Χρύσης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Χρύσης επιχειρεί παρακαλώντας να εξαγοράσει την κόρη του από τον Αγαμέμνονα. Απουλιανός ερυθρόμορφος κρατήρας, περ. 360 - 350 π.Χ., Μουσείο του Λούβρου.

Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Χρύσης αναφέρονται τα παρακάτω δύο διαφορετικά πρόσωπα:

  1. Ιερέας του Σμινθέως Απόλλωνα στις πόλεις Χρύση, Κίλλα και στη νήσο Τένεδο, γνωστός από την Ιλιάδα (Α 11 κ.ε., Α 430 κ.ε.). Η κόρη του η Αστυνόμη, που από το όνομά του ήταν γνωστή ως Χρυσηίδα, αρπάχθηκε από τον Αγαμέμνονα ως γέρας για σκλάβα. Τότε ο Χρύσης παρουσιάσθηκε στο στρατόπεδο των Αχαιών με μεγαλοπρέπεια και πλούσια δώρα παρακαλώντας για την επιστροφή της. Παρά τη θετική γνώμη των υπόλοιπων Αχαιών, ο Αγαμέμνων αρνήθηκε και τον έδιωξε με σκληρό τρόπο. Μετά από αυτό, ο Χρύσης ζήτησε την επέμβαση του θεού Απόλλωνα. Το στρατόπεδο των Αχαιών άρχισε να υποφέρει από τα θανατηφόρα βέλη της επιδημίας που έστειλε ο θεός, ώσπου ο Αγαμέμνων μεταπείσθηκε (μετά από σχετική μαντεία του Κάλχαντα που απεκάλυψε το αίτιο για τον λοιμό) και έστειλε πρεσβεία υπό τον Οδυσσέα που επέστρεψε τη Χρυσηίδα στον πατέρα της. Με τον τρόπο αυτό απαλλάχθηκαν οι Αχαιοί από την αρρώστια. Ωστόσο ο Αγαμέμνονας για να αποζημιώσει τον εαυτό του άρπαξε τη Βρισηίδα από τον Αχιλλέα, ο επακόλουθος θυμός του οποίου είναι και το θέμα της Ιλιάδας.
  2. Εγγονός του προηγούμενου, ο νεότερος γιος της Χρυσηίδας, ο οποίος είχε πατέρα του τον Αγαμέμνονα. Μετά τον θάνατο του Αγαμέμνονα, ο Χρύσης αυτός, κατατρεγμένος από την Κλυταιμνήστρα και σε αναζήτηση της Ιφιγενείας, κατέφυγε σε πόλη της Βιθυνίας, απέναντι από το Βυζάντιο. Εκεί ο Χρύσης πέθανε και θάφτηκε, οπότε η πόλη πήρε το όνομά του και αποκλήθηκε Χρυσόπολις. Σύμφωνα με μία εκδοχή η Ιφιγένεια ήταν κι αυτή κόρη της Χρυσηίδας και επομένως ομοθαλής αδελφή του Χρύση, γι' αυτό και την άρπαξαν οι κάτοικοι της Ταυρίδας (βλ. και Ιφιγένεια εν Ταύροις).

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Κρουσίου: Λεξικόν Ομηρικόν, διασκευή από την 6η γερμανική έκδ. υπό Ι. Πανταζίδου, έκδοση «Βιβλιεκδοτικά καταστήματα Αναστασίου Δ. Φέξη», Αθήνα 1901
  • Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969