Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ελληνοβουδιστική τέχνη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η ελληνοβουδιστική τέχνη είναι η καλλιτεχνική έκφραση του Ελληνοβουδισμού[1], που είναι ουσιαστικά πολιτισμικός συγκρητισμός ανάμεσα στην κλασική ελληνική κουλτούρα και τον βουδισμό.

Ιστορικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ελληνοβουδιστική τέχνη αναπτύχθηκε σε μια περίοδο μεγαλύτερη της χιλιετίας στην Κεντρική Ασία, ανάμεσα στις κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου στον 4ο αιώνα π.Χ, και στις ισλαμικές κατακτήσεις του 7ου αιώνα. Η ελληνοβουδιστική τέχνη χαρακτηρίζεται από τον ισχυρό ιδεαλιστικό ρεαλισμό της ελληνιστικής τέχνης και τις πρώτες αναπαραστάσεις του Βούδα με ανθρώπινη μορφή, πράγμα που βοήθησε στον ορισμό του καλλιτεχνικού (και ειδικότερα του γλυπτικού) κανόνα για τη βουδιστική τέχνη διαμέσου της ασιατικής ηπείρου έως σήμερα. Αποτελεί επίσης ένα ισχυρό παράδειγμα πολιτισμικού συγκρητισμού ανάμεσα στις ανατολικές και δυτικές παραδόσεις.

Η καταγωγή της ελληνοβουδιστικής τέχνης θα πρέπει να αναζητηθεί στο Ελληνικό βασίλειο της Βακτριανής (250 π.Χ – 130 π.Χ), που βρίσκονταν στο σημερινό Αφγανιστάν[2], από το οποίο δημιουργήθηκε το μετέπειτα Ινδοελληνικό βασίλειο (180 π.Χ-10 π.Χ). Υπό την κυριαρχία των ινδοελληνικών βασιλέων και μετέπειτα της αυτοκρατορίας των Κουσάν, η αλληλεπίδραση της ελληνικής και βουδιστικής κουλτούρας άνθισε στην περιοχή της Γανδάρα[3], στο σημερινό βόρειο Πακιστάν, πριν εξαπλωθεί περαιτέρω μέσα στην Ινδία, επηρεάζοντας την τέχνη της περιοχής Μαθούρα του Ουτάρ Πραντές, και στη συνέχεια την Χίντου τέχνη της αυτοκρατορίας Γκούπτα, η οποία επρόκειτο να επεκταθεί στην υπόλοιπη νοτιοανατολική Ασία.

Η επίδραση της ελληνοβουδιστικής τέχνης απλώθηκε επίσης βόρεια προς την Κεντρική Ασία, επηρεάζοντας σε μεγάλο βαθμό την τέχνη του Ταρίμ, και ουσιαστικά τις τέχνες στην Κίνα, την Κορέα και την Ιαπωνία[4]


Έκθεση φωτογραφιών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές-σημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]