Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πέτρος Ζάνος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Πέτρος Τζάνος)
Πέτρος Ζάνος
Ο Πέτρος Ζάνος στην Ποικίλη Στοά του 1884
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Πέτρος Ζάνος (Ελληνικά)
Γέννηση1817
Σαντορίνη
ΘάνατοςΙουνίου 1884
Λάρισα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδιπλωμάτης
πολιτικός
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Κέρκυρας)
πληρεξούσιος
Νομάρχης Κέρκυρας
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Πέτρος Α. Ζάνος (1817 - 1884) ήταν Έλληνας λόγιος και πολιτικός του 19ου αιώνα.

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στη Θήρα το 1817. Η καταγωγή του ήταν από το Μελένικο της Μακεδονίας (σήμερα στη Βουλγαρία)[1]. Σπούδασε στο γυμνάσιο της Σύρου με τον Νεόφυτο Βάμβα και στην περίφημη Σχολή του Θεόφιλου Καΐρη. Από εκεί πήγε ακολουθώντας την συμβουλή των γονιών του στην Ευρώπη για να συνεχίσει τις σπουδές. Παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας, νομικής και πολιτικών επιστημών στο Παρίσι. Εκεί προσελήφθη ακόλουθος στο υπουργείο των εσωτερικών της Γαλλίας. Επέστρεψε στην πατρίδα του και έγινε βουλευτής κατ' επανάληψη. Αναδείχτηκε ένας από τους καλύτερους πολιτικούς ρήτορες του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Ως πολιτικός ήταν θερμός οπαδός του Μαυροκορδάτου. Μετά από μικρό διάστημα διορίστηκε γραμματέας και σύμβουλος, και αργότερα διευθυντής της ελληνικής πρεσβείας στην Κωνσταντινούπολη. Έγινε επίσης πληρεξούσιος στην Β' εν Αθήναις Εθνοσυνέλευση, διορίστηκε πολιτικός πράκτορας στην Αίγυπτο και επέστρεψε ως βουλευτής. Το 1867 του ανατέθηκαν από τον Χαρίλαο Τρικούπη, οι διαπραγματεύσεις με τους Σέρβους για το μέλλον της Μακεδονίας, που οδήγησαν στη μυστική ελληνοσερβική συνθήκη του Φρέσλαου[2][3]. Υπηρέτησε ως νομάρχης Κέρκυρας και προήχθη στον βαθμό του πρέσβη, ονομαζόμενος επίτροπος στην Ελληνοτουρκική επιτροπή επί των Βακουφίων. Τη δεκαετία του 1870 συμμετείχε στις προσπάθειες του Συλλόγου προς διάδοσιν των Ελληνικών γραμμάτων, συνεργαζόμενος με τον ιδρυτή Γρηγόριο Παπαδόπουλο και άλλους Μακεδόνες, όπως ο Γεώργιος Κωνσταντινίδης (από τη Νάουσα), ο Αναστάσιος Πηχεών, ο Μαργαρίτης Δήμιτσας κ.α.[4]

Απεβίωσε στη Λάρισα τον Ιούνιο του 1884.