Τύχη (μυθολογία)

Τύχη
Σύντροφος-οι	Αγαθοδαίμων
Γονείς	Ωκεανός, Δίας και Ερμής και Τηθύς και Αφροδίτη
	Σχετικά πολυμέσα
	wikidata (π)

Η Τύχη^[1] είναι θεότητα της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, προσωποποίηση της ευμάρειας και του πλούτου μιας πόλης. Παριστάνονταν ως γυναίκα που κρατούσε συνήθως ένα μικρό παιδί, ένα στάχυ ή το κέρας της Αμαλθείας ως ένδειξη του πλούτου.

Θεωρείται είτε κόρη του Ερμή και της Αφροδίτης, είτε μια από τις Ωκεανίδες, κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος^[2], ενώ ο Πίνδαρος την αναφέρει ως κόρη του Δία.^[3]

Ιδιαίτερα στην Ελληνιστική εποχή, οι πόλεις είχαν ως προστάτιδα τη δική τους Τύχη, η οποία απεικονιζόταν συχνά σε νομίσματα, με κορώνα τα τείχη της πόλης.

Η αντίστοιχη Ρωμαϊκή θεότητα ήταν η Φορτούνα. Στην ελληνοβουδιστική τέχνη της Γκαντχάρα, η Βουδιστική θεότητα Χάριτι σχετίζεται με την Τύχη και παρουσιάζεται να κρατά το κέρας της Αμάλθειας και να φορά ελληνικές ενδυμασίες.

Δείτε επίσης

Ο αστεροειδής 258 Τύχη, που ανακαλύφθηκε το 1886, πήρε το όνομά του από τη μυθική αυτή θεότητα.

Παραπομπές

↑ «Tyche | Greek goddess | Britannica». www.britannica.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2022.
↑ Ησίοδος, Θεογονία
↑ Πίνδαρος «Πυθιόνικοι- Ωδή 10η»

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Tyche στο Wikimedia Commons

Φωτοθήκη

Οι Τρεις Τύχες. Ανάγλυφο, περί το έτος 160 (Μουσείο του Λούβρου).
Ο Γορδιανός Γ΄ με τη σύζυγό του Τρανκουιλλίνα, ΑΥΤΟΚ[ΡΑΤΩΡ] Κ[ΑΙΣΑΡ] Μ[ΑΡΚΟΣ] ΑΝΤ[ΩΝΙΟΣ] ΓΟΡΔΙΑΝΟΣ ΣΕΒ[ΑΣΤΟΣ] ΤΡΑΝΚΥΛΛΙΝΑ ΣΕΒ[ΑΣΤΗ]. Στην άλλη όψη η Τύχη της πόλης, ΑΥΡ[ΗΛΙΑ] ΣΕΠ[ΤΗ] ΚΟΛ[ΟΝΙΑ] ΣΙΝΓΑΡΑ. Χάλκινο νόμισμα, π. 238-244.
Η Τύχη της Ρώμης (από τον Θησαυρό του Εσκουιλίνου, Βρετανικό Μουσείο).
Η Τύχη της Κωνσταντινούπολης (από τον Θησαυρό του Εσκουιλίνου, Βρετανικό Μουσείο).
Η Τύχη της Αλεξάνδρειας (από τον Θησαυρό του Εσκουιλίνου, Βρετανικό Μουσείο).
Ο Μέγας Κωνσταντίνος στέφεται από την Τύχη της Κωνσταντινούπολης (περ. 4ος αιώνας).