Εσωτερική διχοτόμος
A
Δ
{\displaystyle \mathrm {A\Delta } }
της κορυφής
A
{\displaystyle \mathrm {A} }
στο τρίγωνο
A
B
Γ
{\displaystyle \mathrm {AB\Gamma } }
. Το θεώρημα της εσωτερικής διχοτόμου λέει ότι
B
Δ
Γ
Δ
=
A
B
A
Γ
{\displaystyle {\tfrac {\mathrm {B\Delta } }{\mathrm {\Gamma \Delta } }}={\tfrac {\mathrm {AB} }{\mathrm {A\Gamma } }}}
.
Στην γεωμετρία , το θεώρημα διχοτόμου (ή αλλιώς θεώρημα εσωτερικής διχοτόμου ή πρώτο θεώρημα διχοτόμου ) λέει ότι σε ένα τρίγωνο
A
B
Γ
{\displaystyle \mathrm {AB\Gamma } }
η διχοτόμος
A
Δ
{\displaystyle \mathrm {A\Delta } }
ενός τριγώνου χωρίζει την απέναντι πλευρά
B
Γ
{\displaystyle \mathrm {B\Gamma } }
σε δύο τμήματα με λόγο ανάλογο των δύο άλλων πλευρών.[ 1] :153-154 [ 2] :191-193 [ 3] :95-96 [ 4] :327-331 Δηλαδή,
B
Δ
Γ
Δ
=
A
B
A
Γ
.
{\displaystyle {\frac {\mathrm {B\Delta } }{\mathrm {\Gamma \Delta } }}={\frac {\mathrm {AB} }{\mathrm {A\Gamma } }}.}
Εξωτερική διχοτόμος
A
Δ
′
{\displaystyle \mathrm {A\Delta '} }
της κορυφής
A
{\displaystyle \mathrm {A} }
στο τρίγωνο
A
B
Γ
{\displaystyle \mathrm {AB\Gamma } }
. Το θεώρημα εξωτερικής διχοτόμου λέει ότι
B
Δ
′
Γ
Δ
′
=
A
B
A
Γ
{\displaystyle {\tfrac {\mathrm {B\Delta '} }{\mathrm {\Gamma \Delta '} }}={\tfrac {\mathrm {AB} }{\mathrm {A\Gamma } }}}
.
Το δεύτερο θεώρημα διχοτόμου (ή θεώρημα εξωτερικής διχοτόμου ) λέει ότι η εξωτερική διχοτόμος
A
Δ
′
{\displaystyle \mathrm {A\Delta '} }
ενός τριγώνου
A
B
Γ
{\displaystyle \mathrm {AB\Gamma } }
με
A
B
<
A
Γ
{\displaystyle \mathrm {AB} <\mathrm {A\Gamma } }
ικανοποιεί
B
Δ
′
Γ
Δ
′
=
A
B
A
Γ
.
{\displaystyle {\frac {\mathrm {B\Delta '} }{\mathrm {\Gamma \Delta '} }}={\frac {\mathrm {AB} }{\mathrm {A\Gamma } }}.}
Θεωρούμε την παράλληλη ευθεία από την κορυφή
B
{\displaystyle \mathrm {B} }
στην
A
Δ
{\displaystyle \mathrm {A\Delta } }
, που τέμνει την προέκταση της
A
Γ
{\displaystyle \mathrm {A\Gamma } }
στο σημείο
E
{\displaystyle \mathrm {E} }
.
Από την παραλληλία, προκύπτει ότι
∠
B
E
A
=
∠
Δ
A
Γ
{\displaystyle \angle \mathrm {BEA} =\angle \mathrm {\Delta A\Gamma } }
(ως εντός-εκτός επί τα αυτά) και
∠
A
B
E
=
∠
B
A
Δ
{\displaystyle \angle \mathrm {ABE} =\angle \mathrm {BA\Delta } }
(ως εντός-εκτός εναλλάξ). Επομένως,
∠
B
E
A
=
∠
A
B
E
=
1
2
A
^
,
{\displaystyle \angle \mathrm {BEA} =\angle \mathrm {ABE} ={\tfrac {1}{2}}{\hat {\mathrm {A} }},}
και άρα το τρίγωνο
A
B
E
{\displaystyle \mathrm {ABE} }
είναι ισοσκελές με
A
E
=
A
B
{\displaystyle \mathrm {AE} =\mathrm {AB} }
.
Τέλος, από το θεώρημα τομής του Θαλή για τις παράλληλες
A
Δ
{\displaystyle \mathrm {A\Delta } }
και
B
E
{\displaystyle \mathrm {BE} }
, έχουμε ότι:
B
Δ
Γ
Δ
=
A
E
A
Γ
⇒
B
Δ
Γ
Δ
=
A
B
A
Γ
{\displaystyle {\frac {\mathrm {B\Delta } }{\mathrm {\Gamma \Delta } }}={\frac {\mathrm {AE} }{\mathrm {A\Gamma } }}\Rightarrow {\frac {\mathrm {B\Delta } }{\mathrm {\Gamma \Delta } }}={\frac {\mathrm {AB} }{\mathrm {A\Gamma } }}}
.
θα χρησιμοποιήσουμε τους εξής δύο τύπους για το εμβαδόν τριγώνου:
E
=
1
2
⋅
(
βάση
)
⋅
(
ύψος
)
=
1
2
⋅
(
πρώτη πλευρά
)
⋅
(
δεύτερη πλευρά
)
⋅
sin
(
μεταξύ τους γωνία
)
.
{\displaystyle \mathrm {E} ={\frac {1}{2}}\cdot ({\text{βάση}})\cdot ({\text{ύψος}})={\frac {1}{2}}\cdot ({\text{πρώτη πλευρά }})\cdot ({\text{δεύτερη πλευρά}})\cdot \sin({\text{μεταξύ τους γωνία}}).}
Παρατηρήστε ότι τα τρίγωνα
A
Δ
B
{\displaystyle \mathrm {A\Delta B} }
και
A
Δ
Γ
{\displaystyle \mathrm {A\Delta \Gamma } }
έχουν κοινό ύψος το
A
H
{\displaystyle \mathrm {AH} }
. Επομένως τα εμβαδά τους δίνονται από
(
A
Δ
B
)
=
A
Δ
⋅
A
B
⋅
sin
A
^
2
=
1
2
⋅
B
Δ
⋅
A
H
,
{\displaystyle (\mathrm {A\Delta B} )=\mathrm {A\Delta } \cdot \mathrm {AB} \cdot \sin {\tfrac {\hat {\mathrm {A} }}{2}}={\frac {1}{2}}\cdot \mathrm {B\Delta } \cdot \mathrm {AH} ,}
και
(
A
Δ
Γ
)
=
A
Δ
⋅
A
Γ
⋅
sin
A
^
2
=
1
2
⋅
Γ
Δ
⋅
A
H
.
{\displaystyle (\mathrm {A\Delta \Gamma } )=\mathrm {A\Delta } \cdot \mathrm {A\Gamma } \cdot \sin {\tfrac {\hat {\mathrm {A} }}{2}}={\frac {1}{2}}\cdot \mathrm {\Gamma \Delta } \cdot \mathrm {AH} .}
Διαιρώντας κατά μέλη αυτές τις δύο ισότητες λαμβάνουμε την ζητούμενη σχέση:
A
B
A
Γ
=
B
Δ
Γ
Δ
.
{\displaystyle {\frac {\mathrm {AB} }{\mathrm {A\Gamma } }}={\frac {\mathrm {B\Delta } }{\mathrm {\Gamma \Delta } }}.}
Έστω
A
Δ
A
{\displaystyle \mathrm {A\Delta _{A}} }
,
B
Δ
B
{\displaystyle \mathrm {B\Delta _{B}} }
και
Γ
Δ
Γ
{\displaystyle \mathrm {\Gamma \Delta _{\Gamma }} }
οι διχοτόμοι των γωνιών του τριγώνου. Χρησιμοποιώντας το αντίστροφο του θεωρήματος του Τσέβα έχουμε ότι οι διχοτόμοι συντρέχουν, καθώς
B
Δ
A
Γ
Δ
A
⋅
Γ
Δ
B
A
Δ
B
⋅
A
Δ
Γ
B
Δ
Γ
=
A
B
A
Γ
⋅
B
Γ
A
B
⋅
A
Γ
B
Γ
=
1.
{\displaystyle {\frac {\mathrm {B\Delta _{A}} }{\mathrm {\Gamma \Delta _{A}} }}\cdot {\frac {\mathrm {\Gamma \Delta _{B}} }{\mathrm {A\Delta _{B}} }}\cdot {\frac {\mathrm {A\Delta _{\Gamma }} }{\mathrm {B\Delta _{\Gamma }} }}={\frac {\mathrm {AB} }{\mathrm {A\Gamma } }}\cdot {\frac {\mathrm {B\Gamma } }{\mathrm {AB} }}\cdot {\frac {\mathrm {A\Gamma } }{\mathrm {B\Gamma } }}=1.}
Το σημείο στο οποίο συντρέχουν οι διχοτόμοι λέγεται το έγκεντρο του τριγώνου.
Έστω
α
=
B
Γ
{\displaystyle \alpha =\mathrm {B\Gamma } }
,
β
=
B
Γ
{\displaystyle \beta =\mathrm {B\Gamma } }
και
γ
=
A
B
{\displaystyle \gamma =\mathrm {AB} }
, τότε
B
Δ
=
α
γ
β
+
γ
{\displaystyle \mathrm {B\Delta } ={\frac {\alpha \gamma }{\beta +\gamma }}}
και
Γ
Δ
=
α
β
β
+
γ
{\displaystyle \mathrm {\Gamma \Delta } ={\frac {\alpha \beta }{\beta +\gamma }}}
.
Απόδειξη
Από το θεώρημα της εσωτερικής διχοτόμου έχουμε ότι
B
Δ
Γ
Δ
=
γ
β
,
{\displaystyle {\frac {\mathrm {B\Delta } }{\mathrm {\Gamma \Delta } }}={\frac {\gamma }{\beta }},}
και επίσης ισχύει ότι
B
Δ
+
Γ
Δ
=
α
{\displaystyle \mathrm {B\Delta } +\mathrm {\Gamma \Delta } =\alpha }
. Επομένως,
B
Δ
+
B
Δ
⋅
β
γ
=
α
⇒
B
Δ
=
α
γ
β
+
γ
.
{\displaystyle \mathrm {B\Delta } +\mathrm {B\Delta } \cdot {\frac {\beta }{\gamma }}=\alpha \Rightarrow \mathrm {B\Delta } ={\frac {\alpha \gamma }{\beta +\gamma }}.}
Αντίστοιχα και για την
Γ
Δ
{\displaystyle \mathrm {\Gamma \Delta } }
.
Έστω
A
→
,
B
→
,
Γ
→
{\displaystyle {\vec {\mathrm {A} }},{\vec {\mathrm {B} }},{\vec {\Gamma }}}
τα διανύσματα των τριών κορθφών των τριγώνων. Τότε, από το θεώρημα της εσωτερικής διχοτόμου και την σχέση των
B
Δ
A
{\displaystyle \mathrm {B\Delta _{A}} }
και
Γ
Δ
A
{\displaystyle \mathrm {\Gamma \Delta _{A}} }
, το σημείο
Δ
A
{\displaystyle \Delta _{A}}
της διχοτόμου δίνεται από
Δ
A
→
=
α
β
+
γ
⋅
(
B
→
+
Γ
→
)
{\displaystyle {\vec {\mathrm {\Delta _{A}} }}={\frac {\alpha }{\beta +\gamma }}\cdot \left({\vec {\mathrm {B} }}+{\vec {\Gamma }}\right)}
.
Επομένως, η εξίσωση της διχοτόμου
A
Δ
A
{\displaystyle \mathrm {A\Delta _{A}} }
δίνεται από
t
⋅
A
→
+
(
1
−
t
)
⋅
α
β
+
γ
⋅
(
B
→
+
Γ
→
)
{\displaystyle t\cdot {\vec {\mathrm {A} }}+(1-t)\cdot {\frac {\alpha }{\beta +\gamma }}\cdot \left({\vec {\mathrm {B} }}+{\vec {\Gamma }}\right)}
,
για
t
∈
[
0
,
1
]
{\displaystyle t\in [0,1]}
. Αντίστοιχα, και για τις άλλες διχοτόμους. Το μοναδικό σημείο που ικανοποιεί και τις τρεις εξισώσεις ταυτόχρονα είναι το
I
→
=
1
α
+
β
+
γ
⋅
(
α
⋅
A
→
+
β
⋅
B
→
+
γ
⋅
Γ
→
)
{\displaystyle {\vec {\mathrm {I} }}={\frac {1}{\alpha +\beta +\gamma }}\cdot \left(\alpha \cdot {\vec {\mathrm {A} }}+\beta \cdot {\vec {\mathrm {B} }}+\gamma \cdot {\vec {\mathrm {\Gamma } }}\right)}
.
Επομένως, αυτό είναι το έγκεντρο του τριγώνου .
Το θεώρημα της εσωτερικής διχοτόμου χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό του γεωμετρικού τόπου των σημείων
P
{\displaystyle \mathrm {P} }
των οποίων οι αποστάσεις από δοσμένα σημεία
A
{\displaystyle \mathrm {A} }
και
B
{\displaystyle \mathrm {B} }
, έχουν σταθερό λόγο
k
{\displaystyle k}
. Δηλαδή,
k
=
P
A
P
B
.
{\displaystyle k={\frac {\mathrm {PA} }{\mathrm {PB} }}.}
Ο γεωμετρικός τόπος αυτών των σημείων είναι ο Απολλώνιος κύκλος .
Η απόδειξη είναι η ίδια με αυτή της εσωτερικής διχοτόμου χρησιμοποιώντας το θεώρημα τομής του Θαλή, αλλά το σχήμα είναι διαφορετικό. Για πληρότητα, παραθέτουμε την απόδειξη παρακάτω:
Θεωρούμε την παράλληλη ευθεία από την κορυφή
B
{\displaystyle \mathrm {B} }
στην
A
Δ
{\displaystyle \mathrm {A\Delta } }
, που τέμνει την προέκταση της
A
Γ
{\displaystyle \mathrm {A\Gamma } }
στο σημείο
E
{\displaystyle \mathrm {E} }
.
Από την παραλληλία, προκύπτει ότι
∠
B
E
A
=
∠
Δ
A
Γ
{\displaystyle \angle \mathrm {BEA} =\angle \mathrm {\Delta A\Gamma } }
(ως εντός-εκτός επί τα αυτά) και
∠
A
B
E
=
∠
B
A
Δ
{\displaystyle \angle \mathrm {ABE} =\angle \mathrm {BA\Delta } }
(ως εντός-εκτός εναλλάξ). Επομένως,
∠
B
E
A
=
∠
A
B
E
=
1
2
A
^
,
{\displaystyle \angle \mathrm {BEA} =\angle \mathrm {ABE} ={\tfrac {1}{2}}{\hat {\mathrm {A} }},}
και άρα το τρίγωνο
A
B
E
{\displaystyle \mathrm {ABE} }
είναι ισοσκελές με
A
E
=
A
B
{\displaystyle \mathrm {AE} =\mathrm {AB} }
.
Τέλος, από το θεώρημα τομής του Θαλή για τις παράλληλες
A
Δ
{\displaystyle \mathrm {A\Delta } }
και
B
E
{\displaystyle \mathrm {BE} }
, έχουμε ότι:
B
Δ
Γ
Δ
=
A
E
A
Γ
⇒
B
Δ
Γ
Δ
=
A
B
A
Γ
{\displaystyle {\frac {\mathrm {B\Delta } }{\mathrm {\Gamma \Delta } }}={\frac {\mathrm {AE} }{\mathrm {A\Gamma } }}\Rightarrow {\frac {\mathrm {B\Delta } }{\mathrm {\Gamma \Delta } }}={\frac {\mathrm {AB} }{\mathrm {A\Gamma } }}}
.
Από το θεώρημα εξωτερικής διχοτόμου και χρησιμοποιώντας ότι
γ
=
B
Δ
′
−
Γ
Δ
′
{\displaystyle \gamma =\mathrm {B\Delta '} -\mathrm {\Gamma \Delta '} }
, προκύπτει ότι
B
Δ
′
=
α
γ
β
−
γ
{\displaystyle \mathrm {B\Delta '} ={\frac {\alpha \gamma }{\beta -\gamma }}}
και
Γ
Δ
′
=
α
β
β
−
γ
{\displaystyle \mathrm {\Gamma \Delta '} ={\frac {\alpha \beta }{\beta -\gamma }}}
.
↑ Ταβανλής, Χ. Επίπεδος Γεωμετρία . Αθήνα: Ι. Χιωτέλης.
↑ Νικολάου, Νικολαος Δ. (1973). Θεωρητική Γεωμετρία . Αθήνα: Οργανισμός Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων.
↑ Κανέλλος, Σπ. Γ. (1975). Ευκλείδειος Γεωμετρία . Αθήνα 1975: Οργανισμός Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων.
↑ Τόγκας, Πέτρος Γ. (1957). Θεωρητική Γεωμετρία . Αθήνα: Πέτρου Γ. Τόγκα.
Είδη τριγώνου
Βάσει μεγαλύτερης γωνίας Βάσει πλευρών Άλλα
Σημεία τριγώνου
Ευθείες τριγώνου
Κύκλοι τριγώνου
Μετρικές σχέσεις
Αναλογίες Εμβαδόν Μήκη σεβιανών Τριγωνομετρικές σχέσεις Άλλες
Σχετικά θεωρήματα Παράγωγα τρίγωνα