Σιλολάνιο
| Σιλολάνιο | |||
|---|---|---|---|
| |||
| Γενικά | |||
| Όνομα IUPAC | Σιλολάνιο | ||
| Άλλες ονομασίες | Σιλακυκλοπεντάνιο 1,4-επισιλαβουτάνιο | ||
| Χημικά αναγνωριστικά | |||
| Χημικός τύπος | C4H10Si | ||
| Μοριακή μάζα | 86,208 amu[1] | ||
| Σύντομος συντακτικός τύπος |
| ||
| SMILES | C1CC[SiH2]C1 | ||
| InChI | 1S/C4H10Si/c1-2-4-5-3-1/h1-5H2 | ||
| ChemSpider ID | 476131 | ||
| Ισομέρεια | |||
| Φυσικές ιδιότητες | |||
| Σημείο βρασμού | 64,6±7,0°C | ||
| Διαλυτότητα στο νερό |
39,195 mg/m³ | ||
| Τάση ατμών | 175,6±0,1 mmHg | ||
| Χημικές ιδιότητες | |||
| Ελάχιστη θερμοκρασία ανάφλεξης |
-7,1±18,2°C | ||
| Επικινδυνότητα | |||
| Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa). | |||
To σιλολάνιο[2] (αγγλικά silolane) είναι οργανική ετεροκυκλική χημική ένωση, που περιέχει άνθρακα, υδρογόνο και πυρίτιο, με μοριακό τύπο C4H10Si. Είναι ένα οργανικό ετετροκυκλικό σιλάνιο, που το μόριό του αποτελείται από έναν πενταμελή δακτύλιο, με τέσσερα (4) άτομα άνθρακα και ένα (1) άτομο πυριτίου. Εκτός από τη «μητρική» ένωση, ο όρος σιλολάνιο μπορεί να αναφέρεται και σε μια σειρά «θυγατρικών» ή «υποκατεστημένων» παραγώγων, που περιέχουν έναν (τουλάχιστον) σιλολανικό δακτύλιο, δηλαδή πενταμελή δακτύλιο με τέσσερα (4) άτομα άνθρακα, ένα (1) άτομο πυριτίου, και κανένα διπλό δεσμό.
Πηγές πληροφόρησης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Παπαγεωργίου, Β.Π., Εφαρμοσμένη Οργανική Χημεία, Εκδόσεις Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 2005, ISBN 960-260-342-7
- SCHAUM'S OUTLINE SERIES, «ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ», Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
- «Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας» Ν. Α. Πετάση 1982
- Αναστάσιου Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
- Καραγκιοζίδη Σ. Πολυχρόνη, «Ονοματολογία Οργανικών Ενώσεων στα Ελληνικά & Αγγλικά» Β΄ Έκδοση Θεσσαλονίκη 1991
- Νικολάου Ε. Αλεξάνδρου, «Γενική Οργανική Χημεία», Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1985
- Δημητρίου Ν. Νικολαΐδη, «Ειδικά Μαθήματα Οργανικής Χημείας», ΑΠΘ, θεσσαλονίκη 1983
- Νικολάου Ε. Αλεξάνδρου, Αναστάσιου Βάρβογλη, Φαίδωνα Χατζημηχαλάκη, «Εργαστηριακός Οδηγός», Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1986
- Νικολάου Ε. Αλεξάνδρου, Αναστάσιου Βάρβογλη, Δημητρίου Ν. Νικολαΐδη: «Χημεία Ετεροκυκλικών Ενώσεων», Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1985
- Διαδικτυακοί τόποι που αναφέρονται στις «Αναφορές και παρατηρήσεις».
Παραπομπές και παρατηρήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Διαδικτυακός τόπος Chemspider
- ↑ Για εναλλακτικές ονομασίες δείτε τον πίνακα πληροφοριών.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||