Τρέιλερ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τρέιλερ της ταινίας τρόμου επιστημονικής φαντασίας Φρανκενστάιν της Universal Pictures (1931)

Το τρέιλερ είναι μια εμπορική διαφήμιση, που αρχικά χρησιμοποιοήθηκε για ταινίες μεγάλου μήκους που επρόκειτο να προβληθούν στις κινηματογραφικές αίθουσες. Είναι προϊόν δημιουργικής και τεχνικής δουλειάς.

Τα τρέιλερ έχουν γίνει πλέον δημοφιλή και σε DVD και δίσκους Blu-ray, καθώς και στο διαδίκτυο και τις κινητές συσκευές. Από 10 περίπου δισεκατομμύρια βίντεο που παρακολουθούνται στο διαδίκτυο ετησίως, τα τρέιλερ ταινιών κατατάσσονται στην τρίτη θέση, μετά τις ειδήσεις και τα βίντεο που δημιουργούνται από χρήστες.[1]

Το τρέιλερ έχει υιοθετηθεί ως εργαλείο προώθησης για τηλεοπτικές εκπομπές, βιντεοπαιχνίδια, βιβλία και θεατρικές εκδηλώσεις / συναυλίες.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τρέιλερ της ταινίας Η βασίλισσα της Αφρικής (1951)

Το πρώτο τρέιλερ προβλήθηκε σε αμερικανικό κινηματογράφο τον Νοέμβριο του 1913, όταν ο Νιλς Γκράνλαντ, διαφημιστικός διευθυντής μιας αλυσίδας θεάτρων, έφτιαξε μια ταινία μικρού μήκους για το μιούζικαλ The Pleasure Seekers, που έκανε πρεμιέρα στο Winter Garden Theatre του Μπρόντγουεϊ. Όπως αναφέρθηκε στην εφημερίδα Daily Star του Λίνκολν (Νεμπράσκα), η πρακτική που υιοθετήθηκε περιγράφηκε ως "ένα εντελώς νέο και μοναδικό κόλπο".[2] Ο Γκράνλαντ ήταν επίσης ο πρώτος που εισήγαγε το τρέιλερ για να προωθήσει μια ταινία του Τσάρλι Τσάπλιν στο στο Χάρλεμ το 1914.[3]

Τα τρέιλερ προβάλλονταν τότε μετά το τέλος της προβολής κάποιας ταινίας μεγάλου μήκους. Αυτή η πρακτική ήταν κάπως αναποτελεσματική, καθώς συχνά αγνοούνταν από το κοινό που έφυγε αμέσως μετά την ταινία.[4] Αργότερα, οι αιθουσάρχες άλλαξαν την πρακτική τους, κάνοντας τα τρέιλερ μέρος του κινηματογραφικού προγράμματος, το οποίο περιλάμβανε μικρού μήκους ταινίες κινούμενων σχεδίων, επίκαιρα και επεισόδια σειρών περιπέτειας. Σήμερα, τα πιο περίτεχνα τρέιλερ και οι εμπορικές διαφημίσεις έχουν αντικαταστήσει σε μεγάλο βαθμό άλλες μορφές ψυχαγωγίας που προβάλλονται πριν από την ταινία. Σε μεγάλες αλυσίδες κινηματογραφικών αιθουσών, περίπου τα πρώτα 20 λεπτά της δημοσιευμένης ώρας προβολής είναι αφιερωμέα σε τρέιλερ.[5][6][7]

Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1950, τα τρέιλερ δημιουργούνταν ως επί το πλείστον από την εταιρεία National Screen Service[4][8] και αποτελούνταν από διάφορες βασικές σκηνές από την ταινία που διαφημιζόταν, συχνά συνοδευόμενες από εκτενές περιγραφικό κείμενο που περιέγραφε την πλοκή και από μουσική. Τα περισσότερα τρέιλερ είχαν κάποια μορφή αφήγησης με δυνατές, υποβλητικές φωνές,[9] μια πρακτική που θα εξασθενούσε τη δεκαετία του 2000.[10]

Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, η μορφή των τρέιλερ κινηματογραφικών ταινιών άλλαξε. Έγιναν δημοφιλή τα τρέιλερ χωρίς κείμενο και τα τρέιλερ με γρήγορο μοντάζ, κυρίως λόγω της άφιξης του "Νέου Χόλιγουντ" και των τεχνικών που γίνονταν όλο και πιο δημοφιλείς στην τηλεόραση. Μεταξύ των καθοριστικών τάσεων στα τρέιλερ ήταν ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ με τα μοντάζ του για τις ταινίες Λολίτα (1962), S.O.S Πεντάγωνο καλεί Μόσχα (1964) και 2001: Η Οδύσσεια του διαστήματος (1968). Η κύρια έμπνευση του Κιούμπρικ για το τρέιλερ του S.O.S Πεντάγωνο καλεί Μόσχα ήταν η μικρού μήκους ταινία Very Nice, Very Nice (1961) του Καναδού οραματιστή του κινηματογράφου Άρθουρ Λίπσετ. Ο Πάμπλο Φέρο, ο οποίος πρωτοστάτησε στις τεχνικές που απαιτούσε ο Κιούμπρικ ως απαραίτητα στοιχεία για την επιτυχία της καμπάνιας του, δημιούργησε το τρέιλερ του S.O.S Πεντάγωνο καλεί Μόσχα, καθώς και το βραβευμένο τρέιλερ της ταινίας Το κουρδιστό πορτοκάλι (1971).[11]

Καρέ από το τρέιλερ του 1956 της πολεμικής ταινίας Έφοδος (Attack)
Τρέιλερ του 2013 για Γούλβεριν από την 20th Century Fox

Πολλά βίντεο περιέχουν τρέιλερ για άλλες ταινίες που παράγονται από την ίδια εταιρεία που η προβολή τους έχει προγραμματιστεί λίγο μετά την κυκλοφορία του βίντεο, ώστε να μη δαπανήσουν χρήματα για διαφήμιση των βίντεο στην τηλεόραση. Οι περισσότερες κασέτες VHS τα έπαιζαν στην αρχή της ταινίας, αλλά κάποιες άλλες περιείχαν προεπισκοπήσεις στο τέλος της ταινίας ή και πριν και μετά την ταινία. Με την εισαγωγή μέσων όπως τα DVD και τα Blu-ray, το διαδίκτυο και κινητές συσκευές, τα τρέιλερ συχνά λειτουργούν ως μπόνους, αντί να προβάλλονται πριν από την ταινία.

Το καλοκαίρι του 1993, τα μεγάλα κινηματογραφικά στούντιο άρχισαν να διατίθενται διαδικτυακά τρέιλερ με την εταιρεία Walt Disney να προωθεί τα Ένοχος σαν αμαρτία (Guilty as Sin), Η ζωή μου με τον Μίκυ (Life with Mikey) και Super Mario Bros. στους χρήστες Macintosh μέσω CompuServe και Columbia Pictures καθώς και ένα τρέιλερ για την ταινία Η δεύτερη ευκαιρία στους συνδρομητές της AOL.

Από τα μέσα έως τα τέλη της δεκαετίας του 2010, πολλά τρέιλερ έχουν αρχίσει να ενσωματώνουν μια σύντομη προεπισκόπηση 5-10 δευτερολέπτων του τρέιλερ, που μερικές φορές αποκαλείται "τίζερ". Αυτό είναι ένας τρόπος για να προσελκυθεί γρήγορα η προσοχή του θεατή, ώστε να μην παραλείψει να δει το πλήρες τρέιλερ σε ιστότοπους.[12]

Ορισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα τρέιλερ αποτελούνται από μια σειρά επιλεγμένων πλάνων από την ταινία που διαφημίζεται. Δεδομένου ότι ο σκοπός του τρέιλερ είναι να προσελκύσει κοινό στην ταινία, αυτά τα αποσπάσματα προέρχονται συνήθως από τα πιο συναρπαστικά, αστεία και γενικά αξιοσημείωτα μέρη της ταινίας αλλά σε συντομευμένη μορφή και συνήθως χωρίς να αποκαλύπτουν την υπόθεση. Για τον σκοπό αυτό οι σκηνές δεν είναι απαραίτητα με τη σειρά με την οποία εμφανίζονται στην ταινία. Ένα τρέιλερ πρέπει να το πετύχει αυτό σε λιγότερο από 2 λεπτά και 30 δευτερόλεπτα, το μέγιστο επιτρεπόμενο μήκος από την MPA. Κάθε στούντιο ή διανομέας επιτρέπεται να υπερβαίνει αυτό το χρονικό όριο μία φορά τον χρόνο, εάν πιστεύει ότι είναι απαραίτητο για μια συγκεκριμένη ταινία.[13]

Τον Ιανουάριο του 2014, ο σύνδεσμος ιδιοκτητών κινηματογραφικών αιθουσών National Association of Theatre Owners εξέδωσε μια οδηγία που ζητούσε από τους διανομείς ταινιών να προμηθεύουν τρέιλερ που δεν ξεπερνούν τα δύο λεπτά, δηλαδή 30 δευτερόλεπτα μικρότερα από το μέχρι τότε πρότυπο.[14] Η οδηγία δεν είναι υποχρεωτική, ενώ επιτρέπει και περιορισμένες εξαιρέσεις για επιλεγμένες ταινίες με μεγαλύτερα τρέιλερ. Οι διανομείς αντέδρασαν ψύχραιμα στην ανακοίνωση. Δεν υπήρχαν εμφανείς διαφωνίες, κάτι που εξέπληξε πολλούς.

Ορισμένα τρέιλερ χρησιμοποιούν πλάνα "ειδικών λήψεων", δηλαδή υλικό που έχει δημιουργηθεί ειδικά για διαφημιστικούς σκοπούς και δεν εμφανίζεται στην πραγματική ταινία. Η πιο γνωστή ταινία που χρησιμοποίησε αυτή την τεχνική ήταν το Εξολοθρευτής 2: Μέρα κρίσης, του οποίου το τρέιλερ παρουσίαζε μια περίτεχνη σκηνή ειδικών εφέ ενός Τ-800 Terminator που συναρμολογείται σε ένα εργοστάσιο που δεν προοριζόταν ποτέ να συμπεριληφθεί στην ίδια την ταινία. Η Dimension Films γύρισε επίσης επιπλέον σκηνές για το ριμέικ της ταινίας τρόμου του 2006 Black Christmas - αυτές οι σκηνές χρησιμοποιήθηκαν σε διαφημιστικά, αλλά απουσιάζουν από την ίδια την ταινία. Ένα τρέιλερ για το blockbuster του 2002 Spider-Man είχε μια ολόκληρη σειρά δράσης ειδικά κατασκευασμένη που έχδειχνε δραπέτες ληστές τραπεζών σε ένα ελικόπτερο που πιανόταν από έναν τεράστιο ιστό ανάμεσα στους δίδυμους πύργους του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου. Ωστόσο, μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, το στούντιο απέσυρε το τρέιλερ από τους κινηματογράφους.

Ο Γουόλτ Ντίσνεϊ σε έγχρωμο τρέιλερ του 1937 για τη μουσική ταινία κινουμένων σχεδίων Η Χιονάτη και οι επτά νάνοι

Ένα από τα πιο γνωστά τρέιλερ με ειδικά πλάνα είναι αυτό που χρησιμοποιήθηκε για το θρίλερ της δεκαετίας του 1960 Ψυχώ, στο οποίο ο σκηνοθέτης Άλφρεντ Χίτσκοκ έκανε στους θεατές μια ξενάγηση στο μοτέλ Μπέιτς, φτάνοντας τελικά στο περίφημο ντους. Σε αυτό το σημείο, ο γλυκομίλητος Χίτσκοκ τραβάει ξαφνικά την κουρτίνα του ντους αποκαλύπτοντας τη Βέρα Μάιλς με μια κραυγή που κόβει το αίμα. Επειδή το τρέιλερ γυρίστηκε μετά την ολοκλήρωση της ταινίας, όταν η πρωταγωνίστριά της Τζάνετ Λι δεν ήταν πλέον διαθέσιμη για γυρίσματα, ο Χίτσκοκ έβαλε τη Μάιλς να φορέσει ξανθιά περούκα για τη σύντομη αυτή σεκάνς. Δεδομένου ότι ο τίτλος, Ψυχώ, καλύπτει αμέσως το μεγαλύτερο μέρος της οθόνης, η αλλαγή πέρασε απαρατήρητη από το κοινό για χρόνια, μέχρι που η ανάλυση μέσω παγώματος του πλάνου αποκάλυψε ξεκάθαρα ότι η γυναίκα στο ντους ήταν η Βέρα Μάιλς και όχι η Τζάνετ Λι.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες υπάρχουν δεκάδες εταιρείες, πολλές από τις οποίες έχουν έδρα στο Λος Άντζελες και τη Νέα Υόρκη, που ειδικεύονται στη δημιουργία κινηματογραφικών τρέιλερ. Δεδομένου ότι η επεξεργασμένη ταινία δεν υπάρχει σε αυτό το σημείο, οι μοντέρ του τρέιλερ εργάζονται κάτω από δύσκολες συνθήκες. Έτσι, το τρέιλερ μπορεί να περιέχει πλάνα που δεν υπάρχουν στην τελική ταινία ή με διαφορετικές λήψεις μιας συγκεκριμένης σκηνής. Μια άλλη κοινή τεχνική είναι η συμπερίληψη μουσικής στο τρέιλερ που δεν εμφανίζεται στο σάουντρακ της ταινίας. Αυτό συμβαίνει σχεδόν πάντα, καθώς τα τρέιλερ και τα τίζερ δημιουργούνται πολύ πριν ακόμα προσληφθεί ο συνθέτης για τη μουσική της ταινίας —ενίοτε έως και έναν χρόνο πριν από την ημερομηνία κυκλοφορίας της ταινίας— καθώς οι συνθέτες είναι συνήθως οι τελευταίοι που δουλεύουν στην ταινία.

Ορισμένα τρέιλερ που ενσωματώνουν υλικό εκτός ταινίας είναι ιδιαίτερα περιζήτητα από συλλέκτες, ειδικά τα τρέιλερ κλασικών ταινιών. Για παράδειγμα, σε ένα τρέιλερ της ταινίας Καζαμπλάνκα ο χαρακτήρας Ρικ Μπλέιν (Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ) λέει: "Πήγαινες γυρεύοντας!" πριν πυροβολήσει τον ταγματάρχη Στράσερ. Αυτή η ατάκα δεν υπάρχει στην τελική ταινία.

Κατηγορίες για παραπλάνηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με τα χρόνια, υπήρξαν πολλές περιπτώσεις στις οποίες τα τρέιλερ κατηγορήθηκαν ότι δίνουν παραπλανητικές πληροφορίες για τις αντίστοιχες ταινίες. Μπορεί να δίνουν την εντύπωση ότι έναν σελέμπριτι που έχει έναν μικρό ρόλο στην ταινία είναι ένα από τα κύρια μέλη του καστ ή να κάνουν μια ταινία να μοιάζει ότι έχει περισσότερη δράση από ό,τι στην πραγματικότητα. Αυτά τα κόλπα επιστρατεύονται συνήθως για να προσελκύσουν μεγαλύτερο κοινό. Μερικές φορές τα τρέιλερ περιλαμβάνουν πλάνα εκτός της ταινίας. Αυτό θα μπορούσε να γίνεται ή από καλλιτεχνική επιλογή ή επειδή το τρέιλερ γυρίστηκε πριν από το τελικό μοντάζ της ταινίας, αλλά καμιά φορά και για να δώσει άλλη εντύπωση για την ταινία. Σαν αποτέλεσμα, βλέποντας ένα σπουδαίο τρέιλερ, οι θεατές συχνά απογοητεύονται από τις αντίστοιχες μέτριες ταινίες.[15] Μια Αμερικανίδα έκανε αγωγή τους δημιουργούς του Drive επειδή η ταινία τους «δεν ανταποκρινόταν σε αυτό που υποσχόταν η προώθησή της».[16][17][18] Τον Αύγουστο του 2016, ένας Αμερικανός δικηγόρος προσπάθησε να κάνει αγωγή στην ταινία Ομάδα αυτοκτονίας για ψευδή διαφήμιση λόγω έλλειψης σκηνών στην ταινία, όπως αυτές όπου εμφανίζεται ο Τζόκερ.

Σύνθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα τρέιλερ αφηγούνται την ιστορία μιας ταινίας με πολύ περιεκτικό τρόπο για να έχουν τη μέγιστη απήχηση. Από τότε που το μάρκετινγκ ταινιών έχει γίνει μια μεγάλη βιομηχανία, τα τρέιλερ έχουν γίνει εξαιρετικά εκλεπτυσμένα δείγματα διαφήμισης, ικανά να παρουσιάζουν ακόμη και μέτριες ταινίες με ελκυστικό τρόπο. Μερικά από τα κοινά στοιχεία πολλών τρέιλερ παρατίθενται παρακάτω. Τα τρέιλερ αποτελούνται συνήθως από σκηνές της ταινίας που προωθούν, αλλά ενίοτε περιέχουν σκηνές που έχουν κοπεί από την ταινία.

Ο βασικός στόχος στη δημιουργία ενός τρέιλερ είναι να μεταδοθεί μια ενδιαφέρουσα ιστορία που εμπλέκει συναισθηματικά το κινηματογραφόφιλο κοινό.[19]

Τα περισσότερα τρέιλερ έχουν δομή τριών πράξεων, παρόμοια με μια ταινία μεγάλου μήκους. Ξεκινούν με μια αρχή (πράξη 1) που παρουσιάζει την υπόθεση της ιστορίας. Η μέση πράξη (2) οδηγεί την ιστορία παραπέρα και συνήθως τελειώνει με μια δραματική κορύφωση. Η πράξη 3 συνήθως περιλαμβάνει ένα δυνατό μουσικό κομμάτι (είτε ένα αναγνωρίσιμο τραγούδι είτε ένα σαρωτικό ορχηστρικό κομμάτι). Αυτή η τελευταία πράξη αποτελείται συχνά από ένα οπτικό μοντάζ έντονων και συναισθηματικών στιγμών της ταινίας, ενώ μπορεί να περιέχει και μια σειρά από ηθοποιούς, εάν υπάρχουν αξιόλογοι σταρ που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην πώληση της ταινίας.

Στιγμιότυπο από το τρέιλερ ταινίας Στη σκιά των τεσσάρων γιγάντων (1959)

Η φωνητική αφήγηση χρησιμοποιείται ενίοτε για να αποδώσει εν συντομία την υπόθεση της ταινίας και να δώσει εξηγήσεις όταν είναι απαραίτητο, αν και αυτή η πρακτική έχει παρακμάσει τα τελευταία χρόνια. Δεδομένου ότι το τρέιλερ είναι ένα εξαιρετικά περιεκτικό έργο, η φωνή είναι χρήσιμο εργαλείο για την ενίσχυση της κατανόησης της πλοκής. Τα τρέιλερ της κλασικής κινηματογραφικής εποχής του Χόλιγουντ ήταν γνωστά για τα κλισέ τους.

Η μουσική βοηθά στο να δώσει τον τόνο και το ύφος του τρέιλερ. Συνήθως η μουσική που χρησιμοποιείται στα τρέιλερ δεν είναι από την ίδια την ταινία (η μουσική της ταινίας μπορεί να μην έχει γραφτεί ακόμα). Η μουσική που των τρέιλερ μπορεί να είναι:

  • Μουσική από άλλες ταινίες.
  • Δημοφιλής ή πολύ γνωστή μουσική, που συχνά επιλέγεται για τον τόνο της, την καταλληλότητα ενός στίχου ή για την αναγνωρισιμότητά της. Συχνά χρησιμοποιούμενα μουσικά μοτίβα είναι τα O Fortuna από το έργο Κάρμινα Μπουράνα του Καρλ Ορφ,[20] καθώς και έργα του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν. Η ποπ μουσική μπορεί να επιλεγεί για τον τόνο της (π.χ. το χαρντ ροκ για μια ταινία δράσης, η ελαφριά ποπ για μια ρομαντική κομεντί) ή για να διαμορφωθεί το πλαίσιο (π.χ. το τρέιλερ μιας ταινίας που διαδραματίζεται στη δεκαετία του 1940 μπορεί να χρησιμοποιεί σουίνγκ από μεγάλες μπάντες).
  • Κομμάτι από μια μουσική "βιβλιοθήκη" που είχε συντεθεί στο παρελθόν ειδικά για να χρησιμοποιηθεί στη διαφήμιση από ανεξάρτητο συνθέτη. Υπάρχουν πολλές εταιρείες που παράγουν μουσική τρέιλερ από βιβλιοθήκες. Από τις πιο γνωστές είναι οι audiomachine, Two Steps From Hell, Immediate Music και X-Ray Dog ή SFX.
  • Μουσική φτιαγμένη ειδικά για το τρέιλερ. Ένας από τους πιο διάσημους συνθέτες μουσικής τρέιλερ του Χόλιγουντ είναι ο Τζον Μπιλ, ο οποίος άρχισε να γράφει μουσική για τρέιλερ τη δεκαετία του 1970 και, στη διάρκεια της τριακονταετούς του καριέρας, δημιούργησε πρωτότυπη μουσική για περισσότερα από 2.000 τρέιλερ ταινιών,[21] μεταξύ των οποίων και 40 από τις ταινίες με τις μεγαλύτερες εισπράξεις όλων των εποχών, όπως Star Wars, Φόρεστ Γκαμπ, Τιτανικός, Αλαντίν, Braveheart, Αόρατος εραστής, Ο τελευταίος σαμουράι και The Matrix.

Εάν ο σκηνοθέτης ή παραγωγός είναι γνωστός ή έχει κάνει άλλες δημοφιλείς ταινίες, συχνά υπάρχει αναφορά σε αυτές στο τρέιλερ. Τα περισσότερα τρέιλερ κλείνουν με μια λίστα με το κύριο καστ και τους υπόλοιπους συντελεστές. Είναι η ίδια λίστα που εμφανίζεται σε αφίσες και έντυπο διαφημιστικό υλικό, και που συνήθως εμφανίζεται στους τίτλους αρχής (ή τέλους) της ταινίας. Τα λογότυπα των στούντιο παραγωγής εμφανίζονται συνήθως κοντά στην αρχή του τρέιλερ. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1970, τοποθετούνταν στο τέλος του τρέιλερ ή και καθόλου. Η Paramount Pictures ήταν το πρώτο στούντιο που χρησιμοποίησε το λογότυπό του στην αρχή τρέιλερ της τη δεκαετία του 1940.

Πολλά τρέιλερ δημιουργούναι με Dolby Digital ή οποιονδήποτε άλλο πολυκάναλο ήχο. Ως εκ τούτου, οι σκηνές με ηχητικά εφέ και μουσική που ενισχύονται από στερεοφωνικό ήχο είναι η βάση πολλών σύγχρονων τρέιλερ.

Τα τρέιλερ που προηγούνται των ταινιών μεγάλου μήκους παρουσιάζονται γενικά στο ίδιο φορμά με την ταινία, είτε σε φιλμ 35mm είτε σε ψηφιακή μορφή. Οι ευρυζωνικές διαδικτυακές συνδέσεις επιτρέπουν τη διανομή τρέιλερ στο διαδίκτυο σε οποιαδήποτε ανάλυση. Μετά την εμφάνιση του Digital 3D, έχει γίνει σύνηθες μια τρισδιάστατη ταινία μεγάλου μήκους να προηγείται ενός ή περισσότερων τρέιλερ που παρουσιάζονται επίσης σε 3-D.

Συλλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα συμφωνητικά της National Screen Service απαιτούσαν την επιστροφή των τρέιλερ (με έξοδα του κινηματογράφου) ή την καταστροφή τους. Ωστόσο, δεν απαιτούνταν αποδείξεις για την καταστροφή τους. Έτσι, δημιουργήθηκε μια αγορά για τρέιλερ καθώς κατέστη σαφές ότι ορισμένα είχαν εμπορική αξία για τους συλλέκτες. Πολλά τρέιλερ για ταινίες όπως η σειρά ταινιών Star Wars που θεωρούνταν «κατεστραμμένα» πουλήθηκαν από το προσωπικό των κινηματογράφων. Καθώς η κατασκευή καθενός από αυτά κόστισε περίπου 60 $ (εκτίμηση του 1981) και από τον κινηματογράφο δόθηκαν 10 $ για την ενοικίαση, τέτοιες απώλειες οδήγησαν στην αύξηση των χρεώσεων ενοικίασης τρέιλερ από την NSS, γεγονός που οδήγησε σε μείωση του αριθμού των τρέιλερ που νοικιάζονταν και προβάλλονταν στο κοινό.[22]

Ορισμένοι κινηματογράφοι άρχισαν επίσης να προβάλλουν προγράμματα "trailer trash" με σκέτα τρέιλερ χωρίς ταινία. Αντίστοιχα, έχουν παραχθεί προς πώληση πολλά DVD που δεν περιέχουν τίποτα άλλο εκτός από τρέιλερ.

Άλλα είδη τρέιλερ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 έως τις αρχές της δεκαετίας του 2000, και παράλληλα με την ανάπτυξη του διαδικτύου και ιστότοπων όπως το YouTube καθώς και των τεχνικών ανιμέισον, άρχισαν να δημιουργούνται περισσότερα είδη τρέιλερ λόγω του ευκολότερου και φθηνότερου κόστους παραγωγής και προβολής τους.

Τρέιλερ βιντεοπαιχνιδιών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 έως τις αρχές της δεκαετίας του 2000, δημιουργήθηκαν περισσότερα τρέιλερ βιντεοπαιχνιδιών για να δελεάσουν τους θεατές να αγοράσουν το παιχνίδι. Υπάρχουν δύο βασικά είδη τρέιλερ βιντεοπαιχνιδιών: τα κινηματογραφικά και τα παιχνίδια. Τα κινηματογραφικά τρέιλερ κατασκευάζονται συνήθως εντελώς ξεχωριστά από την παιχνιδομηχανή και βασίζονται περισσότερο στο εικόνες που έχουν παραχθεί από υπολογιστή. Παρόλο που τα κινηματογραφικά τρέιλερ δεν αντιπροσωπεύουν το πραγματικό παιχνίδι και είναι ένα αμφισβητούμενο διαφημιστικό εργαλείο στην κοινότητα των τυχερών παιχνιδιών, είναι κοινώς αποδεκτά ως μέρος της διαφήμισης που είναι απαραίτητη για την πώληση ενός παιχνιδιού.[23] Τα τρέιλερ-παιχνίδια, τα οποία μερικές φορές αναφέρονται ως τρέιλερ "in-engine", παράγονται χρησιμοποιώντας την παιχνιδομηχανή και λαμβάνουν χώρα μέσα στο πραγματικό περιβάλλον του παιχνιδιού. Θεωρητικά, αυτό σημαίνει ότι το πραγματικό υλικό του παιχνιδιού καταγράφεται και λειτουργεί επιτόπου, "αυτό που βλέπετε είναι αυτό που παίρνετε", αν και δεν συμβαίνει πάντα. Για παράδειγμα, το Cyberpunk 2077 δεν προσέφερε πολλές δυνατότητες που είχε συμπεριλάβει στα τρέιλερ,[24][25] και το τρέιλερ του Aliens: Colonial Marines παρουσίαζε γραφικά υψηλότερου επιπέδου από το παιχνίδι που ωγήκε τελικά στην αγορά.[26]

Τηλεοπτικά σποτ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα τηλεοπτικά σποτ είναι τρέιλερ για ταινίες που προβάλλονται στην τηλεόραση και τα οποία συνήθως διαρκούν 30–60 δευτερόλεπτα. Αυτά τα τρέιλερ έχουν περιεχόμενο "κατάλληλο" για το κανάλι.

Τρέιλερ τηλεοπτικών εκπομπών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αν και δεν ήταν αρχικά διαδεδομένα στην τηλεόραση, τα τρέιλερ τηλεοπτικών εκπομπών ξεκίνησαν ως κοινή μορφή διαφήμισης στα τέλη της δεκαετίας του 2000. Είναι συχνά τρέιλερ που διαφημίζουν μια νέα τηλεοπτική σειρά, ένα επεισόδιο, μια εκδήλωση ή έναν μαραθώνιο που κάνει πρεμιέρα στην τηλεόραση. Τα τρέιλερ για το επόμενο επεισόδιο μιας τηλεοπτικής σειράς προβάλλονται συχνά κατά τη διάρκεια ή μετά τους τίτλους λήξης ενός επεισοδίου.

Σε κάποιες περιπτώσεις, το τρέιλερ χρησιμοποιείται ως διαφημιστικό μέσο, όχι για να δει το κοινό τη σειρά, αλλά να αγοραστεί η σειρά από κάποιον τηλεοπτικό σταθμό. Για παράδειγμα, την άνοιξη του 2018 κυκλοφόρησε διαδικτυακά ένα τρέιλερ με σκοπό την αγορά ενός νέου κύκλου επεισοδίων της σειράς Λόγω τιμής (Mega Channel, 1996-1997[27]) από κάποιο κανάλι. Ανάμεσα στα υποψήφια κανάλια ήταν ο Alpha, ο ΣΚΑΪ, το Star Channel και το Open με τον δεύτερο σταθμό να αγοράζει τον καινούργιο κύκλο επεισοδίων.[28]

Τρέιλερ βιβλίων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα τρέιλερ βιβλίων είναι διαφημιστικά βίντεο για ένα βιβλίο που χρησιμοποιούν τεχνικές παρόμοιες με εκείνες των τρέιλερ ταινιών για την προώθηση βιβλίων στους αναγνώστες.[29] Αυτά τα τρέιλερ ονομάζονται και "video-podcast",[30] κυκλοφορούν στην τηλεόραση και στο διαδίκτυο στις πιο κοινές μορφές ψηφιακών βίντεο.[31] Στα πιο κοινά είδη τρέιλερ βιβλίων, ηθοποιοί ερμηνεύουν σκηνές από το βιβλίο όπως σε τρέιλερ ταινίας η υπόθεση παρουσιάζεται με κινούμενα σχέδια ή απλές φωτογραφίες συνοδευόμενες από κείμενο που αφηγείται την ιστορία.[32] Αυτό διαφέρει από τις αναγνώσεις και τις συνεντεύξεις συγγραφέων, οι οποίες αποτελούνται από βίντεο του/της συγγραφέα να αφηγείται μέρος του έργου του ή να δίνει συνέντευξη.[33] Τα πρώτα τρέιλερ βιβλίων αποτελούνταν κυρίως από ακίνητες εικόνες του βιβλίου, με μερικά βίντεο που δείχνουν ηθοποιούς,[34] όπως το τρέιλερ του βιβλίου του Τζον Φάρις για το μυθιστόρημά του Wildwood του 1986 που δείχνει εικόνες από το εξώφυλλο του βιβλίου με ηθοποιούς.[35]

Τον Σεπτέμβριο του 2007, το School Library Journal καθιέρωσε το βραβείο Trailie για τα καλύτερα τρέιλερ βιβλίων. Το βραβείο ανακοινώθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2010, στο Σικάγο.[36]

Το 2014, ο Νταν Ρόουζεν και ο Σι Βι Χερστ ίδρυσαν το BookReels, έναν ιστότοπο που επιτρέπει σε εκδότες και συγγραφείς να δημοσιεύουν τρέιλερ βιβλίων και άλλα πολυμέσα, με αποκορύφωμα τα ετήσια Βραβεία BookReels. Το BookReels επιτρέπει στους αναγνώστες να περιηγούνται και να βαθμολογούν τα τρέιλερ, να δημοσιεύουν σχόλια και κριτικές, να συμμετέχουν σε ομάδες συζήτησης και να μοιράζονται το περιεχόμενο του BookReel.[37]

Τα κινηματογραφικά τρέιλερ βιβλίων έχουν γίνει συνηθισμένα εργαλεία μάρκετινγκ που χρησιμοποιούνται από τους εκδότες για την προώθηση βιβλίων.[38][39]

Τρέιλερ θαυμαστών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Για δημοφιλείς ταινίες, οι θαυμαστές συχνά φτιάχνουν δικά τους τρέιλερ. Αυτά είναι ανεπίσημα βίντεο θαυμαστών χρησιμοποιούν ήχους ή βίντεο της ταινίας, τα επίσημα τρέιλερ, τεχνικές ανιμέισον ή σκηνές δημιουργημένες από τους ίδιους τους θαυμαστές.

Βραβεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κάθε χρόνο πραγματοποιούνται δύο κύριες εκδηλώσεις που απονέμουν βραβεία σε τρέιλερ ταινιών: Τα Key Art Awards, που παρουσιάζονται από το Hollywood Reporter και τα Golden Trailer Awards. Τα Golden Trailer Awards και τα Key Art Awards επιλέγουν νικητές σε όλα τα δημιουργικά μέρη της διαφήμισης ταινιών, από τρέιλερ και τηλεοπτικά σποτ μέχρι αφίσες και έντυπες διαφημίσεις. Στα βραβεία Golden Trailer προστέθηκε μια ακόμη εκδήλωση, τα World Trailer Awards, που αποτελούν την αρχή του Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών στη Γαλλία, από το 2013. Η ετήσια τελετή των Key Art Awards πραγματοποιείται συχνά στο Dolby Theatre στο Χόλιγουντ.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «AWFJ Opinion Poll: All About Movie Trailers». AWFJ. 9 Μαΐου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2008. 
  2. ↑ "Movies Score on Legit in New York;" Lincoln, Nebraska Daily Star; November 9, 1913; Page 25
  3. ↑ Blondes, Brunettes, and Bullets, Granlund, N.T.; Van Rees Press, NY, 1957, Page 53
  4. ↑ 4,0 4,1 «Why Are Movie Previews Called 'Trailers'?». Mental Floss (στα Αγγλικά). 1 Σεπτεμβρίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαΐου 2023. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2023. 
  5. ↑ Kilkenny, Katie (26 Δεκεμβρίου 2014). «Our Modern Movie-Trailer Fatigue». The Atlantic (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαΐου 2023. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2023. 
  6. ↑ Fisher, Ken (17 Ιανουαρίου 2005). «When does the movie really start?». Ars Technica (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαΐου 2023. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2023. 
  7. ↑ Daniels, Natalie (23 Μαΐου 2022). «How Long Are Movie Previews?». Hollywood.com (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2023. 
  8. ↑ DiStefano, Daniel. «A Brief History of Film Trailers, or: Turns Out This Post Is Not About Peter Orner – Michigan Quarterly Review». Michigan Quarterly Review. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαΐου 2023. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2023. 
  9. ↑ «Trailers and Voice Over Narration». The Voice Realm. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαΐου 2023. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2023. 
  10. ↑ «In a world without voiceovers: What happened to the movie trailer voice?» (στα en-CA). The Globe and Mail. 2014-05-22. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2023-05-26. https://web.archive.org/web/20230526060217/https://www.theglobeandmail.com/arts/film/in-a-world-without-voiceovers-what-happened-to-the-movie-trailer-voice/article18806436/. Ανακτήθηκε στις 2023-05-26. 
  11. ↑ Kottke, Jason (22 Απριλίου 2008). «Pablo Ferro and Dr. Strangelove». kottke.org (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαΐου 2023. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2023. 
  12. ↑ Plante, Chris (22 Απριλίου 2016). «Why movie trailers now begin with five-second ads for themselves». The Verge. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Φεβρουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2022. 
  13. ↑ «Trailer music». SoundtrackNet, LLC. 30 Απριλίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Απριλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2009. 
  14. ↑ «Theaters Advocate Shorter Movie Trailers». MarketingMovies.net. 28 Ιανουαρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2014. 
  15. ↑ «10 Movie Trailers That Are Nothing Like The Actual Movie». Modernman.com. 3 Αυγούστου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2014. 
  16. ↑ Hardie, Giles (October 11, 2011). «Misleading trailer leads to law suit». Sydney Morning Herald. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις November 12, 2020. https://web.archive.org/web/20201112004220/http://www.smh.com.au/entertainment/movies/misleading-trailer-leads-to-law-suit-20111011-1lj2z.html. Ανακτήθηκε στις April 20, 2020. 
  17. ↑ Child, Ben (10 October 2011). «Woman sues to stop Drive getting away with a 'misleading' trailer». The Guardian. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 December 2016. https://web.archive.org/web/20161229143625/https://www.theguardian.com/film/2011/oct/10/woman-sues-drive-trailer. Ανακτήθηκε στις 13 December 2016. 
  18. ↑ 10/08/11 3:02pm 10/08/11 3:02pm. «Woman Files Lawsuit Over 'Misleading' Trailer for Drive». Gawker.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2014. 
  19. ↑ Marich, Robert (2013). Marketing to Moviegoers: A Handbook of Strategies and Tactics (3rd έκδοση). Southern Illinois University Press. σελίδες 6–42. 
  20. ↑ «SoundtrackNet : Trailers: Frequently Used Trailer Music». Soundtrack.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Απριλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουλίου 2010. 
  21. ↑ «Daily Variety: Razor-thin copyright line». Variety. 2 Ιουνίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουλίου 2010. 
  22. ↑ "Coming Soon to a Theatre Near You - Maybe" in Ares 8, Schow, DJ; Simulations Publications, NY 1981, Page 33
  23. ↑ Stobing, Chris. «Why Do Game Trailers Look So Much Better Than the Actual Game?». How-To Geek (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2021. 
  24. ↑ «Cyberpunk 2077 makers apologise for game glitches» (στα αγγλικά). BBC News. 2020-12-14. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2021-02-10. https://web.archive.org/web/20210210225008/https://www.bbc.com/news/newsbeat-55301721. Ανακτήθηκε στις 2021-03-14. 
  25. ↑ December 2020, Jason Fanelli 18 (18 Δεκεμβρίου 2020). «Cyberpunk 2077 failed to deliver these five features it had in the teaser trailers». TechRadar (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Δεκεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2021. 
  26. ↑ «Sega Admits 'Aliens: Colonial Marines' Trailer Was Misleading». Forbes. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2014. 
  27. ↑ «Γυάλινος κόσμος». Το Βήμα. 1996-10-27. http://www.tovima.gr/2008/11/24/archive/gyalinos-kosmos-10/. Ανακτήθηκε στις 2019-03-23. 
  28. ↑ «Το «Λόγω τιμής» επιστρέφει: Η πρώτη φωτογραφία από τις πρόβες». Τα Νέα. 19 Φεβρουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 2019. 
  29. ↑ Chmielewski, Dawn (November 4, 2006). «YouTube video sets stage for novel». Los Angeles Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 October 2012. https://web.archive.org/web/20121021165721/http://articles.latimes.com/2006/nov/04/business/fi-vidbooks4. Ανακτήθηκε στις 18 August 2012. 
  30. ↑ Deval, Jacqueline (2008). Publicize Your Book (Updated): An Insider's Guide to Getting Your Book the Attention It Deserves. Perigee Trade. ISBN 978-0399534317. 
  31. ↑ Berton, Justin (September 18, 2006). «Seeking readers via 'book trailer' / Publisher tries out movie-style preview to market new title». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 October 2012. https://web.archive.org/web/20121019144715/http://www.sfgate.com/business/article/Seeking-readers-via-book-trailer-Publisher-2488096.php. Ανακτήθηκε στις 18 August 2012. 
  32. ↑ Fox, Killian (15 July 2006). «On a screen near you ...». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 August 2014. https://web.archive.org/web/20140812134615/http://www.theguardian.com/books/2006/jul/16/fiction.features7. Ανακτήθηκε στις 18 August 2012. 
  33. ↑ Kneschke, Tristan (February 20, 2012). «Don't Judge a Book by its Trailer». International Business Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 April 2012. https://web.archive.org/web/20120422215405/http://www.ibtimes.com/articles/301723/20120220/book-trailer-video-movie-edit-film-novel.htm. Ανακτήθηκε στις 18 August 2012. 
  34. ↑ Metz, Nina. «Super Sad Book Trailers». Chicago Tribune. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2015. 
  35. ↑ Fitton, Akira. «TOR Books' WILDWOOD promo». YouTube. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Δεκεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2015. CS1 maint: Unfit url (link)
  36. ↑ «SLJ's Trailie Awards Asks Readers to Vote for Their Favorite Book Trailer». School Library Journal. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2012. 
  37. ↑ «BookReels, an MTV for Books?». Publishers Weekly. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουνίου 2014. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2014. 
  38. ↑ Voigt, Kati (2013). «Becoming Trivial: The Book Trailer». Culture Unbound 5 (4): 671–689. doi:10.3384/cu.2000.1525.135671. 
  39. ↑ «Book Trailers: What They Are, What They Were, And What's Next». www.thecreativepenn.com (στα Αγγλικά). 22 Ιουλίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2020. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τρέιλερ&oldid=10484981"