Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ψουσέννης Α΄

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ψουσέννης Α’
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση11ος αιώνας π.Χ.
Θάνατος1001 π.Χ. (περίπου)
Τόπος ταφήςΤάνις
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Αίγυπτος
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακυβερνητικός υπάλληλος
Οικογένεια
ΣύζυγοςMutnedjmet
ΤέκναΑμενεμοπέ
ΓονείςPinedjem I και Duathathor-Henuttawy
ΑδέλφιαHenuttawy
Djedkhonsuefankh
Μενχεπέρρε
Μασαχάρτα
Maatkare Mutemhat
Mutnedjmet
Nauny
Οικογένειαεικοστή πρώτη δυναστεία Φαραώ
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΦαραώ
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ψουσέννης Α´ υπήρξε Φαραώ της 21ης Δυναστείας της Αρχαίας Αιγύπτου. Διαδέχτηκε τον Φαραώ Αμενεμνεσούτ και βασίλευσε από το 1040 – 994 π.Χ.

Βιογραφία και βασιλεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πατέρας του ίσως να ήταν ο Πινέτζεμ Α’. Τίποτα δεν είναι γνωστό για την εξωτερική πολιτική του κατά την διάρκεια της βασιλείας του. Πιστεύεται ότι ασχολήθηκε αποκλειστικά με την διασφάλιση των συνόρων της επικρατείας του. Σημαντικά αρχιτεκτονικά μνημεία της βασιλείας του βρίσκονται στην Τάνις, η οποία επεκτάθηκε και έγινε η νέα πρωτεύουσα του βασιλείου,[1] στολίστηκε με ιερά του θεού Άμωνα, της θεάς Μουτ και του Κχονσού και οχυρώθηκε με τείχη πάχους 20 μέτρων.[2]

Η νεκρόπολη του Ψουσέννη
Κεφαλή της αργυρής σαρκοφάγου του Ψουσέννη

Ο ασύλητος τάφος του Ψουσέννη ανακαλύφθηκε το έτος 1940 από τον Πιέρ Μοντ (‘’Pierre Montet’’) στην Τάνι. Περιείχε τις μούμιες του Φαραώ και της συζύγου του. Σε άλλα δώματα της νεκρόπολης βρίσκονται οι τάφοι του πρίγκηπα Ανχεφενμούτ και του στρατηγού και ηγέτη των ιερέων όλων των ιερών Βεντζεμπεντζέντ. Αργότερα τοποθετήθηκαν εκεί και οι μούμιες των Φαραώ Αμενεμόπη και Σεσόνγκ Β΄.

Η εξωτερική σαρκοφάγος του Φαραώ είναι από ερυθρό γρανίτη. Εσωκλείνει μία δεύτερη σαρκοφάγο από μαύρο γρανίτη, η οποία περιέχει την αργυρή σαρκοφάγο της μούμιας με χρυσή κεφαλή. Η μούμια διαλύθηκε με την πάροδο των χιλιετιών, αλλά τα πλούσια ταφικά αναθήματα σώζονται μέχρι σήμερα.

  1. Helck/Otto: Kleines Lexikon der Ägyptologie. S. 227
  2. Rolf Felde: Ägyptische Könige und Königinnen. S. 52