Μετάβαση στο περιεχόμενο

Δεινόσαυρος (ταινία, 2000)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Δεινόσαυρος
Dinosaur
Εξώφυλλο DVD
ΣκηνοθεσίαΡαλφ Ζόνταγκ
Έρικ Λέιτον
ΠαραγωγήΠαμ Μάρσντεν
ΣενάριοΤζον Χάρισον
Ρόμπερτ Νέλσον Τζέικομπς
ΙστορίαΤζον Χάρισον
Ρόμπερτ Νέλσον Τζέικομπς
Θομ Ενρίκεζ
Ραλφ Ζονταγκ
Ηθοποιοί φωνήςΝτ. Β. Σουίνι
Άλφρι Γούνταρντ
Όσι Ντέιβις
Μαξ Κασέλα
Χέιντεν Πανετιέρ
Σάμιουελ Ε. Ράιτ
Τζουλιάνα Μαργούλις
Πίτερ Σιραγκούσα
Τζόαν Πλοράιτ
Ντέλλα Ρις
ΜουσικήΤζέιμς Νιούτον Χάουαρντ
ΤραγούδιΤζέιμς Νιούτον Χάουαρντ
ΦωτογραφίαΝτέιβιντ Χαρντμπέργκερ
Σ. Ντάγκλας Σμιθ
ΜοντάζΗ. Λι Πίτερσον
Εταιρεία παραγωγήςWalt Disney Pictures
Walt Disney Animation Studios
The Secret Lab
ΔιανομήWalt Disney Studios Motion Pictures
Πρώτη προβολή19 Μαΐου 2000 (Ηνωμένες Πολιτείες)
13 Οκτωβρίου 2000 (Ηνωμένο Βασίλειο)
Διάρκεια82 λεπτά[1]
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες
ΓλώσσαΑγγλικά
Προϋπολογισμός$127.5 εκατομμύρια[1]
Ακαθάριστα έσοδα$349.8 εκατομμύρια[1]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Δεινόσαυρος είναι μια Αμερικανική περιπετειώδης ταινία κινουμένων σχεδίων φτιαγμένη σε υπολογιστή, παραγωγής 2000. Η παραγωγή ανήκει στα Walt Disney Animation Studios και στο The Secret Lab, που ανήκει στην εταιρία Disney, και η διανομή έγινε από τη Walt Disney Pictures. Αποτελεί την 39η ταινία μεγάλου μήκους της Disney και του The Secret Lab,[2] αν και δεν συμπεριλαμβάνεται επίσημα στη λίστα με τα Κλασικά της Ντίσνεϋ στην Ευρώπη, όπως και η ταινία Ο Γουίνι το Αρκουδάκι (2011), στην οποία λίστα όμως συμπεριλαμβάνεται η ταινία Η Ζούγκλα (2006).[3]

Η ταινία ακολουθεί ένα ορφανό ιγκουανόδοντα ο οποίος, μαζί με τους φίλους του τους λεμούριους, μετά την επιβίωση από μια καταστρεπτική βροχή μετεωριτών, μετακομίζουν για να βρουν ένα καινούριο σπίτι. Στην πορεία του ταξιδιού τους για τις «Φωλιές», γίνονται φίλοι και επανενώνονται με την εναπομείναντα αγέλη των δεινοσαύρων η οποία καταδιώκεται από αρπακτικά, όπως οι καρνόταυροι.

Ενώ οι χαρακτήρες στην ταινία Δεινόσαυρος είναι φτιαγμένοι σε υπολογιστή, τα περισσότερα τοπία που χρησιμοποιούνται ως φόντο είναι αληθινά και κινηματογραφήθηκαν επί τόπου. Ένας αριθμός των φόντων βρίσκεται στο Εθνικό Πάρκο Canaima στη Βενεζουέλα, ενώ αρκετά τεπούι και οι Καταρράκτες Έιντζελ εμφανίζονται επίσης στην ταινία. Είναι η δεύτερη ταινία (μετά την Φαντασία 2000) σε παραγωγή της Walt Disney Feature Animation η οποία διαθέτει τρισδιάστατη κινούμενη εικόνα που παράγεται από υπολογιστή.

Με επίσημο προϋπολογισμό $127.5 εκατομμύρια, ήταν η πιο ακριβή κινηματογραφική ταινία της χρονιάς.[1] Η ταινία είχε εμπορική επιτυχία, με συνολικά έσοδα παγκοσμίως πάνω από $349 εκατομμύρια, καταλαμβάνοντας την πέμπτη θέση στη λίστα με τις ταινίες με τα περισσότερα έσοδα για το 2000.[1]

Πλοκή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένας Καρνόταυρος στήνει ενέδρα σε ένα βρέφος Παρασαυρόλοφου προκαλώντας πανικό, αναγκάζοντας μια μητέρα Ιγκουανόδοντα να εγκαταλείψει τη φωλιά της. Το μόνο αυγό που επιζεί, ταξιδεύει μέσω πολλών αντιξοοτήτων μιας πτήσης ενός Πτερανόδοντα, πριν καταλήξει σε ένα μακρινό νησί το οποίο κατοικείται από λεμούριους. Μία από τους λεμούριους, η Πλίο, ονομάζει το εκκολαπτόμενο μωρό Άλανταρ και το μεγαλώνει παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα της, Γιαρ. Χρόνια αργότερα, ο ενήλικας Άλανταρ και οι λεμούροι συμμετέχουν σε ένα τελετουργικό ζευγαρώματος, όπου ο φίλος του Άλανταρ, ο Ζίνι, καταλήγει χωρίς ταίρι. Λίγο μετά το τέλος του τελετουργικού, ένας γιγάντιος μετεωρίτης πέφτει στο νησί εξαπλώνοντας την καταστροφή στο πέρασμά του. Ο Άλανταρ, η Πλίο, ο Ζίνι, ο Γιαρ και η κόρη της Πλίο, η Σούρι, τρέπονται σε φυγή και πηδούν στη θάλασσα φτάνοντας στην ηπειρωτική χώρα. Πριν προχωρήσουν, θρηνούν για τις απώλειές τους.

Καθώς διασχίζουν τα ερημωμένα εδάφη, πέφτουν σε ενέδρα από μια αγέλη πεινασμένων Βελοσιραπτόρων. Αφού τους ξεφεύγουν, η οικογένεια συναντιέται με ένα κοπάδι δεινοσαύρων διαφόρων ειδών, το οποίο οδηγεί ο Κρον και ο δεύτερος στην ιεραρχία Μπρούτον. Το κοπάδι ταξιδεύει για να φτάσει στις «Φωλιές», μια κοιλάδα που ακούγεται ότι δεν άγγιξε ο μετεωρίτης. Καθώς ο Άλανταρ και οι λεμούροι έγιναν φίλοι με ένα τρίο ηλικιωμένων δεινοσαύρων, τη Βραχιόσαυρο Μπέιλιν, τη Στυρακόσαυρο Έμα και τον σαν σκύλο Ευπλοκέφαλο Ερλ, ο Κρον τους επιτρέπει να ακολουθήσουν το κοπάδι. Μαζί, μεταναστεύουν κατά μήκος της ερήμου για να φτάσουν σε μια λίμνη, στην οποία είχαν βασιστεί σε ταξίδια τους στο παρελθόν. Αν και φαινομενικά η λίμνη έχει στεγνώσει από τον μετεωρίτη, ο Άλανταρ και η Μπέιλιν ανακαλύπτουν το θαμμένο νερό κάτω από τη στεγνή επιφάνεια, σώζοντας το κοπάδι από αφυδάτωση. Εντυπωσιασμένη από τον συμπονετικό χαρακτήρα του Άλανταρ, η μικρότερη αδελφή του Κρον, η Νίρα, αρχίζει να τον ερωτεύεται.

Εν τω μεταξύ, δύο Καρνόταυροι ακολουθούν τα ίχνη της αγέλης και τους καταδιώκουν για φαγητό. Ο Μπρούτον και ένας Ιγουανόδοντας ανιχνευτής ψάχνουν για νερό, αλλά δέχονται επίθεση από τους Καρνόταυρους. Ο Μπρούτον ξεφεύγει άσχημα τραυματισμένος, καθώς ένας από τους Καρνόταυρους τρώει τον ανιχνευτή. Επιστρέφει στο κοπάδι και προειδοποιεί τον Κρον ότι τους ακολουθούν, προκαλώντας πανικό σε ολόκληρο το κοπάδι. Ο Κρον επιταχύνει το βήμα του κοπαδιού για να προχωρήσουν γρηγορότερα, αφήνοντας τον Άλανταρ, τους λεμούριους, τους ηλικιωμένους δεινόσαυρους και τον Μπρούτον πίσω, ενώ οι Καρνόταυροι τους καταδιώκουν. Κατά τη διάρκεια της βροχής, οι περιπλανώμενοι περνάνε το βράδυ σε μια σπηλιά όπου η Πλίο γιατρεύει τον Μπρούτον, αλλά οι Καρνόταυροι τους βρίσκουν και τους επιτίθενται. Ο Μπρούτον σώζει τους άλλους θυσιάζοντας τον εαυτό του, προκαλώντας ταυτόχρονα και τον θάνατο του θηλυκού Καρνόταυρου. Καθώς η υπόλοιπη ομάδα εισχωρεί βαθύτερα στη σπηλιά, ο αρσενικός Καρνόταυρος που έχει επιβιώσει, συνεχίζει εκδικητικά προς αναζήτηση του κοπαδιού.

Ο Άλανταρ χάνει τις ελπίδες του όταν φτάνουν σε ένα αδιέξοδο, αλλά οι άλλοι τον πείθουν να μην τα παρατήσει, καθώς κι αυτός τους ενέπνευσε να κάνουν το ίδιο όταν έχασαν τις δικές τους ελπίδες. Αφού καταφέρνουν να ρίξουν κάτω τα βράχια που κλείνουν την έξοδο, βρίσκουν τις «Φωλιές». Η Έμα όμως βλέπει ένα μεγάλο τοίχος από βράχια να φράζει την αυθεντική είσοδο προς την κοιλάδα. Ξέροντας ότι το κοπάδι θα πεθάνει αν επιχειρήσει να τα σκαρφαλώσει για να μπει στην κοιλάδα, ο Άλανταρ τρέχει μόνος του να τους βρει για να τους προειδοποιήσει, αλλά καταδιώκεται από τον επιζήσαντα Καρνόταυρο. Καθώς ο Άλανταρ φτάνει στο κοπάδι και τους προτείνει τον πιο ασφαλή δρόμο προς την κοιλάδα, ο επίμονος Κρον του επιτίθεται εξοργισμένος και οι δυο τους αρχίζουν να τσακώνονται μέχρι τη στιγμή που η Νίρα τους χωρίζει. Το κοπάδι αποφασίζει να εγκαταλείψει τον Κρον, στέφοντας τον Άλανταρ ως το νέο αρχηγό τους. Καθώς ετοιμάζονται να φύγουν, ο Καρνόταυρος τους βρίσκει και ο Άλανταρ τους δίνει οδηγίες να μείνουν ενωμένοι ώστε να τον απωθήσουν. Ο Καρνόταυρος αφού δεν μπορεί να επιτεθεί στο κοπάδι, καταδιώκει τον απομονωμένο Κρον και τον τραυματίζει στα βράχια. Ο Άλανταρ και η Νίρα επιτίθενται στον Καρνόταυρο και τον ρίχνουν κάτω από τον γκρεμό, σκοτώνοντάς τον. Ο Κρον πεθαίνει επίσης από τα τραύματά του, με τον Άλανταρ και τη Νίρα να τον θρηνούν.

Το κοπάδι οδηγείται πίσω στις Φωλιές, οι οποίες γίνονται το νέο τους σπίτι. Λίγο καιρό αργότερα, μια νέα γενιά δεινοσαύρων εκκολάπτεται, ανάμεσά τους και τα παιδιά του Άλανταρ και της Νίρα. Οι λεμούροι βρίσκουν κι άλλους του είδους τους και αρχίζουν να ζουν τη νέα τους ζωή όλοι μαζί.

Ηθοποιοί

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Ντ. Β. Σουίνι ως Άλανταρ: ένας γενναίος και συμπονετικός Ιγκουανόδοντας ο οποίος υιοθετείται από μια οικογένεια λεμούριων και βοηθάει το κοπάδι των δεινοσαύρων να μεταναστεύσει και να επιβιώσει. Είναι ο υιοθετημένος γιος της Πλίο, ο υιοθετημένος εγγονός του Γιαρ, ο υιοθετημένος ανηψιός του Ζίνι και ο υιοθετημένος αδελφός της Σούρι.
  • Μαξ Κασέλα ως Ζίνι: ο καλύτερος φίλος του Άλανταρ και αυτός που λέει εξυπνάδες. Είναι επίσης ο θετός θείος του Άλανταρ, θείος της Σούρι, ο μικρότερος αδελφός της Πλίο και ο γιος του Γιαρ.
  • Άλφρι Γούνταρντ ως Πλίο: η μητριαρχική λεμούριος που νοιάζεται για την οικογένειά της. Είναι η κόρη του Γιαρ, η μεγαλύτερη αδελφή του Ζίνι, η μητέρα της Σούρι και η θετή μητέρα του Άλανταρ.
  • Όσι Ντέιβις ως Γιαρ: ο πατριάρχης της οικογένειας του οποίου η περιστασιακή τραχιά συμπεριφορά του είναι απλά μια κάλυψη του συμπονετικού εαυτού του. Είναι ο πατέρας της Πλίο και του Ζίνι, ο παππούς της Σούρι και ο θετός παππούς του Άλανταρ.
  • Χέιντεν Πανετιέρ ως Σούρι: η θετή αδελφή του Άλανταρ, η κόρη της Πλίο, η ανηψιά του Ζίνι και η εγγονή του Γιαρ.
  • Σάμιουελ Ε. Ράιτ ως Κρον: ένας εγωιστής, ανελέητος, πεισματάρης και ευέξαπτος Ιγκουανόδοντας, ο οποίος χαρακτηρίζεται από την αυστηρή τήρηση του κοινωνικού Δαρβινισμού και εξυπηρετεί ως ο αρχηγός του κοπαδιού των δεινοσαύρων που επέζησαν. Πιστεύει στην επιβίωση του καταλληλότερου και αναστατώνεται με τον Άλανταρ.
  • Τζουλιάνα Μαργούλις ως Νίρα: η αδελφή του Κρον και το ερωτικό ενδιαφέρον του Άλανταρ.
  • Πίτερ Σιραγκούσα ως Μπρούτον: ο τυραννικός δεύτερος στην ιεραρχία μετά τον Κρον. Αρχικά εμφανίζεται να είναι σαρκαστικός αλλά στη συνέχεια αλλάζει, όταν ο Κρον τον εγκαταλείπει και ο Άλανταρ με την οικογένειά του τον βοηθάνε να γιατρευτεί από τις πληγές του.
  • Τζόαν Πλοράιτ[4] ως Μπέιλιν: μια ηλικιωμένη, κομψή και ευγενική Βραχιόσαυρος η οποία είναι και η τελευταία δεινόσαυρος του είδους της.
  • Ντέλλα Ρις ως Έμα: μια ηλικιωμένη και αργοκίνητη Στυρακόσαυρος.

Ελληνική μεταγλώττιση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραγωγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αν και μια ταινία με δεινοσαύρους φτιαγμένη σε υπολογιστή εξεταζόταν για πάνω από μια δεκαετία, η ταινία μπήκε τελικά σε παραγωγή τη συγκεκριμένη περίοδο καθώς «η τεχνολογία για να δημιουργηθούν τα εκπληκτικό οπτικά εφέ» ήταν πλέον κατάλληλη - λίγα χρόνια πριν την κυκλοφορία του Δεινόσαυρου. Τα εφέ του υπολογιστή συνενώνονται με «σκηνικά από τον πραγματικό κόσμο για να δημιουργήσουν ρεαλιστική ματιά».

Το συνεργείο ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο έτσι ώστε να «καταγράψουν δραματικά φυσικά τοπία» για την ταινία, τα οποία μετά «αναμείχθηκαν με τα κινούμενα σχέδια των δεινοσαύρων που έγιναν σε υπολογιστή». Η Disney είπε ότι τα οπτικά εφέ που στοίχισαν πάνω από $100 εκατομμύρια «κάνουν την ταινία 'κλασική' στη στιγμή».[5]

Η γενική ιδέα της ταινίας είχε αρχικά συλληφθεί από τους Πολ Βερχόβεν και Φιλ Τιπέτ το 1988 και ήταν στάσιμη ως μια stop-motion ταινία κινουμένων σχεδίων με τον τίτλο Δεινόσαυροι. Ο βασικός χαρακτήρας της ήταν ένας Στυρακόσαυρος με το όνομα Γουτ και ο βασικός ανταγωνιστής ένας Τυραννόσαυρος με το όνομα Γκρόζνι, μαζί με ένα μικρό θηλαστικό με το όνομα Σούρι ως δευτερεύον χαρακτήρα.

Αρχικά η ταινία προβλεπόταν να είναι πιο σκοτεινή και σε βίαιο τόνο, έτσι ώστε να μοιάζει με ντοκιμαντέρ. Μετά τη ήττα του Γκρόζνι από τον Γουτ κατά την τελική μάχη, η ταινία θα τελείωνε με τη μαζική εξαφάνιση ειδών, συμπεριλαμβανομένων και των δεινοσαύρων, στο τέλος της Κρητιδικής περιόδου, κάτι που θα είχε ως αποτέλεσμα και τον θάνατο των βασικών χαρακτήρων της ταινίας. Οι Βερχόβεν και Τιπέτ είπαν την ιδέα τους στη Disney, μόνο για να τη βάλουν στο ράφι μαζί με την έναρξη της Αναγέννηση της Disney μέχρι και τα μέσα του 1990. Ο τότε γενικός διευθυντής της Disney, Μάικλ Άισνερ, βλέποντας την επιτυχία της πρώτης ταινίας της Pixar, Toy Story, εισηγήθηκε την απόρριψη του αρχικού σεναρίου για την ταινία και τη χρησιμοποίηση κινουμένων σχεδίων σε υπολογιστή αντί του stop-motion.

Οι Βερχόβεν και Τιπέτ απομακρύνθηκαν από το πρότζεκτ με τους Ραλφ Ζόνταγκ και Έρικ Λέιτον να αναλαμβάνουν ως σκηνοθέτες. Το νέο σενάριο είχε έναν Ιγκουανόδοντα ονόματι Νώε ως τον πρωταγωνιστή, με έναν φίλο λεμούριο ονόματι Άνταμ και μια ομάδα Καρνόταυρων, καθώς και έναν αντίζηλο Ιγκουανόδοντα ονόματι Κάιν, να είναι οι ανταγωνιστές. Η ιστορία είχε να κάνει με τον Νώε, ο οποίος είχε την ικανότητα να βλέπει οράματα για το μέλλον, και προβλέποντας την πτώση του μετεωρίτη έκανε προσπάθειά να οδηγήσει το κοπάδι των δεινοσαύρων στην ασφάλεια. Ενώ προχωρούσε η παραγωγή, οι Νώε, Κάιν και Άνταμ μετονομάστηκαν σε Άλανταρ, Κρον και Ζίνι αντίστοιχα και ορισμένες πτυχές της ιστορίας μεταβλήθηκαν σε αυτό που τελικά είδαμε στο τελικό προϊόν.

Αρχικά η ταινία προβλεπόταν να μην είχε καθόλου διαλόγους, για να διαφοροποιηθεί εν μέρη από την ταινία Η Γη πριν αρχίσει ο χρόνος του 1988 από τα Universal Studios, με την οποία ο Δεινόσαυρος μοιράζεται πολλές ομοιότητες στην πλοκή. Ο Άισνερ επέμενε ότι η ταινία έπρεπε να έχει διάλογο έτσι ώστε να είναι πιο «βιώσιμη εμπορικά». Μια παρόμοια αλλαγή είχε επίσης γίνει νωρίς κατά την παραγωγή της ταινίας Η Γη πριν αρχίσει ο χρόνος, στην οποία αρχικός σκοπός ήταν η ύπαρξη μόνο ενός αφηγητή.

Τη μουσική επένδυση της ταινίας συνέθεσε ο Τζέιμς Νιούτον Χάουαρντ. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, η ποπ τραγουδίστρια και τραγουδοποιός Κέιτ Μπους έγραψε και ηχογράφησε ένα τραγούδι για την ταινία το οποίο θα χρησιμοποιόταν στη σκηνή όπου ο Άλανταρ και η οικογένειά του θρηνούν την καταστροφή του νησιού τους, αλλά εξαιτίας κάποιων επιπλοκών, το κομμάτι δεν συμπεριελήφθηκε τελικά στο soundtrack. Σύμφωνα με το HomeGround, το τραγούδι απορρίφθηκε όταν η Disney ζήτησε από την Μπους να ξαναγράψει το τραγούδι κι εκείνη αρνήθηκε. Ωστόσο, σύμφωνα με τη Disney, το τραγούδι αφαιρέθηκε από την ταινία όταν το κοινό που είδε τις δοκιμαστικές προβολές της ταινίας, δεν ανταποκρίθηκε καλά στο κομμάτι.

Στην Ασία, το τραγούδι του ποπ τραγουδιστή Jacky Cheung Something Only Love Can Do, με εκδοχές τραγουδισμένες στα Αγγλικά, στα Κινεζικά και στα Καντονέζικα, υιοθετήθηκε ως το θεματικό τραγούδι της ταινίας. Το αξιοθέατο «Countdown to Extinction» στο θεματικό πάρκο της Disney, Animal Kingdom, μετονομάστηκε και άλλαξε το θέμα του με βάση την ταινία. Τώρα ονομάζεται DINOSAUR.

Ο Τζορζτ Σκρίμπνερ ήταν ο πρώτος σκηνοθέτης της ταινίας, δούλεψε δύο χρόνια πάνω σε αυτήν πριν μεταβεί στη Walt Disney Imagineering. Ουσιαστικά όμως, η τελική ιστορία ήταν πάνω κάτω η ίδια με την ιστορία όταν εκείνος έφυγε. Αν και ο Έρικ Λέιτον, ένας από τους σκηνοθέτες της ταινίας, μίλησε για την ομάδα του ότι «ήθελαν να μάθουν όσο το δυνατόν περισσότερα ήταν δυνατόν για τους δεινοσαύρους», παραδέχτηκε επίσης ότι θα «έκλεβαν πολύ» επειδή δεν επρόκειτο να δημιουργήσουν ντοκιμαντέρ. Σε μια συνέντευξη τύπου, αποκαλύφθηκε ότι η ταινία «απέχει σκοπίμως από τα επιστημονικά γεγονότα σε ορισμένα σημεία». Στην πραγματικότητα, η ταινία έκλεψε με πολλούς τρόπους σε ότι αφορά το πώς «απεικονίζονται οι δεινόσαυροι» και το πώς «παρουσιάζονται σε ένα εξελικτικό πλαίσιο».[5] Η ταινία συνδυάζει τη χρησιμοποίηση πραγματικών τοπίων για φόντο μαζί με προϊστορικά όντα τα οποία δημιουργήθηκαν σε υπολογιστή.

Προώθηση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τον Βασιλιά των Λιονταριών, η Disney διαφήμισε την ταινία «κυκλοφορώντας την αρχική σκηνή ως τρέιλερ» και συνδέθηκε με το Toy Story 2. Το EmpireOnline πρότζεκτ Your Guide To Disney's 50 Animated Features το περιέγραψε αυτό ως «έξυπνη κίνηση» επειδή «από μόνη της, η εισαγωγή του Δεινοσαύρου είναι ένα αξιοσημείωτο επίτευγμα (ακόμα εντυπωσιακό και τώρα), δείχνοντας έναν καταπράσινο και ζωντανό κόσμο γεμάτο με πειστικούς δεινοσαύρους».[6]

Soundtrack

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το soundtrack συνέθεσε ο Τζέιμς Νιούτον Χάουαρντ με τον Λίμπο Μι να είναι στα φωνητικά, ο οποίος έκανε τα φωνητικά και στον Βασιλιά των λιονταριών. Κυκλοφόρησε στις 5 Μαΐου 2000 από τη Walt Disney Records. Ο Νιούτον Χάουαρντ συνέθεσε αργότερα και τη μουσική επένδυση στις ταινίες κινουμένων σχεδίων της Disney Η Χαμένη Ατλαντίδα και Ο Πλανήτης των θησαυρών. Ένα κομμάτι, το «The Egg Travels», ακούστηκε σε πολλά τρέιλερ μετά την κυκλοφορία του Δεινοσαύρου συμπεριλαμβανομένων και των ταινιών Λίλο & Στιτς, Ο γύρος του κόσμου σε 80 μέρες και Περιπέτεια στην Αφρική.

Λίστα κομματιών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εξώφυλλο soundtrack
Αρ. Tίτλος Διάρκεια
1. "Inner Sanctum/The Nesting Grounds"   2:57
2. "The Egg Travels"   2:43
3. "Aladar & Neera"   3:29
4. "The Courtship"   4:13
5. "The End Of Our Island"   4:00
6. "They're All Gone"   2:08
7. "Raptors/Stand Together"   5:37
8. "Across The Desert"   2:25
9. "Finding Water"   4:14
10. "The Cave"   3:40
11. "The Carnotaur Attack"   3:52
12. "Neera Rescues The Orphans"   1:13
13. "Breakout"   2:43
14. "It Comes With A Pool"   3:01
15. "Kron & Aladar Fight"   2:58
16. "Epilogue"   2:32
Συν. διάρκεια:
 51:45

Υποδοχή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κριτική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ιστοσελίδα συλλογής κριτικών Rotten Tomatoes δίνει στην ταινία ποσοστό 65% με μέσο όρο σκορ 6.2/10, βασισμένα σε 122 κριτικές. Στο τμήμα ομοφωνίας διαβάζουμε: «Ενώ η πλοκή της ταινίας Δεινόσαυρος είναι γενική και ανιαρή, τα εκπληκτικά κινούμενα σχέδια από υπολογιστή και τα λεπτομερή φόντα είναι αρκετά για να την κάνουν να αξίζει να τη δεις μια φορά».[7] Η βαθμολογία στη σελίδα Metacritic από κριτικούς φτάνει το 56%, βασισμένο σε 32 συνολικά κριτικές.[8]

Ο Ρότζερ Ίμπερτ έδωσε στην ταινία 3/4 αστέρια, επευφημώντας τα «καταπληκτικά γραφικά» της ταινίας αλλά κριτίκαρε την απόφαση να κάνουν τα ζώα να μιλάνε, κάτι το οποίο το ένιωσε σαν να ακύρωσε την προσπάθεια να κάνουν την ταινία να δείχνει ρεαλιστική. Ο Ίμπερτ έγραψε: «Μια τεράστια προσπάθεια ξοδεύτηκε για να κάνουν αυτούς τους δεινόσαυρους να δείχνουν αληθινοί και τότε, ξοδεύτηκε ακόμα μεγαλύτερη για να υπονομευθεί η ψευδαίσθηση».[9] Ο Τοντ ΜακΚάρθι από το περιοδικό Variety απεκάλεσε την ταινία «ένα τεράστιο οπτικό θέαμα» το οποίο είναι δυνητικά πολύ «ευαίσθητο» για μερικά ακροατήρια.[10]

Τα λεμούρια που ακεικονίζονται στην ταινία μοιάζουν έντονα με τα υπο-είδη Σιφάκα βερό. Οι βιολόγοι έδειξαν την ανησυχία τους ότι η ταινία είναι παραπλανητική και θα μπορούσε ενδεχομένως να μπερδέψει τον κόσμο, καθώς προτείνει ότι οι λεμούροι (στην παρούσα εξελιγμένη τους μορφή) συνυπήρχαν με τους δεινόσαυρους περισσότερο από 66 εκατομμύρια χρόνια πριν. Όλες οι σύγχρονες στρεψυρρήνες, συμπεριλαμβανομένων και των λεμούριων, πιστεύεται ότι έχουν εξελιχθεί από 'πρωτόγονα' πρωτεύοντα γνωστά ως adapiforms κατά τη διάρκεια της Ηώκαινους εποχής (56 - 34 εκατομμύρια χρόνια πριν) ή της Παλαιόκαινους εποχής (66 - 56 εκατομμύρια χρόνια πριν).[11][12][13]

Σε μια ανάλυση της ταινίας που έγινε ως μέρος του Your Guide To Disney's 50 Animated Features του EmpireOnline, ειπώθηκε ότι στην εισαγωγική σκηνή «ένα μεγάλο μέρος του σκηνικού είναι επιδέξια συνθετικό με live-action τοπία, συμπεριλαμβανομένων σκηνών από βουνά τεπούι τα οποία θα σαγήνευαν τον Καρλ Φρέντρικσεν από την ταινία Ψηλά στον Ουρανό». Ωστόσο, σχολιάστηκε αρνητικά η μη ρεαλιστική εικόνα των δεινοσαύρων να μιλάνε, περιγράφοντάς το ως «απότομη βουτιά». Λέχθηκε ότι «ακούγονταν περισσότερο σαν μικρά παιδάκια παρά σαν τρομερές σαύρες» και ότι «αν και κανένας δεν γνωρίζει τους ήχους που έβγαζαν οι δεινόσαυροι, σίγουρα δεν θα ακούγονταν έτσι». Δεν άρεσε επίσης το πώς ο μετεωρίτης κτυπά τη Γη στην πρώτη πράξη της ταινίας, κάνοντας το σκηνικό για το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας να είναι «γκρίζες χωματερές αντί του καταπράσινου τοπίου το οποίο είδαμε στην αρχή». Ειπώθηκε ακόμα ότι «τα ζώα είναι αρκετά χαριτωμένα, αλλά το σενάριο, οι χαρακτήρες και οι πράξεις των δεινοσαύρων είναι αρκετά ανιαρά», αλλά αυτά τα λάθη επανορθώνονται μέσω «της μεγαλοπρεπούς μουσικής επένδυσης του Τζέιμς Νιούτον Χάουαρντ». Παραθέτει ομοιότητες με την ταινία του Ντον Μπλουθ του 1988 που είχε ως θεματολογία τους δεινοσαύρους, Η Γη πριν αρχίσει ο χρόνος, και την πιο επιτυχημένη προϊστορική ταινία των Blue Sky Studios Η Εποχή των Παγετώνων (η οποία περιγράφεται ως πιο «άγρια»), και πρόσθεσε ότι οι «εικόνες απελπισμένων μεταναστευτικών δεινοσαύρων φτάνουν πίσω στο πολύ μεγαλύτερο Φαντασία». Η ταινία θεωρήθηκε επίσης «κατώτερη» από τη δουλειά της Pixar.[6]

Box office

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Δεινόσαυρος έφτασε την πρώτη θέση το πρώτο Σαββατοκύριακο προβολής, με έσοδα $38,854,851 σε 3,257 αίθουσες, με το μέσο όρο να φτάνει τις $11,929 ανά αίθουσα, ξεπερνώντας τις ταινίες Επικίνδυνη: Αποστολή II, Μονομάχος και Πεδίο Μάχης: Γη.[1] Τα τελικά έσοδα της ταινίας στη Βόρεια Αμερική έφτασαν τα $137,748,063 καλύπτοντας τα έξοδα παραγωγής. Τα έσοδα από τις υπόλοιπες χώρες έφτασαν τα $212,074,702, με την ταινία να κάνει συνολικά έσοδα παγκοσμίως $349,822,765.[1]

Home media

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Δεινόσαυρος κυκλοφόρησε σε VHS και DVD στις 30 Ιανουαρίου 2001.[14] Κυκλοφόρησε επίσης σε Συλλεκτική έκδοση DVD 2-δίσκων την ίδια μέρα, με πολλά ειδικά ένθετα. Επανακυκλοφόρησε σε VHS το 2002. Κυκλοφόρησε σε Blu-ray στις 19 Σεπτεμβρίου 2006,[15] κάνοντάς το την πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων που κυκλοφόρησε σε αυτή τη μορφή. Επανακυκλοφόρησε σε Blu-ray στις 8 Φεβρουαρίυ 2011.

Άλλα media

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα Disney Interactive Studios κυκλοφόρησαν ένα βιντεοπαιχνίδι σχετιζόμενο με την ταινία για τις κονσόλες Dreamcast, PlayStation, PC και Game Boy Color το 2000.

Για να προωθήσουν την κυκλοφορία του Δεινόσαυρου, το θεματικό πάρκο της Disney «Countdown to Extinction» μετονομάστηκε «DINOSAUR», και η πλοκή του, η οποία πάντα είχε να κάνει με έναν Καρνόταυρο και έναν Ιγκουανόδοντα, υπέστη μια ήπια μεταβολή ώστε ο Ιγκουανόδοντας να είναι ο Άλανταρ, ο πρωταγωνιστής της ταινίας. Η πλοκή τώρα είχε σαν θέμα, οι θεατές να ταξιδεύουν πίσω στον χρόνο λίγο πριν την πρόσκρουση του μετεωρίτη ο οποίος προκάλεσε την εξαφάνιση των δεινοσαύρων, και να φέρουν τον Άλανταρ στο παρόν για να του σώσουν τη ζωή.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 «Dinosaur (2000)». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2018. 
  2. ↑ «Disney's Official Animated Features list». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουνίου 2009. 
  3. ↑ «Disney DVDs & Blu-ray - DVD Collections». DVD Collections. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2018. 
  4. ↑ Parks, Zack (28 Σεπτεμβρίου 2012). «Top 10 Actors Who Almost Voiced Disney Animated Characters». Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2018. 
  5. ↑ 5,0 5,1 «Movie Review: Disney's Dinosaur—Deadly Drama and Dabs of Darwinism!». 20 Μαΐου 2000. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2018. 
  6. ↑ 6,0 6,1 «Your Guide To Disney's 50 Animated Features: Dinosaur (2000)». EmpireOnline. 24 Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2013. 
  7. ↑ «Dinosaur (2000)». Rotten Tomatoes. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2018. 
  8. ↑ «Dinosaur». Metacritic. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2018. 
  9. ↑ Ebert, Roger (19 Μαΐου 2000). «Dinosaur». Chicago Sun-Times. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2018. 
  10. ↑ McCarthy, Todd (8 Μαΐου 2000). «Review: 'Dinosaur'». Variety. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2018. 
  11. ↑ Kay, R. F.; Ross, C.; Williams, B. A. (1997). «Anthropoid Origins». Science 275 (5301): 797–804. doi:10.1126/science.275.5301.797. PMID 9012340. 
  12. ↑ Gould, L.· Sauther, M.L., επιμ. (2006). Lemurs: Ecology and Adaptation. Springer. σελίδες vii–xiii. ISBN 978-0-387-34585-7. 
  13. ↑ Sussman, R.W. (2003). Primate Ecology and Social Structure. Pearson Custom Publishing. σελίδες 149–229. ISBN 978-0-536-74363-3. 
  14. ↑ «Dinosaur in DVD». Amazon. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2018. 
  15. ↑ «Dinosaur in Blu-Ray». Amazon. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2018. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Δεινόσαυρος_(ταινία,_2000)&oldid=10397401"