Το Κοτοπουλάκι (ταινία, 2005)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το Κοτοπουλάκι
Chicken Little
Εξώφυλλο DVD
ΣκηνοθεσίαΜαρκ Ντίνταλ
ΠαραγωγήΡάντι Φούλμερ
ΣενάριοΣτιβ Μπένσιτς
Ρον Τζ. Φράιντμαν
Ρον Άντερσον
ΙστορίαΜαρκ Ντίνταλ
Μαρκ Κένεντι
Βασισμένο σεΣτον μύθο Henny Penny
(γνωστό κι ως Chicken Little)
Ηθοποιοί φωνήςZακ Μπραφ
Τζόαν Κιούζακ
Νταν Μολίνα
Στιβ Ζαν
Γκάρυ Μάρσαλ
Έιμι Σιντέρις
Μαρκ Γουάλτον
Ντον Νοτς
ΜουσικήΤζον Ντέμπνεϊ
Τραγούδιvarious artists
ΜοντάζΝταν Μολίνα
Εταιρεία παραγωγήςWalt Disney Pictures[1]
Walt Disney Feature Animation[2]
ΔιανομήBuena Vista Pictures[1]
Πρώτη προβολή30 Οκτωβρίου 2005 (El Capitan Theatre)
Κυκλοφορία4 Νοεμβρίου 2005 (ΗΠΑ)
Διάρκεια81 λεπτά[3]
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες
ΓλώσσαΑγγλικά
Προϋπολογισμός$150 εκατομμύρια[4]
Ακαθάριστα έσοδα$314.4 εκατομμύρια[4]
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Κοτοπουλάκι (πρωτότυπος τίτλος: Chicken Little) είναι αμερικανική κωμική 3D ταινία επιστημονικής φαντασίας κινουμένων σχεδίων του 2005 φτιαγμένη σε υπολογιστή, σε παραγωγή της Walt Disney Feature Animation. Είναι ελαφρώς βασισμένη στον αυθεντικό μύθο με το ίδιο όνομα και αποτελεί την 46η ταινία κινουμένων σχεδίων μεγάλου μήκους της Disney. Τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο Μαρκ Ντίνταλ και το σενάριο οι Στιβ Μπένσιτς, Ρον Τζ. Φράιντμαν και Ρον Άντερσον, βασισμένο σε ιστορία των Ντίνταλ και Μαρκ Κένεντι. Η ταινία είναι αφιερωμένη στον καλλιτέχνη και σεναριογράφο της Disney, Τζόε Γκραντ, ο οποίος απεβίωσε πριν την κυκλοφορία της ταινίας.

Το Κοτοπουλάκι εικονογραφήθηκε στα κεντρικά γραφεία της Walt Disney Feature Animation στο Μπέρμπανκ της Καλιφόρνια και κυκλοφόρησε από τη Walt Disney Pictures στις 4 Νοεμβρίου 2005 σε Disney Digital 3-D μορφή (η πρώτη ταινία που κυκλοφόρησε σε αυτή τη μορφή), μαζί με την κανονική 2D εκδοχή. Αποτελεί την πρώτη ταινία μεγάλου μήκους της Disney που δημιουργείται εξολοκλήρου σε υπολογιστή, καθώς οι ταινίες της Pixar αν και διανέμονταν από την Disney, η εταιρία δε συμμετείχε στην παραγωγή, ενώ η ταινία Δεινόσαυρος (2000) ήταν συνδυασμός live-action και εικονογράφησης σε υπολογιστή.

Το Κοτοπουλάκι ήταν η δεύτερη προσαρμογή του μύθου από τη Disney, έπειτα από το προπαγανδιστικό καρτούν που φτιάχτηκε κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.[5] Η ταινία αποτελεί επίσης την τελευταία ταινία κινουμένων σχεδίων της Disney πριν ο τότε διευθυντής της Pixar, Τζον Λάσιτερ, αναλάβει ως επικεφαλής του δημιουργικού τμήματος της Disney Animation, και πριν η Walt Disney Feature Animation μετονομαστεί σε Walt Disney Animation Studios.[6] Το Κοτοπουλάκι είχε συνολικά έσοδα παγκοσμίως $314 εκατομμύρια, κάνοντάς την τη μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία του Ντίνταλ μέχρι εκείνη τη στιγμή, και τη δεύτερη ταινία κινουμένων σχεδίων με τα περισσότερα έσοδα για το 2005, μετά την ταινία Μαδαγασκάρη.

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη μικρή πόλη Βελανιδούπολη (Όκι Οκς), το Κοτοπουλάκι χτυπάει την καμπάνα του σχολείου προειδοποιώντας όλους να τρέξουν για να σωθούν, κάτι το οποίο οδηγεί όλη την πόλη σε φρενίτιδα. Τελικά, ο επικεφαλής της Πυροσβεστικής ηρεμεί αρκετά για να τον ρωτήσει τι συμβαίνει και το Κοτοπουλάκι λέει πως ένα κομμάτι του ουρανού σε σχήμα πινακίδας STOP έπεσε στο κεφάλι του, αλλά δεν μπορεί να βρει το κομμάτι για να τους το δείξει. Ο πατέρας του, ο Λάκης Πουλάκης (Μπακ Κλακ), υποθέτει πως αυτό το «κομμάτι ουρανού» ήταν απλά ένα βελανίδι που έπεσε από το δέντρο, κάνοντας το Κοτοπουλάκι τον περίγελο της πόλης.

Ένα χρόνο αργότερα, το Κοτοπουλάκι συνεχίζει να είναι εξοστρακισμένο και δυστυχισμένο. Προσπαθώντας να βοηθήσει, η φίλη του Άμπι Μάλαρντ παροτρύνει το Κοτοπουλάκι να μιλήσει στον πατέρα του, αλλά το μόνο που θέλει είναι να κάνει τον πατέρα του περήφανο. Ως αποτέλεσμα, γίνεται μέλος της ομάδας μπέιζμπολ του σχολείου σε μια προσπάθεια να ανακτήσει τη φήμη του και την περηφάνια του πατέρα του. Ωστόσο, παραμένει στον πάγκο μέχρι και την ένατη σειρά του τελευταίου παιχνιδιού. Όταν μπαίνει για να παίξει στο κρίσιμο αυτό σημείο του αγώνα, καταφέρνει να κερδίσει τον πόντο που χρειάζεται η ομάδα για να πάρει το πρωτάθλημα και πλέον αντιμετωπίζεται ως ήρωας.

Αργότερα εκείνο το βράδυ, το ίδιο «κομμάτι ουρανού» τον χτυπάει στο κεφάλι και ανακαλύπτει πως δεν πρόκειται πραγματικά για κομμάτι του ουρανού αλλά για μια συσκευή που γίνεται ένα με το περιβάλλον. Καλεί τους φίλους του για να τον βοηθήσουν να καταλάβει τι είναι η συσκευή. Όταν ένας από αυτούς πατάει ένα κουμπί στο πίσω μέρος του εξαγώνου, αυτό πετάει στον ουρανό φτάνοντας σε ένα σκάφος εξωγήινων, αποκαλύπτοντας πως αποτελεί μέρος του καμουφλάζ του για να γίνεται αόρατο.

Το Κοτοπουλάκι καταφέρνει να χτυπήσει την καμπάνα για να προειδοποιήσει την πόλη, αλλά οι εξωγήινοι βλέπουν το πλήθος και το σκάνε, αφήνοντας κατά λάθος πίσω έναν μικρό πορτοκαλί εξωγήινο. Η πόλη δεν πιστεύει την ιστορία περί εισβολής εξωγήινων και θεωρεί πως είναι μια επανάληψη του περιστατικού με το βελανίδι, με αποτέλεσμα το Κοτοπουλάκι να γίνει και πάλι περίγελος. Την άλλη μέρα εκείνος και οι φίλοι του ανακαλύπτουν τον πορτοκαλί εξωγήινο και λίγα λεπτά αργότερα, ένας ολόκληρος στόλος από εξωγήινα σκάφη καταφτάνει στην πόλη ξεκινώντας κάτι που μοιάζει με εισβολή. Καθώς οι εξωγήινοι κυκλοφορούν στην πόλη εξατμίζοντας ό,τι βρίσκουν στον δρόμο τους, το Κοτοπουλάκι συνειδητοποιεί πως πρέπει να επιστρέψουν τον πορτοκαλί εξωγήινο στους γονείς του για να σώσουν τον πλανήτη. Πρώτα όμως, θα πρέπει να αντιμετωπίσει τον πατέρα του και να κερδίσει και πάλι την εμπιστοσύνη του. Κάτι το οποίο καταφέρνει και οι δυο τους, ξεκινούν την αποστολή επιστροφής του πορτοκαλί εξωγήινου.

Στην εισβολή, ο Λάκης υπερασπίζεται το Κοτοπουλάκι από τους εξωγήινους μέχρι που κάποιος τους εξατμίζει. Τότε αποκαλύπτεται πως οι εξωγήινοι δεν εξάτμιζαν τους ανθρώπους αλλά τους τηλεμετέφεραν στα σκάφη τους. Η εισβολή ήταν μία παρεξήγηση, καθώς δύο εξωγήινοι έψαχναν για το χαμένο τους παιδί και επιτέθηκαν απλά επειδή ανησυχούσαν. Το Κοτοπουλάκι επιστρέφει το παιδί στους γονείς του και οι εξωγήινοι επιστρέφουν όλους όσους «εξάτμισαν» πίσω. Καθώς αποχωρούν, σημειώνουν πως θα πρέπει να διορθώσουν ένα χαλαρό πλακάκι από το σκάφος τους ώστε να μην πέσει και χτυπήσει κάποιον, αγνοώντας πως αυτό έχει ήδη συμβεί δύο φορές με το Κοτοπουλάκι. Όλοι στην πόλη είναι ευγνώμονες για τις προσπάθειες του Κοτοπουλακίου να σώσει την πόλη, ενώ η ιστορία του γίνεται και ταινία.

Ηθοποιοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Zακ Μπραφ ως το Κοτοπουλάκι, ένα νεαρό και μικροσκοπικό κόκκορα ο οποίος υποφέρει από τη φήμη του ότι είναι τρελός, αφού προκάλεσε πανικό στην πόλη λέγοντας πως ο ουρανός πέφτει
  • Τζόαν Κιούζακ ως Άμπιγκεϊλ «Άμπι» Μάλαρντ (επίσης γνωστή ως Ασχημόπαπο), μια θηλυκή πάπια με μεγάλα τα δύο μπροστινά της δόντια. Αντιμετωπίζει γενικά τη ζωή με θετική προσέγγιση. Δυστυχώς, συχνά δέχεται πειράγματα από την Φόξι για την εμφάνισή της. Είναι η καλύτερη φίλη του Κοτοπουλακίου και στο τέλος η κοπέλα του.
  • Νταν Μολίνα ως το Ψάρι Έξω από το Νερό, ένα χρυσόψαρο με κράνος κατάδυσης γεμάτο με νερό, το οποίο ζει εκτός νερού. Επικοινωνεί με γαργαλιστικούς θορύβους, δεν μπορεί να μιλήσει κανονικά και συμπεριφέρεται όπως νιώθει καλύτερα. Δεν ντρέπεται μπροστά σε κόσμο και μπορεί να εκτελέσει ακροβατικά χωρίς να φοβάται.
  • Στιβ Ζαν ως Ραντ, ένα μεγαλόσωμο γουρούνι με τεράστια καρδιά. Αν και αρκετά πιο μεγαλόσωμος από τα άλλα παιδιά, είναι πολύ μικρότερος από τα άλλα τεράστια μέλη της οικογένειάς του. Ο Ραντ φοβάται εύκολα, είναι ανυπόμονος και επιρρεπής στον πανικό.
  • Γκάρυ Μάρσαλ ως Μπακ «Έις» Κλακ, ο χήρος πατέρας του Κοτοπουλακίου και πρώην σταρ της ομάδας μπέιζμπολ του λυκείου.
  • Έιμι Σιντέρις ως Φόξι Λόξι, μια κακιά, νεαρή αλεπού η οποία είναι η σταρ του μπέιζμπολ και «ο ήρωας της πόλης». Είναι επίσης αγοροκόριτσο και μία από τα «δημοφιλή παιδιά» στο σχολείο. Στον αυθεντικό μύθο όσο και στην ταινία μικρού μήκους του 1943, η Φόξι είναι αρσενική αλεπού.
  • Μαρκ Γουάλτον ως Γκούσι Λούσι, μια χαλαρή, κουτή χήνα και η καλύτερη φίλη της Φόξι.
  • Ντον Νοτς ως Τέρκι Λέρκι, μια εξημερωμένη γαλοπούλα και ο δήμαρχος της πόλης, ο οποίος είναι φιλικός και ευαίσθητος, αλλά όχι πολύ έξυπνος.
  • Σον Έλμορ, Μάθιου Μάικλ Τζόστον και Έβαν Νταν ως Κίρμπι, ένα ενεργητικό και υπερδραστήριο εξωγήινο παιδί.
  • Φρεντ Γουίλαρντ ως Μέλβιν, ο πατέρας του Κίρμπι και σύζυγος της Τίνα.
  • Κάθριν Ο'Χάρα ως Τίνα, η μητέρα του Κίρμπι και σύζυγος του Μέλβιν.
  • Μαρκ Ντίνταλ ως Μόρκουπαϊν Πόρκουπαϊν, ένα από τα κουλ παιδιά. Ο Ντίνταλ χαρίζει επίσης τη φωνή του και στον Προπονητή στην ταινία.
  • Πάτρικ Στιούαρτ ως κ. Γούλενγουορθ, ο δάσκαλος της γλώσσας προβάτου στο σχολείο.
  • Γουάλας Σον ως Διευθυντής Φέτσιτ, ο διευθυντής του σχολείου.
  • Πάτρικ Γουόρμπαρτον ως εξωγήινος αστυνομικός
  • Άνταμ Γουέστ ως Έις - Το Κοτοπουλάκι του Χόλιγουντ
  • Χάρι Σίρερ ως Σκύλος ο Εκφωνητής, ο εκφωνητής στον αγώνα μπέιζμπολ του σχολείο και ο δημοσιογράφος της εφημερίδας της πόλης

Ελληνική μεταγλώττιση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Γιώργος Τσαλίκης ως το Κοτοπουλάκι
  • Δήμητρα Ματσούκα ως Άμπι
  • Αντώνης Λουδάρος ως Ραντ Μπέμπης
  • Παύλος Χαϊκάλης ως Λάκης Πουλάκης
  • Σοφία Παναηλίδου ως Αλεπού Μπουμπού
  • Ντίνος Δουλγεράκης ως Γάλος Κάλος
  • Τάσος Κωστής ως Κος Πρόβιος
  • Άλκης Ζερβός ως κ. Φέτσιτ
  • Ντίνος Σούτης ως Μέλβιν ο Εξωγήινος
  • Ιφιγένεια Στάικου ως Τίνα
  • Δημήτρης Κότσαρης ως Εξωγήινος Αστυνομικός
  • Γιώργος Πετρόχειλος ως Εκφωνητής
  • Γιώργος Λιαντός ως Κοτοπουλάκι Ηθοποιός
  • Συμμετέχουν: Ανδρέας Ρήγας, Κατερίνα Γκίργκις, Μανώλης Γιούργος, Mariusz Jaworowski, Θέμης Ψυχογιός, Στέλιος Καλαθάς, Χρήστος Συριώτης, Αντώνης Πάλλης
  • Τραγούδια: Γιώργος Τσαλίκης, Τάσος Φωτιάδης, Πέτρος Μαγούλας, Αντώνης Λουδάρος

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σενάριο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Σεπτέμβριο του 2001, ο σκηνοθέτης Μαρκ Ντίνταλ ανέπτυξε την ιδέα για το Κοτοπουλάκι οραματιζόμενος τον ομότιτλο χαρακτήρα ως μία υπεραντιδραστική, καταστροφική και κακόκεφη κότα, η οποία θα πήγαινε σε καλοκαιρινή κατασκήνωση για να χτίσει την αυτοπεποίθησή της ώστε να μην αντιδρά υπερβολικά, αλλά και για να επανορθώσει τη σχέση της με τον πατέρα της. Στην κατασκήνωση θα αποκάλυπτε μια πλοκή που σχεδίαζε ο σύμβουλος της κατασκήνωσης (τη φωνή στον χαρακτήρα θα χάριζε ο Πεν Τζιλέτ), εναντίον της πόλης της.[7] Αργότερα, ο Ντίνταλ μετέφερε την ιδέα του στον Μάικλ Άισνερ, ο οποίος πρότεινε το Κοτοπουλάκι να είναι αγόρι καθώς, όπως θυμάται ο Ντίνταλ να του είπε: «αν είσαι αγόρι και κοντό, τότε σε πειράζουν».[8]

Τον Ιανουάριο του 2003, όταν ο Ντέιβιντ Στέιντον έγινε ο νέος Πρόεδρος της Walt Disney Feature Animation, αποφάσισε πως η ιστορία χρειαζόταν διαφορετική προσέγγιση και είπε στον σκηνοθέτη πως το σενάριο έπρεπε να αναθεωρηθεί. Κατά τη διάρκεια των επόμενων τριών μηνών, το σενάριο γράφτηκε από την αρχή με το Κοτοπουλάκι να είναι ένα αγόρι το οποίο προσπαθεί να σώσει την πόλη του από εξωγήινους.[9]

Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας επανεγγραφής του σεναρίου, ο Ντίνταλ, μαζί με τους τρεις σεναριογράφους στους οποίους αποδόθηκε το σενάριο της ταινίας και άλλους εννέα, πέταξαν έξω 25 σκηνές με σκοπό να βελτιώσουν την ανάπτυξη του χαρακτήρα και να προσθέσουν περισσότερη συναισθηματική αντήχηση στη σχέση γονιού-παιδιού. Ο Ντίνταλ παραδέχτηκε: «Μας πήρε σχεδόν δυόμιση χρόνια για να επανέλθουμε λίγο πολύ εκεί από όπου ξεκινήσαμε... Αλλά κατά τη διάρκεια της εν λόγω διαδικασίας, η ιστορία βγήκε πιο δυνατή, πιο συναισθηματική και, επίσης, πιο αστεία».[9][10]

Κάστινγκ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όταν η αρχική ιδέα είχε το Κοτοπουλάκι να είναι θηλυκός χαρακτήρας, η Χόλι Χάντερ για οκτώ μήνες παρείχε τη φωνή της για αυτόν μέχρι τη στιγμή που αποφασίστηκε πως το Κοτοπουλάκι θα ήταν αρσενικό.[7] Σαράντα ηθοποιοί πέρασαν από ακροάσεις για τον ομότιτλο ρόλο με τον Ζακ Μπραφ να είναι τελικά αυτός που τον κέρδισε με τον Ντίνταλ να σημειώνει: «Άλλαξε τη φωνή του με τέτοιο τρόπο που έμοιαζε σαν ένα παιδί του γυμνασίου. Ακριβώς εκεί, αυτό ήταν κάτι μοναδικό - και επιπλέον είχε τόση πολλή ενέργεια».[11]

Τον Απρίλιο του 2002, το περιοδικό Variety δημοσίευσε πως ο Σον Χάγιες θα χάριζε τη φωνή του σε έναν χαρακτήρα με το όνομα Ασχημόπαπο,[12] αλλά ο χαρακτήρας γράφτηκε εκ νέου ως θηλυκός.[13] Για τον χαρακτήρα ως Άμπι Μάλαρντ πλέον, υποψήφιες υπήρξαν οι Χάντερ, Τζέιμι Λι Κέρτις, Σάρα Τζέσικα Πάρκερ, Τζόντι Φόστερ, Τζίνα Ντέιβις και Μαντόνα, αλλά τελικά τον κέρδισε η Τζόαν Κιούζακ εξαιτίας του φυσικού της ταλέντου στην κωμωδία.[14] Τον Δεκέμβριο του 2013, ανακοινώθηκε πως οι Μπραφ και Κιούζακ προσλήφθηκαν για τους αντίστοιχους ρόλους, με το καστ να συμπεριλαμβάνει τους Στιβ Ζαν, Έιμι Σιντέρις, Ντον Νοτς, Κέιτι Φίνεραν και Γκάρυ Μάρσαλ.[15]

Από τον Μάρσαλ είχε ζητηθεί στο παρελθόν να χαρίσει τη φωνή του σε έναν χαρακτήρα στην ταινία Kingdom of the Sun, η οποία αργότερα πήρε τον τίτλο Ο Αυτοκράτορας έχει κέφια και την οποία είχε σκηνοθετήσει ο Ντίνταλ, αλλά απομακρύνθηκε από το πρότζεκτ γιατί ήταν «πολύ Νεοϋρκέζος».[10] Έτσι, όταν τον προσέγγισαν για να χαρίσει τη φωνή του στον Μπακ Κλακ, ο Μάρσαλ είπε: «Τους είπα πως δεν κάνω φωνές. Αν θέλετε μια κότα που θα μιλάει σαν εμένα, τότε εντάξει. Κι έτσι με προσέλαβαν και δε με απέλυσαν στην πορεία, κάτι που ήταν σαν ένα κλείσιμο του κύκλου σε ό,τι αφορά τα κινούμενα σχέδια».[16]

Εικονογράφηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Για να απεικονίσει αυτή την ιστορία, η Disney επέλεξε το 50% της νέας της CGI ομάδας εικονογράφησης από το προσωπικό της 2D εικονογράφησης και τους έβαλε να παρακολουθήσουν ένα αυστηρό πρόγραμμα εκπαίδευσης διάρκειας δεκαοκτώ μηνών, το οποίο αποτελούσε ένα εισαγωγικό θέμα πάνω στην εφαρμογή Maya της Alias, το οποίο θα εξυπηρετούσε ως το βασικό 3D λογισμικό που χρησιμοποιήθηκε στο πρότζεκτ. Καθώς μερικοί εικονογραφιστές είχαν δουλέψει πάνω στην ταινία Δεινόσαυρος (2000), η οποία χρησιμοποίησε live-action φόντο,[17] η ομάδα εικονογράφησης πήρε έμπνευση από το στήσιμο, τους χρωματισμούς και τον κινηματογραφικό φωτισμό των σχεδίων φόντου της Μαίρη Μπλερ που υπήρχαν στις ταινίες Πίτερ Παν (1953) και Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων (1951).

Για την αισθητική του σχεδιασμού του φόντου, οι καλλιτέχνες της διάταξης του φόντου χρησιμοποίησαν με φειδώ ψηφιακή ματ ζωγραφική για να απομακρύνουν τα νατουραλιστικά στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων των δέντρων και του διαμαντιού του μπέιζμπολ, αλλά η επεξεργασία έγινε με τη χρήση του Adobe Photoshop ως κάρτες φόντου που περιλήφθηκαν στην ταινία.[18] Το τμήμα φωτισμού θα χρησιμοποιούσε το λογισμικό «Lumiere» για να ενισχύσει τον εικονικό φωτισμό για τη μορφή της σκίασης και του βάθους και τη γεωμετρική απόδοση των σκιών των χαρακτήρων,[19] καθώς επίσης και το φυσικό φως για τη δημιουργία cucoloris.[18]

Για τον σχεδιασμό των χαρακτήρων και το στυλ εικονογράφησης, ο Ντίνταλ προσπάθησε να συλλάβει τη «στρογγυλότητα» όπως την έβλεπε στη δουλειά των ταινιών της Disney από τις δεκαετίες του 1940 και 1950,[18] όπου η ρευστότητα της κίνησης των χαρακτήρων είχε εμπνευστεί από το καρτούν του Γκούφυ, How to Play Baseball (1942).[18] Υπό την επίβλεψη του επικεφαλής των οπτικών εφέ Στιβ Γκόλντμπεργκ, το λογισμικό Maya συμπεριελάμβανε και το λογισμικό πρόγραμμα «Shelf Control», το οποίο παρείχε ένα περίγραμμα στους χαρακτήρες το οποίο ήταν ορατό στην οθόνη. Παρείχε επίσης άμεση σύνδεση με τον έλεγχο συγκεκριμένης αυτονομίας, καθώς επίσης και την παραγωγή νέων ηλεκτρονικών οθονών που επέτρεπαν στους καλλιτέχνες να ζωγραφίζουν ψηφιακά σκίτσα των χαρακτήρων για να αποσκληρύνουν τις κινήσεις τους, κάτι το οποίο μεταφέρθηκε στους 3D χαρακτήρες.[19]

Όλοι οι χαρακτήρες δημιουργήθηκαν με τη χρήση γεωμετρικών πολύγωνων.[18] Για τον ομότιτλο χαρακτήρα, υπήρχαν περίπου δεκατέσσερα με δεκαπέντε σχέδια πριν καταλήξουν στο σχέδιο που συνδύαζε το σχήμα ωοειδούς κεφαλής με υπερμεγέθη γυαλιά. Ο τελικός χαρακτήρας ήταν δημιουργημένος από 5,600 πολύγωνα, 700 μυς και περισσότερα από 76,000 ανεξάρτητα φτερά, από τα οποία τα 55,000 βρίσκονται στο κεφάλι του.[16]

Μετά την πρόσληψη του Μπραφ, ο επικεφαλής εικονογράφησης Τζέισον Ράιαν, υιοθέτησε τις εκφράσεις του ηθοποιού από τη διαδικασία ηχογράφησης έτσι ώστε να συνδυαστεί καλύτερα το αξιολάτρευτο στοιχείο με αυτό του σπασίκλα που επιθυμούσαν οι σκηνοθέτες. Ο Ράιαν είπε: «Έχει πραγματικά αυτό το πολύ ελκυστικό πρόσωπο και την εκφραστικότητα στα μάτια», προσθέτοντας πως εντυπωσιάστηκε από τις φυσικές φωνητικές ικανότητες του Μπραφ.[11] Μετά, οι εικονογραφιστές θα χρησιμοποιούσαν το λογισμικό πρόγραμμα «Chicken Wire», όπου παρέχονται ψηφιακοί μετασχηματιστές επιτρέποντας τη χειραγώγηση των βασικών γεωμετρικών σχημάτων, έτσι ώστε να επιτευχθούν οι επιθυμητές εκφράσεις. Τέλος, μια ομάδα ανάπτυξης λογισμικού δημιούργησε το XGen, ένα λογισμικό πρόγραμμα ηλεκτρονικού υπολογιστή για την υφή των μαλλιών, ρούχων, φτερών και φύλλων.[19]

Κυκλοφορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία ήταν αρχικά προγραμματισμένη να κυκλοφορήσει την 1η Ιουλίου 2005,[20] αλλά στις 7 Δεκεμβρίου 2004 η ημερομηνία κυκλοφορίας μεταφέρθηκε για τις 4 Νοεμβρίου 2005, ημερομηνία που προοριζόταν αρχικά για την ταινία των Disney/Pixar, Αυτοκίνητα.[21][22] Η αλλαγή της ημερομηνίας έγινε μία μέρα πριν την αλλαγή της ημερομηνίας κυκλοφορίας της ταινίας Σρεκ ο Τρίτος της Dreamworks Animation από τον Νοέμβριο του 2006 στον Μάιο του 2007.[23] Η ταινία Αυτοκίνητα κυκλοφόρησε αργότερα στις 9 Ιουνίου 2006.

Την περίοδο της κυκλοφορίας της ταινίας Το Κοτοπουλάκι, η συμφωνία συμπαραγωγής ανάμεσα σε Disney και Pixar έφτανε στο τέλος της μετά την κυκλοφορία της ταινίας Αυτοκίνητα. Το τελικό αποτέλεσμα των αμφισβητούμενων διαπραγματεύσεων μεταξύ των δύο εταιριών θεωρήθηκε πως εξαρτώταν σε μεγάλο βαθμό από το πώς θα απέδιδε το Κοτοπουλάκι στο box office. Αν σημείωνε επιτυχία, η ταινία θα έδινε το πλεονέκτημα στη Disney στις διαπραγματεύσεις για ένα νέο συμβόλαιο και τη διανομή των ταινιών της Pixar. Μια αποτυχία θα επέτρεπε στην Pixar να υποστηρίξει πως η Disney δεν μπορεί να παραγάγει ταινίες CGI.[24]

Στις 30 Οκτωβρίου 2005 έγινε η πρεμιέρα της ταινίας στο El Capitan Theatre, με το καστ και τους σκηνοθέτες να παρευρίσκονται σε αυτήν. Την πρεμιέρα ακολούθησε εκδήλωση σε αίθουσα χορού στο Κέντρο Hollywood and Highland.[25][26] Μαζί με την κανονική κυκλοφορία της στις αίθουσες, η ταινία ήταν η πρώτη ταινία της Disney που κυκλοφόρησε σε Disney Digital 3D, η οποία παράχθηκε από την εταιρία Industrial Light & Magic και διανεμήθηκε μέσω της Dolby Digital σε περίπου 100 επιλεγμένες αίθουσες στις 25 καλύτερες αγορές.[27]

Προώθηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την κινηματογραφική κυκλοφορία της ταινίας συνόδεψε η κυκλοφορία μιας σειράς προϊόντων όπως λούτρινα αντικείμενα, παιχνίδια, σύνολα δραστηριοτήτων, αναμνηστικά και είδη ένδυσης από την Disney Consumer Products.[28]

Home media[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Κοτοπουλάκι κυκλοφόρησε για πρώτη φορά σε DVD στις 21 Μαρτίου 2006.[29] Το DVD συμπεριελάμβανε διεγραμμένες σκηνές, τρεις εναλλακτικές εισαγωγικές σκηνές, ένα ένθετο του πώς δημιουργήθηκε η ταινία, ένα διαδραστικό παιχνίδι, καραόκε, δύο μουσικά βίντεο και υλικό από τα δοκιμαστικά εικονογράφησης όταν το Κοτοπουλάκι ήταν θηλυκός χαρακτήρας.[30][31] Το DVD πώλησε περισσότερα από 2.7 εκατομμύρια αντίτυπα κατά τη διάρκεια της πρώτης εβδομάδας κυκλοφορίας του φέρνοντας έσοδα $48 εκατομμύρια. Συνολικά, τα έσοδα από την αρχική κυκλοφορία σε home video ανήλθαν στα $142.6 εκατομμύρια.[32]

Η ταινία κυκλοφόρησε για πρώτη φορά σε Blu-ray στις 20 Μαρτίου 2007 και περιείχε νέα χαρακτηριστικά τα οποία δεν συμπεριλαμβάνονταν στο DVD. Μια 3D Blu-ray εκδοχή κυκλοφόρησε στις 8 Νοεμβρίου 2011.[33]

Κυκλοφόρησε επίσης μια εκδοχή σε VHS, αλλά μόνο ως αποκλειστικό του Disney Movie Club.

Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Box office[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πρώτο Σαββατοκύριακο προβολής, το Κοτοπουλάκι ανέβηκε στην πρώτη θέση του box office γινόμενη η πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων της Disney που το καταφέρνει αυτό από την κυκλοφορία της ταινίας Δεινόσαυρος το 2000, φέρνοντας έσοδα $40 εκατομμύρια και ισοφαρίζοντας το ρεκόρ της ταινίας Ο Βασιλιάς των Λιονταριών ως το μεγαλύτερο άνοιγμα ταινίας κινουμένων σχεδίων της Disney.[34] Κατάφερε επίσης να σκαρφαλώσει στην κορυφή και τη δεύτερη εβδομάδα προβολής κερδίζοντας $31.7 εκατομμύρια και αφήνοντας στη δεύτερη θέση την οικογενειακή ταινία επιστημονικής φαντασίας της Sony, Zathura.[35] Η ταινία είχε συνολικά έσοδα $135,386,665 στη Βόρεια Αμερική και $179,046,172 σε άλλες χώρες, φτάνοντας συνολικά παγκοσμίως τα $314,432,837.[4]

Αυτό ανέτρεψε την κατάπτωση που βρισκόταν η εταιρία από το 2000, διάστημα κατά το οποίο κυκλοφόρησαν αρκετές ταινίες οι οποίες δεν είχαν εμπορική επιτυχία, κυρίως οι ταινίες Φαντασία 2000 (1999), Η Χαμένη Ατλαντίδα (2001), Ο Πλανήτης των Θησαυρών (2002) και Μια Τρελή, Τρελή Φάρμα (2004). Ωστόσο, αυτές οι ταινίες έλαβαν καλύτερες κριτικές.[36][37]

Κριτικές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η σελίδα συλλογής κριτικών Rotten Tomatoes δίνει στην ταινία ποσοστό αποδοχής 37% βασισμένο σε 162 κριτικές. Στο τμήμα ομοφωνίας αναφέρεται: «Στο πρώτο της ρίσκο να δημιουργήσει μια CGI ταινία χωρίς την Pixar, η Disney καταβάλλει περισσότερη προσπάθεια στην τεχνική παρουσίαση παρά στο να δημιουργήσει μια πρωτότυπη ιστορία».[38] Η σελίδα συλλογής κριτικών Metacritic δίνει στην ταινία μέσο όρο 48/100 βασισμένο σε 32 κριτικές, με την ένδειξη «μικτές ή μέτριες κριτικές».[39] Σε ψηφοφορία κοινού στη σελίδα CinemaScore, η ταινία έλαβε βαθμό «A-» σε μια κλίμακα από A+ μέχρι F.[34][40]

Ο Τζέιμς Μπεραρντινέλι, γράφοντας την κριτική του για το ReelViews, βαθμολόγησε την ταινία με 2.5/4 επικρίνοντάς την σκληρά. «Είναι τελματωμένη από τα τόσα προβλήματα που έχει μολύνει τις πρόσφατες παραδοσιακές ταινίες κινουμένων σχεδίων της Disney: ανώνυμες φωνές, φτωχή δομή πλοκής και η λανθασμένη εντύπωση πως η ταμπέλα της Disney θα ανυψώσει τα πάντα σε «πρέπει να το δεις» επίπεδο για τους τηλεθεατές που λιμοκτονούν για κάτι φιλικό προς την οικογένεια».[41] Στο τηλεοπτικό πρόγραμμα At the Movies (Ebert & Roeper εκείνο το διάστημα), οι κριτικοί Ρίτσαρντ Ρόπερ και Ρότζερ Ίμπερτ έδωσαν αρνητική κριτική στην ταινία με τον πρώτο να λέει: «Δε με νοιάζει αν η ταινία είναι 2D, 3D, CGI ή παραδοσιακά φτιαγμένη, όλα οδηγούν πίσω στην ιστορία».[42]

Στην έντυπη κριτική του για την εφημερίδα Chicago Sun-Times, ο Ρότζερ Ίμπερτ δήλωσε πως το πρόβλημα ήταν η ιστορία και έγραψε: «Ως γενικός κανόνας, αν μια ταινία δεν έχει να κάνει με το μπέιζμπολ ή τους εξωγήινους και πρέπει να τους χρησιμοποιήσεις έτσι κι αλλιώς, θα πρέπει να ξεκινήσεις με μια καλύτερη προϋπόθεση». Ο Ίμπερτ κατέληξε στην κριτική του λέγοντας: «Η ταινία με έκανε να χαμογελάσω. Δε με έκανε να γελάσω και δεν με έκανε να αισθανθώ κάτι ή να χρησιμοποιήσω τις υψηλότερες περιοχές της εξυπνάδας μου. Είναι ένα απόλυτα αποδεκτό καρτούν για παιδιά μέχρι μια συγκεκριμένη ηλικία, αλλά δεν έχει την παγκόσμια απήχηση κάποιων εκ των καλυτέρων πρόσφατων ταινιών κινουμένων σχεδίων».[43]

Γράφοντας για την εφημερίδα The New York Times, ο κριτικός ταινιών Α.Ο. Σκοτ δήλωσε πως η ταινία είναι «μια πυρετώδης, μη εμπνευσμένη μίμηση ατακών και κλισέ, με πολύ λίγη εξυπνάδα, έμπνευση ή πρωτοτυπία για να φέρει τις μανιώδεις κινούμενες εικόνες της στη ζωή».[44] Η κριτικός Λίσα Σβάρζμπομ από το περιοδικό Entertainment Weekly, η οποία βαθμολόγησε την ταινία με C, έγραψε: «η κοινοτοπία των βελανιδιών που πέφτουν σε αυτή τη συγκεκριμένη προσπάθεια, ακόμα μία σε αυτή τη νέα γενιά μαζικής αγοράς κωμωδιών που αντικαθιστούν τις αυτο-αναφορές για πρωτότυπη εξυπνάδα και τα ποπ τραγούδια για συναισθηματικό περιεχόμενο».[45]

Ωστόσο, ο Τάι Μπουρ από την εφημερίδα The Boston Globe έδωσε στην ταινία θετική κριτική λέγοντας πως ήταν «λαμπερή και ζωηρή, με κάποια σταθερά σημεία γέλιου και έξοχες φωνητικές ερμηνείες».[46] Επίσης, ο Έιντζελ Κον από το περιοδικό TV Guide έδωσε στην ταινία 3/5 υποδηλώνοντας πως η ταινία θα μπορούσε να «ευχαριστήσει τα μικρά παιδιά με τα ζωηρά της χρώματα και το συνεχές χάος, ενώ οι ενήλικες πιθανόν να γοητευτούν από τα πνευματώδη αστεία, τις ευφυείς ατάκες και τη γλυκιά σχέση πατέρα-γιου».[47] Ο Πίτερ Ράινερ, γράφοντας για τον μη κερδοσκοπικό ειδησεογραφικό οργανισμό The Christian Science Monitor, βαθμολόγησε την ταινία με A- επικροτώντας το ότι τα «οπτικά εφέ είναι ανεπιφύλακτα ευφυή όσο και το σενάριο, το οποίο μεταμορφώνεται σταθερά από τον κλασικό μύθο σε μια κοροϊδία του Πολέμου των Κόσμων. Προτιμώ αυτή την εκδοχή από αυτήν του Σπίλμπεργκ».[48]

Soundtrack[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το soundtrack της ταινίας περιέχει πρωτότυπη μουσική την οποία συνέθεσε ο Τζον Ντέμπνεϊ. Περιέχει επίσης μουσική από ένα ευρύ φάσμα καλλιτεχνών είτε βετεράνους στον χώρο όπως οι Πάτι ΛαΜπελ και Νταϊάνα Ρος, καθώς και άλλους νεότερους καλλιτέχνες.[49] Κάτι πρωτότυπο για ταινία κινουμένων σχεδίων της Disney, αρκετά από τα τραγούδια είναι διασκευές κλασικών δημοφιλών τραγουδιών όπως το «Don't Go Breaking My Heart» των Έλτον Τζον και Κίκι Ντι, το «It's Too Late» της Κάρολ Κινγκ και την χαρακτηριστική επιτυχία των Spice Girls, «Wannabe».[50] Το soundtrack κυκλοφόρησε από την Walt Disney Records την 1η Νοεμβρίου 2005.[49]

Λίστα κομματιών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξώφυλλο soundtrack
Αρ. TίτλοςΜουσικήΕρμηνευτής(ες) Διάρκεια
1. "Stir It Up"   Joss Stone και Patti LaBelle 3:42
2. "One Little Slip"   Barenaked Ladies 2:53
3. "Shake a Tail Feather"   The Cheetah Girls 3:05
4. "All I Know"   Five for Fighting 3:25
5. "Ain't No Mountain High Enough"   Diana Ross 3:28
6. "It's the End of the World as We Know It (And I Feel Fine)"   R.E.M. 4:04
7. "We Are the Champions"   Zach Braff 0:38
8. "Wannabe"   Joan Cusack και Steve Zahn 0:50
9. "Don't Go Breaking My Heart"   The Chicken Little Cast 1:53
10. "The Sky Is Falling"  John Debneyορχηστρικό 2:49
11. "The Big Game"  John Debneyορχηστρικό 4:04
12. "Dad Apologizes"  John Debneyορχηστρικό 3:14
13. "Chase to Cornfield"  John Debneyορχηστρικό 2:00
14. "Dodgeball"  John Debneyορχηστρικό 1:15
15. "Driving with Dad"  John Debneyορχηστρικό 1:45
Συν. διάρκεια:
 39:05

Βιντεοπαιχνίδια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το Κοτοπουλάκι δημιουργήθηκαν δύο βιντεοπαιχνίδια. Το πρώτο με το όνομα Chicken Little, είναι ένα βιντεοπαιχνίδι δράσης-περιπέτειας που κυκλοφόρησε για το Xbox στις 18 Οκτωβρίου 2005 από την Buena Vista Games. Δύο μέρες αργότερα, στις 20 Οκτωβρίου 2005, κυκλοφόρησε για τα PlayStation 2, Nintendo GameCube και Game Boy Advance, ενώ στις 2 Νοεμβρίου 2005 κυκλοφόρησε για τα Microsoft Windows. Το Chicken Little για το Game Boy Advance αναπτύχθηκε από την A2M, ενώ η Avalanche Software ανέπτυξε το παιχνίδι για τις κονσόλες.[51]

Το δεύτερο βιντεοπαιχνίδι με το όνομα Disney's Chicken Little: Ace in Action, είναι για τις κονσόλες Wii, Nintendo DS, Xbox και PlayStation 2 και είναι εμπνευσμένο από την «ταινία με υπερήρωες μέσα στην ταινία» στο φινάλε της ταινίας. Περιλαμβάνει τον Έις, τον alter ego υπερήρωα του Κοτοπουλακίου και τις Χολιγουντιανές εκδοχές των αταίριαστων φίλων του: Ραντ, Άμπι και Ψάρι-Έξω-από-το-Νερό.

Το Κοτοπουλάκι εμφανίζεται επίσης στο βιντεοπαιχνίδι Kingdom Hearts II.[52]

Ακυρωμένη συνέχεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρχικά, τα DisneyToon Studios σχεδίαζαν να φτιάξουν μια συνέχεια για το Κοτοπουλάκι και η οποία θα κυκλοφορούσε απευθείας στο βίντεο. Η συνέχεια είχε τον δοκιμαστικό τίτλο Το Κοτοπουλάκι 2: Η ιστορία του Ασχημόπαπου.[53] Η σκηνοθεσία θα ήταν του Κλέι Χολ και η ιστορία θα απεικόνιζε το Κοτοπουλάκι να βρίσκεται στη μέση ενός ερωτικού τριγώνου μεταξύ της κοπέλας του από τα παιδικά του χρόνια, Άμπι Μάλαρντ, και της πολύ ελκυστικής Ραφαέλα, ένα Γαλλικό πρόβατο (νέος χαρακτήρας). Βρισκόμενη σε εξαιρετικά μειονεκτική θέση, η Άμπι θα έφτανε στα άκρα για να αλλάξει την εμφάνισή της. Σύμφωνα με τον Τοντ Κάρτερ, έναν από τους καλλιτέχνες ιστορίας της ταινίας, οι πρώτες παρουσιάσεις της ιστορίας έλαβαν θετικής ανταπόκρισης, προτρέποντας τη Disney να σκεφτεί την αύξηση του προϋπολογισμού, έτσι ώστε η ποιότητα της παραγωγής να ταιριάζει με αυτήν της ιστορίας.[54]

Ωστόσο, σύντομα μετά το 2006, όταν ο Τζον Λάσιτερ έγινε ο νέος επικεφαλής του δημιουργικού τμήματος των Walt Disney Animation Studios, ακύρωσε όλες τις συνέχειες και τις μελλοντικές συνέχειες που σχεδίαζαν τα DisneyToon Studios.[53] Σύμφωνα με τον Κάρτερ, αυτή ήταν μια αντίδραση στα στοιχεία πωλήσεων των πρότζεκτ που ήδη έτρεχαν και της συνολικής αγοράς προσθέτοντας: «Οι εκτελεστικοί παραγωγοί δεν ένιωθαν πως η πρώτη ταινία είχε επιτυχία στην ευρεία αγορά για να τραβήξει κοινό που θα υποστήριζε τη συνέχεια».[54]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 «Chicken Little». American Film Institute. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2019. 
  2. ↑ «2005 Annual Report» (PDF). The Walt Disney Company. 2006. σελ. 21. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 23 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2019. In November 2005, Walt Disney Feature Animation (WDFA) marked a major milestone in its fabled history with the highly successful release of Chicken Little, the Studio’s first fully computer-animated motion picture. 
  3. ↑ «"CHICKEN LITTLE" (U)». British Board of Film Classification. 4 Νοεμβρίου 2005. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2019. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 «Chicken Little (2005)». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2019. 
  5. ↑ Willman, Chris (2006-03-17). «Chicken Little». Entertainment Weekly. http://www.ew.com/article/2006/03/17/chicken-little. Ανακτήθηκε στις 2019-09-24. «This Chicken Little feature wasn’t Disney’s first stab at animating the enduring fable of animal alarmism. In 1943, the studio released a short,...» 
  6. ↑ O'Hehir, Andrew (2011-07-13). «Can "Winnie the Pooh" save Disney from Pixar?». Salon. http://www.salon.com/2011/07/13/winnie_the_pooh/. Ανακτήθηκε στις 2019-09-24. «The last release under the aegis of Walt Disney Feature Animation was “Chicken Little” in 2005,...» 
  7. ↑ 7,0 7,1 Hill, Jim (9 Μαρτίου 2005). «Don't like the way your cartoon is turning out? Hit "rewind" & recast». Jim Hill Media. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2019. 
  8. ↑ Caro, Mark (2005-10-20). «Can this chicken save Disney?». Chicago Tribune: σελ. 2. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-06-23. https://web.archive.org/web/20100623021425/http://articles.chicagotribune.com/2005-10-30/news/0510300187_1_computer-animation-pixar-disney-animation/. Ανακτήθηκε στις 2016-02-08. 
  9. ↑ 9,0 9,1 Holson, Laura (2005-09-20). «Has the Sky Stopped Falling at Disney?». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-05-29. https://web.archive.org/web/20150529184318/https://www.nytimes.com/2005/09/18/business/yourmoney/has-the-sky-stopped-falling-at-disney.html. Ανακτήθηκε στις February 8, 2016. 
  10. ↑ 10,0 10,1 Lawson, Terry (2005-11-08). «Original Recipe». Sun-Sentinel. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-02-16. https://web.archive.org/web/20160216041818/http://articles.sun-sentinel.com/2005-11-08/lifestyle/0511070157_1_mark-dindal-chicken-sky. Ανακτήθηκε στις 2016-02-08. 
  11. ↑ 11,0 11,1 Carroll, Larry (2005-11-02). «Zach Braff Calls ‘Chicken Little’ ‘Garden State’ On A Farm». MTV News (Viacom International Media Networks). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-03-02. https://web.archive.org/web/20160302153142/http://www.mtv.com/news/1512812/zach-braff-calls-chicken-little-garden-state-on-a-farm/. Ανακτήθηκε στις 2019-09-26. 
  12. ↑ Schneider, Michael (2002-04-28). «Storyline Jerry-rigs ‘Martin & Lewis’ pic». Variety. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-02-16. https://web.archive.org/web/20160216040923/https://variety.com/2002/tv/news/storyline-jerry-rigs-martin-lewis-pic-1117866144/. Ανακτήθηκε στις 2019-09-26. 
  13. ↑ Daly, Steve; Lee, Alyssa (2003-07-18). «'Toon Adventures». Entertainment Weekly. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-04-12. https://web.archive.org/web/20160412063844/http://www.ew.com/article/2003/07/18/toon-adventures. Ανακτήθηκε στις 2019-09-26. 
  14. ↑ Hischak, Thomas (21 Σεπτεμβρίου 2011). Disney Voice Actors: A Biographical Dictionary. Jefferson, North Carolina: McFarland & Company. σελ. 53. ISBN 978-0-7864-6271-1. Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2019. 
  15. ↑ Ball, Ryan (2003-12-11). «Stars Fall for Chicken Little». Animation. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-10-05. https://web.archive.org/web/20161005200959/http://www.animationmagazine.net/features/stars-fall-for-chicken-little/. Ανακτήθηκε στις 2019-09-26. 
  16. ↑ 16,0 16,1 Randall, Laura (2005-11-02). «`Chicken Little' a big deal 3D animated film is a milestone for Garry Marshall & Disney». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-03-04. https://web.archive.org/web/20160304145945/http://articles.philly.com/2005-11-02/entertainment/25430998_1_traditional-hand-drawn-animated-films-first-disney-film-latest-animated-feature. Ανακτήθηκε στις 2016-02-09. 
  17. ↑ Henerson, Evan (2005-11-04). «From pencils to pixels». Los Angeles Daily News (The Tuscaloosa News). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-04-01. https://web.archive.org/web/20160401035310/http://www.tuscaloosanews.com/article/20051104/news/511040302?p=2&tc=pg&tc=ar. Ανακτήθηκε στις 2016-02-09. 
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 18,3 18,4 «The Sky's the Limit». Computer Graphics World. Νοέμβριος 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-09-29. https://web.archive.org/web/20150929145246/http://www.cgw.com/Publications/CGW/2005/Volume-28-Issue-11-November-2005-/The-Skys-the-Limit.aspx. Ανακτήθηκε στις 2019-09-27. 
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 Desowitz, Bill (4 Νοεμβρίου 2005). «'Chicken Little' & Beyond: Disney Rediscovers its Legacy Through 3D Animation». Animation World Network. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2019. 
  20. ↑ Netherby, Jennifer (2004-08-08). «In the pipeline». Variety. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-02-16. https://web.archive.org/web/20160216040318/https://variety.com/2004/digital/production/in-the-pipeline-7-1117908833/. Ανακτήθηκε στις 2019-09-27. 
  21. ↑ Verrier, Richard (2005-01-16). «The plot is fiction, but the panic is real». Los Angeles Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-03-30. https://web.archive.org/web/20150330144013/http://articles.latimes.com/2005/jan/16/entertainment/ca-chickenlittle16. Ανακτήθηκε στις 2019-09-27. 
  22. ↑ «Pixar-Disney delay Cars release». BBC News. 2004-12-08. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-04-27. https://web.archive.org/web/20060427024735/http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/4078711.stm. Ανακτήθηκε στις 2019-09-27. 
  23. ↑ «Delay for Shrek 3 movie release». 10 Δεκεμβρίου 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2019. 
  24. ↑ Holson, Laura (2005-10-31). «For Disney and Pixar, a Deal Is a Game of 'Chicken'». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-10-14. https://web.archive.org/web/20171014083840/http://www.nytimes.com/2005/10/31/business/for-disney-and-pixar-a-deal-is-a-game-of-chicken.html?_r=0. Ανακτήθηκε στις 2019-09-27. 
  25. ↑ Heck, William (31 Οκτωβρίου 2005). «'Chicken Little' gang wings it». USA Today. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Φεβρουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2019. 
  26. ↑ Taylor, Paula (2005-11-02). «Mouse plays ‘Chicken’». Variety. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-02-16. https://web.archive.org/web/20160216040920/https://variety.com/2005/scene/markets-festivals/mouse-plays-chicken-1117932219/. Ανακτήθηκε στις 2019-09-27. 
  27. ↑ Ball, Ryan (2005-06-28). «Chicken Little to Christen Disney Digital 3D». Animation. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-02-15. https://web.archive.org/web/20160215193142/http://www.animationmagazine.net/features/chicken-little-to-christen-disney-digital-3d/. Ανακτήθηκε στις 2019-09-27. 
  28. ↑ (2005-11-04). Disney Store Offers Widest Selection of Exclusive Chicken Little Merchandise; Disney Store is Chicken Little Headquarters This Holiday Season, with a Variety of Small and Large Plush Items, Toys, Activity Sets, Keepsakes and Apparel. Δελτίο τύπου. Ανακτήθηκε στις 2019-09-27.
  29. ↑ Walt Disney Home Entertainment (2006-01-20). «Disney’s #1 Animated Movie of 2005 Is Coming To DVD And Video!». DVDizzy.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-02-15. https://web.archive.org/web/20120215225614/http://www.dvdizzy.com/chickenlittle-pressrelease.html. Ανακτήθηκε στις 2019-09-27. 
  30. ↑ Ball, Ryan (21 Μαρτίου 2006). «Chicken Little Falls on DVD». Animation. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Φεβρουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2019. 
  31. ↑ Desowitz, Bill (21 Μαρτίου 2006). «Chicken Little Hatches on DVD». Animation World Network. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Φεβρουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2019. 
  32. ↑ «Chicken Little – Video Sales». The Numbers. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2019. 
  33. ↑ Smith, Matthew (2011-08-08). «Bolt, G-FORCE, Chicken Little and Meet the Robinsons 3D Blu-rays». Blu-ray.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-09-19. https://web.archive.org/web/20110919110006/http://www.blu-ray.com/news/?id=7046. Ανακτήθηκε στις 2019-09-27. 
  34. ↑ 34,0 34,1 Gray, Brandon (7 Νοεμβρίου 2005). «Welcome to the Cluck: Chicken Little, Jarhead Top Weekend». Box Office Mojo. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2019. 
  35. ↑ Gray, Brandon (14 Νοεμβρίου 2005). «Zathura, Derailed, 50 Cent Below Chicken Little in Pecking Order». Box Office Mojo. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2019. 
  36. ↑ «Home on the Range Movie Reviews, Pictures». Rotten Tomatoes. IGN Entertainment. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2019. 
  37. ↑ «Treasure Planet Movie Reviews, Pictures». Rotten Tomatoes. IGN Entertainment. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2019. 
  38. ↑ «Chicken Little Movie Reviews, Pictures». Rotten Tomatoes. IGN Entertainment. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2019. 
  39. ↑ «Chicken Little (2005): Reviews». Metacritic. CBS Interactive. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2019. 
  40. ↑ «Cinema Score». 
  41. ↑ Berardinelli, James (2005). «Chicken Little (United States, 2005)». ReelViews. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2019. 
  42. ↑ Ebert, Roger; Roeper, Richard (Νοέμβριος 2005). «Chicken Little Review». At the Movies (Ebert & Roeper). Buena Vista Television. 
  43. ↑ Ebert, Roger (3 Νοεμβρίου 2005). «Chicken Little Movie Review». rogerebert.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2019. 
  44. ↑ Scott, A. O. (4 Νοεμβρίου 2005). «A Chick Flick With Aliens Falling From the Sky». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2019. 
  45. ↑ Schwarzbaum, Lisa (4 Νοεμβρίου 2005). «Chicken Little Review». Entertainment Weekly. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2019. 
  46. ↑ Burr, Ty (4 Νοεμβρίου 2005). «Disney's digital animation can't bump Pixar in the pecking order». Boston.com. The Boston Globe. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Απριλίου 2006. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2009. 
  47. ↑ Cohn, Angel. «Chicken Little: Review». TV Guide. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-01-04. https://web.archive.org/web/20110104143553/http://movies.tvguide.com/chicken-little/review/195868. Ανακτήθηκε στις 2019-09-27. 
  48. ↑ Rainer, Peter (8 Νοεμβρίου 2005). «Movie Guide». The Christian Science Monitor. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Νοεμβρίου 2005. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2019. 
  49. ↑ 49,0 49,1 Business Wire (2005-10-25). Get Ready to Shake Your Tail Feather to the Sounds of Walt Disney Records' "Chicken Little Soundtrack"; Featuring Fresh (Not Frozen) Hits from Patti LaBelle and Joss Stone, The Cheetah Girls, Barenaked Ladies and Five for Fighting. Δελτίο τύπου. Ανακτήθηκε στις 2019-09-27.
  50. ↑ Heather Phares. «Chicken Little [Original Soundtrack] - AllMusic Review». AllMusic. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2019. 
  51. ↑ Buena Vista Games (2005-10-18). «One Little Chicken, One Big Video Game Adventure!; Disney's Chicken Little Video Games Inspired by Walt Disney Feature Animation's First Fully Computer Animated Motion Picture Hatches on Store Shelves». Business Wire. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-01-03. https://web.archive.org/web/20140103022242/http://www.businesswire.com/news/home/20051018005464/en/Chicken-Big-Video-Game-Adventure!-Disneys-Chicken. Ανακτήθηκε στις 2019-09-27. 
  52. ↑ «Square Enix and Disney's Buena Vista Games Unveil All-Star Voice Cast for Kingdom Hearts II». Square Enix via PR Newswire. 2006-03-28. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-10-27. https://web.archive.org/web/20121027114458/http://www.prnewswire.com/news-releases/square-enix-and-disneys-buena-vista-games-unveil-all-star-voice-cast-for-kingdom-hearts-ii-55251257.html. Ανακτήθηκε στις 2011-11-02. 
  53. ↑ 53,0 53,1 Hill, Jim (20 Ιουνίου 2007). «Say "So Long !" to direct-to-video sequels : DisneyToon Studios tunes out Sharon Morrill». Jim Hill Media. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Αυγούστου 2010. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2015. 
  54. ↑ 54,0 54,1 Noyer, Jérémie (20 Οκτωβρίου 2008). «DisneyToon Studios and The Sequels That Never Were, with Tod Carter». Animated Views. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2019. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Το_Κοτοπουλάκι_(ταινία,_2005)&oldid=10325017"