Αλέκα Παπαρήγα
| Αλέκα Παπαρήγα | |
|---|---|
.jpg) Η Αλέκα Παπαρήγα στο debate του 2009 | |
| Γενική Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας | |
| Περίοδος 27 Φεβρουαρίου 1991 – 14 Απριλίου 2013 | |
| Προκάτοχος | Γρηγόρης Φαράκος |
| Διάδοχος | Δημήτρης Κουτσούμπας |
| Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ | |
| Περίοδος 10 Οκτωβρίου 1993 – 25 Ιανουαρίου 2015 | |
| Προκάτοχος | Γρηγόρης Φαράκος |
| Διάδοχος | Δημήτρης Κουτσούμπας |
| Βουλευτής Β΄ Αθηνών του Ελληνικού Κοινοβουλίου | |
| Περίοδος 10 Οκτωβρίου 1993 – 22 Απριλίου 2023 | |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 5 Νοεμβρίου 1945, Αθήνα, Ελλάδα |
| Εθνότητα |  Ελληνίδα |
| Υπηκοότητα | Ελλάδα |
| Πολιτικό κόμμα | Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας |
| Σύζυγος | Θανάσης Παπαρήγας (μέχρι το 2002) |
| Παιδιά | 1 |
| Κατοικία | Αθήνα |
| Σπουδές | Φιλοσοφική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών |
| Επάγγελμα | Ιστορικός-Αρχαιολόγος, Εκπαιδευτικός |
| Θρήσκευμα | Αθεϊσμός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Αλέκα Παπαρήγα (Αθήνα, 5 Νοεμβρίου 1945) είναι Ελληνίδα πρώην πολιτικός που διετέλεσε Γενική Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας από το 1991 μέχρι το 2013. Είναι η δεύτερη γυναίκα αρχηγός πολιτικού κόμματος στην Ελλάδα και η πρώτη γυναίκα Γενική Γραμματέας του ΚΚΕ [1] και υπήρξε η μακροβιότερη μετά τη μεταπολίτευση καθώς συμπλήρωσε 22 συνεχή χρόνια στη θέση αυτή (1991 - 2013).[2]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε ως Αλεξάνδρα Δρόσου.[3] Γονείς της ήταν ο Νίκος και η Κική Δρόσου, οι οποίοι ήταν αντιστασιακοί και μέλη του KKE, με καταγωγή από την Κεφαλονιά.[4] Σπούδασε στο Ιστορικό-Αρχαιολογικό τμήμα της Φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και κατόπιν εργάστηκε ως υπάλληλος σε επιχειρήσεις και ως εκπαιδευτικός.[5]
Πολιτική δραστηριότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1961 συμμετείχε στο Κίνημα Ειρήνης.[5] Ήταν μέλος του γραφείου οργάνωσης της νεολαίας της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς και της τριμερούς γραμματείας του γραφείου σπουδάζουσας της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη.[6] Το 1968, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, οργανώθηκε στο ΚΚΕ και δραστηριοποιήθηκε στο κίνημα των οικογενειών των πολιτικών κρατουμένων.[7] Συνελήφθη από τη χούντα των συνταγματαρχών[8] και κρατήθηκε επί 4 μήνες[1].
Το 1974 έγινε μέλος του γραφείου της Επιτροπής Πόλης της Κομματικής Οργάνωσης Αθηνών και ασχολήθηκε με το γυναικείο κίνημα.[9] Υπήρξε μεταξύ των ιδρυτικών μελών της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδος και συμμετείχε στη διοργάνωση εκδηλώσεων για το Διεθνές Έτος της Γυναίκας.[9] Το 1978 εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και το 1986 μέλος του Πολιτικού Γραφείου.
Γενική Γραμματέας του ΚΚΕ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 27 Φεβρουαρίου 1991 εξελέγη Γενική Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, θέση στην οποία επανεξελέγη και από το επόμενο συνέδριο του κόμματος στις 26 Μαΐου 1996.[3] Στο συνέδριο του 2009, που ολοκληρώθηκε στις 22 Φεβρουαρίου της χρονιάς εκείνης, εξελέγη για άλλη μια φορά γραμματέας του κόμματος.[10] Ήταν η πρώτη γυναίκα γενική γραμματέας του ΚΚΕ και η δεύτερη γυναίκα αρχηγός κόμματος στην Ελλάδα,[3] μετά τη Μαρία Δαμανάκη που είχε αναδειχθεί πρόεδρος του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου στις 9 Μαρτίου 1990.[11] Εκλεγόταν βουλευτής Β΄ Αθηνών με το ΚΚΕ από τις εκλογές του 1993 μέχρι το 2014. Από τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 έως σήμερα εκλέγεται με το ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΚΚΕ.[12]
Ανάλαβε την ηγεσία σε μια μεταβατική περίοδο για το ΚΚΕ. Το 1989 συγκροτήθηκε ο ενιαίος Συνασπισμός, ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου. Την ίδια χρονιά, διασπάστηκε η Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας (ΚΝΕ), μέλη αποχώρησαν και διαγράφτηκαν -εκτός από στελέχη της ΚΝΕ- και 15 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής.[5] Το 1991 ακολούθησε δεύτερη διάσπαση.[13] Ομάδα στελεχών, οι ανανεωτικοί, επιζητούσε ριζική ανανέωση.[5] Η Παπαρήγα πιστή στη λεγόμενη «σκληρή γραμμή» του ΚΚΕ κατάφερε να συγκεντρώσει ένα 48% των συνέδρων, επικρατώντας με μικρή διαφορά της ανανεωτικής πτέρυγας. Ενώ και τα πράγματα στο εξωτερικό, μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, γίνονται ακόμα χειρότερα.[5][13] Εντέλει, στις 24 Ιουνίου 1991 το ΚΚΕ απευθύνεται στον κόσμο του και στη συγκέντρωση, στο Πεδίον του Άρεως, η Αλέκα Παπαρήγα κατέστησε σαφές ότι «δε διαπραγματευόμαστε την αυτοτελή ύπαρξη του ΚΚΕ».[5]
Τέλος, είναι μια εκ των υπευθύνων για τη δημιουργία του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ), το οποίο ιδρύθηκε το 1999.[5]
Ως βουλευτής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ΚΕ που προέκυψε από το 19ο Συνέδριο εξέλεξε στη θέση του Γενικού Γραμματέα το Δημήτρη Κουτσούμπα.[14]. Η Αλέκα Παπαρήγα παρέμεινε Πρόεδρος της κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ.
Στις 8 Ιανουαρίου 2015 ανακοινώθηκε η υποψηφιότητά της ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας για τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015[15], θέση στην οποία εξελέγη.[16]
Τον Ιανουάριο 2023 έγινε γνωστό ότι δεν θα είναι υποψήφια βουλευτής και ότι θα αποχωρήσει από την πολιτική σκηνή μετά τις εθνικές εκλογές του 2023.[17]
Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παντρεύτηκε τον δημοσιογράφο Θανάση Παπαρήγα, γιο του Μήτσου Παπαρήγα, με τον οποίο απέκτησε μία κόρη, τη Βασιλεία και ένα άλλο παιδί το οποίο απεβίωσε σε ηλικία τριών ετών.[18][19] Ο σύζυγός της απεβίωσε στις 11 Οκτωβρίου 2002, έπειτα από το βαρύτατο τραυματισμό του σε τροχαίο δυστύχημα.[20]
Η Παπαρήγα μιλάει αγγλικά και ρωσικά και έχει συγγράψει βιβλίο σχετικά με τη χειραφέτηση και την απελευθέρωση της γυναίκας.[3]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 «Βιογραφικά Στοιχεία - Αλεξάνδρα Νικολάου Παπαρήγα». www.hellenicparliament.gr. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016.
- ↑ Μπίτσικα, Παναγιώτα (24 Φεβρουαρίου 2009). «Τι σημαίνουν οι αλλαγές στο ΚΚΕ». TO BHMA. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 «Βιογραφικό Αλέκας Παπαρήγα». Η Καθημερινή. 15 Ιανουαρίου 2004. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016.
- ↑ «Αλέκα Παπαρήγα». www.ishow.gr. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 Μπάμιατζης, Στέλιος (14 Απριλίου 2013). «Αλέκα Παπαρήγα: Το σιδερένιο χέρι του ΚΚΕ». news247.gr. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016.
- ↑ «Βιογραφικό: Αλέκα Παπαρήγα, Γενική Γ. ΚΚΕ». onusnewsgr.blogspot.com. 4 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016.
- ↑ «ΠΑΠΑΡΗΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ (ΑΛΕΚΑ) - Βιογραφικό». e-politikos.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2016.
- ↑ Ευθυμίου, Πέτρος (25 Απριλίου 1999). «Τι έκανες στη χούντα, μπαμπά;». TO BHMA. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016.
- ↑ 9,0 9,1 «Παπαρήγα, Αλέκα». www.bibliopolio.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016.
- ↑ «Επανεξελέγη η Α.Παπαρήγα». www.sigmalive.com. 22 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016.
- ↑ «Είκοσι χρόνια ΣΥΝάχι». Ελευθεροτυπία. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2020.
- ↑ «Κοινοβουλευτική Θητεία Βουλευτών Από Τη Μεταπολίτευση Ως Σήμερα - Παπαρήγα Νικολάου Αλεξάνδρα». www.hellenicparliament.gr. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016.
- ↑ 13,0 13,1 «Το 13ο και το 14ο Συνέδριο του ΚΚΕ». rizospastis.gr. 6 Φεβρουαρίου 2005. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016.
- ↑ «Νέα εποχή για το ΚΚΕ: Ο Δημήτρης Κουτσούμπας νέος ΓΓ της ΚΕ». enet.gr. 14 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016.
- ↑ «Τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ παρουσίασε ο Δ. Κουτσούμπας». left.gr. 8 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ «Ποιοι εκλέγονται από τα ψηφοδέλτια επικρατείας των κομμάτων». Πρώτο Θέμα. 2015-01-25. http://www.protothema.gr/politics/article/445717/poioi-eklegodai-apo-ta-psifodeltia-epikrateias-ton-kommaton/. Ανακτήθηκε στις 2015-01-26.
- ↑ https://www.in.gr/2023/01/12/life/stories/aleka-papariga-lamprakissa-pou-emeine-epi-22-xronia-sto-kke-kai-tora-apoxorei-apo-ti-vouli/
- ↑ «Αλέκα Παπαρήγα, πρώην Γ.Γ. ΚΚΕ - Βιογραφικό». www.eklogika.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016.
- ↑ «Παπαρήγα: Η κόρη μου πήγε σε ιδιωτικό σχολείο». Real. 23-04-2012. http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=140900&catID=1. Ανακτήθηκε στις 2016-07-24.
- ↑ «Πέθανε ο Θανάσης Παπαρήγας». www.hri.org. 11 Οκτωβρίου 2002. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| |||||||||||
|