Μετάβαση στο περιεχόμενο

Η εν Αθήναις Β΄ Εθνική των Ελλήνων Συνέλευσις

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η εν Αθήναις Β΄ Εθνική των Ελλήνων Συνέλευσις ή Β΄ Εθνική εν Αθήναις Συνέλευση του 1862Εθνική Συνέλευση του 1862, αναφερόμενη και ως Εθνοσυνέλευση του 1862–1864) άρχισε τις εργασίες της στις 10 Δεκεμβρίου 1862,[1] όσο στην εξουσία ήταν η Προσωρινή Κυβέρνηση του Δημητρίου Βούλγαρη. Αυτή διοικούσε την Ελλάδα μετά την έξωση του Όθωνα. Κατά τη θητεία της, η Ελλάδα απέκτησε νέο Βασιλιά, τον Γεώργιο Α΄ (18 Μαρτίου 1863), και ενσωματώθηκε σε αυτήν το Ηνωμένον Κράτος των Ιονίων Νήσων (Μάιος 1864). Η Συνέλευση ψήφισε το νέο Σύνταγμα της Ελλάδας του 1864 και οι εργασίες της έληξαν τον Οκτώβριο του 1864.[2] Διαλύθηκε τέλος, όταν ο Βασιλιάς Γεώργιος Α΄ υπέγραψε το Σύνταγμα (17 Νοεμβρίου 1864 δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως), ορκίστηκε ενώπιον της Συνέλευσης τον οριζόμενο στο άρθρο 43 όρκο και αυτή ψήφισε τον νέο εκλογικό νόμο.[3]

Η συνέλευση προέκυψε από τις εκλογές του 1862, που έγιναν στις 24-27 Νοεμβρίου 1862 με εκλογικό νόμο που εξέδωσε η Προσωρινή Κυβέρνηση του Δημητρίου Βούλγαρη της 23ης Οκτωβρίου 1862 που τροποποίησε τον εκλογικό νόμο της 18ης Μαρτίου 1844. Με βάση τον νέο νόμο, εκλέχθηκαν και Έλληνες του εξωτερικού. Συνολικά οι πληρεξούσιοι ήταν 327, από τους οποίους 288 από την ελεύθερη Ελλάδα και 39 από τους "αλύτρωτους" και τις ελληνικές παροικίες του εξωτερικού.[1]

Συγκεκριμένα εκτός Ελλάδος πληρεξούσιοι πήραν μέρος [4]:

Επίσης, είχαν κληθεί να συμμετάσχουν και οι ελληνικές παροικίες της Αμερικής.

Στις 10 Δεκεμβρίου 1862, προσωρινός πρόεδρος ορίστηκε ο πρεσβύτερος Δ. Κριεζής. Στις 12 Ιανουαρίου 1863, η συνέλευση κήρυξε εαυτή νόμιμα συγκροτημένη με το όνομα «Η εν Αθήναις Β΄ Εθνική των Ελλήνων Συνέλευσις», μετά από πρόταση του πληρεξούσιου Αρ. Χαλκιόπουλου. Πρόεδρος της Συνέλευσης ορίστηκε στις 17 Ιανουαρίου ο Ζηνόβιος Βάλβης με αντιπροέδρους τους Αρ. Μωραϊτίνη και Αχ. Πάντο. Χαρακτηριστικό δείγμα της οικογενειοκρατίας είναι ότι στην εθνοσυνέλευση εξελέγησαν 9 Μαυρομιχαλαίοι, 4 Δεληγιανναίοι και 4 Πετιμεζάδες.

Κατά τη διάρκεια της Εθνοσυνέλευσης, έγινε η ενσωμάτωση των Ιονίων νησιών στην Ελλάδα και, μετά τις 3 Αυγούστου 1864, στη σύστασή της συμμετείχαν και πληρεξούσιοι από τα Επτάνησα.

Έργο της συνέλευσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τη διάρκεια της συνέλευσης ορίστηκαν οι κυβερνήσεις:
Ως Προσωρινή Κυβέρνηση της Ελλάδος:

Ως Προσωρινή Κυβέρνηση του Βασιλείου της Ελλάδος

Οι επόμενες κυβερνήσεις ορίστηκαν από τον Βασιλιά, σύμφωνα με το νέο σύνταγμα.

Δεδομένου ότι ο πρίγκιπας Αλφρέδος, δευτερότοκος γιος της βασίλισσας της Αγγλίας Βικτορίας, που εκλέχθηκε από δημοψήφισμα από τους Έλληνες για τον θρόνο του βασιλείου τους δεν τον αποδέχθηκε, αυτός προτάθηκε στον πρίγκιπα Γουλιέλμο-Γεώργιο, δευτερότοκο γιο του πρίγκιπα Χριστιανού της Δανίας. Η Συνέλευση επικύρωσε, στις 18 Μαρτίου 1863, αυτή την πρόταση των Μεγάλων Δυνάμεων και τον αναγόρευσε ως συνταγματικό βασιλέα των Ελλήνων με το όνομα Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας.

Με απόφαση της Συνέλευσης καταργήθηκε η Γερουσία και καθορίστηκε σύστημα μιας Βουλής (μονήρους Βουλής) με τετραετή θητεία.

Η Εθνοσυνέλευση ψήφισε το Σύνταγμα της Ελλάδος του 1864, το οποίο υπογράφηκε από τον βασιλιά Γεώργιο στις 17 Νοεμβρίου 1864. Το Σύνταγμα αυτό ήταν το μακροβιότερο της Ελλάδας και με τις αναθεωρήσεις του 1911 και 1952 ίσχυσε για μεγάλη χρονική περίοδο. Με αυτό καθιερώθηκε το πολίτευμα της Βασιλευόμενης Δημοκρατίας.

Η Συνέλευση ψήφισε επίσης νέο εκλογικό νόμο, με βάση τον οποίο έγιναν οι επόμενες εκλογές του 1865, αλλά και οι εκλογές δημοτικών αρχών και δημάρχων (με καθολική ψηφοφορία από τον λαό).

Πληρεξούσιοι της εθνοσυνέλευσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρακάτω παρουσιάζονται οι πληρεξούσιοι καθώς και οι επαρχίες τις οποίες εκπροσώπησαν[5]:

Αγράφων

Αδάμαντος (Κρητών)

Αδριανουπόλεως

Αιγιαλείας

Αιγίνης

Αλεξανδρείας

Άνδρου

Άργους

Αρτινών

Ασπροποτάμου

Αττικής

Βάλτου

Βηρυττού

Βιτωλίων

Βονίτσης & Ξηρομέρου

Βουκουρεστίου

Γαλαζίου

Γορτυνίας

Γυθείου

Δωρίδος

Ερμιονίδος

Ευρυτανίας

Ζακύνθου

Ηλείας

Ηπείρου

Ηπειρωτών

Θεσσαλονίκης

Θηβών

Θήρας

Θρακοβουλγάρων

Ιασίου

Ιερουσαλήμ

Ιθάκης

Ιονίων

Καΐρου

Καλαβρύτων

Καλαμών

Καρυστίας

Κασίων

Κέας

Κέρκυρας

Κεφαλληνίας

Κορινθίας

Κρήτης

Νέας Κρήτης ή Λαχανάδος

Κυθήρων

Κυνουρίας

Κωνσταντινουπόλεως

Λακεδαίμονος

Λαρίσσης

Λεβαδείας

Λευκάδος

Λίβερπουλ

Λιβόρνου

Λοκρίδος

Λονδίνου

Μαντινείας

Μασσαλίας

Μεγαλουπόλεως

Μεγαρίδος

Μεσολογγίου

Μεσσήνης

Μεσσήνης Ιταλίας

Μήλου

Μινώας

Νάξου

Ναυπακτίας

Ναυπλίας

Νεαπόλεως

Οδησσού

Οιτύλου

Ολυμπίας

Πανεπιστημίου

Παξών

Παρισίων

  • (Δεν εντοπίζεται το όνομα ούτε στα πρακτικά ούτε και στην Επίσημο εφημερίδα της Εθνοσυνελεύσεως)

Παρνασσίδος

Πατρών

Νέας Πέλλης

Πυλίας

Σαμίων

Σάμου

Σκοπέλου

Σμύρνης

Σουλιωτών

Σπετσών

Σύρου

Τεργέστης

Τήνου

Τριφυλλίας

Τριχωνίας

Τροιζηνίας

Ύδρας

Φθιώτιδος

Χαλκίδος

Χίου

Χίων

Νέων Ψαρών

Άλλοι

Παρακάτω παρουσιάζονται[1][10] πληρεξούσιοι της Εθνικής Συνέλευσης που δεν αναφέρονται από τον Κύρκο (2006).[5]

Άλλοι πολιτικοί που αναφέρονται ως πληρεξούσιοι αλλά τελικά δεν πήραν μέρος στη συνέλευση ή σημαντικοί πολιτικοί που δεν εξελέγησαν:

Τα πολιτικά κόμματα που δημιουργήθηκαν ήταν:

  1. 1 2 3 «Ανδρέας Γ. Δημητρόπουλος, Οι Ελληνικές Κυβερνήσεις 1843-2004, Αθήνα 2004 σελ. 11-12» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 12 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2010.
  2. Παπαρρηγόπουλος, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Τόμος 6ος, μέρος 2ον, σελ. 315
  3. Ανδρέας Γ. Δημητρόπουλος, Οι Ελληνικές Κυβερνήσεις 1843-2004, Αθήνα 2004, σελ. 15
  4. Γεώργιος Ν. Φιλάρετος, Συντακτική εθνοσυνέλευσις :ουχί βουλή αναθεωρησιακή, Εν Αθήναις, 1920. σελ 35 & 36 (Ακολουθείται η ορθογραφία του βιβλίου)
  5. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286 287 288 289 290 291 292 293 294 295 296 297 298 299 300 301 302 303 304 305 306 307 308 309 310 311 312 313 314 315 316 317 318 319 320 321 322 323 324 325 326 327 328 329 330 331 332 333 334 335 336 337 338 339 340 341 342 343 344 345 346 347 348 349 350 351 352 353 354 355 356 357 358 359 360 361 362 363 364 365 366 367 368 369 370 371 372 373 374 375 376 377 378 379 380 381 382 383 384 385 386 387 388 389 390 391 392 393 394 395 396 397 398 399 400 401 402 403 404 405 406 407 408 409 410 411 412 413 414 415 416 Η Β' εν Αθήναις Εθνική των Ελλήνων Συνέλευσις. Οι ιστορικοπολιτικοί στόχοι της Εθνοσυνέλευσης και ο βρετανικός παράγοντας, Χαράλαμπος Χ. Κύρκος, Εκδ. UNIVERSITY STUDIO PRESS, 7/2006, ISBN 9789601215198
  6. 1 2 3 Η κοινοβουλευτική παράδοση της Θράκης, Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης
  7. Μέλισσα των Αθηνών, Τόμ. 1, Αρ. 1 (1864), σελ. 10-11[νεκρός σύνδεσμος]
  8. Μέλισσα των Αθηνών, Τόμ. 1, Αρ. 10 (1864), σελ. 473[νεκρός σύνδεσμος]
  9. 1 2 3 4 5 6 Μητρώο πληρεξουσίων, γερουσιαστών και βουλευτών 1822-1935, Αθήνα 1986, Βουλή των Ελλήνων
  10. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 Κ. Μ.Γράψας, Ελληνική Πολιτική Εγκυκλοπαίδεια, Τεύχος Β’, Η εν Αθήναις Β’ των Ελλήνων Συνέλευσις (1862-1864), Δεκ. 1948, (δεν αναφέρεται εκδότης), σελ. 19-31
  11. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Εξουσία και Διανόηση στη Νεότερη και Σύγχρονη Ελλάδα, Λουκάς Πάτρας[νεκρός σύνδεσμος], Εκδ. Σμπίλιας, 2005, ISBN 960-255-209-3
  12. 1 2 3 Μαρτίνος Βρετός (1865). Εθνικόν ημερολόγιον. Εν Αθήναις: Παρά τω Κ. Δραγούμη εκδότη της Πανδώρας. Αρχειοθετήθηκε 2008-04-14 στο Wayback Machine.. Ανακτήθηκε την 5 Απριλίου 2010.
  13. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Τα μετά τον Όθωνα : ήτοι ιστορία της μεσοβασιλείας και της βασιλείας Γεωργίου του Α'. (1862-1898) / Τρύφωνος Ε. Ευαγγελίδου, Εν Αθήναις, Εκδοτικόν Κατάστημα Γεωργίου Δ. Φέξη, 1898, σελ. 16
  14. «Καγιαλές». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιανουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουνίου 2010.
  15. 1 2 3 4 5 Γεωργίου Ι. Μίληση, Λόγοι πολιτικοί Γεωργίου Ι. Μίληση ___ : εκφωνηθέντες εν τε τη Β' των Ελλήνων Συνελεύσει και τη μετά ταύτα Βουλή., Εκ του Τυπογραφείου Α. Καλαράκη, Εν Αθήναις 1900
  16. 1 2 3 4 Λεωνίδα Ζώη, Λεξικόν Ιστορικόν και Λαογραφικόν Ζακύνθου, τόμος Α, Αθήνα 1963
  17. 1 2 3 4 5 Νικόλαου Πατσέλη, Οι πολιτικοί άνδρες της Ηπείρου, Έκδοση Ηπειρωτική Εστία, Ιωάννινα 1959
  18. «Διατελέσαντες πρόεδροι του Ελεγκτικού Συνεδρίου» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2019.
  19. "Εν Αθήναις την 5 Ιανουαρίου 1863. Υποσημειούμεθα ευσεβάστως. Α. Α. Κοντόσταυλος. Α. Αντωνιάδης. Α. Χ. Νικολής.", 1863
  20. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 Ηλία Τσιτσέλη, Κεφαλληνικά Σύμμικτα τόμος Β΄, Εν Αθήναις 1960, τύποις Μηνά Μυρτίδη
  21. Επιθεώρησις χωροφυλακής, Φεβρουάριος 1976
  22. Μέλισσα των Αθηνών, Τόμ. 1, Αρ. 10 (1864), σελ. 447-452[νεκρός σύνδεσμος] ([νεκρός σύνδεσμος])
  23. Μητρώο Βουλευτών 1822-1935, ιστοσελίδα της Βουλής των Ελλήνων, ανάκτηση 16-3-2013.
  24. Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού
  25. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 «Αντίλαλος online». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαΐου 2010. Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2010.
  26. Στρατιωτική Επιθεώρηση, Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2005 Αρχειοθετήθηκε 2011-12-18 στο Wayback Machine., «Ανθλχγός Τριγγέτας Δημήτριος», ΔΕΙV Μυλωνάς Γεώργιος, 1η μελέτη ΣΣΕ 2005.
  27. Μέλισσα των Αθηνών, Τόμ. 1, Αρ. 8 (1864), σελ 417[νεκρός σύνδεσμος]
  28. Ιωάννης Αρσένης (1883). Ποικίλη Στοά: Εθνική εικονογραφημένη επετηρίς, Έτος 1/16, 1881-1914. Αθήνα: Εστία. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2009.
  29. Μητρώο Βουλευτών 1822-1935, ιστοσελίδα της Βουλής των Ελλήνων, σελ. 39, νούμερο 277, ανάκτηση 16-3-2013.
  30. 1 2 3 4 Χάρης Γ. Μυλωνάς, μεταπτυχιακή εργασία Αλλοεθνής και πρόσφυγες, Αθήνα 2002 Αρχειοθετήθηκε 2020-09-29 στο Wayback Machine., σελ. 41
  31. "Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής, η ζωή και το έργο του" (Σουλογιάννη, εκδόσεις Αρσενίδης, σελ.70): Έτσι οι κάτοικοι της Αδριανουπόλεως, Φιλιππουπόλεως και Πύργου εξέλεξαν τον Αλεξ. Ραγκαβή. Μετά από αρκετό καιρό ο Ραγκαβής διαπίστωσε ότι τη θέση είχε καταλάβει ο δεύτερος υποψήφιος Παντολέων και διαμαρτυρήθηκε γι'αυτό χωρίς όμως αποτέλεσμα.
  • Η Β΄ εν Αθήναις Εθνική των Ελλήνων Συνέλευσις. Οι ιστορικοπολιτικοί στόχοι της Εθνοσυνέλευσης και ο βρετανικός παράγοντας, Χαράλαμπος Χ. Κύρκος, Εκδ. UNIVERSITY STUDIO PRESS, 7/2006, ISBN 9789601215198