Δεζιδέριος

Δεζιδέριος
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Desiderius (Λατινικά)
Γέννηση	710 (περίπου) Μπρέσια
Θάνατος	786 (περίπου) Λιέγη ή Κορμπί
Θρησκεία	Καθολικισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	λατινική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	μονάρχης
Οικογένεια
Σύζυγος	Ansa, Queen of the Lombards
Τέκνα	Anselperga Adelperga Λιουτπέργα Δεζιδεράτα Adalgis Γερβέργη
Γονείς	Ερμενούλφος (;)
Σχετικά πολυμέσα

Ο Δεζιδέριος (Desiderio, ... - περ. 786) ήταν ο τελευταίος Λομβαρδός βασιλιάς της Ιταλίας (756 - 774). Είχε στενές σχέσεις με τον Καρλομάγνο, ο οποίος νυμφεύτηκε την κόρη του και τελικά κατέκτησε και το βασίλειό του. Γεννημένος στη Μπρέσια, ο Δεζιδέριος ήταν στην αρχή βασιλικός υπάλληλος, που ο Αϊστούλφος του έδωσε τους τίτλους του δούκα της Ίστρια και της Τοσκάνης και τον όρισε διάδοχό του μετά το τέλος του (756).

Διάδοχος του Αϊστούλφου

Ο προκάτοχος και αδελφός του Αϊστούλφο Ράτχης άφησε το Μόντε Κασίνο, στο οποίο ήταν μοναχός και προσπάθησε να πάρει πίσω τον θρόνο του, αλλά ο Δεζιδέριος κατόρθωσε να τον υποτάξει με την βοήθεια του πάπα Στεφάνου Β΄. Με τη στέψη του υποσχέθηκε να επιστρέψει τις παλιές παπικές πόλεις στην Αγία Έδρα σαν δείγμα ευχαριστίας για την βοήθεια που του είχε προσφέρει ο πάπας να γίνει βασιλιάς των Λομβαρδών. Οι συγκρούσεις του Δεζιδέριου με την Αγία Έδρα ξεκίνησαν όταν ο Πάπας Στέφανος Γ΄ αντιτάχθηκε στον γάμο της κόρης του Δεζιδέριου Δεζιδεράτας με τον Καρλομάγνο, ο Δεζιδέριος διέκοψε την παράδοση των πόλεων στον πάπα.

Ακολουθώντας την πολιτική των προκατόχων του προσπάθησε να επεκτείνει τα σύνορα του βασιλείου του στα νότια γι'αυτό ήρθε σε σύγκρουση με τους νότιους δούκες και τον πάπα, έκανε συμβασιλέα τον γιο του Αδελχίς. Ο Αλβοίνος δούκας του Μπενεβέντο και ο Λιουτπράνδρος δούκας του Σπολέτο ενώθηκαν με τον πάπα Στέφανο αναζητώντας την βοήθεια του βασιλιά των Φράγκων, τέθηκαν υπο την προστασία του Πιπίνου του Βραχύ, ο Λιουτπράνδος επαναστάτησε (758). Ο Δεζιδέριος τον νίκησε και παραχώρησε το δουκάτο στον Αρεχίς που έγινε υποτακτικός στην Παβία, την ίδια χρονιά εξόρισε τον Αλβοίνο του Σπολέτο αναλαμβάνοντας το δουκάτο προσωπικά. Ο Δεζιδέριος εκμεταλλεύτηκε την κρίση που ξέσπασε με τον θάνατο του πάπα Παύλου Α΄ (767) για να διορίσει νέο πάπα έναν άσημο ευνοούμενο του με το όνομα Φίλιππο από την μονή του Αγίου Βίτου στην Ρώμη την Κυριακή 31 Ιουλίου 768, δεν έγινε ποτέ αποδεκτός και αναγκάστηκε να να επιστρέψει στο μοναστήρι του.

Κατάκτηση των Λομβαρδών απο τον Καρλομάγνο

Ο νέος Πάπας Αδριανός Α΄ (772) εχθρικός απέναντι στον Δεζιδέριο ζήτησε την βοήθεια του Καρλομάγνου ο οποίος είχε διαλύσει τον γάμο με την κόρη του Δεζιδέριου Δεζιδεράτα (771) εναντίον του. Ο μικρότερος αδελφός του Καρλομάγνου Καρλομάνος Α΄ πέθανε πρόωρα (771) και η χήρα του Γερμπέργκα ζήτησε την βοήθεια του Λομβαρδού βασιλιά προκειμένου να εξασφαλίσει την διαδοχή του απο τα παιδιά τους. Ο Δεζιδέριος στράφηκε ανοιχτά εναντίον του πάπα απαιτώντας του να αναγνωρίσει τα νόμιμα παιδιά του Καρλομάνου, στην συνάντηση που έγινε ανάμεσα στον πάπα Αδριανό και τον Δεζιδέριο ο Καρλομάγνος υποστήριξε ανοιχτά τον πάπα.

Ο Καρλομάγνος και ο θείος του Βερνάρδος συγκέντρωσαν στρατεύματα κατά μήκος των Άλπεων (773), οι Λομβαρδοί συνετρίβησαν στην Μορτάρα, οι Φράγκοι πολιόρκησαν την πρωτεύουσα των Λομβαρδών Τίκινουμ που αντιστοιχεί στην σημερινή Παβία. Ο γιος του Δεζιδέριου Αδελχίς συγκέντρωσε στρατό στην Αδριατική αλλά όταν ο Καρλομάγνος πλησίασε δραπέτευσε στην Κωνσταντινούπολη. Η πολιορκία κράτησε μέχρι τον Ιούνιο του 774, στην συνέχεια ο Δεζιδέριος άνοιξε τις πύλες αφού πρώτα συμφώνησε για την ασφάλεια της ζωής του ίδιου και των στρατιωτών του. O Δεζιδέριος εξορίστηκε στο αβαείο του Κορμπί στο οποίο και πέθανε γύρω στο 786, ο γιος του Αδελχίς προσπάθησε σε όλη την υπόλοιπη ζωή του να ανακτήσει τον θρόνο του πατέρα του, σύμφωνα με άλλες πηγές η βασιλική οικογένεια της Λομβαρδίας εξορίστηκε στην Λιέγη. Το όνομα του Δεζιδέριου εμφανίζεται πολλές φορές σε μυθιστορήματα της εποχής των Καρολιδών, ο ίδιος ο Καρλομάγνος στην συνέχεια ήταν ο πρώτος βασιλιάς των Φράγκων που πήρε τον τίτλο του βασιλιά των Λομβαρδών. Ο πατέρας του Καρλομάγνου Πιπίνος ο Βραχύς σύμφωνο με τον ιστορικό Παύλο τον Διάκονο είχε υιοθετηθεί παλιότερα από τον βασιλιά των Λομβαρδών Λιουτπράνδο λόγω της μεγάλης φιλίας που είχε με τον πατέρα του Κάρολο Μαρτέλο, ο ίδιος βοήθησε τον Πιπίνο να γίνει βασιλιάς των Φράγκων.

Οικογένεια

Με τη σύζυγό του Άνσα απέκτησε:

• Ανσελπέργκα άκμασε 772, ηγουμένη του αβαείου του Σαν Σαλβατόρε στη Μπρέσια.
• Αδελπέργκα π.740-787,παντρεύτηκε τον Αρέχις Β΄ δούκα του Μπενεβέντο.
• Λιουτπέργκα άκμασε 750-793, παντρεύτηκε τον Τάσιλο Γ΄ των Αγιλολφιδών δούκα της Βαυαρίας.
• Δεζιδεράτα άκμασε 771, παντρεύτηκε τον Κάρολο Α΄ των Καρολιδών βασιλιά των Φράγκων & των Λομβαρδών.
• Αδέλχις π.740-788, διάδοχος.

Πηγές

• Reardon, Wendy J. The Deaths of the Popes. Comprehensive Accounts Including Funerals, Burial Places and Epitaphs. McFarland.