Νικήτας Τσακίρογλου
| Νικήτας Τσακίρογλου | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 13 Ιουνίου 1938 Αθήνα |
| Εθνικότητα | Έλληνας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Σπουδές | Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου |
| Ιδιότητα | ηθοποιός και σκηνοθέτης κινηματογραφικών έργων |
| Σύζυγος | Χρυσούλα Διαβάτη |
| Βραβεύσεις | Βραβείο "Κατίνα Παξινού" (Κάσπαρ, 1973), Έπαθλο "Αιμίλιος Βεάκης" α' ανδρικού ρόλου (Επτά επί Θήβας, 1997)[1] |
 Πολυμέσα σχετικά με τον καλλιτέχνη | |
Ο Νικήτας Τσακίρογλου (13 Ιουνίου 1938) είναι Έλληνας ηθοποιός και σκηνοθέτης.
Πίνακας περιεχομένων
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε το 1938 στην Αθήνα και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο στην παράσταση "Τα Κόκκινα Φανάρια" (1962) και καθιερώθηκε ως ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές του Εθνικού.
Στον κινηματογράφο πρώτη του ταινία ήταν οι "Προστάτες" το 1973. Πήρε μέρος σε πολλές τηλεοπτικές σειρές, καθώς και στον κινηματογράφο.
Συμμετείχε στο ΚΘΒΕ, στο Θέατρο Τέχνης του Κουν, στο "Αμφιθέατρο" του Σπύρου Ευαγγελάτου και σε προσωπικούς θιάσους. Τιμήθηκε με το βραβείο "Κατίνα Παξινού" το 1973 και με το βραβείο α' ανδρικού ρόλου "Αιμίλιος Βεάκης" το 1997[2]. Συμμετείχε με το Εθνικό Θέατρο στην Πνευματική Ολυμπιάδα της Μόσχας το 1980 και στη Σεούλ το 1988.
Έχει ασχοληθεί και με τη σκηνοθεσία θεατρικών έργων. Το 1997 ίδρυσε την Πολιτιστική Εταιρεία "Επιλογή", ενώ είναι καλλιτεχνικός διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος από το 2004[3], ο τρίτος μόλις ηθοποιός που αποτελεί διευθυντή κρατικού θεάτρου (μετά τον Αλέξη Μινωτή και το Νίκο Κούρκουλο). Αποτέλεσε τον 14ο καλλιτεχνικό διευθυντή του ΚΘΒΕ από την ίδρυσή του το 1961, ενώ είναι ο πρώτος που τοποθετήθηκε για δεύτερη συνεχή τριετή θητεία.[4] Κατά την περίοδο διεύθυνσής του ήρθε αντιμέτωπος με τα χρόνια οικονομικά προβλήματα του ΚΘΒΕ, που χειροτέρεψαν λόγω και της οικονομικής κρίσης.[5][6] Τελικά ανακοίνωσε το Μάιο του 2009 την απόφασή του να παραιτηθεί.[4]
Είναι παντρεμένος εδώ και 61 χρόνια με την ηθοποιό Χρυσούλα Διαβάτη κι έχουν αποκτήσει μια κόρη και δύο εγγόνια[7].
Συμμετοχές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κινηματογράφος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Έτος | Τίτλος |
|---|---|
| 1973 | Οι προστάτες
Ιωάννης ο βίαιος Θέμα συνειδήσεως |
| 1975 | Ισιδώρα
Τα χρώματα της ίριδος |
| 1978 | Ο ήλιος του θανάτου |
| 1979 | Οι νταντάδες
Εμφύλιος λόγος |
| 1980 | Παραγγελιά
Ελευθέριος Βενιζέλος 1910-1927 |
| 1982 | Ο ρεπόρτερ |
| 1984 | Ξαφνικός έρωτας |
| 1985 | Βαριετέ |
| 1987 | Απουσίες |
| 1989 | Δεξιότερα της δεξιάς |
| 1991 | Ισημερία
Η άλλη όψη |
Τηλεόραση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Έτος | Τίτλος | Κανάλι |
|---|---|---|
| 1972 | Κεκλεισμένων των θυρών | ΕΙΡΤ |
| 1973 | Ισιδώρα | ΕΙΡΤ |
| 1976 | Γιούγκερμαν
Αθάνατες ιστορίες αγάπης |
ΥΕΝΕΔ |
| 1978 | Λεηλασία μιας ζωής | ΕΡΤ |
| 1979 | Οι παραστρατημένοι
Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια |
ΕΡΤ |
| 1981 | Λούμπεν
Μαρία Πάρνη Κίτρινος φάκελος |
ΥΕΝΕΔ
ΕΡΤ ΕΡΤ |
| 1983 | Απέναντι όχθη
Η αρχαία σκουριά Από την ζωή των ανθρώπων |
ΕΡΤ2 |
| 1984 | Το πάρκινγκ
Μικρές αγγελίες |
ΕΡΤ |
| 1988 | Δεύτερη πνοή | ΕΤ2 |
| 1989 | Φανή | ΕΤ1 |
| 1990 | Εντιμότατοι κύριοι | ΕΤ1 |
| 1991 | Εκμέκ παγωτό | MEGA |
| 1992 | Μια γυναίκα από το παρελθόν
Τμήμα ηθών : Εκβιασμός μετά φόνου |
ΑΝΤ1 |
| 1993 | Πάθος | ΕΤ1 |
| 1994 | Το γελοίον του πράγματος | ΑΝΤ1 |
| 1995 | Αγία τετράδα
Το μονοπάτι της αγάπης |
ΑΝΤ1 |
| 1998-2005 | Απαγορευμένη Αγάπη | MEGA |
| 2000-2002 | Κόκκινος Kύκλος
|
ALPHA |
Θέατρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Τίτλος |
|---|
| Σίβυλλα |
| Ο γλάρος |
| Δον Κάρλος |
| Ρόσμερσχολμ |
| Πέφτει το βράδυ |
| Αλέτρι και άστρα |
| Ιουλιανός ο παραβάτης |
| Γυναίκα με παραισθήσεις |
| Ο πρωτομάστορας Σόλνες |
| Ειρήνη |
| Αντιγόνη |
| Αγαμέμνων |
| Φιλοκτήτης |
| Λυσιστράτη |
| Βασιλιάς Ληρ |
| Ερωτόκριτος |
| Προμηθέας Δεσμώτης |
| Συρανό ντε Μπερζεράκ |
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Θεατρικό Μουσείο - Θεατρικά Έπαθλα». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2009.
- ↑ «ΚΘΒΕ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2009.
- ↑ «Αναμένοντας τον Τσακίρογλου για αλλαγή φρουράς». Τέχνες. Ελευθεροτυπία. 04/05/27. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-03-02. Ανακτήθηκε στις 09/03/11. Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο:
|accessdate=, |date=(βοήθεια) - ↑ 4,0 4,1 ««Παραιτήθηκε από τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του ΚΘΒΕ ο Νικήτας Τσακίρογλου»». Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-05-15. https://web.archive.org/web/20090515083056/http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1013005&lngDtrID=253. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2009.
- ↑ Δέσποινα Ντάρτζαλη (09/02/12). «Νικήτας Τσακίρογλου:Πυροβολούμε εαυτούς». Εφημερίδα "Μακεδονία". Ανακτήθηκε στις 09/03/11. Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο:
|accessdate=, |date=(βοήθεια) - ↑ «Οικονομική δυσπραγία αντιμετωπίζει το ΚΘΒΕ». Πολιτισμός. Εφημερίδα "Express". 08/06/13. Ανακτήθηκε στις 09/03/11. Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο:
|accessdate=, |date=(βοήθεια)[νεκρός σύνδεσμος] - ↑ Ζωή Παπαδοπούλου (07/07/03). «H Πραγματική ιστορία του Νικήτα Τσακίρογλου». Time Out:Πρόσωπα. Περιοδικό Homme, e-go.gr. Ανακτήθηκε στις 09/03/11. Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο:
|accessdate=, |date=(βοήθεια)[νεκρός σύνδεσμος]
