Την Δευτέρα12 Μαρτίου1912 πραγματοποιήθηκαν από την κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου εκλογές για την ανάδειξη των βουλευτών της ΙΘ΄ κοινοβουλευτικής περιόδου. Νικητής των εκλογών αναδείχτηκε το κυβερνών κόμμα των Φιλελευθέρων καταλαμβάνοντας τις 146 από τις συνολικά 181 έδρες του Κοινοβουλίου.
Οι εκλογές προκηρύχτηκαν λόγω της περάτωσης του έργου της προηγούμενης Αναθεωρητικής Βουλής (Σύνταγμα 1910) και της επιθυμίας του Ελευθέριου Βενιζέλου να αναμετρηθεί εκλογικά με τους αντιπάλους του (οι οποίοι δεν είχαν συμμετάσχει στις προηγούμενες εκλογές.[1]
Την ίδια ημέρα με την Ελλάδα, βουλευτικές εκλογές διεξάγονταν και στην Κρήτη, με σκοπό οι 69 βουλευτές (46 παλαιοκομματικοί, 23 φιλελεύθεροι) που εκλέχτηκαν να εκπροσωπήσουν το νησί στο ελληνικό κοινοβούλιο. Ωστόσο οι Κρήτες βουλευτές συνάντησαν την άρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου να τους δεχτεί θεωρώντας πως μόνο ένας απευκταίος (εκείνη την περίοδο) ελληνοτουρκικός πόλεμος θα μπορούσε να εξασφαλίσει την ένωση του νησιού με την Ελλάδα, και κατά συνέπεια την αποδοχή των Κρητών βουλευτών στο Κοινοβούλιο.
Ωστόσο σε μερικούς μήνες, και συγκεκριμένα την 1η Οκτωβρίου του 1912, λίγο πριν ξεσπάσει ο Α΄ Βαλκανικός πόλεμος, η ελληνική Βουλή υποδέχτηκε πανηγυρικά τους νέους βουλευτές.[2]
↑«Στις 2 Ιουνίου 1911 τέθηκε σε ισχύ το Σύνταγμα του 1911, το οποίο θεωρείται ως η νομική έκφραση της πολιτικής ανόδου της αστικής τάξης. Ωστόσο ο κοινός νομοθέτης δεν έκανε χρήση της διακριτικής ευχέρειας που του παρείχε το άρθρο 66 του Συντάγματος, ώστε να καθιερώσει το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής, με αποτέλεσμα στις εκλογικές αναμετρήσεις των ετών 1912,1915,1920, 1923 ίσχυσε το πλειοψηφικό σύστημα του νόμου ΧΜΗ΄.»http://www.greeklaws.com/pubs/uploads/326.pdf, σελ.9
