Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ένα εγγράψιμο τετράπλευρο
A
B
Γ
Δ
{\displaystyle {\rm {AB\Gamma \Delta }}}
.
Στην γεωμετρία , ένα κυρτό τετράπλευρο
A
B
Γ
Δ
{\displaystyle {\rm {AB\Gamma \Delta }}}
λέγεται εγγεγραμμένο ή εγγράψιμο ή κυκλικό αν οι κορυφές του
A
{\displaystyle {\rm {A}}}
,
B
{\displaystyle {\rm {B}}}
,
Γ
{\displaystyle {\rm {\Gamma }}}
και
Δ
{\displaystyle {\rm {\Delta }}}
ανήκουν στον ίδιο κύκλο. Ο κύκλος αυτός ονομάζεται περιγεγραμμένος κύκλος του
A
B
Γ
Δ
{\displaystyle {\rm {AB\Gamma \Delta }}}
.[ 1] :111 [ 2] :134 [ 3] :38
Οι μεσοκάθετοι των πλευρών ενός εγγεγραμμένου τετραπλεύρου τέμνονται στο περίκεντρο.
Οι απέναντι γωνίες είναι παραπληρωματικές, δηλαδή
A
^
+
Γ
^
=
B
^
+
Δ
^
=
180
∘
{\displaystyle {\hat {\rm {A}}}+{\hat {\rm {\Gamma }}}={\hat {\rm {B}}}+{\hat {\rm {\Delta }}}=180^{\circ }}
.
Κάθε γωνία είναι ίση με την εξωτερική της απέναντί της, π.χ. η
A
^
{\displaystyle {\hat {\rm {A}}}}
είναι ίση με την εξωτερική της
Γ
^
{\displaystyle {\hat {\rm {\Gamma }}}}
.
Οι γωνίες είναι
∠
Δ
A
Γ
=
∠
Δ
B
Γ
{\displaystyle \angle {\rm {\Delta A\Gamma }}=\angle {\rm {\Delta B\Gamma }}}
.
Ένα κυρτό τετράπλευρο
A
B
Γ
Δ
{\displaystyle {\rm {AB\Gamma \Delta }}}
είναι εγγεγραμμένο αν και μόνο αν οι μεσοκάθετοι των πλευρών του διέρχονται από το ίδιο σημείο. Το σημείο αυτό είναι το κέντρο του περιγεγραμμένου του κύκλου και λέγεται περίκεντρο .
Απόδειξη
(
⇒
{\displaystyle \Rightarrow }
) Έστω
A
B
Γ
Δ
{\displaystyle {\rm {AB\Gamma \Delta }}}
ένα κυρτό εγγεγραμμένο τετράπλευρο, όπου ο περιγεγραμμένος του κύκλος έχει κέντρο
O
{\displaystyle {\rm {O}}}
και ακτίνα
ρ
{\displaystyle \rho }
. Τότε, αφού τα
A
{\displaystyle {\rm {A}}}
,
B
{\displaystyle {\rm {B}}}
,
Γ
{\displaystyle {\rm {\Gamma }}}
και
Δ
{\displaystyle {\rm {\Delta }}}
ανήκουν στον περιγεγραμμένο κύκλο, έχουμε ότι
O
A
=
O
B
=
O
Γ
=
O
Δ
=
ρ
{\displaystyle {\rm {OA}}={\rm {OB}}={\rm {O\Gamma }}={\rm {O\Delta }}=\rho }
.
Επομένως, καταλήγουμε ότι το
O
{\displaystyle {\rm {O}}}
ανήκει στις μεσοκαθέτους των
A
B
{\displaystyle {\rm {AB}}}
,
B
Γ
{\displaystyle {\rm {B\Gamma }}}
,
Γ
Δ
{\displaystyle {\rm {\Gamma \Delta }}}
και
Δ
A
{\displaystyle {\rm {\Delta A}}}
.
(
⇐
{\displaystyle \Leftarrow }
) Έστω
A
B
Γ
Δ
{\displaystyle {\rm {AB\Gamma \Delta }}}
ένα κυρτό τετράπλευρο, όπου οι μεσοκάθετοι των πλευρών του διέρχονται από το σημείο
O
{\displaystyle {\rm {O}}}
. Τότε, έχουμε
O
A
=
O
B
=
O
Γ
=
O
Δ
{\displaystyle {\rm {OA}}={\rm {OB}}={\rm {O\Gamma }}={\rm {O\Delta }}}
,
και επομένως ο κύκλος με κέντρο
O
{\displaystyle {\rm {O}}}
και ακτίνα
O
A
{\displaystyle {\rm {OA}}}
διέρχεται από τα
A
{\displaystyle {\rm {A}}}
,
B
{\displaystyle {\rm {B}}}
,
Γ
{\displaystyle {\rm {\Gamma }}}
και
Δ
{\displaystyle {\rm {\Delta }}}
.
◻
{\displaystyle \square }
Ένα κυρτό τετράπλευρο
A
B
Γ
Δ
{\displaystyle {\rm {AB\Gamma \Delta }}}
είναι εγγεραμμένο αν και μόνο αν δύο απέναντι γωνίες του είναι παραπληρωματικές , δηλαδή
A
^
+
Γ
^
=
180
∘
{\displaystyle {\hat {\rm {A}}}+{\hat {\rm {\Gamma }}}=180^{\circ }}
.
Ένα κυρτό τετράπλευρο είναι εγγεραμμένο αν και μόνο αν μία γωνία είναι ίση με την εξωτερική της απέναντί της.
Απόδειξη
Η συνθήκη αυτή προκύπτει από την προηγούμενη, καθώς η εξωτερική γωνία είναι παραπληρωματική της εσωτερικής.
Ένα κυρτό τετράπλευρο
A
B
Γ
Δ
{\displaystyle {\rm {AB\Gamma \Delta }}}
είναι εγγεραμμένο αν και μόνο αν μία από τις πλευρές φαίνεται από τις άλλες δύο κορυφές από ίσες γωνίες, δηλαδή
∠
A
Γ
B
=
∠
A
Δ
B
{\displaystyle \angle {\rm {A\Gamma B}}=\angle {\rm {A\Delta B}}}
.
Το
I
1
I
2
I
3
I
4
{\displaystyle {\rm {I_{1}I_{2}I_{3}I_{4}}}}
ορθογώνιο και
ρ
1
+
ρ
3
=
ρ
2
+
ρ
4
{\displaystyle \rho _{1}+\rho _{3}=\rho _{2}+\rho _{4}}
.
Σε ένα εγγεγραμμένο τετράπλευρο
A
B
Γ
Δ
{\displaystyle {\rm {AB\Gamma \Delta }}}
, θεωρούμε τους εγγεγραμμένους κύκλους
(
I
1
,
ρ
1
)
{\displaystyle ({\rm {I}}_{1},\rho _{1})}
,
(
I
2
,
ρ
2
)
{\displaystyle ({\rm {I}}_{2},\rho _{2})}
,
(
I
3
,
ρ
3
)
{\displaystyle ({\rm {I}}_{3},\rho _{3})}
και
(
I
4
,
ρ
4
)
{\displaystyle ({\rm {I}}_{4},\rho _{4})}
των τριγώνων
A
B
Γ
{\displaystyle {\rm {AB\Gamma }}}
,
B
Γ
Δ
{\displaystyle {\rm {B\Gamma \Delta }}}
,
Γ
Δ
A
{\displaystyle {\rm {\Gamma \Delta A}}}
και
Δ
A
B
{\displaystyle {\rm {\Delta AB}}}
. Τότε ισχύει ότι
Το τετράπλευρο
I
1
I
2
I
3
I
4
{\displaystyle {\rm {I_{1}I_{2}I_{3}I_{4}}}}
είναι ορθογώνιο , και
(Ιαπωνικό θεώρημα )
ρ
1
+
ρ
3
=
ρ
2
+
ρ
4
{\displaystyle \rho _{1}+\rho _{3}=\rho _{2}+\rho _{4}}
.
Το εμβαδόν ενός εγγεγραμμένου τετραπλεύρου
A
B
Γ
Δ
{\displaystyle {\rm {AB\Gamma \Delta }}}
με μήκη πλευρών
α
,
β
,
γ
,
δ
{\displaystyle \alpha ,\beta ,\gamma ,\delta }
δίνεται από τον τύπο του Βραγχμαγκούπτα (ο οποίος γενικεύει τον τύπο του Ήρωνα για τα τρίγωνα)
E
=
(
τ
−
α
)
⋅
(
τ
−
β
)
⋅
(
τ
−
γ
)
⋅
(
τ
−
δ
)
{\displaystyle {\rm {E}}={\sqrt {(\tau -\alpha )\cdot (\tau -\beta )\cdot (\tau -\gamma )\cdot (\tau -\delta )}}}
,
όπου
τ
=
1
2
⋅
(
α
+
β
+
γ
+
δ
)
{\displaystyle \tau ={\tfrac {1}{2}}\cdot (\alpha +\beta +\gamma +\delta )}
η ημιπερίμετρος του τετραπλεύρου.
Για δοσμένα τα μήκη των πλευρών
α
,
β
,
γ
,
δ
{\displaystyle \alpha ,\beta ,\gamma ,\delta }
, το εγγεγραμμένο τετράπλευρο είναι αυτό με το μέγιστο εμβαδόν.
A
Γ
⋅
B
Δ
=
α
γ
+
β
δ
{\displaystyle {\rm {A\Gamma }}\cdot {\rm {B\Delta }}=\alpha \gamma +\beta \delta }
.
A
Γ
B
Δ
=
α
δ
+
β
γ
α
β
+
γ
δ
{\displaystyle {\frac {\rm {A\Gamma }}{\rm {B\Delta }}}={\frac {\alpha \delta +\beta \gamma }{\alpha \beta +\gamma \delta }}}
.
Σε ένα εγγεγραμμένο τετράπλευρο
A
B
Γ
Δ
{\displaystyle {\rm {AB\Gamma \Delta }}}
τα μήκη των διαγωνίων δίνονται από τις σχέσεις
A
Γ
=
(
α
γ
+
β
δ
)
⋅
(
α
δ
+
β
γ
)
α
β
+
γ
δ
{\displaystyle {\rm {A\Gamma }}={\sqrt {\frac {(\alpha \gamma +\beta \delta )\cdot (\alpha \delta +\beta \gamma )}{\alpha \beta +\gamma \delta }}}\quad }
και
B
Δ
=
(
α
β
+
γ
δ
)
⋅
(
α
δ
+
β
γ
)
α
γ
+
β
δ
{\displaystyle \quad {\rm {B\Delta }}={\sqrt {\frac {(\alpha \beta +\gamma \delta )\cdot (\alpha \delta +\beta \gamma )}{\alpha \gamma +\beta \delta }}}}
.
Απόδειξη
Οι τύποι αυτοί προκύπτουν από το πρώτο και το δεύτερο θεώρημα του Πτολεμαίου. Για παράδειγμα, από τον πολλαπλασιαμό των σχέσεων
A
Γ
⋅
B
Δ
=
α
γ
+
β
δ
{\displaystyle {\rm {A\Gamma }}\cdot {\rm {B\Delta }}=\alpha \gamma +\beta \delta }
,
και
A
Γ
B
Δ
=
α
δ
+
β
γ
α
β
+
γ
δ
{\displaystyle {\frac {\rm {A\Gamma }}{\rm {B\Delta }}}={\frac {\alpha \delta +\beta \gamma }{\alpha \beta +\gamma \delta }}}
,
λαμβάνουμε
A
Γ
2
=
(
α
γ
+
β
δ
)
⋅
(
α
δ
+
β
γ
)
α
β
+
γ
δ
{\displaystyle {\rm {A\Gamma }}^{2}={\frac {(\alpha \gamma +\beta \delta )\cdot (\alpha \delta +\beta \gamma )}{\alpha \beta +\gamma \delta }}}
,
που οδηγεί στον πρότο τύπο.
(Θεώρημα τεμνόμενων χορδών ) Σε ένα εγγεγραμμένο τεράπλευρο
A
B
Γ
Δ
{\displaystyle {\rm {AB\Gamma \Delta }}}
όπου
I
{\displaystyle {\rm {I}}}
το σημείο τομής των διαγωνίων του
A
Γ
{\displaystyle {\rm {A\Gamma }}}
και
B
Δ
{\displaystyle {\rm {B\Delta }}}
, ισχύει ότι
A
I
⋅
I
Γ
=
B
I
⋅
I
Δ
{\displaystyle {\rm {AI}}\cdot {\rm {I\Gamma }}={\rm {BI}}\cdot {\rm {I\Delta }}}
.
Η ακτίνα
R
{\displaystyle R}
του περιγεγραμμένου κύκλου συναρτήσει των πλευρών του δίνεται από τον τύπο
R
=
1
4
(
α
β
+
γ
δ
)
⋅
(
α
γ
+
β
δ
)
⋅
(
α
δ
+
β
γ
)
(
τ
−
α
)
(
τ
−
β
)
(
τ
−
γ
)
(
τ
−
δ
)
{\displaystyle R={\frac {1}{4}}{\sqrt {\frac {(\alpha \beta +\gamma \delta )\cdot (\alpha \gamma +\beta \delta )\cdot (\alpha \delta +\beta \gamma )}{(\tau -\alpha )(\tau -\beta )(\tau -\gamma )(\tau -\delta )}}}}
.
Για την γωνία
A
^
{\displaystyle {\hat {\rm {A}}}}
ενός εγγεγραμμένου τετραπλεύου
A
B
Γ
Δ
{\displaystyle {\rm {AB\Gamma \Delta }}}
ισχύει ότι
[ 6]
sin
A
^
=
2
(
τ
−
α
)
(
τ
−
β
)
(
τ
−
γ
)
(
τ
−
δ
)
(
α
δ
+
β
γ
)
,
{\displaystyle \sin {\hat {\rm {A}}}={\frac {2{\sqrt {(\tau -\alpha )(\tau -\beta )(\tau -\gamma )(\tau -\delta )}}}{(\alpha \delta +\beta \gamma )}},}
cos
A
^
=
α
2
−
β
2
−
γ
2
+
δ
2
2
(
α
δ
+
β
γ
)
,
{\displaystyle \cos {\hat {\rm {A}}}={\frac {\alpha ^{2}-\beta ^{2}-\gamma ^{2}+\delta ^{2}}{2(\alpha \delta +\beta \gamma )}},}
tan
A
^
2
=
(
τ
−
α
)
(
τ
−
δ
)
(
τ
−
β
)
(
τ
−
γ
)
{\displaystyle \tan {\frac {\hat {\rm {A}}}{2}}={\sqrt {\frac {(\tau -\alpha )(\tau -\delta )}{(\tau -\beta )(\tau -\gamma )}}}}
,
όπου
τ
=
1
2
⋅
(
α
+
β
+
γ
+
δ
)
{\displaystyle \tau ={\tfrac {1}{2}}\cdot (\alpha +\beta +\gamma +\delta )}
η ημιπερίμετρος του τετραπλεύρου.
Τα εγγεγραμμένα τετράπλευρα και οι ιδιότητες αυτών, χρησιμοποιούνται στις αποδείξεις των εξής θεωρημάτων:
↑ Ταβανλης, Χ. Επίπεδος Γεωμετρία . Αθήνα: Ι. Χιωτελη.
↑ Πάμφιλος, Πάρις (2012). Ελάσσον Γεωμετρικόν . Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης. ISBN 9789605243807 .
↑ Βασιλειάδης, Παν. Κ. (1966). Γεωμετρία Τόμος α' Επιπεδομετρία . Θεσσαλονίκη.
↑ Πανακης, Ιωάννης (1974). Μαθηματικά Δ'-Ε'-ΣΤ' Γυμνασίου (Θετικής Κατευθύνσεως) . Αθήνα: Οργανισμός Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων. σελίδες 49–51.
↑ Στεργίου, Μπάμπης (2012). Γεωμετρία 2: Μετρικές σχέσεις σε τρίγωνα, Πολύγωνα,Εμβαδά . Αθήνα: Σαββάλας. σελίδες 187–188. ISBN 978-960-493-159-0 .
↑ Siddons, A. W.; Hughes, R. T. (1929), Trigonometry , Cambridge University Press, σελ. 202, OCLC 429528983
Είδη Μετρικές σχέσεις Εμβαδόν Σχετικά θεωρήματα Σχετικές ευθείες