Μονακό
Συντεταγμένες: 43°44′N 7°25′E / 43.733°N 7.417°E
| Πριγκιπάτο του Μονακό
Principauté de Monaco Principatu de Múnegu | |||
|---|---|---|---|
| |||
 Η θέση του Μονακό (πράσινο) στην Ευρωπαϊκή ήπειρο (σκούρο γκρι) | |||
| Πόλη του Μονακό 43°44′N 7°25′E / 43.733°N 7.417°E | |||
Μεγαλύτερη πόλη | Μόντε Κάρλο | ||
| Γαλλικά | |||
| Συνταγματική Μοναρχία | |||
| Αλβέρτος Β΄ Πιερ Νταρτού | |||
| Ανεξαρτησία • αρχίζοντας από τον Οίκο των Γκριμάλντι Σύνταγμα | 1297 17 Δεκεμβρίου 1962 (τροποποιήθηκε στις 2 Απριλίου 2002) | ||
| • Σύνολο • Σύνορα Ακτογραμμή | 1,95 km2 (236η) 4,4 km 4,1 km | ||
| Πληθυσμός • Εκτίμηση 2022 • Απογραφή 2008 • Πυκνότητα | 39.050[1] (221η) 31.109[2] 20.025 κατ./km2 (2η) | ||
| ΑΕΠ (ΙΑΔ) • Ολικό (2013) • Κατά κεφαλή | 6,79 δισ. $[3] 78.700 $[3] | ||
| ΑΕΠ (ονομαστικό) • Ολικό (2013) • Κατά κεφαλή | 6,063 δισ. $[3] | ||
| ΔΑΑ (2008) |  0,956 [4] (1η) – πολύ υψηλός | ||
| Νόμισμα | Ευρώ (€ EUR) | ||
| • Θερινή ώρα | CET (UTC +1) (UTC +2) | ||
| Internet TLD | .mc | ||
| Οδηγούν στα | δεξιά | ||
| Κωδικός κλήσης | +377 | ||
Το Μονακό (γαλλικά: Monaco, μονεγασκικά: Mùnegu, αρχ. ελλ.: Μόνοικος), είναι μικρό πριγκιπάτο της Κυανής Ακτής. Περιβάλλεται στις τρεις πλευρές του από τη Γαλλία και στην τέταρτη βρέχεται από τη Μεσόγειο. Αποτελεί το πιο πυκνοκατοικημένο κράτος στον κόσμο.[5] Οι κάτοικοί του αποκαλούνται Μονεγάσκοι.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το πριγκιπάτο τέθηκε από το 1297 υπό την προστασία της γενουατικής οικογένειας των Γκριμάλντι. Τον 16ο αιώνα αναγκάστηκε να δεχτεί την προστασία της Ισπανίας και από το 1641 τέθηκε υπό γαλλική προστασία. Το 1793 προσαρτήθηκε στη Γαλλία. Το 1814, με τη Συνθήκη του Παρισιού, ο Οίκος των Γκριμάλντι επανήλθε στην εξουσία.
Από το 1861 άρχισε να σταθεροποιείται η εξάρτηση από τη Γαλλία. Πρίγκιπας του Μονακό το 1949 έγινε ο Ρενιέ Γ'. Το Μονακό εντάχθηκε στα Ηνωμένα Έθνη μόλις τη δεκαετία του '90 και συγκεκριμένα για το 1993.
Το 2002 το γαλλικό φράγκο, νόμισμα του Μονακό, αντικαταστάθηκε από το ευρώ. Τον Απρίλιο του 2005, ύστερα από τον θάνατο του Ρενιέ, την ηγεσία του πριγκιπάτου ανέλαβε ο γιος του Αλβέρτος. Στις βουλευτικές εκλογές κατά την 9η Φεβρουαρίου του 2003 ο κυβερνών συνασπισμός «Ένωση για το Μονακό» κέρδισε τις 21 επί συνόλου 24 εδρών. Ο κυβερνών συνασπισμός επανεξελέγη και το 2008.
Ο βράχος του Μονακό ήταν ένα καταφύγιο για τους πρωτόγονους πληθυσμούς. Τα ίχνη τους ανακαλύφθηκαν σε μια σπηλιά στους κήπους του Αγίου Μαρτίνου. Οι πρώτοι μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής, οι Λιγούριοι (Ligures), περιγράφονται ως άνθρωποι των βουνών, εξοικειωμένοι με τη σκληρή εργασία αλλά και με υποδειγματική οικονομία. Η ακτή και ο λιμένας του Μονακό ήταν πιθανώς η θαλάσσια πρόσβαση για τον εσωτερικό πληθυσμό της Λιγουρίας, το Oratelli Peille.
Η προέλευση του ονόματος «Μονακό» υπόκειται σε διάφορες υποθέσεις. Στην αρχαιότητα, ο λιμένας του Μονακό συνδέθηκε με τη λατρεία του ήρωα Ηρακλή, και το όνομά του συνδέθηκε συχνά με την έκφραση «Ηρακλής Μόνοικος». Υπήρχε μάλιστα στην αρχαιότητα ναός αφιερωμένος στον Ηρακλή, πράγμα το οποίο δεν συνήθιζαν για ημίθεο. Γι' αυτό λέγεται Μονόοικος. Αυτή η έκδοση επιβεβαιώνεται, δεδομένου ότι το σύγχρονο όνομα για τον κύριο λιμένα του Μονακό είναι ο λιμένας του Ηρακλή. Στο τέλος του 12ου αιώνα π.Χ., οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την περιοχή. Το Μονακό είναι μέρος της επαρχίας των θαλάσσιων Άλπεων. Κατά τη διάρκεια της κατοχής τους, οι Ρωμαίοι δημιούργησαν στο Λα Τυρμπί το τρόπαιο Augustus, το οποίο γιορτάζει τον θρίαμβο των στρατιωτικών εκστρατειών τους. Κατά τη διάρκεια αυτής της ίδιας περιόδου, οι Φοίνικες και οι Καρχηδόνιοι ναυτικοί έφεραν την ευημερία στην περιοχή. Μετά από την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (5ος αιώνας μ.Χ.), η περιοχή κατακτήθηκε από διάφορους βάρβαρους πληθυσμούς. Ήταν μόνο στο τέλος του 10ου αιώνα, μετά από την κυριαρχία των Σαρακηνών από την Προβηγκία που η περιοχή αποικήθηκε ξανά.
Η εθνική σημαία του Μονακό αποτελείται από δύο ισομεγέθεις οριζόντιες λωρίδες χρώματος κόκκινου και λευκού και τα οποία προέρχονται από τη δυναστεία των Γκριμάλντι, η οποία χρονολογείται τουλάχιστον από το 1339, ωστόσο το σχέδιο στη σημαία τροποποιήθηκε με το πέρασμα των αιώνων. Η αρχική σημαία του Μονακό έμοιαζε με τη σημερινή κρατική σημαία, όμως έφερε μια αρχαιότερη έκδοση του εθνοσήμου της μικρής χώρας. Η απλούστερη έκδοση της σημαίας καθιερώθηκε στις 4 Απριλίου του 1881.
Πολιτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ως ανεξάρτητο Πριγκιπάτο, το Μονακό έχει πολίτευμα Συνταγματικής Μοναρχίας από το 1911, με έναν Πρίγκηπα, επικεφαλής του Κράτους. Η εκτελεστική εξουσία αποτελείται από έναν Κρατικό Υπουργό, ο οποίος προεδρεύει ενός Κυβερνητικού Συμβουλίου το οποίο αποτελείται από έξι μέλη (τον ίδιο, καθώς και πέντε Κυβερνητικούς Συμβούλους, οι οποίοι αντιστοιχούν σε Υπουργούς), τα οποία είναι υπεύθυνα μπροστά στον Πρίγκιπα.
Ύστερα από μια συμφωνία με τη Γαλλία, η οποία υπεγράφη το 1930, ο Κρατικός Υπουργός υποχρεούνταν να είναι Γάλλος υπήκοος (γενικώς ένας Νομάρχης ή ένας Πρέσβης) ορισμένος από τον Πρίγκιπα, με βάση μια λίστα που του παρουσίαζε το Γαλλικό Κράτος. Το 2002, η συμφωνία αυτή τροποποιήθηκε ώστε να μην υπάρχει παρέμβαση της Γαλλίας σε αυτή την επιλογή[6]. Από εκείνη την τροποποίηση και μετά, λοιπόν, ο Κρατικός Υπουργός δεν ήταν, πλέον, απαραίτητο να είναι γαλλικής εθνικότητας. Η αλλαγή αυτή έδωσε, μεταξύ άλλων, τη δυνατότητα στο Μονακό να ικανοποιήσει τα κριτήρια εισόδου στο Συμβούλιο της Ευρώπης.
Σύμφωνα με το Σύνταγμα του 1962, ο Πρίγκιπας μοιράζεται τη νομοθετική εξουσία με το Εθνικό Συμβούλιο, το οποίο είναι μία βουλή με μονάχα ένα νομοθετικό σώμα. Τα εικοσιτέσσερα μέλη του νομοθετικού αυτού σώματος εκλέγονται για πενταετή θητεία μέσω ψηφοφορίας με πολλαπλούς υποψηφίους και καθολικής ψηφοφορίας. Δεκαοχτώ σύμβουλοι εκλέγονται μέσω απλής ατομικής κατάταξης του συνολικού αριθμού των υποψηφιοτήτων, και οι έξι εναπομείναντες σύμβουλοι μέσω ψηφοφορίας με λίστα.
Οι τοπικές υποθέσεις εμπίπτουν στις αρμοδιότητες του Δημοτικού Συμβουλίου, μίας συνέλευσης δεκαπέντε μελών, εκλεγμένων για τετραετή θητεία μέσω άμεσης καθολικής ψηφοφορίας και εκλογικής διαδικασίας με λίστα πολλαπλών ονομάτων σε δύο γύρους με τη δυνατότητα προσθήκης υποψηφίων διαφορετικών παρατάξεων και χωρίς ψήφο προτίμησης, την οποία προεδρεύει ο Δήμαρχος (αυτό τον καιρό ο Ζορζ Μαρσάν).
Το Μονακό αποτελεί μέλος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης της Γαλλοφωνίας (Assemblée Parlementaire de la Francophonie), καθώς και του Διεθνούς Οργανισμού Γαλλοφωνίας.
Εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
2018[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεωγραφία και κλίμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεωγραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Μονακό βρίσκεται στην Ευρώπη κατά μήκος της Μεσογείου, επί της Κυανής Ακτής, στα μισά της διαδρομής μεταξύ της Νίκαιας και των ιταλικών συνόρων.
Οι γεωγραφικές συντεταγμένες του Πριγκιπάτου (όσον αφορά το Ωκεανογραφικό Μουσείο) είναι 43°43′49″N 7°25′36″E / 43.73028°N 7.42667°E[7].
Το Μονακό είναι το δεύτερο μικρότερο ανεξάρτητο Κράτος παγκοσμίως, μετά το Βατικανό. Το έδαφός του εκτείνεται σε μια λωρίδα στεριάς μεγέθους 4.100 μέτρων κατά μήκος της Μεσογείου Θάλασσας και το πλάτος της ποικίλει από 1.050 έως 350 μέτρα, για συνολική έκταση της τάξεως των 202 εκταρίων (2 τ.χλμ.). Το ύψιστο ύψος είναι 164 μέτρα και υψηλότερο σημείο είναι μια κορυφή του Όρους Αζέλ, το οποίο βρίσκεται σε υψόμετρο 1.150 μέτρων. Η Πλατεία του Παλατιού βρίσκεται στα 62 μέτρα.
Το Πριγκιπάτο μετρά 5.469 μέτρα συνοριακής γραμμής με τη Γαλλία (μεταξύ των οποίων: 3.274 μέτρα με την κοινότητα του Μπωσολέιγ, 1.341 μέτρα με το Καπ-ντ'Άιγ, 464 μέτρα με τη Ροκεμπρύν-Καπ-Μαρτέν και 390 μέτρα με τη Λα Τυρμπί), καθώς και 3.829 μέτρα ακτογραμμής (λιμάνι και παραλία). Στη διάρκεια των τελευταίων ετών, μεγάλα έργα έδωσαν τη δυνατότητα στο Μονακό να επεκταθεί κατά σχεδόν 40 εκτάρια, τα οποία κερδήθηκαν, κατά βάση, από τη θάλασσα, μέσω επιχωματώσεων. Τα πρώτα έργα επιχωματώσεων ξεκίνησαν το 1865 για τη δημιουργία σιδηροδρομικής γραμμής, η οποία ακολουθήθηκε, λίγο καιρό αργότερα, από την ίδρυση τη πρώτης επιχειρηματικής συνοικίας στη Φονβιέιγ, που έδωσε τη δυνατότητα να κερδηθούν περίπου 5,5 εκτάρια από τη θάλασσα. Ο βυθός του λιμανιού του Μονακό στη συνέχεια μπαζώθηκε και, στη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, κατασκευάστηκαν το Φόρουμ Γκριμάλντι και το Λαρβοτό[8]. Το 1965, με μια πρωτοβουλία του Ρενιέ Γ΄ και με στόχο την ποικιλία στις δραστηριότητες της πόλης, η κατασκευή της συνοικίας της Φονβιέιγ έδωσε τη δυνατότητα δημιουργίας 220.000 μ2 νέων πρόσθετων οικοδομικών εκτάσεων καθώς και ενός νέου λιμανιού. Η συνοικία αυτή φιλοξενεί μεταξύ άλλων το στάδιο Λουί Ντε καθώς και ένα μεγάλο χώρο εμπορικών καταστημάτων[9]. Η επέκταση του Λιμανιού του Μονακό επίσης πραγματοποιήθηκε με κατεύθυνση τη θάλασσα.
Η κατασκευή μιας ημιπλεούμενης προκυμαίας μήκους 352 μέτρων για ένα συνολικό βάρος της τάξεως των 163.000 τόνων το 2003 έδωσε τη δυνατότητα κατασκευής 360 θέσεων στάθμευσης, 25.000 m² αποθηκευτικών χώρων, 2 θαλάσσιους σταθμούς καθώς και διοικητικά και εμπορικά γραφεία[10]. Η τεχνητή επιχωμάτωση με την οποία συνδέεται η προκυμαία έδωσε τη δυνατότητα κέρδους ενός εκταρίου γης και είδε τη δημιουργία ενός συμπλέγματος κατοικιών έκτασης 15.000 m2[11]. Το 2006, ο Αλβέρτος Β΄ του Μονακό είχε επισήμως ξεκινήσει διαγωνισμό για την ανάληψη της υλοποίησης του σχεδίου επέκτασης του λιμανιού προς τη θάλασσα, έχοντας ως στόχο το κέρδος περίπου 10 εκταρίων γης επί της θάλασσας. Το σχέδιο αυτό, με εκτιμώμενο κόστος της τάξης των 8 δισεκατομμυρίων ευρώ, θα έδινε τη δυνατότητα κατασκευής περίπου 275.000 m² κτιριακών εγκαταστάσεων[12] και θα είχε χρονοδιάγραμμα μέχρι το 2023, με τα πρώτα κτίρια να παραδίδονται προς εκμετάλλευση το 2014[8]. Ωστόσο εγκαταλείφτηκε το 2008, με επίσημη δικαιολογία τον οικολογικό αντίκτυπο αλλά και τον οικονομικό, καθώς η Ευρώπη εισερχόταν σε περίοδο οικονομικής κρίσης[13]. Τελικώς, προτιμήθηκε ένα σχέδιο, λιγότερο ακριβό, αλλά το οποίο σήμανε την επιστροφή στην κατασκευή υψηλών κτιρίων: την κατασκευή διπλού πύργου 49 ορόφων, την Τουρ Οντεόν.
Συνοικίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Μονακό είναι χωρισμένο σε δέκα τμήματα τα οποία αποτελούνται από 4 συνοικίες, οι οποίες αντιστοιχούν στις παλαιές κοινότητες. Το κάθε τμήμα είναι χωρισμένο, το ίδιο, σε νησίδες (επίσης γνωστές πολεοδομικά συγκροτήματα):
| Nº | Τμήμα | Έκταση (m²) |
Πληθυσμός (κατ.) |
Πυκνότητα (κατ./km²) |
Νησίδες | Σχόλια (Έκταση και πληθυσμός κατά την απογραφή του 2008) |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Παλαιό Δήμος της Πόλης του Μονακό | ||||||
01 |
Πόλη του Μονακό | 185.466 | 975 | 5.257 | 19 | Η παλαιά πόλη χτισμένη επί του « Βράχου » μεταξύ των δύο λιμανιών, προσβάσιμη στα νοτιοανατολικά της Λεωφόρου Αλβέρτου Β΄ η οποία περνάει κάτω από το Πριγκιπικό Παλάτι και συναντά τη Λεωφόρο της Πορτ Νεβ. Περιλαμβάνει την Avenue des Remparts και την Avenue Saint-Martin. |
| Παλαιός Δήμος του Μόντε-Κάρλο | ||||||
02 |
Μόντε-Κάρλο / Σπελύγκ | 295.392 | 2.874 | 9.729 | 20 | Από το Boulevard des Moulins έως την Avenue de la Madone. Περιλαμβάνει τα καζίνο και τις κυριότερες ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις στα βόρεια του Λιμανιού του Ηρακλή τις οποίες πλευρίζουν η Avenue John Kennedy και το Boulevard Louis II που περνά από την υπόγεια σήραγγα υπό το Auditorium Rainier III και το Ξενοδοχείο Φερμόν. Περιλαμβάνει τους κήπους της Petite Afrique και του Café de Paris |
03 |
Λα Ρους / Σαιν-Ρομάν | 105.189 | 3.102 | 29.490 | 17 | Συνοικία που βρίσκεται στα βορειοδυτικά, περιμετρικά της Avenue de l’Annonciade και του Κάστρου Περιγκόρ, μεταξύ των ανατολικών συνόρων του Μπωσολέιγ και του δυτικού τμήματος του Boulevard d’Italie. Συμπεριλαμβάνονται το Boulevard du Ténao και τα Λασέ Σαιν-Λεόν. |
04 |
Λαρβοτό / Μπα Μουλέν | 336.796 | 5.091 | 15.116 | 17 | Στα βορειοανατολικά, κατά μήκος των λεωφόρων του Λαρβοτό και της Πριγκίπισσας Γκρέις (στο μονεγάσκικο τμήμα τους) και συνορευόμενο με το Ροκεμπρύν-Καπ-Μαρτέν. Περιλαμβάνει τις δύο κύριες παραλίες του Μονακό (προστατεύονται από προκυμαίες-κυματοθραύστες), μεταξύ, ως προς το βόρειο τμήμα, την επιχωματωμένη χερσόνησο του Méridien Beach Plaza και του Monte Carlo Sporting Club, και, ως προς το νότιο, το Grimaldi Forum και τον Ιαπωνικό Κήπο. |
10 |
Σαιν-Μισέλ | 142.298 | 3.519 | 24.730 | 24 | Από τη λεωφόρο της Πριγκίπισσας Καρλότας έως το Park Palace. Μικρή ζώνη κατοικιών στο κέντρο του Κρατιδίου. |
| Παλαιός Δήμος της Λα Κονταμίν | ||||||
05 |
Κονταμίν | 267.324 | 3.694 | 13.818 | 28 | Συνοικία που περιτριγυρίζει το Λιμάνι του Ηρακλή και την Πλατεία της Αγοράς. |
07 |
Λα Κολ | 175.811 | 2.627 | 14.942 | 15 | Από τις οδούς Πλατί και Παστέρ έως τη Λεωφόρο Καρόλου Γ΄. Βρίσκεται στα δυτικά σύνορα του Καπ ντ'Άιγ. |
06 |
Λε Ρεβουάρ | 075.699 | 2.494 | 32.946 | 11 | Από την οδό Εκτόρ Οτό έως την οδό Ονορέ Λαμπάντ. Υψηλότερη συνοικία, βρίσκεται στα δυτικά σύνορα της Λα Τυρμπί και του Μπωσολέιγ, κατά μήκος της Moyenne Corniche (RN 7). Εξωτικός Κήπος του Μονακό. |
09 |
Μονεγκέτι / Λεωφόρος του Βελγίου | 104.249 | 3.131 | 30.034 | 17 | Από τη λεωφόρο Ρενιέ Γ΄ έως τη λεωφόρο του Βελγίου. |
| Εδάφη που κερδήθηκαν από τη θάλασσα μετά το 1970 | ||||||
08 |
Φονβιέιγ | 334.970 | 3.602 | 10.753 | 10 | Συνοικία που κατασκευάστηκε το 1971 (πήρε τη θέση του λιμανιού της Φονβιέιγ) και επεκτάθηκε μέσω μιας επιπλέουσας προβλήτας που κατασκευάστηκε. |
11 |
Λε Πορτιέ | 275.000 | — | — | — | Η κατασκευή έχει προβλεφτεί να αρχίσει από το 2014 στα δυτικά της πόλης του Μονακό, πέρα από τη Λεωφόρο Λουδοβίκου Β΄, μεταξύ της βόρειας προβλήτας του Λιμανιού του Ηρακλή και του Grimaldi Forum (στα νότια των παραλιών). Καθώς αυτή η ζώνη δεν είναι ακόμη χτισμένη, δεν συμπεριλαμβάνεται στη συνολική έκταση του Πριγκιπάτου. |
* |
Μονακό | 2.023.094 | 31.109 | 15.377 | 178 | (απογραφή 2008) |
|
2.023.094 | 36.371 | 17.977 | 178 | (εκτίμηση τέλους Δεκεμβρίου 2011) | |
Κλίμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το κλίμα του Μονακό είναι εύκρατο μεσογειακού τύπου με ήπιους και υγρούς χειμώνες και ζεστά και ξηρά καλοκαίρια με μεγάλη ηλιοφάνεια.
Η μέση θερμοκρασία κατά τον 20ό αιώνα, για περισσότερα από 75 χρόνια παρακολούθησης ήταν της τάξεως των 16,3 °C. Η μέση θερμοκρασία ποικίλει μεταξύ 10,2 °C τον Ιανουάριο και 23,7 °C τον Αύγουστο.
Η μέση ετήσια ηλιοφάνεια είναι της τάξεως των 2.583 ωρών και ο αριθμός βροχερών ημερών δεν ξεπερνά τις 62 ετησίως.
| Κλιματικά δεδομένα Μονακό | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Μήνας | Ιαν | Φεβ | Μάρ | Απρ | Μάι | Ιούν | Ιούλ | Αύγ | Σεπ | Οκτ | Νοε | Δεκ | Έτος |
| Μέση Μέγιστη °C (°F) | 12.3 | 12.5 | 14.0 | 16.1 | 19.4 | 23.0 | 25.8 | 25.9 | 23.8 | 19.9 | 16.1 | 13.4 | 18,5 |
| Μέση Μηνιαία °C (°F) | 10.2 | 10.4 | 11.8 | 13.9 | 17.1 | 20.8 | 23.5 | 23.7 | 21.6 | 17.8 | 14.0 | 11.4 | 16,4 |
| Μέση Ελάχιστη °C (°F) | 8.1 | 8.2 | 9.6 | 11.6 | 14.8 | 18.5 | 21.2 | 21.5 | 19.3 | 15.6 | 11.9 | 9.3 | 14,1 |
| Υετός mm (ίντσες) | 82,7 | 76,4 | 70,5 | 62,2 | 48,6 | 36,9 | 15,6 | 31,3 | 54,4 | 108,2 | 104,2 | 77,5 | 768,5 |
| Μέσες ημέρες κατακρημνίσεων | 6.8 | 6.4 | 6.1 | 6.3 | 5.2 | 4.1 | 1.9 | 3.1 | 4.0 | 5.8 | 7.0 | 6.0 | 62,7 |
| Μέσες μηνιαίες ώρες ηλιοφάνειας | 148.8 | 152.6 | 201.5 | 228.0 | 269.7 | 297.0 | 341.0 | 306.9 | 240.0 | 204.6 | 156.0 | 142.6 | 2.668,7 |
| Πηγή: Ιστοσελίδα του Μονακό[14] | |||||||||||||
Οικονομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η οικονομία του πριγκιπάτου βασίζεται κυρίως στον τουρισμό. Το λιμάνι έχει αποκλειστικά τουριστικό προορισμό και φιλοξενεί όλο σχεδόν τον χρόνο μεγάλο αριθμό θαλαμηγών. Ιδιαίτερη ανάπτυξη έχει και η βιομηχανία χημικών προϊόντων, μηχανουργίας, υφαντουργίας και ειδών διατροφής. Επιχειρηματίες από όλο τον κόσμο προτιμούν τις τράπεζες του Μονακό, που τις ευνοεί η νομοθεσία του πριγκιπάτου για το τραπεζικό απόρρητο και τη χαμηλή φορολογία.
Δημογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι περισσότεροι κάτοικοι είναι Γάλλοι (το Μονακό αποτελεί τη μικρότερη χώρα στον κόσμο όπου ομιλείται η γαλλική γλώσσα). Οι υπόλοιποι είναι Ιταλοί, Αμερικανοί κ.ά., ενώ το 20% είναι Μονεγάσκοι. Επίσημη γλώσσα είναι τα γαλλικά, αλλά πολύ διαδεδομένη είναι και η ιταλική, καθώς και η μονεγασκική διάλεκτος της λιγουριανής γλώσσας. Το προσδόκιμο ζωής του συνολικού πληθυσμού υπολογίστηκε το 2015 στα 89,52 χρόνια (85,63 για τους άνδρες και 93,58 για τις γυναίκες).
Συγκοινωνίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η χώρα εξυπηρετείται από σιδηροδρομικό δίκτυο. Οι αεροπορικές συγκοινωνίες εξυπηρετούνται από ένα ελικοδρόμιο. Το πλησιέστερο αεροδρόμιο είναι το Αεροδρόμιο Κοτ ντ' Αζύρ, στη Νίκαια της Γαλλίας.[15] Η οδήγηση γίνεται στη δεξιά πλευρά του δρόμου.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Key figures 2023 edition». Monaco Statistics (IMSEE). Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2024.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2012.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «CIA World Factbook». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2009.
- ↑ Filling Gaps in the Human Development Index, United Nations ESCAP, Φεβρουάριος 2009
- ↑ «CIA World Fact Book». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2009.
- ↑ Traité destiné à adapter et à confirmer les rapports d'amitié et de coopération entre la République française et la Principauté de Monaco
- ↑ Monaco en chiffres, édition 2005 Αρχειοθετήθηκε 2007-11-24 στο Wayback Machine., www.gouv.mc
- ↑ 8,0 8,1 « Monaco, un siècle d’extension sur le domaine maritime... et encore un projet »[νεκρός σύνδεσμος], article du journal Les Échos, janvier 2007
- ↑ Grands travaux à Monaco Αρχειοθετήθηκε 2011-11-13 στο Wayback Machine., www.gouv.mc
- ↑ La digue semi-flottante Αρχειοθετήθηκε 2007-11-25 στο Wayback Machine., www.gouv.mc
- ↑ Le terre-plein Αρχειοθετήθηκε 2007-11-25 στο Wayback Machine., www.gouv.mc
- ↑ « Monaco, une ville sur l'eau » Αρχειοθετήθηκε 2011-06-14 στο Wayback Machine., L'Express, 21 août 2008.
- ↑ «Article du Point: La crise pousse Monaco à arrêter son projet d'extension en mer». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2013.
- ↑ "Climatological information for Monaco" – Monaco website
- ↑ "Route Map Αρχειοθετήθηκε 2008-05-27 στο Wayback Machine." in 1993, Trans World Airlines
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| |||||||||||||||||||||||||||||||
.svg)
|
