Μάκης Βορίδης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πήδηση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
Μάκης Βορίδης
Βορίδης ΝΕΡΙΤ (cropped).jpg
Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων
Εν ενεργεία
Ανέλαβε καθήκοντα
9 Ιουλίου 2019
ΠρωθυπουργόςΚυριάκος Μητσοτάκης
ΠροκάτοχοςΣταύρος Αραχωβίτης‎
Υπουργός Υγείας Ελλάδας
Περίοδος
10 Ιουνίου 2014 – 27 Ιανουαρίου 2015
ΠρωθυπουργόςΑντώνης Σαμαράς
ΠροκάτοχοςΆδωνις Γεωργιάδης
ΔιάδοχοςΠαναγιώτης Κουρουμπλής
Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της ΝΔ
Περίοδος
23 Ιουλίου 2012 – 9 Ιουνίου 2014
Μαζί μεΣοφία Βούλτεψη
ΠρόεδροςΑντώνης Σαμαράς
Υπουργός Υποδομών,
Μεταφορών και Δικτύων Ελλάδας
Περίοδος
11 Νοεμβρίου 2011 – 17 Μαΐου 2012
ΠρωθυπουργόςΛουκάς Παπαδήμος
ΠροκάτοχοςΓιάννης Ραγκούσης
ΔιάδοχοςΣίμος Σιμόπουλος
Βουλευτής Αττικής του Ελληνικού Κοινοβουλίου
Εν ενεργεία
Ανέλαβε καθήκοντα
2007
Πρόεδρος Ελληνικού Μετώπου
Περίοδος
1994 – 15 Μαρτίου 2005
Πρόεδρος νεολαίας ΕΠΕΝ
Περίοδος
1985 – 1990
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση23 Αυγούστου 1964 (1964-08-23) (54 ετών)
Αθήνα, Ελλάδα
Πολιτικό κόμμαΝέα Δημοκρατία (2012–)
ΛΑΟΣ (2005–2012)
Ελληνικό Μέτωπο (1994–2005)
ΕΠΕΝ (1985–1990)[1]
Ιστοσελίδαvoridis.gr
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Μαυρουδής (Μάκης) Βορίδης (Αθήνα, 23 Αυγούστου 1964[2][3]) είναι δικηγόρος, πολιτικός, βουλευτής και υπουργός.

Ως μαθητής στο Κολλέγιο Αθηνών ήταν συνιδρυτής της οργάνωσης «Ελεύθεροι Μαθητές». Ξεκίνησε την πολιτική του διαδρομή στις αρχές της δεκαετίας του '80 ως γραμματέας της νεολαίας της Εθνικής Πολιτικής Ενώσεως.[4] την περίοδο που φοιτούσε στη Νομική Αθηνών. Το 1994 ίδρυσε το εθνικιστικό κόμμα Ελληνικό Μέτωπο και έγινε πρόεδρός του[5][4].

Την άνοιξη του 2005, ως πρόεδρος του Ελληνικού Μετώπου προσχώρησε μαζί με όλο το κόμμα, με απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής, στον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό (ΛΑ.Ο.Σ.) του Γιώργου Καρατζαφέρη. Ήταν μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου και της Κεντρικής Επιτροπής του ΛΑΟΣ. Με τον ΛΑΟΣ εξελέγη τον Οκτώβριο του 2006 νομαρχιακός σύμβουλος Ανατολικής Αττικής και το 2007 βουλευτής Αττικής.[6] Με την επανεκλογή του τον Οκτώβριο του 2009, ορίστηκε από τον Καρατζαφέρη γραμματέας της κοινοβουλευτικής ομάδος του κόμματος.[7] Το Νοέμβριο του 2011 διορίστηκε υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων στην κυβέρνηση Παπαδήμου.[8]

Το Φεβρουάριο του 2012 υπερψήφισε το δεύτερο «μνημόνιο», διεγράφη από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΛΑΟΣ και εντάχθηκε στη Νέα Δημοκρατία. Επενεξελέγη βουλευτής το 2012 με τη ΝΔ,[6] της οποίας έγινε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος. Τον Ιούνιο του 2014 διορίστηκε υπουργός Υγείας στην κυβέρνηση Σαμαρά, θέση στην οποία παρέμεινε ως τον Ιανουάριο του 2015.[9] Στη συνέχεια, ορίστηκε από τον πρόεδρο της ΝΔ, Κυριάκο Μητσοτάκη, Τομεάρχης Εσωτερικών.[10]

Στις εκλογές του 2019 εξελέγη βουλευτής Α' Ανατολικής Αττικής. Από τις 9 Ιουλίου 2019 είναι υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.[11]

Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μάκης Βορίδης γεννήθηκε το 1964.[3]

Στο γυμνάσιο εντάχθηκε στη Μαθητική Ανεξάρτητη Κίνηση, όπου σύμφωνα με συνέντευξή του του 2010 συνάντησε «ιδεολογικό αδιέξοδο» και στράφηκε στη γαλλική Νέα Δεξιά, ιδίως τον Αλέν ντε Μπενουά, όπου βρήκε «την ιδεολογική επάρκεια που έλειπε από την ελληνική Δεξιά».[12] Μαζί με νεολαίους, κυρίως από την ΟΝΝΕΔ Κολωνακίου, συνίδρυσε ως μαθητής στο Κολλέγιο Αθηνών την εθνικιστική μαθητική οργάνωση «Ελεύθεροι Μαθητές» (EM). Οι ΕM απέκτησαν μέλη στο Αρσάκειο και το Κολλέγιο Θεσσαλονίκης[13] και ο ίδιος ο Βορίδης εξελέγη πρόεδρος του δεκαπενταμελούς μαθητικού συμβουλίου του σχολείου του,[12] έναντι του ανθυποψηφίου του, μετέπειτα βουλευτή Κερκύρας, Νίκου Γεωργιάδη.[εκκρεμεί παραπομπή] Δημοσιεύματα της εποχής έκαναν λόγο για εκφοβισμό Εβραίων ή πολιτικά αντιφρονούντων μαθητών από μέλη των ΕM, καθώς και για χρήση στιλέτων από μέλη τους. Ο Βορίδης υπερασπίσθηκε τη δράση των ΕΜ ως μεθοδική εκδήλωση αγωνιστικότητας απέναντι στην «αριστερή πρόκληση και τρομοκρατία». Μετά από εισβολή μελών των ΕΜ στο σχολείο και αναγραφή ναζιστικών συμβόλων και υβριστικών και απειλητικών για καθηγητές και μαθητές συνθημάτων, ο αδελφός του Βορίδη, Κωνσταντίνος, απεβλήθη διά παντός από το Κολλέγιο το 1983.[13]

Ο Βορίδης αποφοίτησε από το τετρατάξιο Λύκειο του Κολλεγίου Αθηνών το 1983[εκκρεμεί παραπομπή] και το 1985[εκκρεμεί παραπομπή] εισήλθε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.[3]

Πολιτική δράση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

ΕΠΕΝ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Μάρτιο του 1985, ο Νίκος Μιχαλολιάκος (κατοπινός αρχηγός της Χρυσής Αυγής) αποχώρησε από τη θέση του Γενικού Γραμματέα της Νεολαίας της Εθνικής Πολιτικής Ενώσεως, κόμματος το οποίο είχε ιδρύσει μέσα από τη φυλακή ο έγκλειστος επικεφαλής της Χούντας των Συνταγματαρχών, Γεώργιος Παπαδόπουλος, και στη θέση του διορίστηκε από τον Παπαδόπουλο ο Βορίδης, που είχε γίνει γνωστός χάρη στη δράση του με τους Ελεύθερους Μαθητές.[14] Ερωτώμενος το 2011 γιατί εντάχθηκε στη νεολαία της ΕΠΕΝ απάντησε ότι «Η ΕΠΕΝ ήταν το κύριο όχημα για να εκφράσει τις απόψεις της η εθνική, λαϊκή και κοινωνική Δεξιά, και είχε εκλέξει ευρωβουλευτή. Ως ακτιβιστής στον εθνικό, πατριωτικό κύκλο που ήθελα να δραστηριοποιηθώ πολιτικά, ήταν η μόνη διέξοδος».[4] Την περίοδο των Ελεύθερων Μαθητών ο Βορίδης είχε ασκήσει κριτική στον μονοθεματικό χαρακτήρα της ΕΠΕΝ, που επικεντρωνόταν στην αποφυλάκιση των πρωταιτίων του πραξικοπήματος του 1967. Από τη θέση του ΓΓ της νεολαίας της ΕΠΕΝ προσπάθησε να δώσει ιδεολογικό χαρακτήρα στην οργάνωση έχοντας ως πρότυπο το ρατσιστικό και ξενοφοβικό Εθνικό Μέτωπο του Ζαν-Μαρί Λε Πεν.[15] Σε ομιλία του το 1986 στην πρώτη σύνοδο της ΚΕ της νεολαίας ΕΠΕΝ, τα μέλη της οποίας ως ΓΓ είχε τη δικαιοδοσία να διορίζει ο ίδιος, ο Βορίδης δεν έκανε καμία αναφορά στην αποφυλάκιση των πραξικοπηματιών, αλλά επιχείρησε να εισαγάγει τις ιδέες του αντιφιλελεύθερου εθνικισμού του Αλέν ντε Μπενουά, υιοθετώντας σχήματα της «Τρίτης Θέσης» και καταδικάζοντας «την Σκύλα του φιλελευθερισμού και την Χάρυβδη του μαρξισμού», με αποτέλεσμα να προκληθεί δημόσια εσωκομματική αντιπαράθεση.[16]

Ως φοιτητής είχε προσχωρήσει αρχικά στη ΔΑΠ,[17] αλλά αργότερα ίδρυσε τη φοιτητική οργάνωση Φοιτητική Εναλλακτική.[εκκρεμεί παραπομπή] Τον Μάρτιο του 1985 η γενική συνέλευση των φοιτητών της Νομικής αποφάσισε τη διαγραφή του από τον Σύλλογο Φοιτητών της Νομικής ως φασίστα, απόφαση στην οποία πρωτοστάτησε η ΔΑΠ[17][18] και ο συνδικαλιστής της Κωστής Χατζηδάκης.[19] Στις 12 Μαΐου του 1985 ο Βορίδης ήταν επικεφαλής ομάδας περίπου είκοσι ΕΠΕΝιτών που φωνάζοντας συνθήματα όπως «Ο Μάλλιος ζει, αυτός μας οδηγεί» και «Πινοσέτ - Πινοσέτ» επιτέθηκαν στην πορεία αντιεξουσιαστών που διαδήλωναν ειρηνικά στο κέντρο της Αθήνας σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους πολιορκούμενους στο Χημείο ομοϊδεάτες τους. Σε μία φωτογραφία από το επεισόδιο που δημοσιεύθηκε το 2002 στη στήλη «Ιός» της εφημερίδας Ελευθεροτυπία» διακρίνεται ο Βορίδης κρατώντας ένα αυτοσχέδιο τσεκούρι μαζί με άλλους οπλισμένους χουντικούς ομοϊδεάτες του.[20] Τον Νοέμβριο του ιδίου έτους ήταν ένας από τους νεολαίους της ΕΠΕΝ που τραυματίσθηκαν όταν, μαζί με υποστηρικτές του ΠΑΣΟΚ και την κάλυψη της αστυνομίας, επιχείρησαν να εισβάλλουν στο Πολυτεχνείο που τελούσε υπό κατάληψη από νεολαίους του αναρχικού χώρου και της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς μετά την δολοφονία του Μιχάλη Καλτεζά.[21] Τον Απρίλιο του 1986, ήταν επικεφαλής φασιστικής ομάδας που επιτέθηκε με λοστούς και στιλέτα σε φοιτητές στη Νομική, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό εννιά φοιτητών και την υποβολή μήνυσης εναντίον του από το κεντρικό συμβούλιο της ΕΦΕΕ.[17] Ο Βορίδης υπερασπίσθηκε την συμμετοχή ΕΠΕΝιτών σε βίαια επεισόδια ως αμυντική στάση και ως τη μόνη απάντηση στη διαγραφή τους από τους φοιτητικούς συλλόγους πέραν της παραίτησης από τη δραστηριοποίηση στα ΑΕΙ.[22]

Η προσπάθεια του Βορίδη να αποκτήσει ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα η ΕΠΕΝ απέτυχε και η ομιλία του το 1988 για τα τέσσερα έτη από την ίδρυσή της περιορίστηκε σε αναφορές στην αποφυλάκιση του Παπαδόπουλου.[23] Συνέχισε, ωστόσο, να εκφράζει τις απόψεις του στο εσωκομματικό κοινό του, εισηγούμενος την οργάνωση του φοιτητικού συνδικαλισμού με βάση τον φασιστικό κορπορατισμό ή την απαγόρευσή του, σύμφωνα με την πρακτική της δικτατορίας του 67-74 και διαμαρτυρόμενος για τη δημοσίευση δελτίου τύπου της αντιρατσιστικής οργάνωσης SOS-Ρατσισμός στην κομματική εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος», που κατά τον Βορίδη εξέφραζε «την εθνική, λαϊκή και κοινωνική Δεξιά, [...] τον λαϊκό εθνικισμό».[24] Ο Βορίδης έγινε μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας της ΕΠΕΝ και της ολιγομελούς ηγετικής ομάδας του κόμματος, μαζί με τον Σπύρο Ζουρνατζή, τον Χρύσανθο Δημητριάδη και τον Αριστείδη Δημόπουλο.[25] Ενώ μετά την πτώση των ποσοστών της ΕΠΕΝ στις βουλευτικές και τις ευρωβουλευτικές εκλογές του Ιουνίου του 1989 τα υπόλοιπα μέλη της ηγετικής ομάδας επέμειναν στο αίτημα της αποφυλάκισης των έγκλειστων πραξικοπηματιών, ο Βορίδης επανέλαβε τη θέση του πως ο «ο εθνικισμός πρέπει να προσφέρει την εναλλακτική λύση στη μεταπολίτευση», την «πρόταση που πέρα από τον φιλελευθερισμό και τον σοσιαλισμό θα οικοδομήσει τη Νέα Πολιτεία».[26]

Όταν το Σεπτέμβριο του 1989 η Πανελλήνια Συνδιάσκεψη της ΕΠΕΝ έλαβε, μετά από υπόδειξη των πραξικοπηματιών, απόφαση για την μετεξέλιξη σε νέο σχηματισμό με το όνομα «Εθνικό Κόμμα», με σκοπό την διευκόλυνση της υπόθεσης της αποφυλάκισής τους, ο Βορίδης επανέφερε την πρόταση για δημιουργία ενός κόμματος στα πρότυπα εκείνων της ευρωπαϊκής άκρας δεξιάς, όπως το κόμμα του Λε Πεν και το ιταλικό νεοφασιστικό MSI, θεωρώντας ως «κυριότερο εχθρό τον φιλελευθερισμό», και πρότεινε να υιοθετηθεί ως ιδεολογία ο «Ελληνικός Εθνικισμός», θέσεις που φάνηκε να γίνονται αποδεκτές από το κόμμα, η νεολαία του οποίου μετονομάστηκε σε «Μέτωπο Εθνικιστικής Νεολαίας» (ΜΕΝ).[27] Το 1990 κυκλοφόρησε, μεταφρασμένο στα ελληνικά από τον Βορίδη, το βιβλίο Φιλελευθερισμός: ο εχθρός των λαών, κείμενο του Γάλλου ακροδεξιού στοχαστή Αλαίν ντε Μπενουά.[28] Στις βουλευτικές εκλογές του 1990 το «Εθνικό Κόμμα» σημείωσε απογοητευτικές επιδόσεις και ένα μήνα αργότερα ο Βορίδης ανακοίνωσε ότι θα έφευγε από τη χώρα για να πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό. Παρά την απουσία του στο εξωτερικό, εξελέγη δεύτερο σε ψήφους μέλος της ΚΕ του Εθνικού Κόμματος, με δύο ψήφους λιγότερες από τον Ζουρνατζή. Επανεμφανίστηκε σε εκδήλωση του ΜΕΝ το Μάρτιο του 1991 υποστηρίζοντας τις θέσεις της «Νέας Δεξιάς» και εκφράζοντας την εκτίμηση ότι «η αναμέτρηση φιλευθερισμού και εθνικισμού θα φέρει νομοτελειακά νικητή τον εθνικισμό».[29]

Αποφοίτησε από τη Νομική το 1990[εκκρεμεί παραπομπή] και στη συνέχεια πραγματοποίησε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Εμπορικό και το Ναυτικό Δίκαιο στο Πανεπιστημιακό Κολέγιο Λονδίνου, όπου έλαβε τον μεταπτυχιακό του τίτλο με διάκριση Merit.[3] Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία το 1992 - 1993 ως Δόκιμος Έφεδρος Αξιωματικός Πυροβολικού, αρχηγός της 92 Α΄ ΕΣΣΟ στη Σχολή Πυροβολικού και απολύθηκε με τον βαθμό του Ανθυπολοχαγού.[3]

Ελληνικό Μέτωπο και ΛΑΟΣ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επανεμφανίστηκε στην πολιτική τον Απρίλιο του 1994 όταν μαζί με άλλα 200[εκκρεμεί παραπομπή] στελέχη του ευρύτερου εθνικιστικού χώρου, προερχόμενα κυρίως από την ΕΠΕΝ και το διαλυθέν Ενιαίο Εθνικιστικό Κίνημα, ίδρυσε το Ελληνικό Μέτωπο[19] και εξελέγη με ισχυρή πλειοψηφία Πρόεδρός του. Τη θέση αυτή κράτησε μέχρι την άρση της πολιτικής δράσεως του Ελληνικού Μετώπου από την Κεντρική του Επιτροπή, τον Μάιο του 2005.[30]

Ως Πρόεδρος του Ελληνικού Μετώπου διοργάνωσε τον Οκτώβριο του 1997 μία «Ευρωπαϊκή Εθνικιστική Συνδιάσκεψη», στην οποία συμμετείχε το κόμμα του Λε Πεν[19] και συμμετείχε δύο φορές στις Δημοτικές Εκλογές στην Αθήνα, συγκεντρώνοντας το 1998 ποσοστό 0,60%[31] και το 2002 0,90%[32]. Ήταν υποψήφιος βουλευτής το 2000 στο κοινό ψηφοδέλτιο του Ελληνικού Μετώπου με την Πρώτη Γραμμή του Κώστα Πλεύρη, το 2004 με το Ελληνικό Μέτωπο και τον Σεπτέμβριο του 2007 με τον Λαϊκό Ορθόθοξο Συναγερμό, όταν και εξελέγη.[6]

Επίσης σε άρθρο του του 2007,[33] τάχθηκε υπέρ της θανατικής ποινής, αναφέροντας ότι «Δεν είμαι εναντίον της θανατικής ποινής. Πιστεύω ότι είναι δίκαιη ποινή για την τιμωρία αποτρόπαιων εγκλημάτων.» Την ίδια άποψη επανέλαβε και σε συνέντευξή του στον δημοσιογράφο της ΝΕΤ Μανώλη Κοττάκη σε συνέντευξή του στην εκπομπή Η Άλλη Όψη[34] στις 26 Ιανουαρίου του 2013.

H έντονη φημολογία, που είχε αναπτυχθεί τον τελευταίο χρόνο, περί αποχώρησής του από το ΛΑΟΣ λόγω υποτιθεμένων επαφών του με στελέχη της Νέας Δημοκρατίας αλλά και με την Ντόρα Μπακογιάννη, είχε οδηγήσει συχνά σε έντονες αντιδράσεις από πλευράς του Γιώργου Καρατζαφέρη, με τις σχέσεις των δύο ανδρών ενίοτε να ψυχραίνονται και να αποκαθίστανται με κινήσεις και δηλώσεις εκατέρωθεν. Αφορμή για αυτήν την παρατεταμένη κατάσταση ήταν η απόφαση του Γιώργου Καρατζαφέρη να μην δώσει στον Μάκη Βορίδη το χρίσμα για την υποψηφιότητα του Περιφερειάρχη Αττικής και κυρίως οι λόγοι που ο Πρόεδρος του ΛΑΟΣ επικαλέστηκε για αυτήν του την απόφαση.[35] Η υποψηφιότητα του Άδωνι Γεωργιάδη δεν έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα, πράγμα που οδήγησε σε περαιτέρω δυσφορία, καθώς προ των εκλογών, ήταν αρκετά διαδεδομένη η άποψη ότι ο Βορίδης θα μπορούσε να περάσει ακόμη και στον δεύτερο γύρο.[36]

Πρόσφατα, ο Μάκης Βορίδης, στην προαναφερθείσα συνέντευξή του στην αγγλόφωνη αθηναϊκή εφημερίδα Athens News δήλωσε ότι «αν η επιθυμητή εθνική συναίνεση με το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να επιτευχθεί, μια Κυβέρνηση συνασπισμού μεταξύ ΝΔ και ΛΑΟΣ είναι πιθανή». Χαρακτηριστικό είναι ότι στην ίδια συνέντευξη, για πρώτη φορά μετά από καιρό, ο Μάκης Βορίδης δηλώνει ρητά ότι είναι εθνικιστής.[4] Από το 2007, όταν και εξελέγη Βουλευτής μέχρι και τη δήλωση αυτή, ο μόνος δημόσιος προσδιορισμός της ιδεολογικής του ταυτότητος ήταν «εθνικοφιλελεύθερος».[37] Έχει χαρακτηριστεί και έχει δηλώσει και ο ίδιος ότι είναι αντικομμουνιστής.[38][39]

Νέα Δημοκρατία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Βορίδης στην ετήσια συνέλευση του ΟΑΣΕ (2016).

Τον Νοέμβριο του 2011, διορίστηκε Υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων στην κυβέρνηση συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ υπό τον Λουκά Παπαδήμο.[9] Στη θέση αυτή παρέμεινε και μετά την αποχώρηση του ΛΑΟΣ από την Κυβέρνηση, καθώς διαχώρισε τη θέση του από αυτή του κόμματος του υπερψηφίζοντας τη νέα δανειακή σύμβαση για το PSI από κοινού με τον έτερο πρώην βουλευτή του ΛΑΟΣ Άδωνι Γεωργιάδη. Επακόλουθο της κίνησης του αυτής, ήταν η διαγραφή του από το ΛΑΟΣ, ενώ μερικές μέρες μετά ανακοινώθηκε η προσχώρησή του στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.[40] Ο ίδιος παραιτήθηκε από τη βουλευτική του έδρα, διατήρησε όμως τη θέση του Υπουργού Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων μέχρι την παραίτηση της Κυβέρνησης Παπαδήμου στις 17 Μαΐου του 2012.

Τον δρόμο των Βορίδη - Γεωργιάδη προς την Νέα Δημοκρατία ακολούθησε, μετά τη μη εκλογή του ΛΑΟΣ στις εκλογές του Μαΐου 2012, και ο τρίτος της τριανδρίας των «σκληρών» του ΛΑΟΣ, Θάνος Πλεύρης. Ο Γιώργος Καρατζαφέρης μέχρι και σήμερα εμφανίζεται εξοργισμένος για την κίνηση αυτή των τριών συνεργατών του και όσων άλλων τους ακολούθησαν, και τους αποκαλεί προδότες[41], χαρακτηρισμό που, ουκ ολίγες φορές, έχει χρησιμοποιήσει και για τον πρώην πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνη Σαμαρά.

Τον Ιανουάριο του 2016 ορίστηκε από τον πρόεδρο της ΝΔ, Κυριάκο Μητσοτάκη, συντονιστής της ομάδας διαρκούς επιτροπής Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης.[42]

Construction.svg Η ενότητα αυτή είναι κενή, ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ανολοκλήρωτη. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη!

Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Και Τροφίμων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τη νίκη της Νεας Δημοκρατίας στις βουλευτικές εκλογές του 2019 και τον σχηματισμό κυβέρνησης απο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο Μάκης Βορίδης τοποθετήθηκε υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Και Τροφίμων. Διπλωματικές πηγές απο το Ισραήλ ανέφεραν οτι δε θα συνεργαστούν με τον νεο υπουργό λόγω του αντισημιτικού του παρελθόντος. [43][44] Ο ίδιος αποκύρηξε το αντισημιτικό παρελθόν του και ως επίρρωση των λόγων του επισκέφτηκε το Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδος όπου μίλησε για την ιστορία « των Ελλήνων Εβραίων και της διαρκούς τους παρουσίας στον ελλαδικό χώρο από αρχαιοτάτων χρόνων». Από πλευράς του μουσείου, ο Βίκτωρ Ελιέζερ δήλωσε: «Σήμερα τον υποδεχόμαστε ως φίλο του εβραϊκού λαού και της ισραηλιτικής κοινότητας στην Ελλάδα». [45]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Θεόδωρος Χατζηγώγος (17-06-2002). «Πρέπει να συνεργαστούμε όλοι όσοι αγαπάμε την Ελλάδα : Συνέντευξη του Μάκη Βορίδη στην εφημερίδα «Ελεύθερη Ώρα»». Ελεύθερη Ώρα. http://web.archive.org/web/20120515222830/http://www.e-grammes.gr/article.php?id=5114. Ανακτήθηκε στις 19-04-2015. 
  2. ↑ «Βιογραφικό – Μάκης Βορίδης». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2016. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 «Βιογραφικά Στοιχεία - Μαυρουδής (Μάκης) Χρήστου Βορίδης». www.hellenicparliament.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2016. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Gilson, George (11-07-2011). «The case for an ND-Laos coalition | Athens News». www.athensnews.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21-11-2011. Ανακτήθηκε στις 2016-08-06.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |date=, |archivedate= (βοήθεια) Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε μεταφρασμένη και στα ελληνικά σε ιστοσελίδα που ελέγχεται από το περιβάλλον του Μάκη Βορίδη: «Το επιχείρημα υπέρ μίας κυβέρνησης συνασπισμού ΝΔ-ΛΑ.Ο.Σ. Συνέντευξη του Μάκη Βορίδη στην εφημερίδα «Athens News»». www.e-grammes.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 08-10-2012. Ανακτήθηκε στις 2016-08-06.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |archivedate= (βοήθεια)
  5. ↑ Το... αυγό της ελληνικής ακροδεξιάς, Σε ρατσιστικό αμόκ τα ανώνυμα ηγετικά στελέχη των οργανώσεων, εφημερίδα Τα Νέα, 11/05/2002
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 «Κοινοβουλευτική Θητεία Βουλευτών Από Τη Μεταπολίτευση Ως Σήμερα - Μαυρουδής (Μάκης) Χρήστου Βορίδης». www.hellenicparliament.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2016. 
  7. ↑ «Συνεδρίασε η νέα Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΛΑΟΣ υπό τον Γ. Καρατζαφέρη». in.gr. 07-10-2009. Ανακτήθηκε στις 2016-08-06.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |date= (βοήθεια)
  8. ↑ «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης | Κυβέρνηση ΠΑΠΑΔΗΜΟΥ ΛΟΥΚΑ Δ. (2011)». www.ggk.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2016. 
  9. ↑ 9,0 9,1 «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης | Κυβέρνηση ΣΑΜΑΡΑ Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ (2012)». www.ggk.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2016. 
  10. ↑ «Τομείς Κοινοβουλευτικού Έργου». Νέα Δημοκρατία. 4 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2019. 
  11. ↑ «Νέος υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων ο Μάκης Βορίδης». ΑΘΗΝΑ984. 9 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2019. 
  12. ↑ 12,0 12,1 Κασιμάτης, Στέφανος (07-11-2010). «Χρειαζόμαστε νέα Πολιτεία και νέο Σύνταγμα». Η Καθημερινή. http://www.kathimerini.gr/410217/article/epikairothta/politikh/xreiazomaste-nea-politeia-kai-neo-syntagma. Ανακτήθηκε στις 27-07-2017. 
  13. ↑ 13,0 13,1 Βαγγέλης Τριάντης (18-07-2017). «Οι στενές σχέσεις της οικογένειας Βορίδη με τον φασισμό». Documento. https://www.documentonews.gr/article/oi-stenes-sxeseis-ths-oikogeneias-boridh-me-ton-fasismo. Ανακτήθηκε στις 26-02-2019. 
  14. ↑ Ψαρράς 2017, σελ. 95-97.
  15. ↑ Ψαρράς 2017, σελ. 97-8
  16. ↑ Ψαρράς 2017, σελ. 103-5
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 Ιός (09-06-2002). «Το λίφτινγκ της ελληνικής ακροδεξιάς». Ελευθεροτυπία. http://www.iospress.gr/ios2002/ios20020609a.htm. Ανακτήθηκε στις 01-10-2015. 
  18. ↑ Βλ. τη φωτογραφία στο Τάσος Κωστόπουλος (18-10-2015). «Πού ’σαι νιότη...». Η Εφημερίδα των Συντακτών. http://www.efsyn.gr/arthro/poy-sai-nioti. Ανακτήθηκε στις 28-07-2017. 
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 Τάσος Κωστόπουλος (20-01-2015). «Τσεκουράτες περγαμηνές». Η Εφημερίδα των Συντακτών. http://www.efsyn.gr/arthro/tsekoyrates-pergamines. Ανακτήθηκε στις 29-07-2017. 
  20. ↑ Τάσος Κωστόπουλος (21-11-2010). «Η ιστορία μιας φωτογραφίας». Ελευθεροτυπία. http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=226000. Ανακτήθηκε στις 2011-11-12. 
  21. ↑ Τάσος Κωστόπουλος (19-11-2017). «Οι νύχτες του Μιχάλη». Η Εφημερίδα των Συντακτών. https://www.efsyn.gr/arthro/oi-nyhtes-toy-mihali. Ανακτήθηκε στις 04-12-2017. 
  22. ↑ Ψαρράς 2017, σελ. 105-7
  23. ↑ Ψαρράς 2017, σελ. 107-9
  24. ↑ Ψαρράς 2017, σελ. 111-3
  25. ↑ Ψαρράς 2017, σελ. 113, 119
  26. ↑ Ψαρράς 2017, σελ. 120
  27. ↑ Ψαρράς 2017, σελ. 123-6
  28. ↑ Ο ΙΟΣ (05-03-2000). «Το θινκ τανκ του σύγχρονου ρατσισμού». Ελευθεροτυπία. http://www.iospress.gr/ios2000/ios20000305b.htm. Ανακτήθηκε στις 28-03-2016. 
  29. ↑ Ψαρράς 2017, σελ. 127
  30. ↑ «Απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ :». www.e-grammes.gr. 15-05-2005. Ανακτήθηκε στις 2016-08-06.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |date= (βοήθεια)
  31. ↑ «ΥΠ. ΕΣ. Δ. Δ. Α. - ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 1998 - Δ. Αθηναιων». www.ypes.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2016. 
  32. ↑ «ΥΠ. ΕΣ. Δ. Δ. Α.- ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2002 - Δ. ΑΘΗΝΑΙΩΝ». www.ypes.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2016. 
  33. ↑ Βορίδης, Μάκης (13-01-2007). «Σκέψεις για έναν απαγχονισμό :». www.e-grammes.gr. Ανακτήθηκε στις 2016-08-06.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |date= (βοήθεια)
  34. ↑ «Η Άλλη Όψη - Μάκης Βορίδης - 26/01/2013». ΕΡΤ. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2016. 
  35. ↑ «Σε τεντωμένο σχοινί ΛΑΟΣ - Βορίδης». ethnos.gr. 25-10-2010. Ανακτήθηκε στις 2016-08-06.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |date= (βοήθεια)
  36. ↑ Τσακίρογλου, Τάσος (12-09-2010). «Του έδωσε το φιλί του Ιούδα». Ελευθεροτυπία. http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=202079. Ανακτήθηκε στις 06-08-2016. 
  37. ↑ Ραβανός, Άρης (12-09-2010). «Μ. Βορίδης: Ακροδεξιός εγώ; Απλώς εθνικοφιλελεύθερος». TO BHMA. Ανακτήθηκε στις 2016-08-06.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |date= (βοήθεια)
  38. ↑ Τερζής, Δημήτρης (06/04/14). «Παραλήρημα Βορίδη». Εφημερίδα των Συντακτών. http://www.efsyn.gr/?p=187592. 
  39. ↑ «Ωμός αντικομμουνισμός...». Ριζοσπάστης. 18/06/2013. http://www.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=7494080. 
  40. ↑ «Στη ΝΔ Μάκης Βορίδης και Αδωνις Γεωργιάδης». Ναυτεμπορική. 17-02-2012. Ανακτήθηκε στις 2016-08-06.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |date= (βοήθεια)
  41. ↑ «Άπαξ προδότης πάντα προδότης – Όλα για την καρέκλα». www.real.gr. 22-05-2012. Ανακτήθηκε στις 2016-08-06.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |date= (βοήθεια)
  42. ↑ Δημήτρης Κοτταρίδης (21-01-2016). «Aυτοί είναι οι νέοι τομεάρχες της ΝΔ που διόρισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης». CNN.gr. https://www.cnn.gr/news/politiki/story/19206/aytoi-einai-oi-neoi-tomearxes-tis-nd-poy-diorise-o-kyriakos-mitsotakis. Ανακτήθηκε στις 18-07-2019. 
  43. ↑ Keinon, Herb (10 Ιουλίου 2019). «Israel will shun new Greek minister with antisemitic past». The Jerusalem Post | JPost.com. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2019. 
  44. ↑ «Greece's neo-Nazis lost, but the far-right party that won has a dark anti-Semitic past». haaretz.com. 9 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2019. 
  45. ↑

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ψαρράς, Δημήτρης (2017). Η κληρονομιά ενός δικτάτορα: Παπαδόπουλος, Μιχαλολιάκος, Βορίδης. 1967-2017: 50 χρόνια από τη Χούντα. Η Εφημερίδα των Συντακτών. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μάκης_Βορίδης&oldid=7647316"