Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κυβέρνηση Μπενιζέλου Ρούφου 1863

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κυβέρνηση Μπενιζέλου Ρούφου
Προσωρινή κυβέρνηση του Βασιλείου της Ελλάδας
Ημερομηνία σχηματισμούΑπρίλιος 1863
Ημερομηνία διάλυσηςΟκτώβριος 1863
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός ΚράτουςΕθνοσυνέλευση των Ελλήνων
Πρόεδρος ΚυβέρνησηςΜπενιζέλος Ρούφος
Αριθμός Υπουργών7
Συνολικός αριθμός Μελών15
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμακυβέρνηση διορισμένη από την Εθνοσυνέλευση («κυβερνώσα Βουλή»)
Ιστορία
ΠροηγούμενηΚυβέρνηση Διομήδη Κυριακού 1863
ΔιάδοχηΚυβέρνηση Δημητρίου Βούλγαρη 1863

Η κυβέρνηση Μπενιζέλου Ρούφου ή «Υπουργείον Ρούφου» (Απρίλιος - Οκτώβριος 1863), της οποίας η διακυβέρνηση μπορεί να χωριστεί σε δυο περιόδους, από 29 Απριλίου έως 19 Ιουνίου και από 21 Ιουνίου έως 18 Οκτωβρίου 1863 ήταν η τελευταία κυβέρνηση της Εθνοσυνέλευσης, με το σύστημα της «κυβερνώσας Βουλής», καθώς στις 18 Οκτωβρίου του 1863 τελειώνει το διάστημα της Μεσοβασιλείας, με την ανάληψη της ηγεσίας της χώρας από τον βασιλιά Γεώργιο Α'.

Α' περίοδος (29 Απριλίου - 19 Ιουνίου)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την παραίτηση της κυβέρνησης Κυριακού στην Εθνοσυνέλευση τέθηκε ζήτημα αλλαγής της μορφής της διακυβερνήσεως. Αρκετοί βουλευτές θεώρησαν ανίσχυρη την κυβέρνηση έτσι όπως σχηματιζόταν από πληρεξούσιους και των τριών παρατάξεων («ορεινών», «πεδινών», και «εκλεκτικών»[1]) να παραγάγει έργο, καθώς την έλειπε η ομοιογένεια στόχων και η σύμπνοια των μελών της, και έτσι τέθηκε ζήτημα αλλαγής της μορφής του κυβερνητικού σχήματος. Όταν η πρόταση αυτή τέθηκε σε ψηφοφορία, καταψηφίστηκε από την πλειοψηφία των μελών και έτσι έγινε ακόμα μια αλλαγή προσώπων.

Στις 29 Απριλίου σχηματίστηκε το παρακάτω υπουργικό συμβούλιο:

- αντικαταστάθηκε στις 17 - 6 - 1863 από τον Πάνο Κορωναίο, (πληρεξ.Αττικής)

Στις 19 Ιουνίου όταν ξέσπασαν οι ταραχές που έμειναν γνωστές με το όνομα Ιουνιανά, η Εθνοσυνέλευση θεώρησε απαραίτητο να διαλύσει την κυβέρνηση Ρούφου και να δώσει την αρμοδιότητα στον πρόεδρο της Εθνοσυνέλευσης (εκείνη την περίοδο ήταν ο Διομήδης Κυριακός).

Β' περίοδος (21 Ιουνίου - 18 Οκτωβρίου) «Κυβέρνηση Οροπεδίου»

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 21 Ιουνίου, σε συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε στις 11 το βράδυ, η Εθνοσυνέλευση για να εκτονώσει την κατάσταση, απομάκρυνε τον στρατό από την Αθήνα, στέλνοντάς τον στη Λακωνία, όπου είχαν ξεσπάσει ταραχές, ενώ έδωσε στην Εθνοφυλακή την αρμοδιότητα να φρουρεί την πρωτεύουσα, αφού την υπήγαγε όμως στην δικαιοδοσία του υπουργείου Εσωτερικών. Με αυτήν την αλλαγή, αρχηγοί της Εθνοφυλακής διορίστηκαν οι δήμαρχοι Αθήνας και Πειραιώς αντίστοιχα, ενώ καταργήθηκε το αρχηγείο της Χωροφυλακής καθώς και το στρατιωτικό διοικητήριο των Αθηνών. Τέλος, σχημάτισε το παρακάτω υπουργικό συμβούλιο :[2]

Αυτήν την κυβέρνηση, η οποία περιείχε στις τάξεις της «ορεινούς» και «πεδινούς» πληρεξούσιους, οι σατυρικές εφημερίδες ονόμασαν σκωπτικά «κυβέρνηση οροπεδίου».

Σημειώσεις και Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. Με την διαφωνία και αποχώρηση του Κανάρη (λόγω της αντίθεσής στους προτεινόμενους υπουργούς αλλά και της υποψίας του ότι ο Βούλγαρης κινείται προς την κατεύθυνση εγκαθίδρυσης δικτατορίας) από την τριμελή επιτροπή, άρχισαν να διαμορφώνονται δυο αντίθετα πολιτικά ρεύματα, που τους επόμενους μήνες πήραν τις ονομασίες «Ορεινοί» και «Πεδινοί» (κατ΄απομίμηση των αντίστοιχων παρατάξεων της Γαλλικής Επαναστατικής Βουλής). Οι «Ορεινοί» ήταν οπαδοί του Κων. Κανάρη ενώ οι «Πεδινοί» του Δημ. Βούλγαρη. Ανδρέας Γ. Δημητρόπουλος: «Οι Ελληνικές Κυβερνήσεις 843-2004»,http://www.greeklaws.com/pubs/results.php?id=842
  2. ΦΕΚ Α25 /1863
  • Βουλή των Ελλήνων: «Μητρώο Πληρεξουσίων, Γερουσιαστών και Βουλευτών (1822 - 1935)» [1]