Κεροστίλβη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κεροστίλβη
Κεροστίλβη εντός ορθοκλάστου
Γενικά
ΚατηγορίαΙνοπυριτικά. Ομάδα αμφιβόλων
Χημικός τύποςCa2[(Fe+2Mg)4Al](Si7Al)O22(OH)2
Ορυκτολογικά χαρακτηριστικά
Πυκνότητα2,9 - 3,5 gr/cm3
ΧρώμαΠράσινο, καστανοπράσινο, μέλαν
Σύστημα κρυστάλλωσηςΜονοκλινές
ΚρύσταλλοιΠρισματικοί επιμήκεις εξαγωνικής διατομής
ΥφήΣυμπαγής, κοκκώδης, βελονοειδής, ενίοτε ινώδης
ΔιδυμίαΑπλή ή ελασματοειδής {100} συνήθης
Σκληρότητα5 - 6
ΣχισμόςΤέλειος {110}
ΘραύσηΑτελώς κογχοειδής
ΛάμψηΥαλώδης, μαργαριτώδης, μεταξώδης (ινώδεις μορφές)
Γραμμή κόνεωςΛευκή, καστανοπράσινη, μέλαινα
Πλεοχρωισμόςx = πρασινοκάστανος y = ανοικτό πράσινο z = σκούρο πράσινο, γαλαζοπράσινο
ΔιαφάνειαΑδιαφανής, ημιδιαφανής σε μικρούς κρυστάλλους

Με το όνομα κεροστίλβη (αγγλ. hornblende) φέρεται μια σειρά σιδηρομαγνησιούχων ορυκτών μεταξύ της σιδηροκεροστίλβης και της (μαγνησιούχου) οξυκεροστίλβης ή βασαλτικής κεροστίλβης. Η σύσταση, ουσιαστικά, παραλλάσσει από την υποκατάσταση ατόμων Fe+2 από άτομα Mg και το αντίθετο. Η κεροστίλβη είναι περισσότερο σκουρόχρωμη και μεγαλύτερης πυκνότητας όσο περισσότερο σίδηρο περιέχει.

Το όνομα κεροστίλβη είναι μετάφραση του γερμανικού όρου (από τον οποίο προέρχεται και ο αγγλικός) horn (κέρας) και blende (θαμπώνω, ξεγελώ) επειδή συχνά συγχέεται με παρόμοιων χρωματισμών ημιπολύτιμα ή πολύτιμα ορυκτά.

Απαντά σε γρανίτες, γρανοδιορίτες (όξινα και ενδιάμεσα πλουτώνια) αλλά και βασάλτες (ηφαιστειακά). Εμφανίζεται σχεδόν πάντα στα μεταμορφωμένα πετρώματα μέσου βαθμού μεταμόρφωσης που χαρακτηρίζονται ως αμφιβολίτες και, επίσης, συχνά σε σχιστολίθους.

Σχετίζεται με βιοτίτη, επίδοτο, αλβίτη και, στους αμφιβολίτες, με χαλαζία. Ανευρίσκεται σχεδόν παντού όπου υπάρχουν τα πιο πάνω πετρώματα. Μεγάλοι κρύσταλλοί της βρίσκονται στον Βεζούβιο και στο Μόντε Σόμμα (Monte Somma) της Ιταλίας, στην περιοχή Pargas της Φινλανδίας, στη Νορβηγία, την Τσεχία, στο Οντάριο του Καναδά, στη Νέα Νότια Ουαλλία της Αυστραλίας και στην πολιτεία της Νέας Υόρκης των ΗΠΑ.

Ως ορυκτό δεν έχει οικονομική σημασία.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • James Dwight Dana, Manual of Mineralogy and Lithology, Containing the Elements of the Science of Minerals and Rocks READ BOOKS, 2008 ISBN 1-4437-4224-4
  • Walter Schumann, R. Bradshaw, K. A. G. Mills, Handbook of Rocks, Minerals and Gemstones, Houghton Mifflin Harcourt, 1993 ISBN 0-395-51137-2