα,2003, σελ.30-31 Αλέξανδρος Δάγκας, "Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος, ελληνικό τμήμα της Κομμουνιστικής Διεθνούς, Ιστορία της Ελλάδας του 20ου αιώνα: 1922-1940 Ο Μεσοπόλεμος,τ.Β2 εκδ. Βιβλιοραμα, Αθήνα,2003, σελ.155-201

Βιβλιογραφία

Μαρία Ν. Αντωνοπούλου, Η εκδοχή του "εξελικτικού μαρξισμού" στην Ελλάδα και η αμφισβήτησή της (1930-1945), Τα Ιστορικά τομ.6,τ/χ.10(Ιούνιος 1989),σελ.127-142 Συλλογικό: Η ίδρυση του Κ.Κ.Ε., Ε Ιστορικά, τ/χ.212, (20 Νοεμβρίου 2003). Γιάννης Κακουλίδης, Μαρξισμός και πρώτες κομμουνιστικές οργανώσεις στην Ελλάδα: η περίπτωση της Κομμουνιστικής Ένωσης Ελλάδας, Τα Ιστορικά, τομ.6, τ/χ.11 ( Δεκέμβριος 1989),σελ.381-394 Ρίκη Βαν Μπουσχότεν, Οι αγρότες και το ΚΚΕ: Λαϊκός Κομμουνισμός στην περίοδο της Αντίστασης και του Εμφυλίου, Τα Ιστορικά, τομ.11, τ/χ.21,(Δεκέμβριος 1994),σελ.365-390 Χ.Ντουνιά, Λογοτεχνία και πολιτική. Τα περιοδικά της Αριστεράς στο Μεσοπόλεμο, Καστανιώτης, Αθήνα 1996. Ιωάννα Παπαθανασίου, « Ιδεολογικές προσλήψεις των κοινωνικών συγκρούσεων και διαμόρφωση της πολιτικής στρατηγικής, Το ΚΚΕ στην περίοδο 1936-1949 », στο συλλογικό τόμο Η Ελλάδα 1936-1949. Συνέχειες και ασυνέχειες, εκδ. Καστανιώτης, Αθήνα 2003), σελ.199-222 Ιωάννα Παπαθανασίου, « Το όπλο παραπόδα. Λεκτική πολεμική ή πολιτική ανασυγκρότησης του ΚΚΕ; », στον τόμο Ο Ελληνικός Εμφύλιος από την Βάρκιζα στον Γράμμο, εκδ Θεμέλιο, Αθήνα, 2002,σελ.143-161 Ιωάννα Παπαθανασίου, « Προς τη Μόσχα με συντροφικούς χαιρετισμούς: Η ενημέρωση για τις εξελίξεις στην Ελλάδα, 1946-1947», Ο Πολίτης (δεκαπενθήμερος), τ/χ.29 (1996),σελ.30-35 Ιωάννα Παπαθανασίου, « Η έκθεση του Μπάμπη Δρακόπουλου για την 21η Απριλίου 1967. Η Κομμουνιστική Αριστερά στις μέρες του στρατιωτικού πραξικοπήματος », Αρχειοτάξιο τ/χ.8 (2008),σελ.74-96 Ιωάννα Παπαθανασίου, « Αριστεράς βάσανοι...Ημέρες του καλοκαιριού του 1967 στο Παρίσι», Τα Ιστορικά, τ/χ42 (2005),σελ.31-73 Ιώαννα Παπαθανασίου, « Η λογική των συγκρούσεων στην ηγεσία του Κ.Κ.Ε 1945-1948. Από την ΄΄καταδίκη΄΄ του Άρη Βελουχιώτη στη άρνηση της κληρονομιάς του ΕΛΑΣ», Τα Ιστορικά, τ/χ.23 (1995),σελ.381-406 Ιωάννα Παπαθανασίου, « Όρια και δυναμική της ένταξης στη προδικτατορική Ε.Δ.Α . Απόπειρα καταγραφής της προδικτατορικής εμβέλειας, της γεωγραφικής κατανομής καιτης κοινωνικής σύνθεσεις του αριστερού πληθυσμού », Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών τ/χ.84(1995),σελ.21-82 Ιωάννα Παπαθανασίου, « Οι κομμουνιστές και οι πρώτες εκλογές στην μεταπολεμική Ευρώπη, Μια ενιαία αντίληψη; », στον τόμο Οι εκλογές του 1946 σταθμός στην πολιτική ιστορία της σύγχρονης Ελλάδος, (επιμ. Γρ. Ψαλλίδας), Ίδρυμα Κ.Κ. Μητσοτάκη, εκδ.Πατάκης, Αθήνα 2008,σελ.85-109 Ιωάννα Παπαθανασίου, « Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας στην πρόκληση της ιστορίας 1940-1945» στο Ιστορία της Ελλάδος του 20ου αιώνα, επιμ. *Χρήστος Χατζηιωσήφ-Προκόπης Παπαστρατής, Βιβλιόραμα, τομ. Γ2, Αθήνα 2007, σελ.79-151 Κώστας Παλούκης, «Από το ΣΕΚΕ στο ΚΚΕ, το ζήτημα της "μπολσεβικοποίησης" στο ελληνικό σοσιαλιστικό κίνημα 1918-1924 (μέρος Α')», Ουτοπία, τεύχ. 73 (Ιαν. - Φεβρ. 2007),σελ.23-39 Κώστας Παλούκης, «Από το ΣΕΚΕ στο ΚΚΕ, το ζήτημα της "μπολσεβικοποίησης" στο ελληνικό σοσιαλιστικό κίνημα 1918-1924 (μέρος Β')», Ουτοπία, τευχ. 75 (Μάϊος-Ιουν. 2007), σελ.113-130 Νίκος Μαραντζίδης, «Ο κομμουνισμός στον ελλαδικό αγροτικό χώρο: η περίπτωση του Μανταμάδου 1922-1985», Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης, 2, σελ.101-124, 1993. Νίκος Μαραντζίδης, Οι Μικρές Μόσχες: Πολιτική και εκλογική ανάλυση του κομμουνισμού στον ελλαδικό αγροτικό χώρο, Παπαζήσης, Αθήνα 1997. Γιάννης Βούλγαρης, Η Ελλάδα της Μεταπολίτευσης 1974 - 1990. Σταθερή δημοκρατία σημαδεμένη από τη μεταπολεμική ιστορία, Θεμέλιο, Αθήνα 2001 Γιάννης Βούλγαρης, Αλλαγές στο εκλογικό σώμα της Αριστεράς και κομματικός ανταγωνισμός 1985-89, στο Χρ. Λυριντζής, Η.Νικολακόπουλος (επιμ.), Εκλογές και κόμματα στη δεκαετία του '80. Εξελίξεις και προοπτικές του πολιτικού συστήματος, Θεμέλιο, Αθήνα 1990. Ευάγγελος Χεκίμογλου, «Ο εκλογικός χάρτης της Θεσσαλονίκης και η υποχώρηση της αριστεράς (εκλογές 1963 και 1964)», Θεσσαλονικέων Πόλις, 12 (Δεκέμβριος 2003), 219-229. Άννα Ματθαίου, Πόπη Πολέμη, Η εκδοτική περιπέτεια των Ελλήνων κομμουνιστών. Από το βουνό στην υπερορία 1947-1968, Βιβλιόραμα- ΑΣΚΙ, Αθήνα 2003. Νίκος Μαραντζίδης, 'Το κράτος του Γράμμου': Όψεις της Κομμουνιστικής εξουσίας στην Ελλάδα 1943-1949, στο Γ. Μουρέλος, Ι. Μιχαηλίδης, Ο Ελληνικός εμφύλιος πόλεμος, μια αποτίμηση, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 2007,σελ.77-95 Τασούλα Βερβενιώτη, «Οι αλλαγές στην οπτική του ΚΚΕ για τα ‘Δεκεμβριανά’ μέσα από τα κομματικά κείμενα» στο Δεκέμβρης του ’44. Νεότερες ΄Ερευνες, Νέες Προσεγγίσεις, επιμέλεια Φαράκος Γρηγόρης, σ. 96–116,εκδόσεις Φιλίστωρ, Αθήνα, 1996 Christian Gonsa, Αυτοβιογραφικά κείμενα Ελλήνων κομμουνιστών. Η ιστορία του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, Μνήμων 17 (1995),σελ. 107-129 Θανάσης Σφήκας, Ο «τελευταίος πειρασμός» του ΚΚΕ, Ιούλ. 1947, Μνήμων 14 (1992),σελ.151-175 Θανάσης Δ. Σφήκας,Πόλεμος και ειρήνη στη στρατηγική του ΚΚΕ 1945-1949, εκδ. Φιλίστωρ, Αθήνα,2001 Σοφία Ματθαίου, Η εφημερίδα του Ηρακλείου «Εργάτης» ή «Λαός» (1914-15). Προσπάθεια για την οργάνωση των εργατών και για την διάδοση νεωτερικών ιδεών σε μια επαρχιακή πόλη, Μνήμων 13 (1991),σελ.139-196 Mark Mazower, Η συγκρότηση του αντικομμουνιστικού κράτους, 'Ιστωρ 3 (1991),σελ.65-84 Παναγιώτης Νούτσος, (εισαγωγή, επιλογή κειμένων, υπομνηματισμός), Η Σοσιαλιστική Σκέψη στην Ελλάδα από το 1875-1974: Τόμος Α΄: Σοσιαλιστές Διανοούμενοι και η Πολιτική Λειτουργία της Πρώιμης Κοινωνικής Κριτικής: 1875 - 1907, εκδ. Γνώση 1990, Παναγιώτης Νούτσος,Η Σοσιαλιστική Σκέψη στην Ελλάδα από το 1875-1974: Τόμος Β΄: Ιδέες και Κινήσεις για την Οικονομική και Πολιτική Οργάνωση της Εργατικής Τάξης (1907-1925): Α΄μέρος: Από το Κοινωνικόν μας Ζήτημα στην Ιδρυτική Γενιά του ΣΕΚΕ, εκδ. Γνώση, Παναγιώτης Νούτσος, Η Σοσιαλιστική σκέψη στην Ελλάδα από το 1875-1974: Τόμος Δ΄: Τα Ρήγματα της Τριτοδιεθνιστικής Ορθοδοξίας & οι Νεωτερικές Συλλήψεις της Σοσιαλιστικής Θεωρίας: 1956 - 1974,εκδ. Γνώση, Παναγιώτης Νούτσος,Η Σοσιαλιστική Σκέψη στην Ελλάδα από το 1875 ως το 1974: Τόμος Γ΄: Η Εδραίωση του Μαρξισμού-Λενινισμού και οι Αποκλίνουσες ή οι Ετερογενείς Επεξεργασίες (1926-1955), εκδ.Γνώση,

Μιχάλης Δημητρίου, Το ελληνικό σοσιαλιστικό κίνημα, τόμος Α ', (Από τους ουτοπιστές στους μαρξιστές), Πλέθρον, Αθήνα 1985. Γιάνης Κορδάτος, Ιστορία του ελληνικού εργατικού κινήματος, εκδ. Μπουκουμάνης, Αθήνα 1972 Γεώργιος Λεονταρίτης , Το ελληνικό σοσιαλιστικό κίνημα κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, Εξάντας, Αθήνα 1978. Παναγιώτης Νούτσος, "Εθνικό και κοινωνικό ζήτημα στην ελληνική σοσιαλιστική σκέψη των τελευταίων δεκαετιών του 19ου αιώνα", Πάντειο Πανεπιστήμιο, Αφιέρωμα στη μνήμη του N. Σβορώνου, Αθήνα 1992, 47-62. Παναγιώτης Νούτσος, "Για τη "Φεντερασιόν" και τον A. Μπεναρόγια", Θεωρία και Κοινωνία, 1 (1990), 190-203. Παναγιώτης Νούτσος, "Η λογοτεχνική κριτική της κομμουνιστικής Αριστεράς του μεσοπολέμου", Τα Ιστορικά, 6 (1986), 428-437. Το ΚΚΕ μέσα από τα αρχεία του Κομμουνιστικού Κόμματος Βουλγαρίας Συλλογή εγγράφων 1920 - 1935,επιμέλεια: Γιώργος Λεοντιάδης, Μποριάννα Μπουζάσκα, μετάφραση: Hristina Shterava, Γιώργος Λεοντιάδης, εκδ.Νόβολι,Αθήνα, 2010 Αλέξανδρος Δάγκας, Γίωργος Λεοντιάδης, Το κομματικό αρχείο. Διαδρομές, εμπλοκές: Το Αρχείο του ΚΚΕ εσωτερικού και η αντιδικία του ΚΚΕ με τους επαγγελματίες ιστορικούς, εκδ. Επίκεντρο, 2009 Άκης Αποστολίδης, Αλέκος Δάγκας, Κώστας Παπαδόπουλος, κ.ά , Η σοσιαλιστική οργάνωση Φεντερασιόν Θεσσαλονίκης 1919-1918. Ζητήματα γύρω από τη δράση της, Σύγχρονη Εποχή, 1989 Αλέξανδρος Δάγκας, Γιώργος Λεοντιάδης, Το ελληνικό εργατικό κίνημα έναντι του φασισμού και του πολέμου, 1934-1941. Οι απόψεις Παπαπαναγιώτου,Παπαζήσης, 2007 (Συλλογικό), Νίκος Ζαχαριάδης, Άρης Βελουχιώτης, Νίκος Μπελογιάννης: βίοι παράλληλοι και... τεμνόμενοι, Ελευθεροτυπία, 2009 Αλέξανδρος Δάγκας, Γιώργος Λεοντιάδης, Κομιντέρν και μακεδονικό ζήτημα. Τα ελληνικό παρασκήνιο, 1924, Επίκεντρο, 2008 (Συλλογικό), 90 χρόνια ΚΚΕ: 1918-2008, Πρωτοπόρα θεωρία, πρωτοπόρα δράση, (επιμέλεια: Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ),εκδ.Σύγχρονη Εποχή, 2008 ΚΚΕ: Προγραμματικά ντοκουμέντα, Αφιερώνεται στα 90 χρόνια του ΚΚΕ, (επιμ.Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ),εκδ.Σύγχρονη Εποχή, 2008 Το ΚΚΕ. Επίσημα Κείμενα, Τόμος Δ΄ (1934-1940), Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1975 Το ΚΚΕ: επίσημα κείμενα 1949-1955,Σύγχρονη Εποχή, 1995 Το ΚΚΕ: επίσημα κείμενα 1961-1967, Σύγχρονη Εποχή, 2002 Θανάσης Καμπαγιάννης, Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα 1918-1926 ,Οι απεργίες, τα συνέδρια της ΓΣΕΕ και η οργανική σύνδεση με το ΣΕΚΕ-ΚΚΕ, εκδ.Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο, 2007 (Συλλογικό),Οι σχέσεις ΚΚΕ και ΚΚΣΕ στο διάστημα 1953-1977, εκδ.Επίκεντρο, 2006 Βάσω Ψιμούλη, "Ελεύθερη Ελλάδα", "Η φωνή της αλήθειας: Ο παράνομος ραδιοσταθμός του ΚΚΕ: Αρχείο 1947-1968 εκδ. Θεμέλιο, Αρχεία ΣύγχρονηςΚοινωνικής Ιστορίας,Αθήνα, 2006. Γρηγόρης Φαράκος, Σχετικά με το ΚΚΕ και το Κομμουνιστικό Κίνημα. Ανάτυπο, εκδ.Ελληνικά Γράμματα, 2005 Γρηγόρης Φαράκος, Σχέσεις ΚΚΕ και Διεθνούς Κομμουνιστικού Κέντρου : Β' Παγκόσμιος Πόλεμος,εκδ. Ελληνικά Γράμματα, 2004 Γρηγόρης Φαράκος, Άρης Βελουχιώτης: Το χαμένο αρχείο, άγνωστα κείμενα.Η στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ απέναντι στον Άρη Βελουχιώτη, 1941-1945,εκδ.Ελληνικά Γράμματα, 1998 Φλάισερ, Χάγκεν (2009). Στέμμα και σβάστικα: Η Ελλάδα της Κατοχής και της Αντίστασης, 1941-1944. A'. Αθήνα: Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη.  Φλάισερ, Χἀγκεν (1988). Στέμμα και Σβάστικα: Η Ελλάδα της Κατοχής και της Αντίστασης 1941-1944. 1. Αθήνα: Παπαζήση.  Φίλιππος Ηλιού,Ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος: η εμπλοκή του ΚΚΕ ,εκδ.Θεμέλιο, Αθήνα,2004 Υπόθεση Ζαχαριάδη. Απόρρητα ντοκουμέντα: Καταδίκη και αποκατάσταση του κομμουνιστή ηγέτη: Πρακτικά της ΚΕ του ΚΚΕ 1957-1967, επιμ.: Μπάμπης Γραμμένος, εκδ.Φιλίστωρ, 2002 Πέτρος Τουλούδης, Επέμβαση της χρουστσωφικής ηγεσίας στο ΚΚΕ ,1956 6η ολομέλεια διάσπαση στο ΚΚΕ: Γεγονότα Τασκένδης: Εξόντωση του Ν. Ζαχαριάδη: Ντοκουμέντα, εκδ.Αλφειός, 1992 (Συλλογικό), Σύντομη ιστορία του ΚΚΕ. Σχέδιο, 1918-1949,εκδ.Σύγχρονη Εποχή, 1988 Ηλίας Νικολακόπουλος, Η καχεκτική δημοκρατία. Κόμματα και εκλογές, 1946-1967, εκδ. Πατάκης, Αθήνα, 2001 Θανάσης Χατζής, Η νικηφόρα επανάσταση που χάθηκε, εκδ. Δωρικός, Αθήνα, 1983 Κ. Φουντανόπουλος, «Εργασία και εργατικό κίνημα στην Ελλάδα», στο Χ. Χατζηιωσήφ (επιμ.), Ιστορία της Ελλάδας του 20ού αιώνα, τόμ. Β1, Αθήνα: Βιβλιόραμα, σελ. 295-335 Γυναικείες φυλακὲς Αβέρωφ. Τραγούδι πίσω απὸ τα κάγκελα. Αθήνα, Ριζοσπάστης, δίσκος CD, 2009 Ε. Κωφός, «Το Μακεδονικό στις σχέσεις ΚΚΕ-ΚΚΓ κατά τα τέλη του 1944», στο συλλογικό έργο Μακεδονία και Θράκη 1941-1944. Κατοχή- Αντίσταση- Απελευθέρωση, ΙΜΧΑ (269), Θεσσαλονίκη 1998 Σπυρίδων Σφέτας, "Ανεπιθύμητοι σύμμαχοι και ανεξέλεγκτοι αντίπαλοι: Οι σχέσεις ΚΚΕ και NOF στη διάρκεια του Εμφυλίου (1946-1949), Βαλκανικά Σύμμεικτα, 8 (Thessaloniki, 1996), 211-246. Ειρήνη Λαγάνη,"Η εκπαίδευση των παιδιών του εμφυλίου στη Γιουγκοσλαβία ως σημείο τριβής στις σχέσεις ΚΚΕ-ΚΚΓ μετά τη ρήξη Τίτο-Κομινφόρμ (1948-1956, Το όπλο παρά πόδα. Οι πολιτικοί πρόσφυγες του ελληνικού εμφυλίου πολέμου στην Ανατολική Ευρώπη, Ε. Βουτυρά, Β. Δαλκαβούκης, Ν. Μαραντζίδης, Μ. Μποντίλα (επιμ.), εκδ. Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Θεσσαλονίκη 2005,σελ.125-146. Dominique Eudes, Οι καπετάνιοι, εκδ. Εξάντας, Αθήνα, 1975 Χ.Ν. Γεωργαντίδης-Ηλ.Νικολακόπουλος, «Η εξέλιξη της εκλογικής δύναμης του ΚΚΕ μεταξύ των δύο πολέμων», Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών, τχ.36-37 (1979), σελ.448-468 Ole Smith, Αυτοάμυνα και κομμουνιστική πολιτική 1945-1947, στο (συλλογικό),Μελέτες για τον Εμφύλιο 1945-1949, εκδ. Ολκός 2002,σελ. 165-183 Heinz Richter,Η δεύτερη ολομέλεια της Κ.Ε του Κ.Κ.Ε. και η απόφαση για τον εμφύλιο: μια επανεκτίμηση, όπ.π.σελ.185-193 Κ. Ζαγαράς, Η κατάρρευση του «υπαρκτού» και η διάσπαση του ΚΚΕ - Η κομβική στιγμή του 1991, εκδ. Θεμέλιο, Αθήνα, 2019

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Επίσημη Ιστοσελίδα του ΚΚΕ
• ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, του Κώστα Χατζόπουλου
• Χρηστόφορος Βερναρδάκης, Γίαννης Μαυρής, Από τη «Λαοκρατία» στην «Αλλαγή». Το ΚΚΕ και οι σχέσεις εκπροσώπησης με το ΕΑΜικό κοινωνικό μπλοκ 1941 - 1967,Θέσεις τ/χ 22(Ιανουάριος-Μάρτιος 1988)
• Χρηστόφορος Βερναρδάκης, ΕΔΑ και ΚΚΕ στη δεκαετία του '60. Ο ιδεολογικός, πολιτικός και οργανωτικός δυϊσμός της παραδοσιακής Αριστεράς,στο συλλογικό τόμο του Ιδρύματος Κ.Μητσοτάκη ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΕΝΔΟΤΟ ΣΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ, εκδ. Παπαζήση,2009
• Τρεις πτυχές του ελληνικού εργατικού κινήματος, του Χάρη Αθανασιάδη
• Ανακοινώσεις για εξάρθρωση παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ (04/09/1954 )- Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο [1]
• Οι Φάκελοι του Αλέξη Παπαχελά-Ελληνική Αριστερά: 1968-1989 α΄μέρος Αρχειοθετήθηκε 2012-01-30 στο Wayback Machine.
• Οι Φάκελοι του Αλέξη Παπαχελά-Ελληνική Αριστερά: 1989-2008 β΄μέρος Αρχειοθετήθηκε 2012-01-30 στο Wayback Machine.
• Γιαννακόπουλος, Γεώργιος, Οι οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς στην Ελλάδα κατά την περίοδο 1956 - 1981, Διδακτορική διατριβή, Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών. Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, 2002 [2]